Kabbalisten leren ons de weg naar de oorsprong, zodat ieder van ons de wortel van zijn ziel kan bereiken. Ze vertellen ons dat het belangrijkste de intentie is. Er is een kracht van Boven, Die ons wil corrigeren en ons door alle fasen heenleidt naar de uiteindelijke, verheven staat. We moeten onze vooruitgang echter vooraf laten gaan door onze eigen acties in de vorm van ons verzoek of onze wens.

Uiteindelijk moeten we “iets” gaan voelen, dat we nu nog niet kunnen waarnemen. We hebben niets om ons aan vast te houden, geen enkele mogelijkheid. Dat “iets” lijkt onbelangrijk en zonder betekenis. Waarom is dat zo? De reden hiervan is, dat het verschijnsel dat we moeten gaan voelen de kwaliteit van geven is en de liefde voor onze naaste. Dit is de kracht van de Schepper, de eigenschap genaamd “de Schepper”, Die alles omhult en de gehele realiteit vervult.

We begrijpen of voelen het niet en we zijn niet in staat om er dichterbij te komen. We zijn opzettelijk tegenovergesteld geschapen om het Licht vanuit de duisternis te gaan zien en het dan te begrijpen, te voelen en het zichtbaar te laten worden.

Het simpele Licht als zodanig zou ons verblinden. Daarom bestaan we en ontwikkelen we ons in de kwaliteit van ontvangen en geleidelijk aan verwerven we steeds meer details van waarneming. Dan komt er een moment, dat we beginnen te wanhopen over het ontvangen en we een impuls in de richting van het geven bereiken. Deze vonk die in ons ontwaakt is “het punt in het hart”.

Dan worden we dichterbij gebracht om het te bereiken. We worden naar een leraar, boeken en een omgeving gebracht. En nu kunnen we deze vonk ontwikkelen tot de werkelijke eigenschap van geven en voor liefde tot de naaste. Ons werk ligt in het uitvoeren van alle mogelijke acties die ons kunnen helpen om onze waardering voor de leraar, voor de primaire bronnen en de omgeving te laten toenemen. Wanneer we ze boven ons egoïsme verheffen, boven de kwaliteit van ontvangen, wordt de kwaliteit van geven belangrijker voor ons en beginnen we meer respect voor het Licht dan voor de duisternis te krijgen of voor de Schepper dan voor de schepping.

Ik lees hierover in de primaire bronnen en dat betekent, dat ik mij moet inspannen om dit te bereiken. Wanneer ik er echter mee geconfronteerd word, wanneer ik mij voorneem om geven meer te gaan respecteren dan ontvangen, ontdek ik in mezelf, dat ik het nutteloos vind en er geen belangstelling voor heb. Ik voel dat ik helemaal niets geef om de leraar, de groep of de boeken. Alles verliest smaak.

Waardoor? Het komt omdat mijn egoïsme, mijn verlangen naar genot, hier helemaal geen voordeel in ziet. Integendeel, vanaf dat moment voelt het, dat wat in het verschiet ligt verlies is.

Hoe kan ik mezelf iets slechts bezorgen wanneer ik helemaal de wil om te genieten ben?
Ik ben hiertoe eenvoudigweg niet in staat. De mogelijkheid om mezelf pijn aan te doen heb ik niet in me.

Wat moet ik dan doen? Het blijkt, dat mijn vooruitgang richting de Schepper bestaat uit het mij voortdurend afscheiden van wat mij nu lijkt “goed” te zijn. Bovendien benadert het meer “het kwaad”. Is dat wel mogelijk?

Het antwoord op deze vraag kan alleen verkregen worden door de wetenschap van Kabbalah.

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Intentie - Geen reacties→

We hebben iets groots en kostbaar verworven tijdens de Conventie: We hebben voor de eerste keer ontdekt dat Farao binnen in ons is en ons haat, en we moeten ons van hem ontdoen, wegrennen, Egypte verlaten…maar we zijn hier niet toe in staat.

We zouden het ons nooit gerealiseerd hebben dat we van hem weg moeten rennen. We hadden gehoopt dat we spiritualiteit in ons egoïsme konden openbaren, in “Egypte.” Maar we dachten niet eens dat dit “Egypte”is. Toch, nu beginnen we te begrijpen dat we ons moeten bevrijden hiervan.

Ons egoïsme, Farao, ontving een klap, en deze teleurstelling passeerde door hem. Nu kunnen we zien dat we ons moeten distantiëren van het verlangen waarin we teleurstelling en bitterheid onthullen.

Hoewel, waren we niet voluit gegaan tot het einde, dan hadden we niet de ontgoocheling gevoeld; we hadden niet gevoeld dat, waarlijk, iets ons tegenhield. Er is geen midden grond in spiritualiteit; we moeten tot het eind doorgaan.

Daarom, is nu een bepaalde nieuwe sensatie in ons gemanifesteerd. Dezelfde teleurstelling, de kracht van lijden die we nu voelen (sinds ik zoveel inspanning heb geïnvesteerd, zoveel hoop, en er is niets gebeurd) is mijn Farao, die een afstraffing heeft ontvangen en nu aan het lijden is.

Maar, de Farao moet deze afstraffing voelen, aangezien we anders niet in staat zijn om hiervan weg te rennen. Zeker, we rennen alleen van kwaad.

Als ik mijn egoïstisch verlangen onthul, mijn natuur als kwaad, zal ik er van willen ontsnappen. En, misschien, zal ik meer van zulke klappen moeten ervaren voordat ik besluit dat ik het moet doen. Ik moet letterlijk uit mijn huid kruipen, mijn “lichaam” verlaten. Dit is genaamd dat Farao klappen ontvangt, de “tien plagen van Egypte.”

We hebben dit alleen bereikt omdat we desondanks tussen ons verbonden. Eén is altijd onthuld tegen de ander, zoals er gezegd is, “in Jouw Licht zullen we het Licht zien.” Dankzij deze eenwording en onze voorbereiding hebben we ons gerealiseerd dat we lijden door ons egoïstische natuur. En dit is een grote verwezenlijking!

Miljoenen mensen die virtueel deelnamen in de Conventie waren samen met ons. Zij, ook, gingen door dezelfde staten.

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Spiritualiteit - Geen reacties→

Vraag: Het thema van het aanstaande congres is “Wij brengen het tot werkelijkheid” Wat moeten we eigenlijk tot werkelijkheid brengen?

Antwoord: Wij brengen het tot werkelijkheid betekent dat we de echte werkelijkheid onthullen in plaats van die werkelijkheid die door ons prisma van het egoisme, de wil om te ontvangen, wordt onthuld.

Wij bestaan uit twee krachten: De wil om te ontvangen en de wil om te schenken. Als we onder de macht van de wil om te ontvangen zijn, en deze ons alleen een lichte levenskracht geeft, dan wordt alles wat we voelen bepaald door de rol van ontvangen , deze wereld genoemd. Maar wanneer we in een staat zijn die wordt bepaald door de wil om te schenken, zal het de hogere spirituele wereld worden genoemd.

Dus er zijn twee krachten in de wereld en jij bepaalt welke jij wil voelen. In welke wereld of werkelijkheid je wil zijn. Wanneer de wil om te ontvangen regeert over de wil om te geven dan voel je deze wereld. En aangezien de wil om te ontvangen beperkt is in de hoeveelheid plezier dat het van binnen kan opzuigen, is ons leven dus beperkt.

Echter wanneer je jezelf in de wil van het geven wil ervaren, dan zul je het geven voelen en dat is al leven en eeuwigheid, onbeperkte ontwikkeling. Onze aanwezigheid in de wil om te ontvangen is reëel.

Filed under: Congressen, Egoïsme - Geen reacties→

Tijdens de expansie van het Licht van Boven naar beneden Van Keter, naar Hochma, en naar Bina zou er eigenlijk een stop hebben moeten plaatsvinden omdat Bina al de kwaliteit van het geven is dat niets nodig heeft voor zichzelf. Dus hoe is het mogelijk om verder te ontwikkelen?

Dat gebeurt wanneer Bina het verlangen van de Schepper, in Keter, om zich te verenigen voelt. Dus Bina is verdeeld in GAR en Zat, die een verbinding met Keter voelt en die daarom het ontvangen in zich ontwikkelt, met de bedoeling om te geven aan de lagere. Anders zou verdere ontwikkeling niet plaatsvinden.

Op dezelfde manier wanneer we naar boven klimmen en Bina bereiken, verkrijgen we eerst Galgalta Eynaim, de kwaliteit van het geven ter wille van het geven, Hafetz Hesed, genaamd Mordechai. Dat gebeurt wanneer we moeten besluiten hoe we ons verlangen om te genieten gebruiken. Voor ons is dat Zat de Bina, verbonden met onze Malchut van het gereflecteerde licht, de hoogste Sefira dat Keter van het Directe Licht bereikt.

Dit is het punt waar een beslissing moet worden gemaakt. Dit maakt het verschil van hoe het verlangen van Haman wordt gebruikt- egoïstisch of omwille van het geven. Als we beginnen met egoïstisch te schenken, dan kunnen we weer naar beneden terug. En als we het geven kiezen, dan kunnen we het verlangen van Haman gebruiken met de bedoeling van Mordechai dat betekent met de bedoeling om te geven.

Dit is het fatale punt van Purim. Pur betekent “lot” of geloof wanneer we beslissen: Wat moet ik nu doen? Wat wil zeggen, we moeten beslissen: In welke richting moet ik overhellen? Maar op dit moment is dat onmogelijk te begrijpen. We zien niet alle kwaliteiten van opzij, naast Mordechai. In de andere richtingen naast hem, wacht ons enkel totale duisternis. Dit is het ware punt van keuze en het is zeer dun. Tenslotte, hoe kan ik begrijpen dat het geven voor mijn eigen bestwil geen onderdeel van het programma van de Schepper is?

Daarom moeten we het einde bereiken totdat we zien dat Haman alle vormen van geven, die we hebben bereikt, heeft begraven. Anders zullen we niet voelen dat deze kwaliteit is verdwenen. We moeten voelen dat we kracht geven aan Haman, anders zal er niets van ons geven blijven bestaan.

Hetzelfde gebeurt er nu ook bij ons. Soms zijn we zo verward dat we denken dat we door het maken van bepaalde acties in staat zullen zijn om het doel te bereiken. We voelen nog steeds niet dat het ons volledig afscheidt van onze basis, van het geven, en niets anders dan egoisme blijft over, en al ons geven wordt gedaan voor eigen bestwil. Alleen wanneer we dit tot het einde verifiëren zullen we in staat zijn om te beslissen om Haman te vernietigen om uit zijn macht te komen.

In eerste instantie lijkt het dat het nuttig is voor onze vooruitgang in de richting van het doel, maar nu blijkt dat alles compleet tegenovergesteld is, en het kan je hele vooruitgang, het doel, en jouw hele weg vernietigen. Maar je ontdekt het pas aan het uiterste einde, wanneer je samen met het egoisme, Haman, doorgaat en het stiekem kleine porties van jou steelt en alles wegneemt, totdat je niets meer hebt. Dit is wat je ziet wanneer je geen keuze meer hebt. Je moet weglopen van zijn bewind.

We bevinden ons nog steeds op het pad van het lijden, waar Haman wordt gekleed in echte mensen of gewoon ideeën.

Van het 1e deel van de  Daily Kabbalah Lesson 3/20/11, Shamati

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Lijden - Geen reacties→

Achter elk woord of zinsdeel van de Zohar, moeten we proberen om vormen van verbinding te ontdekken tussen de mens en zijn omgeving. In beginsel is dit precies wat de Zohar beschrijft. Er bestaat in werkelijkheid niets anders dan deze vormen van verbinding tussen iemand en degenen rondom hem.

Zelfs nu, zie ik mensen en de muren van deze ruimte voor me, of hoor ik geluiden die van buiten komen, ze zijn vormen van verbinding tussen ons. Daar is niets anders dan deze krachten die ons verbinden, krachten van verlangen, die op deze wijze aan mij verschijnen in mijn aardse waarneming van de realiteit.

Op dezelfde manier, wanneer we het proberen, zullen we beginnen andere vormen van verbinding voor te stellen, andere krachten die niet in het ontvangen opereren, maar in het geven onder ons. Dan zullen we beginnen te zien dat er nooit egoïstische verbindingen tussen ons zijn geweest. We voelden ze als in een droom opdat op basis van deze illusionaire verbinding, die tegenovergesteld is aan de echte, we de werkelijke verbondenheid zouden herkennen, de enige die bestaat in tegenstelling tot het illusionaire leven- het verlangen om te genieten in al zijn kracht.

Immers dit verlangen bestond alleen om het te transformeren in het verlangen om te geven. De Schepper ondersteunt het in deze kunstmatige vorm, maar het heeft van zichzelf geen enkele essentie. Alleen de kracht van het geven bestaat in de wereld.

Daarom beschrijft de Zohar alle mogelijke variaties van de kracht van het geven aan ons, die we zien in alle verschillende vormen, evenals de krachten van receptie die tegenover hen staan, zij zijn de basis waarop de krachten van het geven worden onthuld in de innerlijke oorlog van de mens.

Dit is het enige waaraan we moeten denken wanneer we het boek de Zohar lezen, we maken de inspanningen waardoor de onthulling van deze spirituele niveaus ons zullen helpen en in ons geopenbaard worden, zodat we deze in onszelf toevoegen.

Van het 2e deel van de  Daily Kabbalah Lesson 3/23/11, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Intentie, Zohar - Geen reacties→

Het eerste gebod dat ons werd gegeven, is het gebod te vrezen. Dit betekent: vrezen of ik verder kom op het spirituele pad, of ik mij de spirituele wereld eigen maak, of ik op de juiste manier begrijp wat ik lees en of ik mij werkelijk inzet in de groep.

Om kort te gaan: zal dit mij lukken? Deze bezorgdheid mag mij geen moment loslaten. Als ik dit loslaat, verlies ik onmiddellijk het pad dat naar het doel leidt.

In onze wereld benoemt de psychologie 800 soorten angst. Verdien ik genoeg? Ben ik gezond? Zal er met mij iets naars gebeuren?

In Kabbalah spreken we echter niet over afgeleide angsten, maar over de oorspronkelijke vrees. Ben ik op weg naar het doel? Zal ik in staat zijn om te geven? Hiermee maak ik me al zorgen over dingen waar ik niet de geringste behoefte aan heb.

Zal ik deze behoefte gaan voelen? Voldoende om me in te spannen en me op het doel te richten? Ik moet een heel proces aangaan: van de kleinste bezorgdheid, die ik nu zelfs nog niet duidelijk heb, tot de volkomen volgroeide vrees, die als een pijlpunt haarscherp gericht is op het doel en mij tot de realisatie ervan brengt: “Geef ik voldoende aan de Schepper? Worden we op deze manier gelijkvormig? Bevind ik me niet op een lager niveau, zoals een gast, die zich schaamt op het feest van de gastheer?”

Deze vrees is het eerste gebod. Maar het is iets, dat we moeten verwerven. Aanvankelijk hebben we het niet. Het doel is onzichtbaar en de eigenschap van geven laat mij onverschillig. Moet ik mijn naaste werkelijk liefhebben? Maar ik moet bereiken dat dit verlangen zo groot is, dat ik de vrees voel: “Wat als ik het niet bereik?”

Dit is slechts een gevoel van groot falen vanuit het perspectief van egoïsme en het is volledig onnatuurlijk.

Wij kunnen dit echter bereiken door de omgeving en het Licht dat corrigeert. Vrees helpt om te bereiken dat we ons zorgen maken: “Zal ik het Licht ontvangen, zodat Het mij zal veranderen in iemand die zich zorgen maakt over geven?”

Daarom moeten we nu door een groot proces heen, dat eruit bestaat de nodige voorwaarden ervoor te scheppen. In werkelijkheid is het echter mogelijk om het op een eenvoudige manier tot stand te brengen. In dit opzicht hangt alles af van de mate waarin we ons inspannen.

Ten eerste moet ik mij werkelijk de grootst mogelijke zorgen maken over mijn spirituele pad. “Ben ik op de juiste wijze op weg naar het doel?” Ten tweede: alleen wanneer ik vrees verkrijg, komt de eigenschap van liefde naar mij toe, omdat er geen liefde zonder vrees bestaat.

Van het 4e deel van de  Daily Kabbaah Lesson 3/4/11 over liefde

Verwante Materialen (Engels):
Through The Prism Of Two Desires
There Is No Oblivion In Spirituality
You Have Nothing To Come To The Creator Alone

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Liefde, Spiritualiteit - Geen reacties→

In de Bovenwereld bestaat alleen liefde en eenheid, maar tegen de tijd dat het onze wereld bereikt, maakt het een omslag, want onze wereld is absoluut tegengesteld aan de Geestelijke wereld. Van Boven daalt alleen maar absolute liefde van de Schepper neer, maar hier zien we alleen het ergste van alle werelden. Heilige daden van schenking in de Bovenwereld beïnvloeden onze egoïstische verlangens in deze wereld, maar roepen alleen maar tegengestelde reacties op. Maar de krachten zelf zijn geweldig.

Het is alsof ik naar je toe zou komen met liefde en geschenken die uit het diepst van mijn hart komen, en met de wens om al mijn schatten met je te delen. Doordat je ziet hoeveel ik van je houd, ben je gelukkig omdat je er gebruik van kan maken, en alles wat ik heb uit me kunt opzuigen. Je denkt; wat is het heerlijk dat hij zo aardig is want nu kan ik hem tot op het bot beroven en hem vernietigen.

Van mijn kant kwam er liefde en een aardige houding, en jij neemt het waar en gebruikt het op een volkomen tegengestelde wijze. Zo geeft de Schepper ons alle mogelijkheden en goedheid, maar wij gebruiken Zijn goede houding om ons egoïsme te plezieren. We activeren het op volle kracht en doen alles op de tegengestelde manier.

De Schepper is goed en perfect, en verandert niet. Dit is de enige kracht die de hele wereld regeert. Maar in ons wordt deze goedheid onthuld door daden en de vorm waarin we in staat zijn om Zijn goedheid waar te nemen. Daarom zien we in onze wereld dat de mensen elkaar afmaken en we in een wereld leven die niet slechter kan.

Echter wanneer ik mijn visie verander, dan zie ik de perfecte oneindige wereld, het Bovenste Licht dat het universum vervult, de Heilige Shechina. Maar in de realiteit is er niets veranderd. Ik heb alleen een nieuwe bril gekocht.

Van het 4e deel van de  Daily Kabbalah Lesson 2/9/11, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Verwante Materialen (Engels):
An Insult To Honor
A Wicked Desire Is A Kind Gift
Progress Is Like A Package Deal With Egoism

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Liefde - Geen reacties→

In de Hogere Wereld bestaat er alleen maar liefde en eenheid, maar tegen de tijd dat het bij onze wereld aankomt, maakt het een omslag, want onze wereld is tegengesteld aan de geestelijke wereld. Van Boven daalt er absolute liefde van de Schepper neer, maar hier zien we met onze ogen alleen de ergste van alle werelden! Heilige daden van geven in de Hogere Wereld beïnvloeden ons egoïstische verlangen hier in deze wereld en roepen hier tegengestelde reacties op. Maar de krachten zelf waren geweldig mooi!

Het is alsof ik naar je toe zou komen met liefde en geschenken, die uit het diepste van mijn hart komen en ik wens om al mijn schatten met je te delen. Doordat je ziet hoeveel ik van je houd, ben je gelukkig omdat je er gebruik van kan maken en alles wat ik heb uit me kunt opzuigen. Je denkt: wat is het heerlijk dat hij zo aardig is want nu kan ik hem tot op het bot beroven en hem vernietigen.

Van mijn kant komt er liefde en een aardige houding, maar jij neemt het waar en gebruikt het op een volkomen tegengestelde wijze. Zo geeft de Schepper ons alle mogelijkheden en goedheid, maar wij gebruiken Zijn goede houding om onze egoïsme te plezieren. We activeren het op volle kracht en doen alles op de tegengestelde manier!

De Schepper is goed en perfect en verandert niet. Dit is de enige kracht die het hele universum regeert. Maar in ons wordt deze goedheid onthuld door daden en de vorm waarin we in staat zijn om Zijn goedheid waar te nemen. Daarom zien we in onze wereld, dat mensen elkaar afmaken en we in een wereld leven die niet slechter kan worden!

Echter, wanneer ik mijn visie verander, zie ik de perfecte, oneindige wereld, het Hogere Licht dat het hele universum vervult, de heilige Shechina. Maar in realiteit is er niets veranderd.
Ik heb alleen een nieuwe bril gekocht.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/9/11, “The Essence of the Wisdom of Kabbalah”

Verwante Materialen (Engels):
An Insult To Honor
A Wicked Desire Is A Kind Gift
Progress Is Like A Package Deal With Egoism

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Liefde - Geen reacties→

Fragment uit de toespraak op het derde Geestelijke Wereld Forum “Samenwerking op het gebied van bewustzijn “, Arosa (Zwitserland), 23 januari 2006:

Alle natuurlijke krachten, behalve het menselijke ego, zijn in balans. Elk hiervan vormt één enkel systeem van natuurkrachten en alleen de mens verstoort daarin de harmonie.
Alles in de natuur is met elkaar verbonden en streeft naar onderling evenwicht en de omringende werkelijkheid. De schending van gelijkvormigheid leidt tot schending van het evenwicht en dit vindt plaats buiten de grenzen waar het organisme uiteen begint te vallen. De mogelijkheid van herstel van het evenwicht is de voorwaarde voor leven.

Vandaag de dag wordt hier door de massamedia veel over gesproken. Alles is gebaseerd op het evenwicht van krachten. Dit is duidelijk voor ons, maar toch missen wij een volledig begrip van de grote belang van onze deelname in dit proces. De gehele natuur, op alle niveaus van ontwikkeling, is in een zeer kwetsbare toestand van evenwicht. En de mens moet begrijpen, dat hij dit evenwicht schendt. De instabiele natuur, die ons omringt, is volledig afhankelijk van ons en wij zijn het enige element van de schepping dat uit balans is.

De mens bevindt zich te midden van het natuurlijke evenwicht en zijn afwijkingen daarin vinden hun neerslag op de hele natuur. Alles is automatisch en instinctief in evenwicht, op de stille, plantaardige en dierlijke niveaus, zo functioneert de hele natuur. En alleen de mens staat ter discussie. De mens kreeg de vrijheid van wil en helaas wordt deze egoïstisch toegepast, we hellen, op een gevaarlijke manier, steeds over naar het negatieve.

Deze fouten stapelen zich op in de loop van duizenden jaren en geleidelijk aan wordt de natuur door ons uit balans gehaald. Iedereen heeft het er tegenwoordig over: We zijn het punt van omkeren voorbij en op dit punt kunnen we niets meer doen aan de ecologie, de vervuiling van de wereldoceanen, het broeikaseffect, enz. Kort gezegd: “ontspan je, je hebt geen keuze meer.”

In werkelijkheid zit het niet zo in elkaar. Integendeel, Kabbalah leert ons dat het in onze handen ligt hier wat aan te doen. De huidige kanteling werd alleen door de mens veroorzaakt. Het probleem bestaat eruit dit te beseffen. Zelfs nu zijn er veel “intellectuelen” die zeggen: “Het maakt niet uit, er zijn cyclische, terugkerende processen in de natuur.”

Uiteraard zijn we niet op een ecologische conferentie en vechten we niet voor de milieubescherming. We moeten beseffen dat dit alles op een compleet andere wijze werkt.
Op deze wijze leert de natuur ons specifiek om de disbalans te overwinnen en ons gebruikelijke gedrag om te draaien naar de tegenovergestelde richting.

Waarom? Om in een schone wereld te leven? Om met onze kinderen in onze gezinnen samen te zijn? Om een kalm en lang leven te hebben? Absoluut niet. We moeten de verandering om een heel andere reden uitvoeren. Het is de bedoeling om te beginnen de controle over onszelf en onze invloed op de natuur te verkrijgen en ons daardoor bewust te worden van de externe waarneming, om op te stijgen naar de wereld van de ware mens: de geestelijke, perfecte en eeuwige wereld.

From Lesson 2 Berlin Convention 1/28/2011

Verwante Materialen (Engels):
Environmental Literacy
Turn The Means Into The Goal and The Goal Into The Means!
Go With The Flow Of Nature

Filed under: Congressen, Crisis, Egoïsme - Geen reacties→

Vraag: Als alleen het verlangen werd geschapen, wat is dan de intentie? Is dat ook een soort verlangen?

Antwoord: Nee, dat is niet zo. Intentie komt van de Schepper. Iedereen heeft een punt in het hart: “het deel van de Schepper dat ons van Boven is gegeven”.

Het is namelijk zo, dat we het resultaat zijn van het breken. Vóór ons bestaan was er een systeem van oneindigheid (Ein Sof), waar het hele verlangen en het Licht één waren. Daarna ondervonden we het systeem van het breken van de Kelim (vaten).

Wat heeft het ons opgeleverd? Nu we hier in de materiële wereld zijn, hebben we nog steeds verlangen, maar in plaats van het Licht, zijn er nog slechts vonken. Ons verlangen is gebroken en handelt uitsluitend met een egoïstische bedoeling om te ontvangen. In de loop van de geschiedenis, van generatie op generatie, van leven naar leven, heeft het zich ontwikkeld op het levenloze, vegatieve, en dierlijke niveau.

Ten slotte, tijdens één van deze levenscycli, bereikt men de laatste fase, wanneer een punt, een Lichtvonk, het deel van de Schepper dat van Boven gegeven is, in iemand tevoorschijn komt. “En ik?” vraagt het, wanneer het zich bewust wordt van het leven en dit gebeurt wanneer men een innerlijk conflict voelt.

Op het dierlijke niveau komen zulke innerlijke conflicten niet naar boven, omdat we ons op dat niveau ontwikkelden door instinctieve impulsen en driften. We wilden anderen tot het uiterste gebruiken om te slagen in alles wat we deden.

Alle mensen, jong en oud, streven ernaar om het beste uit deze wereld te bemachtigen. Ze bestaan slechts in één verlangen: de wil om genot te ontvangen. Ze denken dat dit het waard is om voor te leven en stellen geen vragen naar iets groters dan dat. Immers, vragen groeien van binnenuit, vanuit de innerlijke vruchtbare grond en tot die tijd zijn we slechts zoogdieren. Wij zien belangrijke kwesties door het prisma van ons verstand en verschillende overtuigingen.

Dit gaat door tot de mens wanhoopt van verlangen, totdat zijn of haar punt in het hart zich ontvouwt, wat onze generatie kenmerkt. Dus, het punt in het hart is het begin van de ziel. Dit brengt de menselijke ontwikkeling op gang.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/7/2011, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Evolutie, Innerlijk Werk - Geen reacties→