Vraag: Na de conventie proberen we constant om het niveau dat we daar bereikt hebben in stand te houden ondanks het feit dat we nu meer egoïsme in onszelf ontdekken. Hoe is de relatie tussen de staat die nu aan ons onthuld wordt en het proces waar we doorheen gaan?

Antwoord: We kunnen niet stijgen zoals we zouden willen omdat we de oefening die we als beloning hebben ontvangen niet waarderen. We moeten er nu, na de conventie, blij mee zijn dat we de smaak van eenheid hebben verloren en geen enkel verlangen naar verbinding meer voelen. Onze verhoudingen zijn saai, smakeloos en somber geworden. Maar dit is juist heel goed want nu kunnen we proberen om de leegheid die wij zelf hebben ontdekt, te vullen!

We moeten deze mogelijkheid als een geschenk zien. Het is werkelijk een geschenk van Boven. Wij wilden geven en nu hebben we een lege ruimte die we kunnen vullen! Wanneer zullen we een dergelijke leegte weer voelen?

De staat van eenheid tijdens de conventie is aan ons als voorbeeld gegeven zodat wij dit nu zelf kunnen gaan doen. Tijdens de conventie is er aan ons een ‘plus’ gegeven zodat wij nu, nu de min’ verschijnt, hetzelfde gaan doen. De plus is het voorbeeld dat van de Schepper kwam. Nu hebben we een kans om Zijn daden te herhalen en hetzelfde resultaat te bereiken.

De plus staat voor een stijging en de min voor een daling, De Schepper heeft ons een voorbeeld gegeven. Hij heeft aan ons het gevoel en de vorm onthuld en nu moeten jullie hetzelfde doen. Wij zien echter de waarde van deze oefening niet en zijn er niet dankbaar voor, het is eerder zo dat wij de Schepper vervloeken en Hem verwijten wat Hij met ons heeft gedaan. Wij verwaarlozen de kans om te worden zoals Hij.

Juist tijdens een neergang kunnen wij het Omringende Licht activeren en naar ons toe trekken. Het hele probleem is dat wij het moeten doen, maar we doen het niet.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/25/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Hoe moeten we innerlijk werken met de staat waarin ik twee keuzes lijk te hebben: ik zie of mijn ego of het juiste werk. Wat moet ik doen zodat ik niet lui blijf?

Antwoord: Hier voelen we de behoefte aan Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar), wederzijdse hulp. Je kunt het vergelijken met een ommuring waardoor de groep beschermd wordt, zowel voor uiterlijke invloeden als voor negatieve, innerlijke invloeden van alle groepsleden.

Deze ommuring – de geest, de heelheid – wordt gebouwd door middel van het belang van het Doel, van de bereidheid van alle groepsleden om zich ondergeschikt te maken aan het gedachtegoed van de groep, zoals in een familie waarin een bepaalde innerlijke basis aanwezig is. Er kan in een familie van alles gebeuren, maar er is iets wat voortdurend evenwicht brengt, wat belang hecht aan de familie, alles naar de basis terugbrengt en dat zorgt ervoor dat de familie niet breekt en uiteenvalt.

Daarom bestaat een familie uit verscheidene generaties: grootvaders en grootmoeders, ouders en kinderen. Eens leefde iedereen samen. De generaties veranderen geleidelijk aan, zoals raderen, maar er zijn altijd drie generaties die elkaar steunen en van elkaar afhankelijk zijn. Tegenwoordig valt dit alles natuurlijk uit elkaar, maar in de groep moeten we hier belang aan hechten.

Er moet een substantieel aantal zijn in de groep dat ervoor zorgt dat de groep stabiel en evenwichtig is. Dat haalt de groep niet naar beneden, maar balanceert eenvoudigweg allerlei uitbarstingen en wanorde. Iemand die door verschillende staten heengaat, moet namelijk het innerlijke gevoel hebben dat de groep stabiel is, stevig en permanent.

Dit moeten we goed onderhouden en duidelijk neerzetten als onze basis. Er kan van alles gebeuren, maar we hebben onze basis.

Het is mijn werk als leidinggevende om alle kleine groepen over de hele wereld tot één geheel te maken, tot één verenigd fundament dat aan iedereen ondersteuning zal bieden. Dan zullen verschillende problemen en conflicten – waarvoor het Licht ons innerlijk zeker zal plaatsen – ons op de juiste manier helpen: alleen om te groeien.

Je kunt het Arvut noemen of er een andere naam aan geven, hoe dan ook, we moeten dit doen. De groep is als een warm huis, een incubator. Zoals men zegt: ‘My home is my castle.’ Een mens heeft het nodig om in een bepaalde omgeving te leven: in de oorsprong, de ziel, het lichaam, de kleding, in dat alles.

Dit moeten we met elkaar vormen. De groep moet hierover praten, erover nadenken. Er moet een gevoel zijn dat dit mijn familie is, mijn home, waar ik kom en niet meer vandaan wil! Zo behoort het te zijn.

From the St. Petersburg Convention “Day Two” 7/13/13, Lesson 3

Filed under: Conventies, Groepswerk - Geen reacties→

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, video - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen vrouwen de collectieve neergang en eenheid voelen? Ik voel geen neergangen, ik kom heel blij naar de groep en ik doe alles voor de groep. Waarin zit dan mijn spirituele ontwikkeling?

Antwoord: In vergelijking met de mannen is er iets unieks bij de vrouwen. Zij hoeven de natuurlijke barrière die er tussen hen is niet te overwinnen. Maar in het spirituele werk moeten ze net zo zijn als de mannen.

Niemand vraagt of eist van hen dezelfde methode van verbinding als bij de mannen. Maar innerlijk zijn ze hiervoor gereed en moeten ze hieraan vooral met elkaar werken.

Daarna wordt er zowel een speciale afstandelijkheid als een opgang gecreëerd en het gevoel dat jij een vrouw bent en dat dat een man is verdwijnt, als deze uiterlijke omhulling verdwijnt en onbelangrijk wordt, blijft enerzijds de fysieke wereld bestaan en is er anderzijds de spirituele wereld, beide werelden zullen zich nauwkeurig van elkaar onderscheiden: dit is onze animale natuur en dat is de ziel, dan zullen de vrouwen zoals de mannen kunnen werken.

Maar tot aan dat moment is er een verschil tussen mannen en vrouwen en daarom moeten we afzonderlijk omhoogrijzen en verlangen naar het bereiken van spiritualiteit. We moeten elkaar zeker met alles helpen, maar als we samen gaan werken raken we alleen maar in verwarring. We verwarren beelden uit de fysieke wereld met het spirituele werk en de uitkomst daarvan is heel slecht.

Daarom moeten we ons in serieuze zaken absoluut niet met elkaar vermengen. Elkaar helpen, voor het centrum zorgen, disseminatie, al die dingen kunnen we met elkaar doen, behalve het spirituele werk. Soms kunnen zelfs de workshops samen gedaan worden. Maar in het algemeen gesproken moet de verbinding gescheiden blijven op basis van de sekse.

Jullie begrijpen en voelen zelf dat het gemakkelijk verwarrend kan zijn. Daarbij is het voor vrouwen eerder verwarrend dan voor mannen. Een man begrijpt wat hij nodig heeft terwijl een vrouw spiritualiteit verwart met de materie, dit lijkt voor haar hetzelfde. En dat is absoluut niet zo. Ze bedriegt zichzelf zonder dat ze het begrijpt en voelt.

Als je over de Machsom heen bent en de hogere wereld werkelijk gaat voelen, begrijp je hoe verkeerd het geweest zou zijn. Maar tot aan dat moment: nee. Daarom is bij ons alles strikt verdeeld in een mannelijk deel en een vrouwelijk deel.

Sta de mannen niet in de weg, dit is de eerste voorwaarde. Ten tweede, leer met elkaar. Niemand vraagt van jullie om elkaar te omarmen. Doe alles wat ten goede komt aan jullie verbinding.

From the St. Petersburg Convention “Day One” 7/12/13, Lesson 2

Filed under: Conventies, Groepswerk, Mannen, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Hoe kunnen wij ons geestelijk ontwikkelen als we voortdurend de materiële druk en de druk van de consumptiemaatschappij voelen?

Antwoord: Wie geeft je dit? Het is de hogere Kracht, de verenigde Kracht van de Natuur die alles controleert en alle kronkelwegen in onze gezamenlijke bestemming invult.

Er zijn momenten waarop je dit vergeet, dan probeer je om de schuld aan iemand anders te geven in plaats van aan de Schepper. De maatschappij is niet schuldig. Alleen Hij is schuldig. Maar hoe zouden we Hem kunnen beschuldigen? Hoe kan de hogere Kracht die in een staat van absolute Liefde en Geven is slecht zijn? Het feit is dat je de wereld op deze manier waarneemt omdat je egoïstische verlangen alles omkeert. Dus je ervaart de hele wereld om je heen als slecht.

Eigenlijk bestaat de hele wereld om ons heen uit oneindige Betrokkenheid en Liefde. Verander je intentie en er zullen nergens meer problemen zijn.

Anderzijds moeten wij dankbaar zijn voor de problemen die we hebben, omdat zij je precies laten zien wat je moet veranderen.

From the Convention in St. Petersburg 7/11/13, “Preparatory Lesson”

Filed under: Conventies, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Al ons werk bestaat uit innerlijke concentratie omdat de uiterlijke wereld niet verandert, hoe graag we dat ook willen. De werkelijkheid wordt alleen bepaald door de manier waarop wij deze in ons waarnemen en is volkomen afhankelijk van de eigenschappen van een mens. Een mens verandert en daardoor ziet hij in de werkelijkheid, die hij voorheen waarnam door middel van zijn vijf zintuigen, andere verbindingen in onze wereld, een nieuwe werkelijkheid, de aanwezigheid van de Hogere Kracht. Langzamerhand wordt deze Kracht voor hem enorm groot en ziet hij dat deze Kracht alles bestuurt en de gehele werkelijkheid in stand houdt.

Maar nu zien en merken we dat niet. Dit is het enige wat verandert totdat deze aardse werkelijkheid volledig verdwijnt bij de dood van het lichaam en alleen de spirituele werkelijkheid overblijft. Alles hangt af van de mate waarin wij veranderen van een mens die ‘voelt’ naar een mens die ‘gelooft’.

Het verschil tussen deze twee wordt bepaald door de instrumenten waarmee wij werken. Als wij de werkelijkheid waarnemen vanuit het verlangen om te genieten, spreken we over een mens van gevoel en als wij waarnemen vanuit het verlangen om te geven, spreken we over een mens van geloof. In beide gevallen spreken we echter over gevoelens. Geloof is ook een gevoel, maar alleen in het Terugkerend Licht, in het verlangen dat gericht is op geven in plaats van op ontvangen,

Als een mens de afstand voelt tussen zichzelf en de Schepper betekent dat, dat hij gevoeliger instrumenten (kelim) heeft gekregen om zijn verhouding tot de Schepper te meten. Nog maar een paar dagen geleden voelden we ons tijdens de Conventie meer met elkaar verbonden en wel zodanig dat we als mens opgingen in het gemeenschapsgevoel. De allesoverheersende kracht en inspiratie hield de mens vast en daardoor was hij in staat om zichzelf niet meer te voelen.

Maar dit kan gebeuren bij elk vrolijk enthousiasme, als veel mensen met elkaar verbonden zijn door één idee, één mening, gedachte, doel en bedoeling, als ze samen zijn en zo hun eenheid voelen. Waarin verschilt onze situatie van die van anderen? Om dat verschil te ervaren, wordt ons nu een gevoel van neergang gegeven dat ons verwijdert van de lichte staat. Wij voelen dat we in deze situatie iets missen om deze staat te laten voortbestaan.

Wij kunnen deze staat zelf niet in stand houden, dit vraagt de aanwezigheid van een nieuwe kracht, een nieuwe werkelijkheid die zich op een hoger niveau bevindt dan wij zijn. Dit gevoel van vervreemding betekent dat onze verlangens, de middelen waarmee wij waarnemen, zich hebben uitgebreid naar een nieuwe diepte en wijdte, dat de innerlijke gevoeligheid van deze verlangens is toegenomen en ook dat wij een sterkere externe kracht hebben verkregen.

En zo zien we dat we hier niet mee om kunnen gaan. We lijken ondergedompeld te zijn in een uitgestrekte zee van gevoelens die na de Conventie overgebleven zijn, langzamerhand afkoelen en spoedig volledig zullen bevriezen. We kunnen hieraan geen halt toeroepen. De tendens is duidelijk, maar het is niet duidelijk hoe we hier weerstand aan kunnen bieden.

Allereerst moet het ons duidelijk zijn dat dit een natuurlijke tendens is en je moet proberen om jezelf hiertegen te beschermen, dit te stoppen en zo krachtig mogelijk te strijden tegen deze afkoeling, om daardoor deze verwijdering scherper waar te kunnen nemen en te proberen om het voorgaande warme gevoel zo veel mogelijk te behouden!

Ondanks al onze inspanningen zien we echter dat we hiertoe niet in staat zijn. We controleren onze staat, we vergelijken hoe deze van dag tot dag verschilt en we begrijpen dat onze inspiratie langzamerhand vermindert. Soms komen de gedachten aan eenheid weer terug en daarna verdwijnen ze onmiddellijk weer. Vandaag zijn we zelfs nog verder van die gedachten verwijderd dan gisteren.

Maar als we voelen dat we verwijderd zijn van de grote Koning, moeten we ons realiseren dat er geen sprake is van echte vervreemding, maar dat dit eenvoudigweg betekent dat de Schepper de mate van gevoeligheid voor de staat waarin de mens zich bevindt, versterkt en het verlangen van de mens kwalitatief en kwantitatief vergroot. Dan voelt een mens dat hij – in dezelfde staat – iets mist.

In feite bevinden we ons nog steeds in dezelfde staat want er verdwijnt niets in spiritualiteit. Maar in elke volgende staat missen we onze eenheid en de aanwezigheid van de Schepper in grotere mate.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 7/19/13

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groei, Waarneming - Geen reacties→

Er vindt alleen een neergang plaats als we de staat die we bereikt hebben niet in stand kunnen houden, want er is steeds weer een verzwaring van het hart. Deze verzwaring van het hart is niet aan ons gegeven want er is ons Genade van Boven getoond.

Maar het is niet goed als de verzwaring van het hart het gevolg is van uiterlijke, materiële problemen. Vanaf nu kunnen we namelijk uitsluitend in het spirituele werk blijven en alle onaangename materiële verstoringen uitleggen als spirituele manifestaties.

Deze verstoringen zullen we absoluut niet zien als iets materieels, zelfs de hevigste klappen niet. Zij zullen plotseling een prachtige vorm gaan aannemen, het belangrijkste voor ons is dat wij ons op hetzelfde niveau handhaven. Als wij het volhouden om op dezelfde hoogte te blijven, boven alle verstoringen uit, zullen we dieper in dit niveau gaan doordringen.

We zijn al naar een nieuw niveau gerezen, nu moeten we er dieper in doordringen zodat we er de tien Sefirot in kunnen ontdekken, nieuwe eigenschappen. Dan zullen we plotseling ervaren dat we in deze staat kunnen blijven en dat we ons in de spirituele wereld bevinden! We hebben deze staat al in zijn externe vorm aangeraakt.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/17/13, Writings of Rabash

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Spiritualiteit - Geen reacties→

Vraag: Alles wat u na de conventie zegt, ervaren we al op een volkomen andere manier, als iets nieuws dat we bereiken. Maar anderzijds voelen we angst om het te verliezen, want het vraagt veel kracht om wat we hebben bereikt vast te houden en het kan alleen als resultaat van onze eenheid gebeuren. Hoe kunnen we de steun die we aan elkaar geven vergroten?

Antwoord: We zijn onlangs door veel staten heen gegaan, door veel veranderingen en we hebben moeilijke situaties meegemaakt. Hoewel we ze gemakkelijk vergeten door de steun van de groep, is de essentie van deze veranderingen van uitermate groot belang. Bovendien hebben we de conventie heel goed voorbereid. Het was eenvoudigweg een gunst van Boven dat we vóór St. Petersburg een conventie in Krasnoyarsk hadden en ik hoopte dat iedereen jaloers zou zijn op degenen die daar geweest waren.

Dat was ook zo. Iedereen wilde dezelfde staat van eenheid bereiken en omdat zij het moeilijk vonden dat zij het niet gevoeld hadden, namen ze de voorbereidingen heel serieus. Daardoor hebben we bereikt wat wij hebben bereikt. Ik denk niet dat er enig verschil was in de spiegelcongressen als ik afga op wat ik op het scherm en tijdens de conventie heb gezien.

Ik zag voor het eerst dat mensen met een blij gevoel de conventie afrondden, alsof ze niet op het punt stonden om elkaar gedag te zeggen. Ze hoefden iedereen niet te omhelzen of te huilen, zoals dat in het verleden meestal gebeurde. Er kwam niemand bij me klagen omdat het zo moeilijk was om weer terug naar huis te gaan. Ik ging weg en dat viel zelfs niemand op. Dat is een heel goed teken.

Mensen hebben gevoeld dat hun leven in de groep plaatsvindt, in de verbinding met elkaar en ik kom alleen om het van buitenaf wakker te maken. Ik leg uit hoe het gebouwd en georganiseerd moet worden, maar het leven zelf wordt in de groep vervuld. Ik maak de conventie niet, dat doen jullie zelf. Jullie zijn heel onafhankelijk geworden en dat is uitermate belangrijk, daarom ervaren jullie deze nieuwe gevoelens en zijn jullie op weg naar een nieuwe staat.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 7/16/13, The Zohar

Filed under: Conventies, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: In principe kan iedereen liefhebben. Sommige mensen houden van kinderen, anderen houden van hun man of vrouw. Waarom is het voor ons zo moeilijk om, als we bij elkaar komen, dat gevoel voor elkaar te krijgen, hoewel we het Doel voor ogen hebben en onze intentie?

Antwoord: Dat komt omdat onze intenties egoïstisch zijn – behalve bij waar wij mee bezig zijn – zij komen overeen met onze natuur, volgen dezelfde richting. Ik heb de intentie om mijn dorst te lessen en ik pak wat om te drinken. Dit betekent dat ik mijn verlangen vervul en mijn intentie helpt me om het verlangen te vervullen.

Maar hier is mijn intentie tegengesteld aan mijn verlangen. Dat wil zeggen dat ik mijn intentie gebruik om mijn verlangens te veranderen, om ze om te keren, dit gaat dus tegen onze natuur in. Dit vraagt enorm veel innerlijk werk, een enorme inspanning, de steun van de omgeving en ervaring.

Bovendien worden mensen boos als ze niet begrijpen hoe ze zichzelf kunnen oriënteren in dit proces. De zeven miljard mensen op deze planeet en alle landen en culturen gaan alleen maar op een egoïstische manier met elkaar om en plotseling hebben we het over de noodzaak om het Bijbelse gebod: “Heb je naaste lief”, te vervullen.

Maar hoe? Tenslotte is het zelfs in de groep al moeilijk, laat staan met meer mensen, op universele schaal. Maar op een andere manier kunnen we onszelf niet corrigeren, dan zullen we niet veranderen. Ofwel we gaan dit doen door middel van lijden als we het nalaten, ofwel doordat wij het Licht aantrekken.

Als we ons richten op de juiste handelingen, dat wil zeggen door allemaal bij elkaar te komen, door ons in te spannen, ons te concentreren op onze intenties en handelingen, kan het ons lukken. Het allerbelangrijkste is om dit de komende tijd te doen en pas dan ga je begrijpen hoe het gebeurt.

Vraag: Waarom houden we van kinderen? Wat is dat voor gevoel?

Antwoord: Dat is een dierlijk instinct. Een menselijk wezen houdt van zijn kinderen zoals een dier van zijn nageslacht houdt. Je houdt niet van de kinderen van iemand anders, alleen van je eigen kinderen. Je kunt alleen van het kind van iemand anders houden, als je jezelf corrigeert. Hiernaar zijn we op weg.

Om dit proces te versnellen heb je elkaar nodig en moet je elkaar steunen. ‘Bij elkaar komen’ betekent dat je probeert om gemeenschappelijke intenties en inspanningen met elkaar te verenigen, dat je stopt om jezelf te voelen, maar dat je anderen gaat voelen. Als je jezelf ertoe dwingt om dit te doen, zul je ontdekken dat alle anderen al zover zijn en dat ze alleen maar op jou wachten.

Filed under: Conventies, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Vraag: Welk resultaat moeten we nu precies bereiken na deze Conventie? Is het misschien zoiets als een gemeenschappelijk gevoel van liefde tussen de vrienden?

Antwoord: Er bestaan geen gemeenschappelijke gevoelens. Wij hebben absoluut volledige correctie nodig. Voor minder gaan we niet. We zijn op weg om tot één enkele beeltenis te komen van een verenigde mensheid, om iedereen te verzamelen in één uniform systeem. Dit is alles, meer is er niet!

Dit is de eerste Conventie waarvoor we ons van tevoren hebben voorbereid vanuit het besef dat we hier komen om serieus te werken. Dit is geen Conventie waarbij ik het toneel opkom en vervolgens iedereen naar mij luistert en wat interessante verhalen van mij verwacht, en daarna gaat dansen en zingen. Dit is een Conventie waarin we allemaal samen en met onszelf aan het werk gaan.

Het belangrijkste werk vindt tussen ons plaats, in ons! Ik corrigeer jullie alleen een beetje en help jullie eraan herinneren dat dit tussen iedereen moet plaatsvinden en zo ben ik bij jullie.

Vanaf deze Conventie hebben we ons voor het eerst op deze manier voorbereid en alle komende Conventies zullen op deze manier georganiseerd worden. Het zou kunnen dat ze in de loop van de tijd een andere vorm aannemen en vrijwel uitsluitend virtueel worden, hoe dan ook, ze zullen allemaal gericht zijn op concentratie, op het comprimeren van onze intenties, zodat ze in elkaar opgaan.

From the Convention in St. Petersburg, “Preparatory Lesson

Filed under: Conventies, Correctie, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→