Vraag: Wat betekent het concept ‘Eén’?

Antwoord: ‘Eén’ betekent dat er één vorm is die over iedereen het bestuur heeft en iedereen met elkaar verbindt, alles verenigt en vervolmaakt op basis van een oneindig groot aantal innerlijke eigenschappen, die in alle mogelijke opzichten tegengesteld zijn aan elkaar.

Zo’n verbinding noemen we ‘Eén’, dit verwijst naar een oneindig groot aantal afzonderlijke delen, die in Hem vervat zijn, naar hun vorm van verbinding en het unieke van een ieder in Hem. Het begrip Eén omvat dit alles.

‘Eén’ omvat de gehele werkelijkheid: toen Hij één geheel was, maar toen in vele delen uiteen viel en door alle correcties heenging. Alles wat bereikt is tijdens deze correcties, dat alles noemen we ‘Eén’. De betekenis hiervan is, dat Hij absoluut iedereen omvat. Hij is niet eenvoudigweg ‘Eén’, maar Hij is ‘Eén’ omdat alles in Hem opgenomen is.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 10/21/12, The Zohar

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper - Geen reacties→

Het is niet voldoende om ons alleen maar met de vonken van de vrienden te verbinden. We moeten ook studeren, kennis vormt ons en leert ons hoe we ons met de vonken moeten verbinden. Tot dusver hebben we geen idee hoe we ons moeten verbinden, omdat we niet vertrouwd zijn met het spirituele systeem. Daarom lezen we erover, we luisteren en studeren. We leren dat we ons met elkaar moeten verbinden en een systeem moeten vormen, dat bestaat uit 10 Sefirot, Partzufim, Werelden, Omgevend Licht en Direct Licht. Al deze namen beschrijven onze onderlinge verbinding die we moeten bereiken.

Het belangrijkste is dat we ons afstemmen op het ontvangen van Hulp van Boven. Het is niet voldoende om alleen te denken aan de verbinding met de vonken van onze vrienden, we hebben iemand anders nodig die ons met elkaar zal verbinden. We moeten de Hogere Kracht aanroepen, zodat Hij dit werk voor ons zal doen. We brengen onze verbroken verbinding naar de Hogere Kracht en klagen bij Hem over ons onvermogen om te verbinden. Het is te vergelijken met een huilend kind dat naar zijn vader en moeder gaat met de klacht dat hij iets niet voor elkaar kan krijgen, omdat er iets kapot is en niet meer werkt.

Het Hogere Licht heeft onze onderlinge verbinding met opzet verbroken, zodat wij om het herstel daarvan zouden vragen. Als een mens een beroep doet op de Hogere Kracht, samen met zijn vrienden, betekent dit dat hij zich al in het gecorrigeerde systeem bevindt, genaamd: ‘Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén’.

Israel staat voor ons allen, voor hen die zich ‘direct op de Schepper’ richten (Yashar-El). De Torah is het Licht, waarnaar we op zoek zijn om weer samengevoegd te worden. Wij bestuderen de daden van het Licht uit de boeken. De Schepper is de Hogere Kracht, de Bron van het Licht, die leidt naar compassie en ons weer bijeen brengt. Dit verklaart waarom we spreken van de ‘terugkeer naar de Bron van de goede staat’ die bestond voordat het breken van de vaten plaatsvond. Op deze manier bereiken wij correctie.

Op dit punt zijn er talloze fasen uit te leggen. Maar we moeten in ieder geval goed begrijpen, dat een mens absoluut niet in staat is om dit alleen te doen, want hij zal altijd geneigd zijn om bij het innerlijk werk van de veronderstelling uit te gaan, dat hij voldoende kracht en kwaliteiten heeft om als eenling de Schepper aan te roepen en het naar Hem uit te schreeuwen.

Maar ik zal mij nooit tot de Schepper kunnen wenden zonder dat ik het gebroken vat – dat minstens uit 10 vrienden bestaat die zich opnieuw met elkaar willen verbinden – aan Hem laat zien. Ik ben één van hen. Als er vrienden zijn die begrijpen, dat zij zich met elkaar moeten verbinden om de Schepper te onthullen en zij proberen om een beroep te doen op de Schepper, zodat er belangeloos geven en liefde tussen hen werkzaam zal zijn, gebeurt het.

From a Talk at the Meal Commemorating Rabash, 9/20/12

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Licht, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Wat voor staat moeten we bereiken om succesvol te zijn in een workshop: bewustzijn van wat we willen, maar dat we niet in staat zijn om ons te verenigen óf dat we allemaal hetzelfde gevoel hebben? En als we dat voelen, is dat dan een illusie? Omdat we ons niet kunnen verenigen en ons dit iedere dag realiseren.

Antwoord: Nee, we zijn op weg naar eenheid, we verbinden ons met elkaar. Als we niet verbonden zouden zijn, zouden we geen nieuwe indrukken en nieuwe inzichten ervaren. De eenheid die we hier hebben bereikt, heeft nog niet de spirituele drempel bereikt, maar het is eenheid.

Jullie hebben nu hetzelfde begrip, dezelfde gevoelens en gedachten, jullie hebben dit allemaal met elkaar ervaren. Jullie hebben geproefd van dezelfde bron, dezelfde vragen en dezelfde, identieke antwoorden, ook al waren er veel verschillende antwoorden, dat maakt niet uit!

Jullie hebben eenheid ervaren!

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/19/12, Lesson 7

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Intentie - Geen reacties→

Ik ben er heel blij mee, dat we de grootheid van de altruïstische Kracht beginnen te begrijpen door middel van onze onderlinge verbinding, want dit is, in het algemeen gesproken, de enige manier om ermee te leren omgaan. Dit gebeurt als we samenkomen in de groep en min of meer gaan proberen om de staat van geven, liefde en onderlinge verbinding opnieuw in het leven te roepen en te verspreiden. Als we voor elkaar garant staan, in gezamenlijke eenheid, gaan we langzamerhand voelen wat de verbinding in dit samenzijn ons kan geven en hoe ongewoon het is.

Op basis van wat ik uit de praktijk weet, denk ik dat het het allerbelangrijkste is om iets onaards te voelen, iets speciaals, wat in een mens naar bovenkomt. In dat gevoel gaat zich die eigenschap vormen, die voorheen onbekend was. Men weet dat het alleen mogelijk is in de verbinding met anderen.

Dan kan het gebeuren, dat deze eigenschap langzamerhand weer verdwijnt, als in een mist onzichtbaar wordt, kracht verliest en in het niets oplost, maar hij blijft wel in de mens opgeslagen, als een zogeheten Reshimo. En een mens wil deze eigenschap opnieuw bereiken, leren kennen, begrijpen, eraan denken. Maar dit is niet genoeg, we moeten deze eigenschap voortdurend in onszelf aanmoedigen en voeden, zoals elk fysiek orgaan groeit en ook elke eigenschap, als we er voortdurend tijd aan besteden. Als we dit bij herhaling doen, laat deze eigenschap nieuwe kenmerken zien, nieuwe verbindingen, het wordt anders dan voorheen. Als we deze eigenschap uit het donker, waarin hij verdwenen was, tevoorschijn laten komen, ontdekken we nieuwe dimensies.

Daarom liggen er nog niet eerder ontdekte wegen, niveaus en staten voor ons. Op dit pad zullen we zeker veel overwinningen behalen en hogere staten beleven, maar ook teleurstellingen en – zoals het dan lijkt – verlies. Vanuit dit alles zullen wij – door onze voortdurende inspanning, met behulp van een aantal workshops en conventies – een punt bereiken, waarop deze Kracht, die zich in ons zal openbaren, zo duidelijk voelbaar zal worden en binnen ons bereik zal komen, dat wij er zeggenschap over zullen hebben. We zullen een wederzijdse wisselwerking gaan ervaren en hetzelfde gevoel hebben als twee partners, die elkaar aanvoelen tijdens een dans.

Ik hoop dat we bij de volgende conventie, en misschien zelfs eerder, de staat zullen bereiken van deze onderlinge wisselwerking tussen de mens, de Kracht van geven en de kracht van ontvangen (de mens is de middellijn). Het is volkomen afhankelijk van de mate van intensiteit, waarmee wij in onszelf de staten kunnen ontwikkelen die we nu hebben beleefd en of we eraan vasthouden. Alles ligt dus voor ons open.

From a Virtual Lesson 9/23/12

Filed under: Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent de wederzijdse integratie die we met elkaar moeten bereiken?

Antwoord: Door het breken van de kelim (vaten) ontstond een onderlinge integratie van verlangens. Vreemde verlangens kunnen ook geïntegreerd worden zonder breken, door middel van een gezamenlijk scherm.

Maar er kan geen integratie ontstaan in de verlangens zelf. Als ik iets zoets wil en jij wilt iets zouts, gaat het over twee verschillende wensen die niet gecombineerd kunnen worden. Ze kunnen enigszins samengaan, maar de ene wens kan de andere niet opheffen. Elk verlangen heeft zijn eigen plek waar het onthuld wordt en vervulling ontvangt.

Het Licht brengt elk verlangen voort en handhaaft de vorm waarin het gecreëerd is. Daardoor komen we voor een heel belangrijke vraag te staan: Wat is integratie dan, binnendringen in een vreemd verlangen, en hoe is dit mogelijk?

Integratie kan alleen ontstaan in externe vormen, waar we voor onszelf voor zorgen, maar innerlijk blijven we hetzelfde. Wij kunnen via de verlangens niet integreren, omdat een ieder zijn eigen verlangens heeft. Er staat geschreven: “Zoals hun gelaat niet gelijk is, zo zijn ook hun gedachten en verlangens niet gelijk”. Wij kunnen ons via verlangens niet verbinden, omdat elk verlangen heel nauwkeurig bepaald is en afgescheiden is van de andere verlangens.

Elke verlangen werd gecreëerd door het speciale Licht dat erbij hoort. Maar als deze verlangens over zichzelf een vorm aanbrengen van geven aan één Bron, kunnen zij zich, dankzij deze vorm van geven, met elkaar gaan verenigen en kunnen ze integreren, juist omdat er voor iedereen één gezamenlijke Bron is. Als alle verlangens daarnaar hunkeren, beginnen ze, dankzij het gemeenschappelijke grote verlangen, te integreren.

Wederzijdse integratie is op een andere manier niet mogelijk. Alleen de gezamenlijke Bron brengt ons tot verbinding en wederzijdse integratie. Anders zouden we van elkaar gescheiden blijven. Alleen zo kunnen we een echte verbinding tot stand brengen, niet zoals een groep dieven die zich vanuit egoïstisch voordeel met elkaar verbinden, waarbij een ieder zijn eigen verlangen behoudt en hoopt om door middel van de verbinding vervulling voor zichzelf te bereiken.

Maar als wij met de verlangens van anderen willen integreren, is dat alleen mogelijk door het Corrigerende Licht dat ons naar één Bron leidt en ons met elkaar verbindt. Zoals er geschreven staat: “Hij die vrede schept in Zijn Hemelen, moge Hij ons vrede brengen”.

De verlangens zelf kunnen zich nooit met elkaar verbinden, elk verlangen blijft op zichzelf bestaan. Als dat niet het geval zou zijn en alle verlangens zich weer met elkaar zouden verbinden en integreren tot één verlangen, zouden we Gmar Tikkun (het einde van de correctie) – een spiritueel niveau dat een intensiteit heeft dat 620 maal groter is dan wat eerder bestond – niet bereiken. Dit spirituele niveau is 620 maal groter in intensiteit, omdat elk verlangen op zich blijft bestaan, elk in de eigen Klipa (schil), in het omhulsel dat erbij hoort. Als zij zich, ondanks alles, verenigen tot één vrucht, binnen één Klipa (schil), zoals de zaden van een granaatappel, is de perfectie die 620 maal groter is bereikt, eenwording met het Licht en het schijnsel van het Licht.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 9/2/12, The Study of the Ten Sefirot

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Licht, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Zouden we een keer kunnen proberen om een stille workshop te houden over thema’s als: ‘Aan de voet van de berg Sinaï’, ‘Geboorte’, ‘De woestijn’, enz.?

Antwoord: Nee, ik denk niet dat zoiets nodig is, want als iemand praat hebben de anderen de tijd om in het geheel te worden opgenomen, om na te denken en te luisteren naar wat er gezegd wordt.

Wanneer we zo bij elkaar zijn wordt de tijd samengeperst. Een mens gaat door veel staten heen, niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de anderen, het heeft dus geen zin om te zwijgen. Integendeel, alles wordt gebouwd op samenwerking, op het onderlinge contact. Het belangrijkste hierbij is communicatie.

From a Virtual Lesson 7/29/12

Filed under: Conventies, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Vraag: Zijn de principes die Rabash voor ons beschrijft in zijn artikelen noodzakelijk om spiritualiteit te bereiken of is het voldoende als we ons houden aan de groepsregels? Een voorbeeld: kan ik een vriend bekritiseren als ik denk dat het in zijn belang is, dat ik het doe uit liefde voor hem?

Antwoord: Je hebt het recht niet om iemand iets voor te schrijven, omdat je altijd wel een argument vindt om wat je doet te rechtvaardigen. Je moet je vriend zien als groot in ‘geloof boven de rede’. Dit betekent dat je het feit accepteert dat hij groot is en dat alleen jouw egoïstische blik dat niet kan zien. Maar! We hebben hier met twee maaren te maken.

Het eerste maar is de vraag of hij een echte vriend is: doet hij mee in de verbinding en de eenheid in de groep? Dit is de belangrijke voorwaarde en uiteindelijk de enige. Verlangt hij ernaar om bij te dragen aan de verbinding en de eenheid in de groep? Als hij dat doet is hij een vriend, als hij dat niet doet is hij geen vriend.

Ten tweede, kritiek mag alleen gaan over zijn deelname aan de groep of het werk dat hij doet. Als hij hier bijvoorbeeld werkt als elektricien of in disseminatie en hij iets niet goed doet, geven wij kritiek, hiermee proberen wij een misstap van hem te corrigeren. Maar dit is van geen enkele invloed op mijn liefde voor hem als vriend. In een geval als dit behandel ik hem als iemand die fysieke arbeid verricht, dat is alles. Deze twee aspecten hebben niets met elkaar te maken.

Als hij een echte vriend is, als hij namelijk werkt voor verbinding en eenheid, moet ik hem eenvoudigweg accepteren als absoluut, als de Schepper. “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper”. Het gaat over hetzelfde! Rabash schrijft er prachtig over als hij zegt dat de groep uiteindelijk alleen gecorrigeerd wordt door liefde tussen alle leden van de groep, dit wordt de Schepper.

Wij bekritiseren een vriend dus niet, maar brengen openlijk onze liefde voor hem tot uitdrukking. Dit is een essentiële voorwaarde. Op deze manier werken wij correct tegen ons ego in.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we, nadat we tijdens de Conventie een enorm grote nabijheid van de vrienden en eenheid met hen hebben gevoeld, vermijden dat wij in de dagelijkse routine terecht komen, maar dat we in diezelfde verheven intentie voor het pad en de vrienden kunnen blijven?

Antwoord: Je moet je ogen sluiten en verbonden blijven!

1. Allereerst moet je met elkaar alle lessen volgen, seminars en zoveel mogelijk activiteiten. Zonder dit alles lukt het je niet.

2. Ten tweede, vertrouw je intellect niet! Ik heb een aantal heel intelligente studenten gezien, die een goede analytische benadering hebben, maar toch zijn ze niet in staat om zichzelf te analyseren en te onderzoeken, dat is een probleem. Zelfs als ze zichzelf kritisch kunnen analyseren, kunnen ze die kritiek zelf niet analyseren. Op die manier ontwikkelen ze zich op het vlak van het intellect, maar niet op het gebied van toewijding en zelfopoffering. Als dat laatste ontbreekt, gaat een mens ten onder aan onzuivere, egoïstische krachten (klipot) en gaat het niet over belangeloos geven en spirituele krachten.

Hiervoor moeten we nu juist bang zijn, voor het volgen van het pad van het intellect, in plaats van het pad van onzelfzuchtige toewijding aan de ziel. We hebben al veel vrienden van dit pad zien vallen en velen zullen vallen. Het Doel zal alleen bereikt worden door hen die eraan toegewijd zijn met hun gehele ziel en bereid zijn om met gesloten ogen voorwaarts te gaan.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 8/21/12, Writings of Rabash

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen we de daden van de Schepper steeds vóór zijn en krachtiger worden met betrekking tot het ego, zodat wij enerzijds niet het slachtoffer worden van de verraderlijke plannen van het ego en anderzijds ontvankelijk zijn voor de aanwijzingen van de Schepper?

Antwoord: Denk in geen enkele situatie na over het ego, niet hoe je er wel of niet aan toegeeft. Al dit soort spelletjes met het ego helpen niets. Het ego is veel slimmer dan jij en ieder ander.

Het egoïsme is buitengewoon krachtig van aard en volledig tegengesteld aan de Schepper, in intensiteit is het gelijk aan Hem. Het hele egoïstische systeem werd door het Licht geschapen, dat het verlangen binnenkwam. Het vormde de aard ervan en alle eigenschappen in alle denkbare vormen. Dus tegen het ego strijden zal je nooit lukken! Je kunt er alleen maar bovenuit stijgen en het verlangen koesteren om gelijkvormig te worden aan het Licht dat zal helpen! De confrontatie met het ego aangaan is een hopeloze zaak.

Je hoeft er geen aandacht aan te besteden! Verlang er uitsluitend naar om verder te komen! Wacht niet tot je vooruit geduwd wordt door het ego.

Vraag: Wat moet je doen als je er steeds aan denkt en tenslotte zowel het ego als de Schepper vergeet?

Antwoord: Dat komt omdat er geen verbinding met de groep is en de omgeving je niet helpt om vooruit te komen.

Het gaat hier over een heel eenvoudig systeem van krachten. Vanaf het begin is er aan jou een punt gegeven waarop je kunt steunen, er is aan jou een richting gegeven en je wordt steeds aangespoord. Er staat geschreven dat de Schepper je hand op de goede lotsbestemming legt en tegen je zegt: “Kies dit.” Dan is het aan jou om te kiezen.

Baal HaSulam schrijft, dat er tegen zo iemand voortdurend gezegd wordt dat hij een omgeving voor zichzelf moet kiezen die steeds sterker wordt, één die je krachtig maakt, waarin je niet zult vallen en het Doel niet zult vergeten.

De keuze voor een krachtige omgeving is uitsluitend afhankelijk van hoeveel jij erin investeert. Je hoeft geen andere mensen te kiezen, maar je moet meer in hen investeren, dan zul je van hen een grotere invloed voelen. Dit is de betekenis van het keuzemoment voor de nieuwe omgeving. Het gaat niet over gezichten van mensen, maar over de mate waarin jij van hen de hogere energie kunt opnemen die in hen aanwezig is, waar zij zelf niet eens weet van hebben.

Als dit je niet lukt is dat een teken dat je ernaar moet verlangen om dit te bereiken. Dit is het enige wat je kunt doen. Alleen dit is het werk waar het om gaat.

From the Kharkov Convention “Uniting to Ascend” 8/16/12, Preliminary Lesson

Filed under: Conventies, Eenheid, Egoïsme, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

In het Nieuws (van The Washington Post): “Gedurende de Koude Oorlog hielden de Verenigde Staten land-based raketten met kernkoppen paraat en stonden ze klaar om drie à vier minuten na het bevel van de president gelanceerd te worden. Iedere president uit die tijd werd geïnformeerd over de procedure: in het geval van een dreigende aanval kon de beslissing om af te vuren in 13 minuten of minder worden genomen.

“Tegenwoordig, twintig jaar na het einde van de Koude Oorlog, staat één derde van de Amerikaanse strategische krachten, waaronder bijna alle land-based raketten en een aantal dat op zee de basis heeft, nog steeds klaar om snel afgevuurd te worden. … De Verenigde Staten en Rusland hebben maar liefst 1.800 kernkoppen elk moment paraat staan.”

Mijn Commentaar: Dit heeft ons naar de grenzeloze ontwikkeling van onze egoïstische natuur geleid, naar de dood door egoïsme of de correctie van ons egoïsme. De nabije toekomst zal uitwijzen of onze inspanningen ten behoeve van onze eenheid zo zwaar zullen wegen, dat wij de kracht van de correctie van het massa egoïsme naar de wereld kunnen brengen.

Filed under: Crisis, Eenheid, Nieuws, Wereld - Geen reacties→