Vraag: Het werk van de mannen aan integrale eenheid kost 7 à 8 uur per dag. Moet een vrouw evenveel tijd besteden aan studie?

Antwoord: Vrouwen hebben veel minder problemen dan mannen, omdat hun taak pas begint als zij hun werk gaan doen rondom de mannengroep.

Daarvoor houden zij zich bezig met theoretische studie en hierbij kan er geen enkel onderling contact zijn. Dit houdt in: discussies, rollenspellen en veel tijd die besteed wordt aan de opvoeding van de kinderen vanuit integraal perspectief, enzovoort, maar het gaat niet over de verhoudingen tussen vrouwen onderling, dat voelen zij als een aantasting van hun natuur.

De vrouwengroep begint pas aandacht te geven aan de mannen en hun onderlinge werk, als zij er aan toe zijn en als de mannengroep voldoende theorie heeft geleerd en al in het proces zit van praktische integratie met elkaar. Wij beginnen hen beetje bij beetje de grondbeginselen te leren van de hulp, die zij nodig hebben om de volgende staat te bereiken: de staat van eenheid, harmonie en de waarneming van de natuur op het volgende niveau van ‘Adam’ (de Mens), wat wij door deze vorm van eenheid kunnen bereiken.

De mannengroep bereikt de eenheid op eigen kracht, zoals een man allerlei dingen kan realiseren en voor voedsel zorgt.

De vrouwengroep helpt hen daarmee, inspireert hen, duwt hen vooruit, en werkt als een heel krachtig middel voor de mannen, zonder dit alles kunnen zij zich niet verenigen. De vrouwen moeten de mannen op een heel voorzichtige wijze beïnvloeden, zonder hun gevoel van verbinding te verstoren, zij moeten de mannen het gevoel geven, dat zij dit van hen verwachten, dat zij hen waarderen, hen inspireren en behandelen zoals een moeder dat met een kind doet.

Elke vrouw kan op die manier met de mannen omgaan en de mannen voelen de invloed van de vrouw. Daarom neemt de vrouwengroep een fundamentele rol op zich om de mannengroep verder te brengen naar eenheid, door hen te beïnvloeden met hun inspiratie en de verwachtingen die zij hebben, zoals een moeder: “Wat verwacht ik van mijn kind?” En het kind voelt dat de moeder een bepaald resultaat van hem verwacht.

Dit moet allemaal op een voorzichtige en zachte manier gedaan worden, zodat er geen gevoel van onverschilligheid in de mannen ontstaat of een negatieve reactie. Alles moet op een heel zorgvuldige manier gebeuren, in gepaste mate, en altijd gedoseerd.

Als beide groepen objectief naar zichzelf kijken, op afstand, voelen zij dat zij elkaar nodig hebben. Ik accepteer dat ik van de vrouwengroep steun en invloed nodig heb, inspiratie en dat zij iets van mij verwachten. Dit zal mij inspireren, mij steunen en mij helpen om resultaat te bereiken.

In het algemeen gesproken is er een enorme verscheidenheid aan invloeden door wederzijdse gevoelens en verwachtingen. Als dit alles plaatsvindt door indirect contact, op afstand, door ‘inductie’ van de vrouwengroep naar de mannengroep, zal het resultaat bestaan uit een juiste wederzijdse interactie.

En als resultaat daarvan bereikt de mannengroep eenheid met de hulp van de vrouwengroep. Deze eenheid wordt doorgegeven aan de vrouwengroep.

Maar deze groepen gaan niet in elkaar op, ze vermengen zich niet met elkaar, zij blijven bestaan als twee ‘cirkels’: de buitenste – die van de vrouwen en de binnenste – die van de mannen.

From a “Talk on Integral Education” #10, 12/16/11

Filed under: Educatie, Eenheid, Integrale Opvoeding, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Aan het begin van de 20e eeuw, was er – met name in Rusland – een brede campagne om het analfabetisme te bestrijden. Wat tegenwoordig volkomen normaal is, werd toen met vijandigheid ontvangen. Veel mensen weigerden hun kinderen naar school te sturen en wilden zelf niets leren, omdat zij het beschouwden als een zinloze tijdsverspilling. Nu kan er een vergelijkbare situatie ontstaan wanneer de integrale educatie, die wij bieden, wordt opgevat als iets nutteloos, iets overbodigs. Hoe kunnen we deze weerstand overwinnen?

Antwoord: Ik denk, dat op het ogenblik een groot aantal opvoeders, psychologen en sociologen het ingewikkelde probleem begrijpen, alleen weten ze niet hoe ze ermee om moeten gaan. Dit betekent dat het nodig is om ze te benaderen met een zo breed mogelijke uitleg.

Docenten leven met studenten mee, bovendien lijden zij soms nog meer dan hun leerlingen. Zij zijn immers gedwongen om onder een constante, negatieve druk van kinderen te leven, van wie het grove egoïsme, dat direct tegen de leraren gericht is, grenzeloos is. Iedere student probeert zijn of haar eigen onafhankelijkheid tegenover hen te laten gelden en te streven naar zelfbevestiging.

Ik denk, dat leerkrachten en opvoeders hierin enige training nodig hebben en dat zij door een nieuwe methodologie in ieder geval iets kunnen ontdekken, waar ze wat aan hebben, om op een normale manier met kinderen te kunnen werken.

Het werk van een opvoeder is tegenwoordig moeilijk en serieus, ik zou zelfs zeggen: riskant. Men staat bloot aan zodanige omstandigheden en aan morele druk, dat je dit werk zelfs ‘schadelijk‘ kunt noemen. Vijfenveertig minuten in een klas met kinderen zitten levert een hoop stress op en legt een enorme druk op de leraar.

Samen met opvoeders moeten we voor hen een methodologische manier ontwikkelen die hen helpt om te begrijpen, dat het in de allereerste plaats over de sfeer in de klas gaat, zonder dat we nog spreken over veranderingen van de klas zelf.

Studenten kunnen een integrale discussie niet aan, omdat het nu niet mogelijk is om ook maar iets met iemand te bespreken: het leidt tot schreeuwen naar elkaar, elkaar uitsluiten, pesten, vloeken, en wie weet wat nog meer. Nu laat de opvoeder hen op z’n minst stilzitten en houdt hij hen op een bepaalde manier rustig, op de een of andere manier zorgt hij er uit noodzaak voor dat ze stil blijven. Intussen zitten de leerlingen allemaal ongelukkig op hun eigen plaats en wachten ze tot deze hele beproeving voorbij is.

Er is hier een geleidelijke, soepele overgang nodig. Ik denk dat opvoeders het hier langzamerhand mee eens zullen zijn. Ze kunnen al zien, dat het huidige systeem geen recht van bestaan heeft voor de nieuwe generatie.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

Vraag: In het proces van integrale educatie begint iemand te veranderen, als gevolg daarvan verandert ook zijn sociale omgeving. Moeten we hem of haar hierop, vanaf het eerste begin, voorbereiden? Hun vroegere omgeving zou ons namelijk kunnen overladen met beschuldigingen, dat we een soort sekte zijn en dat wij mensen slecht beïnvloeden.

Antwoord: Daarom moet er aan onze praktische studie een grote campagne vooraf gaan om de gedachte van integrale educatie te verspreiden, een campagne die gebaseerd moet zijn – en dat al is – op wetenschappelijke gegevens, op de directe behoeften van de natuur, het milieu en de ontwikkeling van onze eigen, innerlijke natuur. We worden namelijk – hoe dan ook – buiten onze wil om, naar een integrale samenleving gedreven.

Als wij ons er niet op afstemmen, zullen we in slechte situaties terechtkomen. We moeten leren hoe we in harmonie kunnen komen met dit nieuwe, ‘ronde’ model, dat de natuur om ons heen creëert, de natuur brengt ons in een netwerk van krachtige interacties. Verzet is hier nutteloos.

Daarom moeten we dit idee, deze opvatting, deze historische, sociale en persoonlijke noodzaak aan de hele mensheid uitleggen. En daarna zullen al onze verdere handelingen van daaruit op een natuurlijke wijze volgen en blijken juist te zijn. Mensen zullen gaan begrijpen wat wij doen en het ook nastreven.

Als we alleen maar laten zien wat wij willen, zonder uitleg, zou niemand dit begrijpen, en mensen zouden ons op een vijandige kunnen manier benaderen. We zouden beschuldigd kunnen worden van sektarisme, misschien van naïviteit, utopisch denken, en dergelijke.

Maar als we beginnen te werken met kinderen en hen geleidelijk aan deze elementen van humanisme bijbrengen (laten we het op z’n minst zo noemen), betwijfel ik of we problemen zullen krijgen met de maatschappij of met ouders. En als er, na enige tijd, een aantal positieve resultaten zichtbaar worden, kunnen we rekenen op de publieke opinie. Daarom bestaat de meest vruchtbare bodem voor onze activiteiten uit kinderorganisaties.

Anderzijds is dit het moeilijkste, omdat de toestemming hiervoor door de staat wordt geregeld. De overheid heeft het recht om verschillende lesprogramma’s in scholen te introduceren en om kinderen verplicht op te leggen wat wenselijk is voor de staat en niet wat het beste is voor de kinderen. Het is erg moeilijk om tegen dit conservatieve systeem te vechten.

Toch vecht de maatschappij hiertegen, door het oprichten van privéscholen en door alternatieve onderwijsmethoden. Tegenwoordig kan in veel landen in de wereld een kind thuis les krijgen via internet en kunnen de examens op afstand worden afgenomen. Dit is al een groot pluspunt. In het verleden was dit niet mogelijk, omdat thuisonderwijs bij de wet verboden was.

From a “Talk on Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Kinderen - Geen reacties→

Vraag: Er zijn mensen die een bedreiging zien in de benadering van Baal HaSulam, die het innerlijke verkiest boven het uiterlijke. Hoe kunnen wij mensen bereiken die naar ‘het uiterlijke’ neigen?

Antwoord: De natie is niet in staat om te begrijpen wat op de innerlijke essentie betrekking heeft. De uiterlijke vormen fascineren hen en er is ergens houvast nodig. Je zegt: “Concentreer je op het innerlijk en daar zul je alles ontdekken.” Maar voor hen is dat onzin. Niemand werkt met zijn hart. Het is moeilijk en het vereist een zekere mate van ontwikkeling.

Pas nu komen we in een periode, waarin de nieuwe generatie het hart moet gaan ontwikkelen. Tot nu toe was het ‘het hart van steen’, en nu ontstaat er een behoefte om het te verzachten, beginnend vanaf afstand. We spreken over een grote opgave, over grootschalige processen, waar we doorheen moeten.

Wij hopen dat onze aanpak, vervuld van liefde en eenheid, ons zal helpen bij het verzachten van de harten. Als mensen dan verder komen, zullen we over diepere kwesties kunnen gaan praten. De boodschap van eenheid wordt namelijk alleen beantwoord vanuit het hart van de mens. Zelfs als het in de tussentijd alleen buitenkant is, begint het hart toch te werken.

Dit is de manier. Als je in veel harten een plaats voor het Licht opent, werkt het heel snel. Dan is het een kwestie van een paar maanden. Begin gewoon en je zult het zien.

Ik ben dus heel optimistisch. Als we een educatie kit ontwikkelen en dit in de natie gaan verspreiden, zullen we dit jaar al een heel ander beeld gaan zien. Het belangrijkste is het vinden van juiste en begrijpelijke manieren om de boodschap over te brengen en om dit van maand tot maand te upgraden, zodat ze meer intern worden. En dan zal het ons lukken.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/15/2012, “Introduction to TES”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Educatie - Geen reacties→

Vraag: Het is gebruikelijk om een lening bij een bank af te sluiten en dan achterover te leunen en te denken: hoe ga ik dit eigenlijk terug betalen? Eigenlijk is er niets om het terug te betalen. Hoe kunnen we aan mensen uitleggen – voordat ze uiteindelijk failliet gaat of in de gevangenis terechtkomen – dat het geen zin heeft om op die manier te lenen?

Antwoord: Dit vereist niet alleen een verandering van het individu, maar ook van de hele samenleving, de industrie en ons wereldbeeld. Veel hangt af van de massamedia en van de omgeving, werkelijk alles, van de dichtstbijzijnde omgeving tot aan de algemene omgeving.

Eigenaren van televisie programma’s adverteren voor producten, waarvan mensen denken dat zij ze nodig hebben, mensen kopen veel van dat soort dingen en doen dat op krediet. Tegenwoordig wordt er aan iedereen krediet verleend, omdat dezelfde bankiers die de leningen verstrekken, belang hebben bij de onderneming en tenslotte eisen zij alle bezittingen van mensen op, zodat zij hun schuld terug betalen. Zo zit het in elkaar: het is een enorme machine, die bedoeld is om iemand van zijn laatste financiële middelen te ontdoen.

Hoe zou de wereld eruit zien, als we deze cyclus zouden kunnen doorbreken door middel van een wet tegen reclame, als we onze massamedia zouden ontdoen van alle reclame, als we elke vorm van reclame uitbannen? Men moet tot het besef komen, dat wat er wordt geadverteerd schadelijk is. Een mens weet het zelf, als hij iets wil hebben wat niet nodig is en hij hoeft niet geïnformeerd te worden over dingen die hij niet nodig heeft. Het is immers beter om een paar nuttige dingen te hebben dan heel veel schadelijke dingen.

Dit is een groot probleem. Ik hoop dat de huidige crisis dit zal oplossen. Bovendien zal het mensen op een heel eenvoudige manier ontlasten van het probleem om zich jaarlijks af te vragen, wat zij nog meer moeten doen om het bruto binnenlands product te verhogen en winst na te jagen.

Winst gaat over het innerlijk, over innerlijk comfort. Ik zal me niet comfortabeler voelen als ik, in plaats van de huidige productie van tien soorten yoghurt, er morgen twintig maak. Dit zal het probleem alleen maar vergroten en niemand voelt zich er verantwoordelijk voor.

From a “Talk About Integral Education” #5, 12/13/11

Filed under: Economie, Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Houdt het begrip ‘egoïsme’ een bepaald verlangen in of de verwerkelijking van dit verlangen? Als ik bijvoorbeeld iets van iemand wil hebben is dit mijn verlangen, daar kan ik aan werken. Maar het is iets heel anders als ik het nu van hem wegneem.

Antwoord: We hebben het niet over de handeling, maar over de intentie daarbij. Als je iets van iemand wilt hebben, iets tot stand brengt ten koste van een ander en daar genoegen aan beleeft, iets voor je eigenbelang, ten nadele van anderen, spreken we van egoïsme. Maar gewoon ergens van genieten is geen egoïsme.

We spreken van egoïsme als onze handelingen erop gericht zijn om onszelf een plezier te doen en daarmee anderen schade aan te brengen: mensen, de natuur, het maakt niet uit wie of wat.

Vrijwel elke handeling die we uitvoeren is egoïstisch. Een handeling is altijd of in balans met de natuur, de samenleving, mensen, of uit balans, want we leven niet geïsoleerd, als in een vacuüm, maar we hebben een omgeving om ons heen.

Het is belangrijk dat ik altijd rekening houd met een vriendelijke houding naar anderen, dit ontstaat vooral tijdens het proces van opvoeding. Mijn houding ten opzichte van de animale, vegetatieve en levenloze wereld, mijn houding naar de hele natuur en het hele Universum, wordt volkomen anders: liefdevol, vol compassie.

We beginnen krachten en gelaagdheden te ontdekken en te begrijpen die in het verleden voor ons verborgen waren: in de natuur en in de ons omringende ruimte. We ontdekken de matrix, het ontwerp van de natuur, de innerlijke betekenis ervan, het plan, waarin wij bestaan en ons ontwikkelen tegen onze wil in. Een mens bereikt het niveau van de verwerkelijking van zijn eigen participatie, zijn lot, zijn bestemming en doel.

From a “Talk on Integral Education” #7, 12/14/11

Filed under: Educatie, Egoïsme, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

We moeten onze boodschap aan iedereen overbrengen. Maar ik veronderstel dat de burgers het beter zullen accepteren dan de leiders. Het gewone volk zal eerder naar ons toekomen dan de ‘notabelen’.

Vraag: Waarom kunnen we ons systeem niet bekend maken vanaf de top? Als de regering beslist, wordt de beslissing immers uitgevoerd.

Antwoord: Het punt is dat een gewoon mens geen systeem heeft. Hij heeft een lege maag, en het maakt hem gewoon niet uit waarmee hij zijn maag vult. De manier waarop, het systeem, interesseert hem niet. Voor hem is het belangrijkste dat hij geen honger heeft.

Anderzijds maakt de minister-president plannen en hij denkt na over wat er het beste gedaan kan worden, zoals belastingverhoging of –verlaging, snijden in de begroting of dingen laten zoals ze zijn, enzovoort. Hij is betrokken bij de technische details. Daar is hij met zijn gedachten op gericht en dat houdt hem voortdurend bezig. Dat is het probleem.

Daarom is het voor ons moeilijk om de mensen aan de top te bereiken. Hun probleem is niet hun maag, maar controle. Die willen ze  behouden en ze kunnen niet verder kijken dan hun eigen plannen om de oorzaak te  begrijpen van het feit dat ze geen succes hebben.

Ze vinden het moeilijk om iets nieuws te horen. Ze kunnen het niet uitvoeren. Ze zouden hun manier van denken moeten veranderen en een “ronde” bril opzetten om de “ronde” geïntegreerde wereld en de onderlinge afhankelijkheid te zien.

In die wereld wordt het succes niet afgemeten aan economische plannen, technische details, rentepercentages en belastingen. Deskundigen kunnen deze vicieuze cirkel echter niet doorbreken, ze zien de economie vanuit het oude perspectief en kunnen zich niets anders voorstellen. Ze maken plannen op basis van winst.

Ik maak bijvoorbeeld schoenen, ik verkoop ze en zo verdien ik mijn geld. Eén paar levert me genoeg op om de hele maand van te leven. Als ik twee paar maak en ze verkoop, heb ik een maandelijks overschot. Nu klopt de overheid op mijn deur: “Ik neem 50% van uw winst op het tweede paar schoenen, voor het staatsfonds, het leger, het onderhoud van de wegen, enzovoort.” Wel, dat is begrijpelijk.

Dan klopt de gemeente aan mijn deur: “Er zijn sanitaire faciliteiten nodig in deze wijk, nutsvoorzieningen, er is groenvoorziening nodig, enzovoort. Geef me 10% van je winst.” En zo gaat het door.

Hoe zullen we leven in een tijd, waarin de crisis de productie verlaagt tot het niveau van de basisbehoeften? Waar zal men dan belasting op heffen? Belastingen worden immers geheven op het overschot, maar als men het voedsel dat ik nodig heb wil afpakken, is dat een probleem.

Ik zal niet akkoord gaan met een lager niveau dan een acceptabele levensstandaard: dan ga ik de straat op. Het gehele systeem van belastingheffing is gebaseerd op de veronderstelling dat er teveel is, maar wat als dit overschot niet langer wordt geproduceerd?

Daarop is ons economische systeem niet voorbereid, voor dat scenario is het niet geschikt. Daarom maakt iedereen zich zorgen over de groeicijfers, daar leeft iedereen immers van.

Wij hebben het over een totaal andere economie, zonder overschot. En natuurlijk begrijpen economisch deskundigen ons niet.

Dus, we beginnen met een eenvoudige uitleg: mensen zullen zonder werk komen te zitten en ze zullen niets om handen hebben. Je zult ze moeten laten studeren en er ‘goede kinderen’ van maken, zodat ze geen etalages gaan ingooien en auto’s in brand steken. We zullen een nieuwe, prachtige samenleving kunnen opbouwen. Bovendien zal het veel winst opleveren, want deze mensen zijn de werkelijke rijkdom.

Ik denk dat deze ideeën zullen worden gehoord en begrepen door de wereldleiders. Anders worden ze met een donkere toekomst geconfronteerd en een niet begerenswaardig lot.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Crisis, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Economie, Educatie, Maatschappij, Politiek - Geen reacties→

Vraag: De vraag over het bestaan van één enkele hogere kracht, die de hele schepping bestuurt, roept bij mensen een belangrijke vraag op: sommigen denken dat deze kracht bestaat, anderen menen van niet. Behoort u tot de eerstgenoemden, tot de benadering die ook gedeeld wordt door religies?

Antwoord: Nee, dit heeft geen betrekking op religies. Het is volledig gebaseerd op het waarnemen van de natuur, zonder enige aannamen vooraf. Deze benadering verwijst noch naar religie, noch naar geloof, noch naar enige andere richting, zij zijn uitsluitend gebaseerd op historische gronden.

Vraag: Als we ons baseren op de bestudering van de natuur, hoe moeten we dan: ‘de wet die alle wetten bevat’ begrijpen?

Antwoord: Als we deze lezing zouden aanvullen met wetenschappelijke data uit onderzoek en experimenten, zou dat het bewijs vormen dat aan de vragen vooraf zou gaan. Er bestaan zeker vele meningen, wij baseren ons echter op data afkomstig van evaluaties betreffende de natuur en de samenleving.

Het was gebruikelijk om uit te gaan van de idee dat de natuur één is, wij schrappen er wat kleine korreltjes kennis vanaf, die geen onderling verband lijken te hebben. Nu zijn echter natuurkunde, scheikunde, biologie, zoölogie en andere wetenschappen al met elkaar verbonden. We bestuderen wat eraan ten grondslag ligt, atomen en de verschillende verbindingen daartussen. Deze grondslagen zijn breed, het zijn gezamenlijke krachten, op elk niveau van de natuur: het stille, vegetatieve, animale en menselijke niveau, zij zijn afhankelijk van het betreffende niveau werkzaam.

Een voorbeeld: als de kracht in het atoom de partikels aantrekt en afstoot in een animaal lichaam, trekken de longen samen en zetten ze uit, op hersenniveau komt dit tot uitdrukking in de vorm van instemming en twijfel. Hier zijn twee tegengestelde bewegingen aan het werk, maar zij worden door één kracht gecontroleerd, die balans brengt, omdat de hele natuur naar balans streeft.

De aanwezigheid van twee krachten in de natuur spreekt het bestaan van één wet, die beide krachten controleert, niet tegen. De moderne wetenschap stelt vast dat wij van elkaar afhankelijk zijn, de crisis op het niveau van de menselijke samenleving dwingt ons ertoe om ons te realiseren, dat we allemaal binnen één systeem bestaan. Dit heeft ook betrekking op de natuur, de menselijke natuur.

Als we het klimaat en andere processen in de wereld bestuderen, leren we dat elke verschijnsel samenhangt met het geheel. Op het niveau waarop wij ons nu bevinden, zien we een gebroken beeld, omdat we maar een klein stukje van de werkelijkheid waarnemen. Omdat we echter lijden en onaangename situaties meemaken, is het nodig dit zo spoedig mogelijk te bestuderen en op die manier de negatieve krachten in positieve krachten om te zetten.

From KabTV’s “A New Life” Episode #4, 1/1/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Wetenschap - Geen reacties→

Vraag: U geeft vaak het voorbeeld van de relatie van een moeder met haar eigen kind en haar relatie met het kind van de buren. U zegt dan, dat als ze het kind van de buren zou zien als haar eigen kind, ze de tekortkomingen van dat kind niet meer zou zien. Hoe zorg je ervoor, dat het menselijk hart van iemand gaat houden?

Antwoord: Het kan alleen gebeuren door de kracht van de gewoonte. De gewoonte wordt dan een tweede natuur, door de overtuiging van de omringende samenleving, door goede voorbeelden, door songs en films, door alles wat een mens beïnvloedt. De invloed van de omringende samenleving kan mij zo programmeren, dat ik een hekel heb aan mijn eigen kind en dol ben op het kind van de buren.

De omgeving kan alles doen! De omgeving is sterker dan mijn eigen aard, omdat de omgeving tot op het menselijke niveau doordringt en mijn natuur werkt op het dierlijke niveau. We zien hoe een mens totaal kan veranderen onder de invloed van zijn omgeving. Dit komt, omdat de invloed van de omgeving sterker is dan enige andere invloed.

From KabTV’s “A New Life” Episode 5, 1/2/12

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→

Vraag: Wanneer iemand naar een cursus voor integrale educatie komt, gaan we hem vertellen over de prachtige integrale wereld, die we nu al aan het bouwen zijn. Maar nu leeft hij in een verschrikkelijke wereld die druk op hem uitoefent. Waar kan hij de motivatie vinden om op dit pad te blijven?

Antwoord: We moeten mensen opvoeden, dan zullen zij hun wereld opbouwen. Wanneer grote massa’s mensen geleidelijk aan gaan veranderen, zal dit uiteraard leiden tot een verandering in de situatie van de samenleving, in de structuur ervan, en in de interactie tussen de volwassenen. Wanneer deze ‘volwassen kinderen’ opgroeien, zal alles veranderen.

We moeten echter beginnen met het individu, omdat hij het middelpunt van alles is. Dan zullen de onderlinge verhoudingen in de samenleving geleidelijk aan veranderen. Kinderopvang, school, familie en activiteiten voor kinderen moeten met elkaar in verbinding gebracht worden om een generatie te creëren, die onze wereld zal veranderen, omdat de wereld door het rijpingsproces zal veranderen.

From a “Talk on Integral Education” 12/13/11

Filed under: Educatie, Integrale Opvoeding, Maatschappij - Geen reacties→