De Torah, Bamidbar (Numeri) 20: 27 – 20: 29: Mozes deed zoals de Eeuwige hem geboden had en ten aanschouwen van heel de gemeenschap bestegen ze de berg Hor. Mozes trok bij Aäron zijn ambtskleren uit en bekleedde zijn zoon Eleazar ermee. Aäron stierf daar boven op de berg en toen Mozes met Eleazar van de berg naar beneden kwam, zag de hele gemeenschap dat Aäron was heengegaan en heel het huis Israël weende dertig dagen om Aäron.

Wanneer er in de Torah over de dood gesproken wordt – de dood van Aäron, Miriam, Mozes en andere zielen die de Schepper bereiken en het fundament vormen van het alomvattende systeem van de ziel van de mens – betekent dit een opgang en niet het overlijden van het lichaam. Het lichaam is het fysieke niveau van de mens en daarom valt er niets te betreuren.

In de spirituele wereld sterft Aäron als het systeem, Aäron genaamd, zijn rol heeft vervuld, Aäron sterft omdat hij zichzelf niet meer hoeft te corrigeren, het systeem is volledig gecorrigeerd en kan zich zo bij het gemeenschappelijke systeem van de ziel van Adam voegen. Dit wordt dood genoemd.

Wat wij in onze wereld als een tragische gebeurtenis beschouwen, is in de spirituele wereld een grote vreugde. Er staat geschreven “….de rechtvaardigen die tijdens hun dood levend genoemd worden.”

Vraag: Maar er staat geschreven: “en heel het huis Israël weende dertig dagen om Aäron.”

Antwoord: Zij weenden omdat hij niet langer bij hen was maar in de alomvattende staat was opgenomen, dus zij konden nu niet speciaal op hem rekenen. Zij missen de zichtbare fysieke steun en communicatie, maar natuurlijk blijft het hele systeem dat Aäron heet aanwezig. Het is een enorm groot subsysteem van leiderschap in de alomvattende ziel van de mens, echter niet op het niveau waarop het volk zich bevindt. Daarom weenden zij om hem, maar slechts voor een heel beperkte tijd.

Wij treuren zeven dagen om de doden, dan vindt de herdenkingsdienst na dertig dagen plaats en vervolgens eenmaal per jaar, niet vaker. Er zijn speciale dagen waarop de begraafplaats bezocht wordt: zeven dagen na de begrafenis, dan na dertig dagen en vervolgens eenmaal per jaar op de dag waarop de betreffende mens heenging. De reden daarvan is dat de dood het ontwaken is van het spirituele niveau dat volkomen afgescheiden is van het lichaam dat begraven wordt. Baal HaSulam zei vaak dat het hem totaal niet uitmaakte waar zijn zak beenderen zouden worden begraven.

In oude tijden, ongeveer 2500 à 3000 jaar geleden, voor de ballingschap uit het land Israël, werden de overledenen in een grot geplaatst en bleven ze een jaar lang ingemetseld. Na een jaar werden de graven geopend en alles wat er nog van de vergane lichamen over was, werd in een vat verzameld, verzegeld, en in een gemeenschappelijk graf geplaatst. De traditie om dode lichamen in de aarde te begraven dateert van later.

Wij weten nu de plaatsen van vele oude begraafplaatsen in verschillende regio, zoals in Syrië, Irak, Iran, enz. omdat het land Israël zich vroeger veel verder uitstrekte dan nu. Mozes en Aäron zijn bijvoorbeeld aan de overzijde van de rivier de Jordaan begraven.

Er bevinden zich veel graven van oude Kabbalisten die meer dan 2000 jaar geleden hebben geleefd, vóór de vernietiging van de Tempel, in Galilea. De ARI, de grootste Kabbalist uit de 16^e eeuw, zette ze op een lijst. Op die manier zijn ze ontdekt.

De ARI wandelde over de velden tussen Safed en de Berg Meron waar Rabbi Shimon was begraven en wees de graven van de Wijzen aan. Daarna werden er grafstenen met de namen van de Kabbalisten op de graven geplaatst.

De ARI voelde aan wie en waar een ieder was begraven omdat wortel en tak met elkaar verbonden zijn. Hoewel het lichaam geen spiritueel deel van het menselijk wezen is, is het toch op de een of andere manier met de spirituele component verbonden en vindt er een gezamenlijk lijden plaats. Daardoor was de ARI in staat om heel nauwkeurig de verbinding te vinden en de begraafplaatsen te lokaliseren. Sinds die tijd kunnen we monumenten van grote Kabbalisten in Galilea bezoeken.

 
From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 7/1/15

Filed under: Dood, Israel, Spiritueel Werk, Torah - Geen reacties→

Vraag: Waarom is het uur van onze dood voor ons verborgen?

Antwoord: Het is heel goed dat het verborgen is, want ik moet een staat bereiken waarin het voor mij niet belangrijk is op welk moment in mijn leven – in mijn animale bestaan – ik van mijn fysieke lichaam gescheiden zal worden.

Ik moet een staat bereiken waarin ik in de ziel leef en niet in mijn lichaam, dan maakt het voor mij geen enkel verschil of ik wel of niet in mijn lichaam leef. Wanneer ik nog steeds in mijn lichaam leef, is dat met de bedoeling om op de een of andere manier nog meer aan de mensheid en aan de wereld te kunnen geven.

Het maakt voor mij dus geen verschil op welk moment ik van mijn lichaam gescheiden zal worden. Ik sta eenvoudigweg onder de controle van het Hoge Bestuur en daarmee is alles gezegd.

From the Kabbalah Lesson in Russian 11/1/15

Filed under: Dood, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Is er volgens Kabbalah een hemel of een hel na de dood? En als dat zo is, heb je dan enige keuze na je fysieke, lichamelijke dood?

Antwoord: De hel is een staat waarin een mens die spiritueel een zeker niveau heeft bereikt, terugvalt in egoïsme. Dit noemen we hel. Een mens brandt van schaamte vanwege zijn egoïsme. Dit is het vuur van de hel en de straf.

Wanneer je echter naar de eigenschap van liefde en geven stijgt, voel je dat je je op een hoger niveau bevindt dan deze wereld. Je ervaart de staat van eeuwigheid, perfectie en oneindigheid. Deze staat noemen we het paradijs, de hemel.

We voelen deze twee staten – hemel of hel – tijdens onze spirituele stijgingen en wanneer we terug vallen in deze wereld. Alleen Kabbalisten zijn in staat om beide staten te voelen. Ze zijn helemaal niet verbonden met het fysieke leven of de dood.

Onze lichamen zijn dierlijk, ze worden ons alleen gegeven om als basis van ons fysieke bestaan te dienen. Vanuit dit kader is onze spirituele vooruitgang mogelijk.

De wijsheid van Kabbalah spreekt alleen over onze spirituele ontwikkeling. Als we tijdens ons leven spiritueel niet groeien, sterven we als elk ander dier en dat is dan alles.

Er is geen doel dat we na onze lichamelijke dood zouden willen bereiken. Na de dood verandert er niets. Het is echter wel mogelijk om de Hogere Wereld tijdens ons leven te bereiken.

Het doel van Kabbalah is om tijdens ons leven de ervaring van de hemel te bereiken. Dan is ons animale bestaan ​​geen belemmering. Met andere woorden: het lichaam kan sterven, maar we bevinden ons al in de Hogere Wereld. Dit is nu precies wat we moeten doen: onze ziel ontwikkelen.

Aan een ieder van ons is in dit fysieke gebied een levend lichaam gegeven. Tegelijkertijd hebben we een punt, het embryo van de ziel. Als we dit embryo ontwikkelen, gaan we het spirituele leven er doorheen voelen. Dan maakt de dood van ons lichaam niets uit! We gaan het volgende niveau van het universum in de daarbij behorende dimensie voelen.

Wanneer we echter het punt in het hart niet ontwikkelen, zal er na onze fysieke dood niets gebeuren. Het punt in het hart, het embryo van de ziel, zal weer geboren worden in een nieuw animaal lichaam, zo wordt ons dan weer een kans gegeven om ons te ontwikkelen met de hulp van Kabbalah.

From the Kabbalah Lesson in Russian 9/27/15

Filed under: Dood, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat betekent het om je met andere mensen te verbinden? Wat staat mij in de weg om dat te doen en welke kracht kan dit kwaad in mij corrigeren?

Antwoord: Volgens de wijsheid van Kabbalah blijven onze fysieke lichamen nog steeds fysiek en blijven ze in leven, zoals bij alle andere dieren. Er is echter een essentie in een menselijk wezen, een menselijke entiteit, het begin van een ziel. In ieder van ons bevindt zich een klein deeltje van die ziel.

Dit menselijke deel in ons is onze innerlijke wereld, ons psychologische deel, het zijn onze verlangens en gedachten, dit alles heeft niets te maken met ons fysieke bestaan, het bevindt zich boven het lichaam. Het is ons verlangen om te ontdekken wat het leven is, wat het Doel van het leven is en waarom we op deze wereld zijn gekomen, om op al deze ‘kinderlijke’ vragen antwoord te krijgen.

Wanneer wij de menselijke delen in ons gaan onderscheiden en ze met elkaar verbinden, vormen we het systeem dat de ‘eerste mens’ – Adam – heet tot één geheel. Dit systeem waarin alles met alles is verbonden bestond in het verleden, toen werd het echter in vele delen gebroken, dat noemen we de zonde van de Boom der Kennis. Nu is het aan ons om er weer één geheel van te maken.

Wanneer we dit systeem reconstrueren en het gaan bestuderen, zullen we begrijpen hoe het werkt. Als we het complexe web van de verbindingen tussen ons gaan zien, zullen we het Scheppingsplan en het Doel daarvan begrijpen. Als we meer voor onze ziel gaan zorgen dan voor ons fysieke bestaan, stijgen we boven onze lichamen uit, in ons gevoel, ons begrip en ons bewustzijn. Zo bouwen we onze alomvattende ziel en voelen we daarin de nieuwe realiteit, de Hogere Wereld, het Paradijs. Dit is het Doel, en in plaats van te leven in een lichaam dat tot het animale niveau behoort en als een dier leeft, rijzen we naar het niveau van de ‘eerste mens’ – Adam.

Wanneer we alle menselijke delen met elkaar verbinden, zullen we een menselijk leven voelen dat totaal anders is dan ons ‘vorige leven’. Als wij een menselijk leven leiden, zijn we niet meer van ons lichaam afhankelijk. Het lichaam kan sterven, de mens leeft echter verder op een nieuw niveau.

Het is het Doel van ons bestaan om boven het fysieke niveau uit te stijgen, naar het menselijke niveau. Dit is het verschil tussen deze wereld en de komende wereld.

From the Israeli Radio Program 103FM, 8/30/15

Filed under: Adam, Dood, Spiritueel Werk, Verbinding, Werelden, Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat voor advies helpt een gewoon mens om de angst voor de dood te overwinnen?

Antwoord: Een mens moet de angst voor de dood in het dagelijks leven overwinnen door er ogenschijnlijk niet meer aan te denken. Hij vergelijkt zichzelf echter nog steeds met mensen van andere leeftijdsgroepen en op die manier ziet hij zichzelf als ouder dan hij in werkelijkheid is. Hij houdt zich eindeloos bezig met zijn einde maar hij kan er niets aan veranderen. Het enige wat hem kan helpen is: opstijgen naar het niveau van geven, daar gaat hij zijn volgende niveau van bestaan ontdekken en daarmee rijst hij naar een nieuwe dimensie. De oude dimensie echter, die uitsluitend gebaseerd is op het tijdelijke biologische bestaan van de materie, zal verdwijnen. Als een mens de volgende staat bereikt, bindt niets hem meer aan deze wereld, want nu is de dood niet meer iets speciaals, het is niet meer dan een bijproduct.

Vraag: Zal er in de toekomst geen dood meer bestaan?

Antwoord: Ieder mens, en geleidelijk aan de hele mensheid, zal het hoogste niveau van de sterfelijke wereld bereiken en een eeuwige ziel. De biologische dood van het fysieke lichaam blijft bestaan, maar het spirituele lichaam dat wij verkrijgen is eeuwig, want het is te vinden in het verlangen om te geven, buiten het eigen ik. Een mens voelt alle transformaties die hij ondergaat niet in zichzelf maar door anderen heen, daarom heeft hij – als hij in volkomen geven is – geen sterfelijke basis. Door aan anderen te geven voelt een ieder zijn leven in anderen en niet in zichzelf.

In de spirituele wereld is er geen materie of essentie die zou moeten sterven, want je verkrijgt steeds meer nieuwe Kelim (vaten) waarin je voelt dat je bestaat, dat je leeft. Ze zijn echter niet van jou. Als je ze vult, vul je ze alsof ze van jou zijn. Als je bijvoorbeeld iets voor je eigen zoontje of dochtertje doet, voel je dat het leven veel groter is dan wanneer je iets voor jezelf doet. Daarom vervaagt de waarneming van je eigen lichaam langzamerhand, het komt meer op een afstand, het is voelbaar in het leven van anderen.

From KabTV’s “Conversations with Michael Laitman” 6/17/15

Filed under: Dood, Geven, Ziel - Geen reacties→

Vraag: Zijn er in het verleden mensen geweest die hun ziel hebben ontdekt? En zo ja, waar zijn de zielen van die mensen?

Antwoord: Van generatie op generatie waren er veel Kabbalisten. De eerste was Adam HaRishon, na hem volgden twintig generaties Kabbalisten, tot aan Abraham, daarna Isaac, Jacob, Mozes, enz….. tot aan onze tijd.

Al deze Kabbalisten hebben een buitengewone staat bereikt, een speciale Kli (vat), de ‘ziel’ genaamd, waarin zij een Hogere Kracht en eeuwig leven hebben ontdekt. Het is de bedoeling dat wij dit allemaal bereiken.

Vraag: Waar zijn hun zielen nu?

Antwoord: Hier staan we voor de vraag: wat betekent “Waar is de ziel?” Is er een plaats waar een ziel zich bevindt? Als wij spiritualiteit waarnemen, gaan we ons realiseren dat er niet zoiets als een plaats bestaat. Tegenwoordig stelt zelfs de kwantumfysica dat er niet zoiets als een plaats, tijd en beweging bestaan. Al deze parameters zijn relatief, zij hebben niets tastbaars of werkelijks.

Als wij ons niet meer in ons ego verdiepen en buiten ons egoïsme treden in de richting van onze naasten, gaan we een externe werkelijkheid voelen die zich buiten de grenzen van ons ego bevindt. Dan verdwijnen al deze uitgangspunten van ruimte, tijd en beweging.

Vraag: Wat gebeurt er als wij sterven voordat wij deze staat bereikt hebben? Al die Kabbalisten die u noemde leefden duizenden jaren geleden …

Antwoord: Het lichaam sterft, het animale deel, maar er sterft niets dat tot de ziel behoort. Als een mens tijdens zijn leven het niveau bereikt waarop hij aan zijn naaste kan geven, dus als een mens zijn ziel waarneemt, beseft hij wat de ziel is. Dit deel van ons sterft nooit.

Mijn leraar Rabash zei, dat als een mens die spiritualiteit heeft bereikt sterft, zijn fysieke lichaam lijkt op een shirt dat hij ’s avonds uittrekt en bij de vuile was doet. Meer is het niet, als wij ons fysieke lichaam vergelijken met onze innerlijke ziel.

From the Israeli Radio Program 103FM, 5/10/15

Filed under: Dood, Ziel - Geen reacties→

De Pesach Haggadah vertelt ons dat een mens de mogelijkheid heeft om zijn leven zelf in te richten en er meester over te zijn. Het Doel dat de mens moet bereiken wordt erin uitgelegd, de middelen om dit te voltooien en wat hij nodig heeft om zijn innerlijk te veranderen. Alle details worden ons aangereikt.

Allereerst maakt de Pesach Haggadah het de mens mogelijk om te begrijpen hoe zijn leven nu is, hoe beperkt en doods.

De Haggadah onthult ons hoe we tot een doorbraak kunnen komen, aan dit levenloze bestaan kunnen ontsnappen en naar een staat kunnen opstijgen die zich boven onze huidige natuur bevindt om zo het volmaakte niveau van vrijheid te bereiken.

Dit noemen we: de bevrijding van de engel des doods, want we rijzen boven de dood uit.

Vraag: Wat betekent dat, boven de dood uitrijzen?

Antwoord: Dat betekent dat we een eeuwig leven leven.

Vraag: Betekent dit dat ik nooit zal sterven? Ik heb nog nooit iemand gezien die eeuwig leeft.

Antwoord: Alleen ons lichaam sterft. Wij ontdekken echter een andere entiteit in ons, het is de innerlijke mens, mijn ‘ik’. Dit innerlijke ‘ik’ wordt van mijn lichaam gescheiden en voelt de dood niet.

Een ieder die werkelijk vrijheid en eeuwig leven wil bereiken, kan leren hoe hij dit met de hulp van de wijsheid van Kabbalah kan bereiken. Het is zeer zeker mogelijk, zoals er geschreven staat: “Je zult je wereld tijdens je leven zien.” Dit betekent dat wij de hogere Kracht kunnen onthullen, de Schepper. Iedereen is in staat om dit te bereiken want de deuren staan voor iedereen open. Het enige wat nodig is, is het verlangen.

From KabTV’s “A New Life” 3/31/15

Filed under: Doel, Dood, Kabbalah Studie, Pesach, Schepper, Spiritueel Werk - Geen reacties→