Vraag: Wij – mannen zowel als vrouwen – zijn allemaal op zoek naar manieren om het volgende niveau te bereiken. Hoe kan een vrouw tot het juiste begrip daarvan komen? Want de mannen komen bij elkaar en bespreken al die vragen in groepen, maar een vrouw doet niet mee in dit proces.

Antwoord: Een vrouw is de kli (vat) die door de man gevuld wordt door zijn werk met de Schepper. Waarmee vult hij de kli? Met de Schepper. Een man is hierbij alleen het middel. Dit noemen wij een masach (scherm) en Ohr Hozer (Weerkaatsend Licht). Dit is het werk van de man. Het werk van de vrouw bestaat uit een enorm groot verlangen naar de onthulling van de Schepper.

Wat vat je dan op als een onbetekende rol van de vrouw, als zij juist het hele verlangen is dat een man nodig heeft, omdat hij anders niets te doen heeft? Daarom werden ongetrouwde mannen nooit toegelaten tot Kabbalah. Wat is er voor hem te doen als hij geen vrouw heeft? Dit wordt ‘een half lichaam’ genoemd. Er bestaat zo’n concept in Kabbalah: een ongetrouwde man is een ‘half lichaam’. Met maar een half lichaam zou je niet moeten gaan studeren.

Daarom moeten we goed begrijpen waaruit de rol van een vrouw bestaat.

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Mannen, Vrouwen - Geen reacties→

Vraag: Mijn hele leven heb ik gezocht naar verbinding met de Schepper. Nu voel ik het, ik begrijp dat de Schepper mij serieuze problemen stuurt. Er is een interne dialoog met de Schepper. Ik moet begrijpen wat Hij van mij wil. Hoe kan ik dit gaan begrijpen, hoe kan ik Hem voelen?

Antwoord: Alles is verbonden met de onthulling van de ene hogere Kracht, de Schepper, dit geldt ook voor vrouwen. Maar vrouwen missen de mogelijkheid om een detector te creëren, een sensor, een zintuig om de Schepper waar te nemen.

Mannen kunnen deze detector niet creëren zonder de steun van de vrouwen. Wij werken samen. De vrouwen moeten een omgeving creëren rondom de mannen: ze pushen, helpen, steunen bij alles wat mogelijk is, het belangrijkste is echter hun verlangen. Jullie verlangen moet de mannen beïnvloeden. Zoals een vrouw haar man het huis uitstuurt, hem laat werken en hem het inkomen naar huis laat brengen, omdat het gezin moet leven.

Als dit niet gebeurt, zouden de mannen levenslang met hun ‘speelgoed’ blijven spelen. Dankzij het verlangen van de vrouw komt de wereld tot ontwikkeling, in deze wereld en in de spirituele wereld.

De vrouw is beter geschikt voor disseminatie. Als zij werkt in disseminatie, is haar functie het volgende: zij geeft geboorte, zij breidt zich uit. Als zij dat doet, werkt ze veel beter dan de mannen. Ik ben ervan overtuigd dat deze realisatie het meest waar en correct is.

Daarnaast moet zij de mannengroep steunen, ervoor zorgen zoals een moeder voor haar kinderen zorgt, zodat zij niet gaan argumenteren en vechten, zij moet hen een goede, rustige plek geven. De vrouwen moeten het ook met elkaar eens zijn. Als er tussen de vrouwen een goede, correcte overeenkomst is, zullen de mannen het niet met elkaar oneens kunnen zijn. Probeer het maar.

Mannen voelen altijd iets van een moeder in de vrouw, dit blijft zo in hun leven. Als jullie zo’n gelijkmatige, goede sfeer scheppen, zullen de mannen voelen, dat zij zich in deze omgeving anders moeten gedragen. Als jullie hun eenheid gaan bevorderen, zal jullie verlangen plotseling uitgaan naar hun verbinding, namelijk naar hun spirituele vooruitgang. Kunnen jullie je voorstellen wat voor werk jullie doen en wat jullie veroorzaken!

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Groepswerk, Vrouwen - Geen reacties→

De speciale sfeer die in de conventie in Litouwen tijdens de workshops werd gecreëerd, moet tijdens de lessen behouden blijven. Een mens moet dat voortdurend voelen. Het maakt niet uit of hij wel of niet in een kring zit en de vrienden omarmt, of dat je gewoon bij elkaar bent en de verbinding voelt, zonder dat je elkaar fysiek omarmt, of zelfs heel ver van elkaar bent.

Natuurlijk is dat moeilijker, maar jullie hebben al gevoeld dat het enigszins mogelijk is om de fysieke plek, die een beperking oplegt, te verlaten en niet aan tijd gebonden te zijn. Deze verbinding blijft bestaan, alsof hij in de lucht hangt.

Wij moeten voortdurend in deze sfeer blijven, tijdens de lessen, bij allerlei gelegenheden en activiteiten en zelfs op het werk. Het maakt niet uit waar je werkt: in een fabriek, voor een baas; maar door alles heen, wat er ook gebeurt, ben je in contact met de Schepper, ben je op zoek naar Hem. In iedere situatie moet je je inspannen om het hogere Licht te onthullen, alsof je fysiek bij de vrienden bent.

Dan zullen wij – door al deze moeite die we doen – kunnen gaan voelen en ontdekken hoe wij verbonden zijn met een grote groep Kabbalisten van alle generaties, die met ons samenwerken en wij zullen onze inspanningen voortzetten. Dit alles bevindt zich buiten onze fysieke beperkingen.

Wij hebben ons voorbereid voor deze workshops, we zaten op een bepaalde manier bij elkaar, maar dit alles was alleen uiterlijke voorbereiding. Wij moeten proberen om in diezelfde sfeer te blijven die we tijdens de studie hebben gevoeld. De belangrijkste beloning bestaat uit de inspanningen zelf en niet uit het sterke gevoel dat je verwacht. Wij moeten het werk zelf als waardevol beschouwen en niet de beloning voor het werk.

Daarom moeten we er niet op wachten, dat er ontroerende, inspirerende staten terugkeren. De sleutel is: er onophoudelijk naar op zoek gaan en dat niet doen om aangename gevoelens te ontvangen, maar om ons voor te bereiden op de onthulling van de Schepper, om Hem vreugde te verschaffen. Dit te kunnen doen is onze beloning. Dit komt al wat dichter bij de staat van geven, Lishma.

Wij gaan dit proberen. Het spijt me, maar zoals gewoonlijk vragen kinderen om wat zij het fijnste vinden, terwijl de ouders hen geven wat voor hen het beste is, naar hun begrip als volwassenen. En dat stemt niet altijd overeen. Laten we ons best doen om een nog meer correcte vorm te bereiken.

Wij moeten er waardering voor hebben, dat we de gelegenheid hebben om ons in te spannen en wij zullen ook een restrictie moeten aanbrengen over onze gevoelens. Dan zal het gevoel van geven om niets zich aan ons kenbaar maken.

From Preparation for the Daily Kabbalah Lesson 3/27/2012

Filed under: Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Uncategorized - Geen reacties→

Wij moeten dankbaar zijn voor onze bestemming, dat wij uitgekozen zijn om duidelijk te weten waar de wijsheid van Kabbalah over gaat en dat wij het de hele wereld kunnen aanbieden. Wij zijn pioniers! Wij zijn de eersten van alle generaties door onze hele evolutie. In de loop van miljarden jaren is de schepping door een lange keten van transformaties heengegaan. Tenslotte zijn wij nu de eersten, die deze methode kunnen toepassen en gereedmaken voor degenen die ons zullen opvolgen, zodat zij deze methode kunnen gaan gebruiken en toepassen.

Wij verwerkelijken dit zelf. Wij ontwikkelen dit door onze onderlinge verbinding, gebaseerd op wat er tussen ons in de groepen plaatsvindt, in de verbinding. Op deze basis schrijven wij nieuwe artikelen en bestuderen wij materiaal over de verschillende soorten verbindingen met elkaar. Door dit praktische werk presenteren wij het op een realistische manier aan de hele mensheid.

Zo zijn wij onderzoekers, pioniers van de praktische toepassing ervan. Enerzijds moeten we dankbaar zijn voor onze bestemming, anderzijds moeten wij ons verantwoordelijk voelen, omdat aan ons deze kans is geboden. Afhankelijk van het tempo van ontwikkeling van de totale mensheid, is het ons duidelijk in welke mate de nieuwe methode van bestaan voor hen noodzakelijk is.

Miljoenen mensen over de hele wereld vragen zich af: “Wat moeten we doen?” Aan hen moeten wij dit alles presenteren.

In onze onderlinge verbinding moeten wij niet vergeten, dat wij dit niet alleen voor onszelf doen, want dan zouden we egoïsten zijn. Wij doen dit niet alleen om de hogere Kracht te onthullen en Zijn Plan, om deze Kracht te voelen en meer te gaan begrijpen door te voelen, om deze Kracht in de werkelijkheid van dit bestaan te bestuderen, maar ook om dit alles naar de rest van de mensheid te brengen.

Onze innerlijke ontwikkeling moet vergezeld gaan van uitbreiding naar buiten. Deze twee bewegingen moeten gebalanceerd worden als organen in het lichaam, die naar behoren werken: beide ontvangen en geven zij. Het is van groot belang om aan de rest van de wereld te denken en aan de hogere Kracht die ons heeft geschapen om ons dichterbij Hem te brengen. Als wij al deze componenten in onszelf verenigen, ontwikkelen wij ons op een correcte en snelle wijze.

Wij hebben al zoveel meegemaakt: veel conventies, meetings en avonden met als doel eenheid. Nu zijn we echter in een situatie gekomen, waarin wij simpelweg vanuit onszelf aan de hogere Kracht Zijn Onthulling moeten vragen, zodat wij er nu met elkaar mee zullen gaan werken, zodat wij allen, samen met de hogere Kracht die wij tussen ons voelen, als één geheel onthuld zullen worden.

Wij moeten heel duidelijk vragen of ons gebed, onze dringende vraag, vervuld wordt. Niemand van ons moet wachten, maar bij iedere handeling die wij verrichten, moeten wij voorwaarts gaan met de juiste vraag: de Schepper door middel van onze eenheid te voelen.

From the Vilnius Convention 3/23/12, Lesson 1

Filed under: Congressen, Disseminatie, Groepswerk - Geen reacties→

Ons programma van vandaag gaat over het verhelderen van een belangrijk en fundamenteel element in onze ontwikkeling: de zoektocht naar het voelen van de hogere Kracht. Veel in deze zoektocht heeft betrekking op de psychologie van de mens, omdat we beginnen bij het meest elementaire, psychologische niveau, zoals een ieder op deze wereld dat in aanleg heeft. Daarna gaan we vanuit de basis van de psychologie naar een hogere ontwikkeling. Waarom? Omdat het verlangen dat we in ons dragen en waarmee we werken, bestaat uit het punt in het hart.

Juist dat moeten we ontwikkelen, dat moeten we uitbreiden. Dit punt in ons moet sterk worden, groter dan al het andere wat we hebben, het moet onze hele horizon vullen. Door dit punt begin ik de Natuur te voelen, de eeuwigheid en de volmaaktheid ervan, harmonie, de hogere Kracht, informatie: alles! Dit kan alleen gebeuren, als ik mijn punt in het hart ontwikkel.

Het punt in het hart heeft niet langer betrekking op eenvoudige psychologie. Het verschijnt alleen in speciale mensen die, na een groot aantal levens in de loop van hun evolutie, een staat hebben bereikt, waarin het verlangen naar een nieuwe laag, het ‘Menselijke’ niveau, zich aandient. Zij hebben zich ontwikkeld via de minerale, vegetatieve en animale niveaus van de materie en zij hebben veel verschillende incarnaties als mens in onze wereld doorgemaakt. Nu echter dient zich een nieuw verlangen in hen aan, waardoor zij zich geleidelijk aan beginnen te ontwikkelen naar het voelen van de hogere Kracht van de Natuur.

In deze tijd wordt dit verlangen in miljoenen mensen over de gehele wereld voelbaar. Wij hebben de methode om het te verwezenlijken.

From the Vilnius Convention 3/24/12, Lesson 3

Filed under: Congressen, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Wij hebben een gerechtvaardigde eis: Wij herhalen hetzelfde steeds weer, als wij proberen om met elkaar tot eenheid te komen. “Wanneer is dit voorbij? Wanneer krijgen we wat we willen?” Het antwoord is eenvoudig: Als de wil om het te willen niet meer in ons aanwezig is.

Rabash in ‘Shlavei HaSulam (Treden van de Ladder)’, 1989, artikel 12: ‘Een Zegen en een Vloek’: Een mens moet weten dat ieder begin van het werk ‘dag’ heet en het gebed van een mens, waarin hij vraagt of de Schepper hem dichter bij het werk wil brengen heet ‘dag’.

Dankzij onze gebeden en vragen, dankzij onze wederzijdse verbinding die we bouwen tussen de Schepper en ons, maken we ons verzoek duidelijker en verfijnen we het, totdat wij in staat worden gesteld om de spirituele wereld te voelen. ‘Een gebed’ is het werk van het hart: perfectioneren, zuiveren, voorbereiden. Als wij vragen, eisen en het uitschreeuwen, wordt ons gebed tot een verbinding met de Schepper die via de groep tot stand is gekomen en tot ‘een gebed van de velen’ is geworden. Dit is de enige manier om Hem te bereiken.

Als wij alles op de juiste manier doen, zijn we voortdurend bezig met het perfectioneren, verhelderen en voorbereiden van onze kelim (vaten) van waarneming om er spiritualiteit in te gaan voelen. Op weg er naartoe vragen wij: “Geef mij!” maar langzamerhand beginnen wij onze verlangens en eisen te verfijnen en richten wij ze op liefdevol geven, op het vormen van eenheid met de vrienden, op het onderscheiden van de vorm van alomvattend geven – de Schepper – in deze eenheid, die onthuld wordt volgens het principe ‘kom en zie’.

En zo bereiken het verstand en wat wij in onze kelim voelen de juiste parameters en wordt het voor ons mogelijk om de spirituele wereld te voelen. Deze wereld bestaat hier en nu, we bevinden ons erin, maar we voelen het niet …

Daarom is een gebed een proces, waarin we onze kelim voor de spirituele waarneming voorbereiden.

Filed under: Congressen, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Wij moeten bijeenkomen en een heel serieuze spanning tussen ons opbouwen, zodat de druk – zoals bij een atoomexplosie – geboorte zal geven aan het Licht, dat binnenin verborgen is. De innerlijke druk zal Het onthullen.

Daarbij moeten we gewoonweg, tijdens alle conventies die wij tot de zomer houden, door bepaalde staten heengaan. Anders zullen wij merken, dat wij en de hele wereld, onder een andere Voorzienigheid komen te staan, die zeer onwenselijk is. Wat wij doen is absoluut noodzakelijk! Het is niet alleen voor ons, maar voor iedereen, voor de hele wereld.

Nu is alles ervoor gereed, de sfeer en de situatie, maar het kan in de toekomst veranderen. Daarom ben ik zeer gehaast en jaag ik iedereen op.

Ik hoop dat wij dit serieus nemen! Ik ben heel blij, dat de groepen over de hele wereld dit begrijpen en voelen, dat ons geboortemoment nabij is en dat wij er doorheen moeten! Wij moeten onszelf door de Machsom (barrière) heen duwen! We zijn daar al, maar aan de andere kant.

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Groepswerk - Geen reacties→

Een mens heeft ook hulp van Boven nodig om tot absolute wanhoop te komen. Als mens alleen zijn wij daar niet toe in staat. Het is iets groots om je grens te voelen: dit ben ‘ik’, en dit is niet langer ‘ik’. Alleen de Schepper kan dit teken geven, deze grens laten voelen, de grens tussen Hem en mij.

Wij doen allerlei dingen met allerlei trucjes erbij, totdat we plotseling wanhopen, we zien er het zogenoemde ‘vonnis van de Hemel’ in, waarvan de betekenis is: een teken van Boven. Baal HaSulam schrijft: “Er is geen gelukkiger staat in de belevingswereld van een mens, dan wanneer hij zich wanhopig voelt over wat hij zelf kan ….” Deze staat komt naar een mens toe van de Schepper, men zit volkomen vast.

Wij waren bezig met het bijeen brengen van onze kleine inspanningen, een voor een, en dan ontvangen wij ze, tegelijkertijd, ze zijn al tot één geheel geworden. Wij stoppen onze inspanningen niet in een of ander doosje, nee, zij verzamelen zich tot één gezamenlijke kli (vat), en het resultaat komt van de Schepper. Niemand weet wanneer het zal gebeuren. Daarom vond de uittocht uit Egypte plaats in haast en duisternis.

Wanneer wij proberen om eenheid te bereiken, beginnen wij er samen aan te werken, en dan ontdekken wij plotseling de kracht van wanhoop, weerzin en machteloosheid. Deze wanhoop brengt ons tot een dringende vraag: wij hebben hulp nodig om ons met elkaar te verbinden. En wij schreeuwen het uit. Deze schreeuw wordt gevolgd door Hulp van Boven.

Het is dus onmogelijk om de Schepper te bereiken, zonder eerst innerlijke wanhoop te voelen en tot een gezamenlijke inspanning te komen. De Schepper is een Kracht, die juist onthuld wordt door gezamenlijke inspanning, gezamenlijk werk. In één enkel mens is de Schepper niet aanwezig. Het hogere Licht kan alleen aanwezig zijn in een kli, die in zekere mate gecorrigeerd is, één enkel mens is een “stukje, gebroken” van het geheel.

From the Arava Convention 2/25/12, Lesson #6

Filed under: Congressen, Eenheid, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk, Intentie - Geen reacties→

Als een mens dichterbij de onthulling van de Schepper komt, voelt hij dat hij aan de voet van de Berg Sinaï staat. Enerzijds zijn daar al zijn kwade verlangens, anderzijds begrijpt hij, dat hij zijn verlangen om te ontvangen moet voorbereiden om de eigenschap van geven te verkrijgen, wat een afdruk is die Hij geeft. Dit is nodig om het Doel te bereiken en de Schepper te ontdekken. ‘Mens’ – Adam – betekent: ‘gelijk ‘ – Domeh aan de Schepper.

En zo maken wij, met elkaar, ons verlangen om te ontvangen gereed voor verschillende vormen van geven, zodat Zijn afdruk erin kan plaatsvinden. Dit is de staat van het geven van de Torah, waarover geschreven staat: “Jullie allen verschijnen vandaag …” Niet één, maar allen. Omdat wij de hogere Kracht alleen zullen onthullen in onze gezamenlijke eenheid.

Eigenlijk wordt er iets heel eenvoudigs van ons gevraagd: om de materie van ons verlangen voor te bereiden. Maar het is zo moeilijk voor ons, omdat het iets is dat niet meer tot onze wereld behoort. Het heet: wederzijdse insluiting, namelijk verbinding met elkaar. Wij moeten elkaar insluiten, namelijk met elkaar één geheel vormen, ons met elkaar verbinden door middel van ons verlangen, verder niets. Dan zullen wij de Makom (plaats) bereiken – die er vóór het breken van de kelim (vaten) was – waar het hogere Licht kan binnenkomen en Zijn afdruk kan maken.

Daarom maakt het niet uit wat we verder doen, als wij maar de juiste richting van verbinding aanhouden, om de Schepper te onthullen, zoals er geschreven staat: “Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.” ‘Israel’ is de mens, ‘Torah’ is de kracht van het Licht dat ons verbindt en ons brengt naar het punt van ‘liefde voor de naaste als voor onszelf’. En de ‘Schepper’ is de Wortel, de Oorsprong, die ons Zijn afdruk geeft als wij ons verenigen.

Zo sta ik aan de ene zijde, in de groep, en de Schepper staat aan de andere zijde. En als Hij en ik in staat zijn om elkaar in de groep te ontmoeten, vindt daar de onthulling plaats.

Op deze wijze komen wij verder. Al ons werk bestaat uitsuitend uit de voorbereiding hiervoor. Dit zal gebeuren als wij ‘allen samen staan’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Als ik begin te ontdekken dat ik een slaaf van Pharao ben en ik op den duur een slaaf word van de Schepper, waar is dan mijn ‘ik’?

Antwoord: Je moet je ‘ik’ nog ontdekken. Wij zijn nog geen mensen, wij veronderstellen alleen dat wij al in die vorm bestaan. Het punt in het hart is het begin van de mens in mij, het is de zaaddruppel waaruit ik zal groeien. Mijn ‘ik’ moet ik nog ontdekken.

Tot nu toe ben ik ‘niets’: ik besta niet. Als je de volgorde van de letters van het woord ‘ik’ – ‘Ani’ verandert, krijg je: ‘niets’ – ‘Ain’ en van het schepsel wordt gezegd: ‘geschapen uit het niets’, ‘bestaan vanuit afwezigheid’ – ‘Yesh Mi Ain’. Deze vorm van de Schepper, die in mij onthuld zal worden in de mate, waarin ik de materie waaruit ik besta, voorbereid om deze vorm van de Schepper aan te nemen, zal mijn ‘ik’ – ‘Ani’ genoemd worden. Met andere woorden: de afdruk van de Schepper in mij, zal mijn ‘ik’ zijn en wat overblijft zal ‘niets’ zijn.

Dit komt, omdat het verlangen niet van mij is, het komt van Hem, Hij doet alles. Ik besta niet als een individu dat besluiten neemt. Als ik mijn materie voorbereid om Zijn eigenschappen waar te nemen, die Hij in mij afdrukt, in mijn materie, zal ik deze afdruk worden. Deze vorm heet: de ziel.

De vorm van de Schepper, afgedrukt in mijn verlangen, heet ‘de ziel’, dat ben ‘ik’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Congressen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Lichaam en Ziel - Geen reacties→