Vraag: Als ik honger heb, bijvoorbeeld, moet ik mijn maag vullen. Wat moet ik beginnen als ik bang ben dat ik dat niet zou kunnen doen, als ik een gebrek aan vervulling voel?

Antwoord: De angst om honger te lijden, om ziek te worden of oud en de angst voor de dood, zijn angsten voor de ondergang van het ego. De angst om niet vervuld te kunnen worden, voor gebrek aan vervulling, bevindt zich al op een hoger niveau, maar het is nog steeds een egoïstische angst. Maar kunnen we er tegen vechten? Waarom werd deze angst aan ons gegeven?

Het is niet mogelijk om angsten te ontlopen, beginnend bij de meest basale angst voor de dood en alle andere angsten waar we ontzag voor hebben. Deze angsten worden aan ons gegeven zodat wij – door ze te ontvluchten omdat wij geen andere keus hebben en doordat we dan ontdekken dat we nergens heen kunnen vluchten en dat er geen compensatie mogelijk is – plotseling zullen beseffen: “Als ik boven deze angsten uitstijg, als ik leef in een systeem van onbaatzuchtig geven en liefde, buiten mijzelf, zal ik nergens bang voor zijn. Het zou kunnen dat ik, als ik buiten mijzelf treed, namelijk uit mijn eigen verlangens en gedachten, het idee krijg dat ik niet besta, omdat ik dan geen gedachten en verlangens voor mijzelf heb. Wat heb ik dan wel? Ik heb gedachten over anderen, over alles wat buiten mijzelf bestaat. Misschien is dat wel iets goeds. Daardoor lijd ik ook niet meer. Maar als ik niet lijd, voel ik ook niets meer. Dus het is misschien wel goed dat ik, als ik van mezelf en mijn angsten af ben, vol zal zijn van het lijden van anderen en dat ik dan met die angsten leef. Dan zal ik op die manier kunnen voelen en hen kunnen vervullen.”

Dit betekent, dat al deze gedachten zijn bedoeld zijn om een mens vooruit te duwen. Hij moet er niet vanaf willen, hij moet ze niet vermijden, maar integendeel: alleen maar proberen om ze correct te richten.

Wij worden voortdurend door angst bespeeld, tot aan het einde van de correctie, Gmar Tikkun: óf door angst over onszelf, óf door angst over anderen, afhankelijk van hoe ver mensen van mij af staan over wie ik angst heb, over wie ik me zorgen maak en bij wie ik me betrokken voel, zo wordt het niveau van een mens gemeten.

In welke zin? Als wij zeggen dat alles in één enkel systeem met elkaar verbonden is, denk ik aan degenen die het dichtst bij me staan, omdat ik van hen afhankelijk ben en ik denk ook aan hen die ver van me af staan, niet omdat ik van hen afhankelijk ben, maar omdat ik eenvoudigweg denk aan het systeem en het misschien ook aan de Schepper, omdat ik Hem al kan beïnvloeden via dit systeem. Ik kan het systeem naar een staat brengen waarin Hij onthuld kan worden en zo kan ik Hem vreugde brengen, etc. Dit betekent dat ik een actieve partner word die meewerkt aan Zijn werk in de wereld.

Er zijn altijd zorgen en angsten, er is altijd lijden en dat is goed. Door de intensiteit ervan meet ik mijn niveau, mijn spirituele groei: in de mate waarin ik de angst transformeer tot vooruitgang.

Denk echter niet, dat je angsten volkomen veranderen als je spiritueel groeit. De meest simpele, aardse angsten kunnen aan je gegeven worden, hoewel je je misschien op een hoog spiritueel niveau bevindt.

Dit gaat door tot je volledig gecorrigeerd bent. Hoe kan een mens anders dan door angsten verder komen? Angst is een gevoel van een onvervuld verlangen.

From a “Talk During the Meal in Toronto” 6/19/12

Filed under: Egoïsme, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Lijden - Geen reacties→

Alles wordt bepaald door de innerlijke intentie, daar zijn geen woorden voor nodig. Als wij ons ervan bewust zijn, dat wij voortdurend met elkaar verbonden moeten zijn en eraan werken om alle verstoringen te overwinnen, op gezamenlijk gebied in de groep en in wat een ieder voor zichzelf daarin tegenkomt, hebben we de juiste intentie.

Naar deze intentie keren we steeds terug tijdens de lessen, als wij gedurende de dag naar opnamen luisteren en als wij het blog lezen. Op deze manier help ik mijzelf er steeds aan herinneren en breng ik mijzelf elke keer weer terug naar de intentie om te verbinden. Bovendien draag ik er zorg voor dat alle vrienden met elkaar verbonden zullen zijn, omdat wij de Schepper zullen ontdekken als wij een krachtig, collectief verlangen hebben.

Als deze alomvattende kli (vat) niet bestaat, zullen wij de onthulling niet bereiken.

Deze voorwaarde is geen gril van de Schepper of van het hogere Veld, die eruit zou bestaan dat wij eerst op één plaats zouden moeten betalen om later ergens anders iets te ontvangen, zoals in een winkel. Dit bestaat niet in spiritualiteit.

Het is noodzakelijk dat je een behoefte voelt, de behoefte naar die eigenschap van geven, want alleen dan zul je in staat zijn om deze eigenschap te ontdekken. Nu ben je er ook van alle kanten door omgeven. Je bevindt je in dit hogere Veld maar je kunt het niet ontdekken, omdat je er geen behoefte aan voelt. Dus waar schreeuw je om?

Je weet niet eens wat de eigenschap van geven is of het hogere Veld waarnaar je verlangt. Je schreeuwt het uit over iets heel anders, namelijk over het feit dat je geen vervulling hebt gekregen voor je verlangen om te ontvangen, voor je ego. Als je werkelijk behoefte zou hebben aan de eigenschap van geven, zou je dit meteen ontdekken in dit Veld.

Uiteindelijk bevind je je in dit veld, maar jouw behoefte, je verlangen om het waar te nemen, is op dit moment zwak. Het zou kunnen dat dit verlangen zich op de tegengestelde richting concentreert, niet met het doel om de eigenschap van geven te ontvangen, maar alleen om ervan te genieten

Je kunt controleren of je in dezelfde richting als dat Veld gefocust bent door de eigenschap van geven te gebruiken als je probeert om je met anderen te verbinden. Dan zul je ontdekken of je je werkelijk wilt verbinden of niet, of je geven en liefde nodig hebt of niet.

Pas als wij ermee beginnen om ons, boven ons ego uit, te verbinden in de groep, zullen wij de innerlijke eigenschappen ontvangen die nodig zijn voor contact met het hogere Veld, met de Schepper, en wij zullen Hem vragen om de kracht van correctie. Daarom is het werk in de groep de essentiële, eerste voorwaarde. Daarom staat er geschreven: “Van de liefde voor het schepsel naar de liefde voor de Schepper”.

Daarom vond het breken van de verlangens plaats, zodat wij in het werk met anderen in staat zullen zijn om te ervaren, dat de eigenschap van geven noodzakelijk is en dat wij er behoefte aan hebben. Het allerbelangrijkste is het verlangen om belangeloos te leren geven.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/21/12, Shamati #30

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Tijdens de plagen in Egypte, zei de Schepper tegen Mozes: “Ga tot Farao, want Ik heb zijn hart verhard en ook het hart van zijn knechten, zodat ik deze tekenen van Mij aan hen kan laten zien” (Exodus 10:1). Door de tegenslagen die ons egoïsme ervaart, wordt de Schepper groter tussen ons. Hij wordt groter door deze ‘aanwijzingen’, deze tekenen, wanneer wij zien hoe ons egoïstische verlangen alles wil controleren en hoe afhankelijk en hulpeloos het is. Ja, het heerst over ons, maar in feite is het dom. Wij zien hoe zwak dit verlangen is op moreel en fysiek gebied.

Het egoïsme heeft ons voort geduwd en ons geholpen om ons leven op te bouwen. Maar uiteindelijk blijkt, dat we de negatieve resultaten ervan duidelijk te zien krijgen wanneer we het egoïsme gebruiken. En zelfs als de massa, door bekrompenheid, hier niets van wil weten, hoeven we alleen maar te kijken naar wat de mensheid tot stand gebracht heeft, dan zien we dat wij onszelf en de natuur vernietigen.

Als we dergelijke ontwikkelingen op een andere planeet zouden zien, zouden we tot de conclusie komen dat de bewoners geen verstandige wezens zijn. We zouden denken, dat hun gezond verstand door een of ander ongeluk niet meer functioneert en dat ze de tak, waarop ze zitten, afzagen en het kanaal dat hen voedt, blokkeren.

Als we twintig à dertig jaar verder zijn heeft de mensheid niets meer over. We hebben een verschrikkelijke wereld gecreëerd, een piramide van eindeloze winst die winst genereert door er steeds meer nieuwe mensen aan toe te voegen. Als deze groei eenmaal voorbij is, stort alles in. Maar zolang de portemonnee nog vol is, blijft de mens het spel spelen.

De hele wereld economie is door de Amerikanen opgebouwd volgens het piramide model: de top verrijken ten koste van groeiende productie en consumptie. Maar er komt een crash: er is geen groei meer mogelijk en dus kan deze piramide alleen maar ineenstorten. De consumptie maatschappij op basis van koopkracht is ten einde. Er is geen plaats meer om de productie uit te breiden, er is niemand anders meer om erbij te betrekken, de aarde is rond en niet zo groot. Het is interessant om te zien hoe er parallellen zijn tussen onze piramide en het oude Egypte, het land van de piramides.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/23/12, Writings of Rabash

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Economie, Egoïsme - Geen reacties→

Vraag: Negatieve gevoelens, irritatie en zelfs haat verschijnen in ons wanneer we ons beginnen te verenigen. Wat is de juiste manier om hiermee te werken?

Antwoord: We moeten de wereld in tweeën verdelen: hoe de wereld op mij overkomt, vanuit mijn egoïsme, en hoe de wereld eigenlijk is. Hoe ziet de wereld er in werkelijkheid uit?

Als wij dit eenmaal in ons gemeenschappelijke verlangen ontdekken, zullen we zien dat de wereld vol Licht is en absoluut volmaakt. Er valt niets aan te corrigeren. Met andere woorden: we hoeven alleen onszelf maar te corrigeren, alleen onze persoonlijke houding naar de wereld, onze persoonlijke waarneming.

Daarom moeten we de wereld nauwkeurig verdelen in hoe deze aan ons verschijnt door het prisma van egoïsme en de wereld die nu buiten onszelf bestaat. Dan gaat het alleen over het hogere Licht, dat in een staat van absolute rust is en uitsluitend de kwaliteit van volledig geven en liefde heeft.

Daarom moeten we deze twee waarnemingen in ons scheiden. Eén waarneming is een echt gevoel van irritatie en bezwaren, die wij met een bedoeling zo waarnemen, zodat wij er bovenuit kunnen stijgen en de groep kunnen zien als iets dat absoluut en perfect is, waar alle vrienden de grootste mensen van de wereld zijn, volkomen gecorrigeerd. Alleen ik moet mijzelf bij hen voegen en bij hen zijn als een embryo in de moeder.

Wat zij zeggen en wat hun invloed op mij is, maakt voor mij niet uit. Ik krijg deze hindernissen met opzet, zodat het mij zal lukken om mij, ondanks deze hindernissen, bij hen te voegen en één met mijn vrienden te zijn zoals ik mij hen voorstel: absoluut volmaakt, in een staat van rust en ik ben bij hen.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 2

Filed under: Congressen, Egoïsme, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Zijn er mensen die al het vierde niveau van ontwikkeling hebben bereikt, het niveau van de mens? Zouden sommige wereldleiders dat kunnen zijn?

Antwoord: Helaas, leiders zijn hier heel ver van verwijderd, omdat alleen de grootste egoïst een wereldleider kan zijn. Dit komt omdat onze wereld egoïstisch is en je moet dus de grootste egoïst zijn, met een heel groot verlangen, om naar de top te klimmen

Er zijn bijna twee miljoen mensen over de hele wereld, die de methode van integrale educatie bestuderen in het kader van het ARI Institute. Daarbij zijn eveneens veel andere organisaties en kringen betrokken.

Ik hoop dat het jaar 2012 een bijzonder jaar wordt, omdat er nu veel veranderingen gaan plaatsvinden en we zien dat de snelheid van deze veranderingen toeneemt, met name op het gebied van inzichten en afstemming op het integrale systeem van de mensheid. Dus we zullen grote veranderingen meemaken en ik hoop dat dit ten gunste van iedereen zal zijn.

From the Vilnius Convention 3/22/12, Preliminary Lesson

Filed under: Congressen, Educatie, Egoïsme, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Vraag: Conventies, waar we actief de workshops hebben toegepast als een middel om ons met elkaar te verenigen, hebben verbluffende resultaten opgeleverd.

Sommige vrienden, die in het verleden geen gemeenschappelijke taal konden vinden, waren plotseling in staat om zich met elkaar te verbinden door boven hun persoonlijke verschillen uit te stijgen. Tegelijkertijd waren er echter ook mensen die dit proces niet in konden gaan, zij konden zich er niet toe zetten om in de kring te gaan zitten.

Antwoord: Er vindt een reactie van afwijzing plaats. Deze mensen hebben een goed, gezond egoïsme. Ze zullen ook verder komen, maar we moeten geduldig zijn en hen niet dwingen! Geleidelijk aan zal het in hen veranderen, als gevolg van de invloed van het gemeenschappelijke veld. Ik ken deze problemen, vele ervan heb ik zelf ervaren, op verschillende manieren. In het algemeen gesproken is dit alles legitiem.

Deze vrienden moeten in allerlei omstandigheden, op verschillende manieren die mogelijk zijn, in verschillende vormen, deelnemen aan gemeenschappelijke activiteiten, ze kunnen het dan op een puur mechanische manier doen, ze kunnen helpen, achter hun computer zitten, helpen met de algemene verbinding tussen de groepen. Het maakt niet uit wat ze doen. Geleidelijk aan zal het ontstaan.

Er zijn vormen van egoïsme, waarvoor het heel moeilijk is om contact te leggen. Zelfs samen in een kring zitten en alleen maar op een mechanische manier ergens over praten is niet zo gemakkelijk. In dit opzicht moeten we een ander mens altijd helpen en proberen om hem te rechtvaardigen.

From the Virtual Lesson 5/20/12, “Fundamentals of Kabbalah”

Filed under: Eenheid, Egoïsme, Groepswerk, Workshops - Geen reacties→

Vraag: Begrijpen mensen dat zij de neiging tot het kwaad in zich hebben? Kunnen wij hierover openlijk met hen spreken?

Antwoord: Nee, in geen geval! Het is verboden om tegen iemand te zeggen dat hij egoïstisch is en eveneens om ook maar iets slechts over hem te zeggen. Welk recht heb je om dat te doen? Als hij een gewoon, normaal mens is en zich gedraagt zoals iedereen, hoe zou je hem dan kunnen vertellen dat hij slecht is, dat zijn ego de controle over hem heeft, enzovoort? Integendeel. Je moet iets goeds tegen hem zeggen, zonder tegen hem – op wat voor manier dan ook – iets slechts te zeggen. Je moet hem benaderen alsof hij bijzonder is.

Hoe benaderen we een kind? Als je een kind goed wilt opvoeden, hoef je geen druk op hem uit te oefenen. Je moet hem steunen, om hem zo de zekerheid te geven, dat hij dingen kan doen, dat hij groot en sterk is. Op deze manier zul je de juiste krachten in hem wakker maken om verder te komen en zo zal hij zich ontwikkelen. Als je begint om druk op hem uit te oefenen, krijg je uiteindelijk het tegenovergestelde resultaat. Helaas weten we niet hoe we kinderen moeten opvoeden. Wij hebben dat niet geleerd en daardoor richten wij grote schade aan.

Met betrekking tot volwassenen geldt hetzelfde. Je moet de goede en juiste gevoelens in een mens wakker maken, hem prijzen en vooruit helpen. En omdat hij speciaal is, laat je hem iets bijzonders in de wereld zien, dat hem zelfs nog op een hoger plan kan brengen. Dan gaat hij samen met jou op pad! Je liegt niet tegen hem, omdat deze mogelijkheid in feite in ieder mens aanwezig is.

Wijs iemand niet af met de boodschap dat hij een egoïst is. Het is verboden om dit te doen! Uiteindelijk zijn we allemaal egoïsten, maar als je een egoïst vertelt, dat hij een egoïst is, voelt hij zich onmiddellijk afgewezen door jou, terwijl je juist met hem in contact moet komen. Dit is eenvoudige psychologie: het is verboden om je negatief te gedragen naar de ander. Het maakt niet uit naar wie. Je moet op zoek gaan naar een goede verbinding. Dit wordt genoemd: “Beoordeel een ieder naar zijn verdienste”.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Educatie, Egoïsme, Maatschappij - Geen reacties→

Het centrum van de groep is het punt, waarin wij ons bevrijden van alle gebroken delen en ons alleen willen concentreren op onze lichtvonken, die alles wat gebroken is samenvoegen. Hoe meer wij proberen om deze vonken met elkaar te verenigen, hoe hoger wij opstijgen op de spirituele ladder.

Dankzij deze inspanningen ontdekken wij een nieuwe diepte van verlangen in onszelf en wordt er een groter Licht onthuld in de eenheid van de vonken. De verbinding van de vonken is de ‘Reshimo de Hitlabshut’ en de diepte van het verlangen waarboven wij ons willen verbinden is de ‘Reshimo de Aviut’, en zo beginnen wij ons met elkaar te verbinden in ons eerste spirituele Partzuf, waarin wij één ziel zullen voelen.

De eerste keer zullen wij het gevoel hebben, dat we in de integrale werkelijkheid zijn, waar we allemaal met elkaar verbonden zijn en daarin zullen wij spiritueel leven voelen: één leven voor iedereen. Zoals er geschreven staat: ‘Er is geen ander dan de Schepper’. Eén voor een ieder, één gedachte, één Licht, een verenigd systeem. Wij zullen voelen, dat wij in één hogere Kracht leven.

En dan zullen wij die Kracht steeds meer gaan herkennen, er meer eigenschappen in onderscheiden, verschillende gedragingen naar ons toe, afhankelijk van de grootte van het Partzuf. Het allereerste uitgangspunt is echter het punt van onze eenheid, het centrum van de groep genaamd. Het bestaat uit twee elementen: het eerste betreft het overwinnen van ons egoïsme, de Reshimo de Aviut, het tweede is ons verlangen om onze lichtvonken met elkaar te verenigen, wat bepalend is voor de Reshimo de Hitlabshut

Als ik ze op de juiste manier plaats ten opzichte van elkaar, wordt dit genoemd: geloof boven de rede. Het wordt alles tot één werkelijkheid, één enkele staat. Geloof betekent: de lichtvonken die zich met elkaar verbinden, kennis (rede) is de kracht van het egoïstische verlangen, waarboven wij onze verbinding willen bouwen.

Het maakt geen verschil of het ons lukt om te bereiken wat wij verlangen en of we ons kunnen verbinden met het centrum van de groep. Onze mate van inspanning ervoor is het belangrijkste. De mate van inspanning bepaalt hoe succesvol de staat is.

Wij zullen nooit succes bereiken door wat wij zelf doen, maar alleen als wij het Licht naar ons toetrekken, zodat de Schepper het werk voor ons afmaakt! Uiteindelijk kan ‘een gevangene zichzelf niet uit de gevangenis bevrijden’. Alles gebeurt dankzij de hulp van Boven, door het gebed en het antwoord daarop.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/24/12, “Talk About the Workshop”

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Ik studeer nu verscheidene jaren Kabbalah en deze week doe ik mee aan mijn eerste conventie. Hoe bereid ik mijn hart en verstand voor deze gebeurtenis voor?

Antwoord: Wij hebben geen andere plaats, geen andere bron en geen andere mogelijkheid om spirituele kracht te ontvangen. De groep en de studie, gesprekken, lezingen en disseminatie (verspreiding van Kabbalah), deze dingen vormen het dagelijkse ‘proza’. Natuurlijk draagt dit ook bij aan onze eenheid, maar een conventie (Kenes) gaat over iets anders, een samenkomst (Kinus) van de harten.

In spiritualiteit gaat alles over eenheid, waaruit we onze kracht halen. We proberen er iedere dag over te spreken en het te realiseren, we bouwen aan onze intenties, hebben bijeenkomsten met vrienden en elke week speciale lessen. Dit zijn echter geen situaties, waarin het werkelijk tot de mogelijkheden behoort om zo’n grote, sterke kracht te ontvangen die ons voorwaarts duwt als bij een conventie.

Malchut van de Wereld Atzilut is genaamd ‘samenkomst van Israel’ (Knesset Israel), omdat zij al onze verlangens, die gericht zijn op het spirituele doel, bijeenbrengt en verenigt. Een conventie is in wezen bouwen aan Malchut van de Wereld Atzilut, het scheppen van een correcte, verenigde, spirituele kli (vat). Hiervoor bestaat geen alternatief.

Juist hierom beveel ik iedereen aan om deel te nemen aan de conventie en dit zeker niet te missen. Een mens heeft geen andere kans om kracht te ontvangen voor spirituele vooruitgang.

Bovendien, uitgaande van onze ervaring weten we, dat er na conventies niet zulke aangename tijden volgen: perioden van neergang. Je hebt de conventie nodig om kracht te verzamelen en op een rustige manier door deze neergang heen te komen, alsof deze niet bestaat. Het is alsof we de druk tussen twee tegengestelde polen in evenwicht brengen. We ontvangen een ‘plus’ door samen te komen en geven daarbij enorm veel kracht aan elkaar en na de conventie ontvangt ieder van ons persoonlijk een ‘minus’. Deze negativiteit verdeelt ons en scheidt ons van elkaar. Ik werk hier echter mee met de hulp van de gezamenlijke kracht, die ik van alle anderen heb ontvangen en tenslotte breng ik een correctie aan.

Ik heb geen andere mogelijkheid om mijn minus, mijn egoïsme, mijn ‘vergif’, mijn ‘engel des doods’, mijn kwade neiging te corrigeren. Het enige wat ik kan doen is mij te laten inspireren door de gezamenlijke opgang en deze te gebruiken om mijn persoonlijke neergang te corrigeren. Hetzelfde vindt plaats bij de lessen en de bijeenkomsten met vrienden. Conventies zijn echter unieke kansen om kracht van de vrienden te ontvangen, het persoonlijke kwaad in jezelf te corrigeren, met elkaar tot eenheid te komen, je met iedereen tot één geheel te verbinden en dit te ondersteunen, en te proberen om aan een ieder liefdevol te geven. Zo komen we verder.

Er waren conventies, waar geen neergang op volgde. Maar de laatste tijd beginnen we werkelijk ‘te vallen’ en nu begrijpen we ook dat dit niet onnatuurlijk is. Het is noodzakelijk voor het bestaan, anders zullen we in spiritueel opzicht sterven.

Het is er nu tijd voor: al onze conventies hebben als doel om kracht te verzamelen, waardoor wij later in staat zijn om onszelf te corrigeren. Ik ga er niet heen om het leuk te hebben, plezier te hebben en met mijn vrienden bij lessen en concerten aanwezig te zijn. Nee, ik heb deze eenheid nodig om onmiddellijk na deze eenheid mijn kwade neiging te corrigeren, de krachten van afscheiding die in mij ontwaken.

Daarom is het zo belangrijk om naar een conventie te gaan en ook heel belangrijk om na de conventie het maximum aan onderlinge verbinding te behouden en te proberen de strijd te voelen die wij voeren. Als ik na de conventie, vol spanning en verscheurd door tegenstellingen, deze fase nog op een evenwichtige manier kan doorkomen en de kracht kan behouden die ik van een ieder ontvangen heb en mijzelf in de groep kan handhaven, als ik – wanneer ik een neergang beleef – er bovenuit stijg, versmelten de ‘plus’ en de ‘min’ tot één enkel geheel: de kwade neiging – een groot egoïstisch verlangen – maakt zich in mij kenbaar, maar een scherm – de kracht van eenheid die ik heb verkregen – regeert daarover.

From a Lesson in New Jersey 5/09/12, Shamati #25

Filed under: Congressen, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk - Geen reacties→

‘Jozef’ vertegenwoordigt een punt in de mens, dat alleen kan groeien als het zich in Farao’s koninkrijk bevindt (het egoïstische verlangen). Het kleine vonkje Licht heet ‘kleine kaars’ (Ner Dakik). De ‘kleine kaars’ plaatst zichzelf met opzet in het ego, omdat hij in het ego groeit en het uiteindelijk verandert in liefdevol geven. Daarom ging Jozef naar Egypte en ontwikkelde hij zich daar (breidde zich uit) (dit is de betekenis van zijn broers die bij hem kwamen). Hij vertegenwoordigt een lichtvonkje dat zich alleen kan ontwikkelen in het menselijk ego.

Egoïsme is zo geconstrueerd, dat het alleen waarde kan hechten aan iets dat het als ‘lucratief’ (bijzonder aangenaam) beschouwt. Alleen vervuld worden, wat benoemd wordt als ‘het werk van de vrouw’, wordt als ‘voordeel’ ervaren, dit in tegenstelling tot een overweldigende vervulling, ‘het werk van de man’ genaamd. Daarom staat er geschreven, dat Farao verordende, dat iedere Joodse jongen gedood moest worden en dat de meisjes in leven konden blijven.

Wij baren ‘zonen’ en dan doden wij hen, omdat we geen idee hebben hoe we moeten omgaan met intenties van liefdevol geven. Dan worden zij opnieuw geboren, door onze pogingen om in ieder geval op minimaal niveau te geven, maar ons ego doodt opnieuw deze pogingen. Ons verstand erkent, dat wij liefdevol moeten geven en wij doen zelfs ons best om zulke intenties voort te brengen, maar dan doen wij ze opnieuw teniet met ons ego.

Het is ons werk om te erkennen, dat wij door onze verlangens onze ‘zonen’ kunnen baren en hen dan weer vernietigen. Wij zijn doodsbang door wat wij gedaan hebben en door het feit dat wij niets meer over hebben. Nadat wij door deze kwelling zijn heengegaan en ons hebben gerealiseerd, dat wij volkomen onmachtig zijn om hier ook maar iets aan te doen, verkrijgen we stapje voor stapje een nieuw verlangen: een nieuwe Reshimo die ons van informatie voorziet, deze Reshimo heet ‘Moshe’ (Mozes).

‘Moshe’ begint in Farao’s huis te groeien en tot ontwikkeling te komen. Het lijkt erop alsof hij van Farao komt. Farao ontwikkelt hem en brengt hem groot, onderwijst hem wijsheid en geeft hem kracht. Nadat hij 40 jaar in het paleis van Farao heeft doorgebracht, heeft Moshe alles gekregen, behalve kennis over de Schepper.

Moshe groeide verder in zijn verlangens, die gecorrigeerd werden, maar hij voelde dat hij ze niet kon omzetten in liefdevol geven, ondanks al zijn inspanningen. Dan is hij zover dat zijn verlangens langzamerhand het ‘punt van Moshe’  verkrijgen, namelijk de lichtvonk die eerst verborgen was in de mate waarin hij totaal ongrijpbaar was. Maar de lichtvonk bleef groeien. Daardoor blijven we ‘zonen’ baren, namelijk intenties om te geven. Wij geloven, dat we in staat zijn om te geven en steeds weer ‘doden’ wij onze pogingen daartoe.

Een mens blijft zijn ‘zonen’ uitroeien, totdat hij zich, met groot verdriet, begint te realiseren dat alle pogingen om te geven nergens toe leiden. Wij baren een ‘zoon’ (intentie om te geven), wat in feite ons volgende niveau is, dat ons regelrecht leidt naar de ‘uittocht’ uit Egypte. Deze stap is het resultaat van onze inspanningen, die we in de groep verrichten, dit resultaat komt voort uit onze huidige daden. In zekere mate verkrijgen we ook werkelijk een verlangen om liefdevol te geven, maar later bekoelen we en handelen we weer vanuit egoïsme. Dit betekent dat Farao onze pasgeboren kinderen ‘verslindt’.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/9/12, Writings of Rabash

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Gebed, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→