Ongeveer 40 jaar gelden werd een scheiding als iets onfatsoenlijks beschouwd, tegenwoordig is het gebruikelijk geworden. Mensen begrijpen niet waarom ze zouden trouwen, kinderen krijgen en waarom ze met elkaar hun levenspad zouden vervolgen!

Als men het antwoord op deze vraag niet kan vinden, voelt een mens geen behoefte om een gezin te hebben en kinderen te krijgen. Ik kan alleen blijven en zo aangenaam mogelijk leven, wat er later zal gebeuren interesseert me niet. Tegenwoordig is dit de manier waarop het ego zich verhoudt tot het leven.

Als ik echter een hoger Doel ontdek, hoe er deuren geopend kunnen worden naar een andere wereld, naar een eeuwige intentie en hoe dat zelfs in het hier en nu kan plaatsvinden, zal ik mij hierdoor verplicht voelen om een gezin te stichten, hoewel ik weet dat het een grotere verantwoordelijkheid van mij vraagt en een aantal verplichtingen, zoals mijzelf ondergeschikt maken aan het Doel en gaan beseffen hoe belangrijk het Doel is.

Dan trouw ik met een vrouw, niet vanuit mijn dierlijke instinct, maar als resultaat van mijn zoektocht naar een spirituele partner! Mijn vrouw staat altijd naast me en wordt een wegwijzer, door haar onderzoek ik of ik nog op het juiste spoor ben.

En zo bereiken wij het Doel dat ons met elkaar verbindt, in plaats van elkaar alleen maar te verdragen, verbinden wij ons tot één geheel! Hierover staat geschreven: “Een man en een vrouw en de Shechina (de Goddelijke Aanwezigheid) tussen hen”.

Wij beginnen met elkaar om te gaan via de Schepper, omdat wij niet alleen zijn: Hij is altijd tussen ons. Daardoor zie ik mijn vrouw door het prisma van de Schepper, ik zie namelijk beiden, de Schepper en haar. Op dezelfde wijze ziet zij de Schepper en mij.

Als wij de derde factor er niet bij betrekken, zullen we geen driehoek (man, vrouw en het Doel) kunnen bouwen en zullen we evenmin met elkaar kunnen leven. Op het animale niveau is het mogelijk, maar op het ‘sprekende niveau’ is het onmogelijk.

Ik zal de Schepper niet kunnen herkennen, als ik naar mijn man of vrouw niet door dit prisma kijk.

In oorsprong waren wij delen van één gezamenlijke ziel: Adam en Eva. Nu moeten wij deze ‘structuur’ weer tot leven brengen, hoewel de slang (ons enorm grote ego) ons heeft gescheiden. We moeten deze ‘slang’ corrigeren en de Goddelijke Aanwezigheid tussen ons onthullen.

Vraag: Dus het heeft geen zin om te wachten op de ‘prins op het witte paard’? Moeten we op zoek gaan naar de Schepper?

Antwoord: De Schepper staat bovenaan! Later is het belangrijk om je te richten op degene met wie, in jouw ogen, de vervulling met Hem gerealiseerd kan worden.

From a Lecture “About Femininity” 12/14/10

Filed under: Collectieve Ziel, Huwelijk, Lezing, Vrouwen - Geen reacties→

Als een mens dichterbij de onthulling van de Schepper komt, voelt hij dat hij aan de voet van de Berg Sinaï staat. Enerzijds zijn daar al zijn kwade verlangens, anderzijds begrijpt hij, dat hij zijn verlangen om te ontvangen moet voorbereiden om de eigenschap van geven te verkrijgen, wat een afdruk is die Hij geeft. Dit is nodig om het Doel te bereiken en de Schepper te ontdekken. ‘Mens’ – Adam – betekent: ‘gelijk ‘ – Domeh aan de Schepper.

En zo maken wij, met elkaar, ons verlangen om te ontvangen gereed voor verschillende vormen van geven, zodat Zijn afdruk erin kan plaatsvinden. Dit is de staat van het geven van de Torah, waarover geschreven staat: “Jullie allen verschijnen vandaag …” Niet één, maar allen. Omdat wij de hogere Kracht alleen zullen onthullen in onze gezamenlijke eenheid.

Eigenlijk wordt er iets heel eenvoudigs van ons gevraagd: om de materie van ons verlangen voor te bereiden. Maar het is zo moeilijk voor ons, omdat het iets is dat niet meer tot onze wereld behoort. Het heet: wederzijdse insluiting, namelijk verbinding met elkaar. Wij moeten elkaar insluiten, namelijk met elkaar één geheel vormen, ons met elkaar verbinden door middel van ons verlangen, verder niets. Dan zullen wij de Makom (plaats) bereiken – die er vóór het breken van de kelim (vaten) was – waar het hogere Licht kan binnenkomen en Zijn afdruk kan maken.

Daarom maakt het niet uit wat we verder doen, als wij maar de juiste richting van verbinding aanhouden, om de Schepper te onthullen, zoals er geschreven staat: “Israel, de Torah en de Schepper zijn Eén.” ‘Israel’ is de mens, ‘Torah’ is de kracht van het Licht dat ons verbindt en ons brengt naar het punt van ‘liefde voor de naaste als voor onszelf’. En de ‘Schepper’ is de Wortel, de Oorsprong, die ons Zijn afdruk geeft als wij ons verenigen.

Zo sta ik aan de ene zijde, in de groep, en de Schepper staat aan de andere zijde. En als Hij en ik in staat zijn om elkaar in de groep te ontmoeten, vindt daar de onthulling plaats.

Op deze wijze komen wij verder. Al ons werk bestaat uitsuitend uit de voorbereiding hiervoor. Dit zal gebeuren als wij ‘allen samen staan’.

From the Arava Arvut Convention 2/23/12 Lesson #2

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Eenheid, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Het belangrijkste is om te gaan voelen, dat er geen wereld bestaat die van ons afgescheiden is, maar dat de hele wereld één groep is. Deze groep bestaat uit veel delen: uit verlangens en gedachten, die wij dichter bij elkaar moeten brengen en met elk ervan werken.

De hele natuur, behalve de mens, is afhankelijk van onze staat, van het niveau van gebrokenheid en verwarring in onze menselijke gedachten en verlangens, van het feit dat wij ver verwijderd zijn van deelname aan het werk in het gemeenschappelijke systeem, als partners. De gehele wereld, uitgezonderd de mens, is de afdruk van dit systeem, het gevolg ervan. De delen die om het innerlijke verlangen heen bestaan – de ‘mens’ genaamd – zijn er zuiver de kopie van, een toevoeging die rijst en daalt, samen met de bewegingen in de mens, die eraan werkt om zich te verbinden met het ene, enkele systeem.

Wij kunnen al zien dat de ontwikkeling van de mensheid, met alles wat daarin plaatsvindt, deze richting opgaat. De wereld ontwikkelt zich onbewust naar dit doel en voert zo het scheppingsplan uit. Wij bevinden ons nu in een vergevorderde fase, in een speciaal overgangsgebied tussen het niet en wel bewust zijn van de realisatie van dit plan.

Daarom maken wij, op elk niveau, een crisis in de wereld mee. In onze staat voelen we het ook op het menselijke niveau. De rest van de wereld ervaart het op het animale, vegetatieve en stille niveau. De crisis heeft tot doel om ons naar de verwerkelijking te brengen van het gehele proces, waarin wij ons bevinden.

De wereld die wij waarnemen is dus de projectie van ons bewustzijn. Deze wereld bestaat niet op zichzelf, maar is denkbeeldig, een illusie. Ons bewustzijn zal zich ontwikkelen en wij zullen gaan voelen, hoe delen van een verdeeld, gebroken verlangen zich met elkaar verbinden, zodat wij de wereld steeds meer juist door deze verbinding gaan voelen. Wij zullen alle andere delen, die om ons heen zijn, ervaren als slechts de schaduw van ons verlangen, dat tijdelijk bestaat via onze zintuigen en geleidelijk aan gaat verdwijnen.

Het proces dat wij nu meemaken, is uniek en ongelooflijk belangrijk. Het belangrijkste hierin is, dat het ons brengt tot de ontdekking van de motor, die het hele proces van ontwikkeling aandrijft, tot het programma daarvan. Hierna zullen wij de hogere Kracht ontdekken, de Schepper, die dit alles zo regelt om Hem te leren kennen aan het einde van dit proces, alsof Hij ons naderbij komt vanuit de mist, een wolk.

Alsof wij ons bewustzijn terugkrijgen en, nadat wij onbewust waren, tot handelen komen. Alsof wij uit de mist tevoorschijn komen en nu in staat zijn om de van elkaar gescheiden en gebroken delen – die wij waarnemen – met elkaar te verbinden, er één enkel beeld van te maken en zo te komen tot begrip en tot onze waarneming van de Schepper. Het beeld van de Schepper manifesteert zich in ons, zoals er geschreven staat: “Zijn Naam is over je uitgeroepen”.

Op deze wijze verkrijgen wij de eigenschap van verbinding, van geven aan elkaar, begrip en een heel sterke verbinding, alsof wij één persoon zijn. Dit is liefde. De afgescheiden delen, waarbij ieder deel zijn eigen functie heeft in het gezamenlijke systeem, smelten samen tot één geheel, dat voor één enkel Doel bestaat: de hogere Kracht onthullen en Deze in ons zichtbaar laten worden.

From the Daily Kabbalah Lesson 2/26/2012, Writings of Rabash

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Waarneming - Geen reacties→

Vraag: Ik besef plotseling dat we elke dag in een conventie zijn. Is dit het omringende Licht? Hoe kunnen we het aan onze vrienden over de hele wereld doorgeven?

Antwoord: Iedereen is met elkaar verbonden en zij voelen het. Ik ben met veel mensen in contact en zij vertellen mij over heel krachtige indrukken, over grote hoop, over hun betrokkenheid, hun intenties … en het is goed.

Ik ben blij met onze serieuze benadering ten aanzien van wat we verwachten. Deze conventie verschilt volkomen van de voorgaande conventies. De vorm ervan is nu totaal verschillend. Het gaat over hard werken, met inbegrip van de tijd van voorbereiding. We moeten ons krachtig inspannen en ons bewust zijn van de bijzondere verantwoordelijkheid die we hebben. De conventie wordt een plaats om ons in te spannen, niet om ons te ontspannen, en daar ben ik heel blij mee.

Iedereen voelt dat. Honderden vrienden uit het buitenland komen voor de drie dagen van de Arava conventie naar ons toe. Het gaat niet over het aantal dagen, maar over de kwaliteit en de essentie van dit gebeuren. Ik ben heel erg onder de indruk en ontroerd door deze reacties. We hebben nog een week en we moeten die tijd gebruiken voor de voorbereiding. Alle hoop moeten we, zo goed als we het kunnen, verzamelen.

Fysieke aanwezigheid telt nu niet. Het maakt geen verschil waar de vrienden zijn, zij zullen proberen om de alomvattende frequentie waar te nemen en ze hoeven geen tickets te kopen. Wij zullen voelen, dat wij op één plaats bij elkaar zijn, omdat een ’plaats’ een verlangen betekent. Als het verlangen werkelijk één is, voel je totaal geen fysieke afstand. Je zult je lichaam vergeten, net zoals je het vergeet in zeldzame momenten van ontzag, wanneer alleen de geest overblijft.

Ik hoop werkelijk dat wij ons zullen verbinden en dat we ons niet meer afhankelijk voelen van de kilometers die onze lichamen van elkaar scheiden. Op elke plek in de wereld kan je met ons dansen in de woestijn en met ons samen zijn in hart en ziel. Het is werkelijk zo. Er bestaat geen afstand. Alles wordt door het verlangen bepaald.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/15/12, “Introduction to the Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Baal HaSulam, ‘De Vrijheid’, Afstemming Op Het Collectief: In onze geschriften staat: ‘Stem je af op het collectief’. Dit betekent dat, overal waar er een geschil bestaat tussen het collectief en het individu, wij ertoe verplicht zijn om volgens de wil van het collectief te handelen. Zo zie je dat het collectief het recht heeft om het individu zijn vrijheid te ontnemen. … En we kunnen zien, dat er geen andere oplossing is om in de maatschappij te leven, dit kan alleen volgens de wet: ‘Stem je af op het collectief’, dit is de oplossing voor elk geschil en alle problemen in de samenleving.

Hoe kan dit? Het collectief heeft niet de fantasierijke gedachten van een individu, want het is de massa. De verheven dingen in de wereld zijn niet ieders concepten en zijn moeilijk te begrijpen. Hoe meer verheven, delicaat en specifiek een probleem is, hoe minder mensen het kunnen begrijpen. Juist doordat men iets unieks bereikt heeft, bouwt men aan de menselijke piramide. Dus het collectief begrijpen, volgens de definitie, bevindt zich op een lager niveau dan individuen begrijpen.

Waar heeft Baal HaSulam het over? Blijkt uit zijn woorden, dat er gerechtigheid heerst als er veel mensen op een bepaalde plek bij elkaar zijn gekomen? Of gaat het over het tegenovergestelde, dat speciale, unieke mensen niet worden gerechtvaardigd, vanwege het feit dat ze in de minderheid zijn? Zijn miljoenen mensen altijd gerechtvaardigd en moet ik hen volgen?

Dit is een belangrijke vraag, omdat we hier spreken over de verwerkelijking van de mens, over hoe hij zijn vrije keuze kan realiseren en ‘het oog van de naald’ kan vinden, waardoor een mens de spirituele wereld kan betreden. Zou het zo kunnen zijn dat ik mij, op weg daarheen, moet ‘afstemmen op het collectief’ ? Dit werd gezegd door Kabbalisten, door degenen die de Schepper hebben bereikt en de hoogste wetten van de natuur kenden.

Laten we eens verder kijken om dit te verduidelijken: In welk deel van de schepping zien we de ‘Hand van de Schepper’ het duidelijkst? Natuurlijk in de aard van het levenloze, het levenloze niveau. Daar is niets wat Hem weerstand biedt. Daar zijn geen verlangens, zelfs de zwakke verlangens van de vegetatieve kracht zijn daar niet aanwezig. Op het vegetatieve niveau is er al een speciale ontwikkeling, waardoor het gekenmerkt wordt. En op het animale niveau wordt deze onafhankelijkheid nog duidelijker zichtbaar. Het vegetatieve groeit alleen in de aarde, in vergelijking daarmee kunnen dieren zich al van de ene plek naar de andere verplaatsen. En de mens kan zelfs nog meer: Hij maakt bezwaar tegen de hogere Kracht, alsof hij tegen de Schepper zegt: “Ga eens een beetje opzij, ik wil Uw plaats innemen.”

Dus hieruit blijkt, dat alleen aan de basis van de piramide, daar waar geen verstand of gevoel is, maar alleen leven omdat het er eenvoudigweg is, de onbetwistbare autoriteit van de Schepper heerst. Het leven daar stroomt op het ontwikkelingsniveau van het levenloze.

Om het unieke van ons te implementeren, moeten we dus het levenloze niveau dienen. We doen onszelf daarbij geen geweld aan en we doen geen afbreuk aan onze gedachten en gevoelens. Nee, op deze manier stemmen we ons af op het collectief en volgen we de norm en de wetten van het levensloze niveau, om daaraan onze overvloed te brengen en het te dienen, waar ze ook zijn.

Er wordt gezegd, dat de stem van de meerderheid de stem van de Schepper is. Het niveau van de meerderheid is niet verheven, maar juist hier moet het doel van de schepping worden gerealiseerd. Hierover wordt gezegd: “Je bent uit stof en tot stof zul je wederkeren.”

Als de Tien Sefirot van het directe Licht en de Tien Sefirot van het terugkerende Licht elkaar aanvullen, is dat juist hier. Dus als onze ontwikkeling de behoeften van het levenloze niveau, namelijk de behoeften van de hele mensheid, niet vervult, ontwikkelen wij ons niet op de correcte manier.

Vraag: Betekent dit, dat wij mensen altijd moeten geven wat ze willen?

Antwoord: Nee, je moet hen geven wat hen helpt. Zoals een arts een bitter medicijn aan een klein kind geeft, dat het niet begrijpt. Op deze manier moet je, vanuit jouw spirituele niveau, begrijpen waardoor mensen het beste geholpen kunnen worden. Dan ga je naar hen toe en je bent dienstbaar aan hen, om zo het hele systeem naar één enkele verbinding met de Bron te leiden, totdat alle verschillen in niveau verdwijnen in deze alomvattende integratie en iedereen zal worden opgenomen in iedereen, in één verlangen. Dit is de betekenis van: ‘Hij is Eén en Zijn naam is Eén’.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 1/3/12, “The Freedom”

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Vrije Wil, Wederzijds Garant staan - Geen reacties→

Vraag: Ik wil graag dat wij het werk tijdens de Conventie in de Arava woestijn zo goed mogelijk doen. Wat moeten we innerlijk doen om succes te bereiken.

Antwoord: Het is moeilijk. Ik moet mijzelf voortdurend analyseren, vragen stellen en op zoek gaan naar de antwoorden, vallen en opstaan. En ik moet alle problemen uitsluitend oplossen door mij te verenigen met de vrienden. Op deze manier wil ik voor iedereen een voorbeeld zijn.

Voor één mens is succes niet mogelijk. Het moet door iedereen samen bereikt worden. Dit betekent, dat ik uitsluitend zorg draag voor ons gemeenschappelijk verlangen. Het is niet belangrijk wat ik voel, maar wat wij voelen. Ik stijg niet boven iets uit en ontdek dan iets, maar wij stijgen en ontdekken het. Het gaat altijd over wij, want ik besta helemaal niet. Ik wil in deze ‘soep’ leven. Het woord ‘ik’ en mijzelf voelen moet ik thuis achterlaten.

Bovendien is wij niet zomaar een groep vrienden bij elkaar of een ‘eenheid van bijzondere krachten’. Dat is allemaal maar spel, maar in werkelijkheid is ‘wij’ een ziel. Deze bestaat niet uit deeltjes die zich met elkaar verbinden, maar iedereen is daarin met elkaar versmolten tot één. Dit heeft geen betrekking op wat wij nu zijn. Het gaat hier over een nieuwe creatie die nu wordt geschapen.

De spirituele essentie, die wij willen vormen, bestond namelijk eerder niet. Eerder was er alleen een gebroken Reshimo, die er naartoe leidde. Nu proberen we, met al onze inspanning, om uit de wereld Nikudim een ziel te vormen, deze ziel zou in die fase gecorrigeerd worden, maar werd in ons belang gebroken.

69209]
From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 2/8/12, “Introduction to the Study of Ten Sefirot”

Filed under: Collectieve Ziel, Congressen, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Lichaam en Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat behoort de minimale verbinding met de groep te zijn en wat is daarin het belangrijkste?

Antwoord: Er zijn veel soorten werk en allerlei verhoudingen in de groep: als de vrienden kleiner zijn dan ik, groter dan ik of gelijk aan mij en of ik mij met hen verbind als de onthulling van de Schepper of dat ik hen als een schild gebruik. De groep is alles. De groep is een verlangen dat ik kan richten, waarmee ik kan spelen en via de groep bepaal ik mijn houding naar de Schepper. Door de groep verkrijg ik een Masach (scherm). Alles wat ik wil vragen, mijn gebeden, mijn verlangens, mijn definities en wat mij duidelijk wordt, dit alles gaat door de groep naar de Schepper.

De groep is het kompas, waarmee ik me kan richten op de Schepper, de hogere Kracht. Als ik mij kan verbinden met de vrienden en een eenheid met hen vorm, ben ik beter geconcentreerd en nauwkeuriger afgestemd op de Schepper. In deze fysieke wereld kan ik een ander zien en naar hem toegaan. In de spirituele wereld zie ik de Schepper echter niet, ik weet niet wat geven is of waar het is, op welke frequentie. Het is alsof ik een radio heb, maar niet weet hoe ik de zender moet vinden, te midden van miljoenen andere zenders.

Ik heb dus een probleem, omdat ik totaal niet weet wat spiritualiteit is en ik me dat op een volkomen verkeerde manier voorstel. Als het eenvoudigweg het tegengestelde zou zijn van wat ik denk, zou ik in ieder geval de richting enigszins weten. Maar ik heb geen idee waar ik spiritualiteit kan vinden. Ik sta in het midden van een cirkel en ik kan elke richting opgaan, ik heb 360 graden ter beschikking en volgens mijn natuur zal ik de juiste richting zelfs niet kunnen vermoeden.

Daarom is er maar één middel: de groep, waardoor ik mij enigszins kan voorstellen wat de eigenschap van geven inhoudt. Als ik ernaar verlang om mij innerlijk met hen te verbinden, zal ik in die verbinding, in mijn verlangen naar hen, gaan voelen wat de eigenschap van geven van de Schepper is. Zo kan ik mijn houding ten opzichte van Hem in mijzelf vormen.

Zo wordt de groep iets, wat voor mij het kostbaarste is, een middel waardoor ik mijn enige en meest belangrijke doel bereik. Ik begin te voelen, dat ik de Schepper kan ontdekken als ik met de groep ben en wij ons met elkaar verbinden. De Schepper wordt alleen in die staat onthuld, in het gezamenlijke gebrek, in het gezamenlijke gevoel dat tussen mij en de groep wordt gecreëerd. Op een andere manier kan Hij nergens onthuld worden.

Het is alsof we samen een toneel bouwen waarop de Schepper kan verschijnen en optreden, in het gevoel van onze gezamenlijke verbinding, van Arvut (wederzijdse zorg), van onze hechting. Als dat niet zou bestaan, zou de eigenschap van geven, waarin de Schepper onthuld kan worden, er niet zijn, want daarvoor is gelijkvormigheid nodig.

From the 1^stpart of the Daily Kabbalah Lesson 1/25/12, Shamati #175

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Gelijkvormigheid met de Schepper, Groepswerk, Intentie - Geen reacties→

Er is een regel: “Als je Mij één dag verlaat zal ik jou twee dagen verlaten.” Dezelfde regel vinden we terug in: “Onthul één deel en verberg er twee”… deze voorwaarde gaat vooraf aan de vorming van de kli (vat).

Het heeft een bedoeling dat de mens kan falen, dit wordt bedoeld met: “Als je me één dag verlaat”, daarna heeft hij twee dagen werk om zichzelf te corrigeren. De betekenis hiervan is, dat hij het niveau waarop hij zich bevond verlaat, valt en zondigt. Hij valt naar een nog lager niveau. Niet naar min één (-1), maar naar min twee (-2), daarna moet hij opstijgen maar het tweede niveau, naar plus 2 (+2).

Als hij eindelijk bij +2 aankomt valt hij naar -3 en dan moet hij opstijgen naar +3. Op deze manier komen we verder, dit komt allemaal ten goede aan onze vooruitgang. Als we vallen moeten we twee maal zo hard werken.

Het belangrijkste hierbij is, dat je je vasthoudendheid niet verliest, dat je niet stil blijft staan omdat je merkt dat je geen enkele beloning krijgt. Het is elke keer nodig, dat we een grotere beloning vinden, die steeds meer losstaat van dit fysieke leven. We moeten leren om de beloning af te wegen tegen wat voor het geheel goed is: in welke mate kan ik werken zodat anderen kunnen ontvangen.

Ik moet mij hiervoor inspannen, zodat het corrigerende Licht mij dichterbij de houding zal brengen, die mij steeds meer bereid maakt om ten dienste van anderen te werken en niet voor mijzelf. Hieraan wordt mijn vooruitgang afgemeten.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 1/18/12, Shamati #108

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Alle correcties vinden plaats volgens het principe ‘van de gemakkelijkste naar de moeilijkste’. Dit is logisch: het Licht corrigeert eerst de kelim (meervoud van kli: vat) die zuiverder zijn, die zich dichterbij het Licht bevinden en met behulp daarvan worden vervolgens de grovere en ingewikkelder kelim gecorrigeerd.

Elke kli heeft vijf onderdelen of tien Sefirot, met andere woorden: de structuur van HaVaYaH. Deze structuur bestaat uit vijf delen, afhankelijk van de Aviut (grofheid) van de kli: van deel nul naar deel vier.

De kli is op een speciale manier gebroken: hoe hoger de delen zich bevonden, hoe lager ze vielen, terwijl de lagere delen, daarentegen, minder veranderingen hebben ondergaan. Het pad van correctie wordt bepaald door de omgekeerde volgorde van Lichten en kelim. Kelim worden door het Licht, dat terugkeert naar de Bron van het Omringende Licht (Ohr Makif), gecorrigeerd. Dat Licht wordt geactiveerd door de vaste, onveranderlijke wet van gelijkvormigheid van eigenschappen.

Kelim worden stapsgewijs gecorrigeerd. De kelim die uit zichzelf ontwaken naar correctie – ‘licht’ kelim om te geven – hebben geen speciaal systeem nodig. Geen speciale instructies, zij worden van nature tot eenheid aangetrokken, waarop de gehele correctie is gebouwd. De kelim van graad nul en de eerste graad van Aviut worden ‘voorvaderen’ genoemd.

Kelim van de tweede en derde graad van Aviut hebben een meer methodische correctie nodig in het werk voor spirituele verwerkelijking. Zij worden ‘zonen’ genoemd.

Tenslotte zijn er de kelim van de vierde graad van Aviut, die nog niet gecorrigeerd kunnen worden, zij worden de ‘naties van de wereld’ genoemd.

Zoals Baal HaSulam schrijft, hadden de voorvaderen een ‘voorbereidende instemming van de gehele natie’ nodig. Hun zielen hadden geen grofheid en waren niet van elkaar gescheiden, daarom was het voor hen voldoende om de noodzaak van eenheid te begrijpen, zonder dat zij daarvoor het moeilijke werk van zelf-correctie met de hulp van Lichten hoefden te doen.

Maar zonen zijn grovere kelim, die vanuit egoïsme werken. Zij ontvingen de methode: Torah genaamd. Dit maakte het hen mogelijk om zichzelf te corrigeren: eerst de kelim van geven: ‘de veertigjarige tocht door de woestijn’. Daarna de kelim van ontvangen: ‘het Land Israel’. Toen zij het ‘Land Israel’ bestuurden, braken ze twee maal, omdat zij van het niveau van de Eerste en de Tweede Tempel vielen. Met andere woorden: zij hadden kelim gecreëerd met een altruïstische intentie, maar ze waren niet in staat om ze in stand te houden.

Toen vermengden de zonen zich met de naties van de wereld, die geen deel waren van dit proces.

Nu is de tijd gekomen voor een gezamenlijke correctie. In overeenstemming daarmee wordt iedereen, die ontwaakt naar een stijging, ‘Israel’ genoemd, naar zijn verlangen naar de Schepper: Yashar-El.

In het verleden duidden de voorvaderen zichzelf aan als ‘Israel’, omdat zij uit Babylon kwamen en naar het land Kanaän gingen, met andere woorden: zij stegen van het niveau van egoïsme naar het niveau van geven. Toen vielen ze naar de situatie van Egypte en rezen opnieuw naar geven, nadat zij de berg Sinaï voorbij waren en verdere correcties hadden uitgevoerd in de woestijn en in het Land Israel.

Na de definitieve breuk verdween de aanduiding ‘Israel’ echter, omdat niemand de intentie tot geven had, uitgezonderd enkele afzonderlijk levende Kabbalisten die in elke generatie voorkwamen: de laatste eilandjes in de oceaan van egoïsme.

In onze tijd wordt een ieder die ontwaakt naar correctie ‘Israel’ genoemd, in overeenstemming met het verlangen, dat de Schepper in hem heeft doen ontwaken, voor zijn toekomstige taak. En anderen behoren nu nog tot de ‘naties van de wereld’. Nu zijn ze nog niet in staat om de boodschap van eenheid te horen of zij willen het nog niet. Na duizenden jaren van vermenging met elkaar is een ieder er echter feitelijk toe in staat om spiritueel te stijgen.

Kort samengevat is dit het proces: eerst was de mensheid in de gezamenlijke staat van ‘Babylon’, toen verdeelde die situatie zich in twee delen: ‘Israel en de ‘naties van de wereld’. Daarna kwam Israel in Egypte terecht, in de neiging tot het kwaad en vier honderd jaar later bereikten zij de stijging naar het niveau van de Torah, zij bouwden een Tempel op het niveau van het Einde van Correctie.

Toen vond er een breking plaats en de zonen van Israel vielen in een ballingschap van tweeduizend jaar, van waaruit een ieder van ons tot een gezamenlijk Einde van de Correctie zal komen.

Onze simpele berekening begint aan het begin van de correctie, toen de gevallen eigenschappen van Bina zich hebben gecombineerd en vermengd met de eigenschappen van Malchut. Een ieder die ontwaakt is gereed voor het spirituele pad. Correctie vindt plaats volgens het principe van ‘licht naar zwaar’, maar niet door middel van de Torah, dat is namelijk de methode van de voorgaande generaties, maar met de hulp van de wijsheid van Kabbalah, die in staat is om ons het Licht te brengen, dat terugkeert naar de Bron (Ohr Makif) van het einde van de correctie. Daarom wordt dit in onze tijd onthuld.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 11/22/11, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Evolutie - Geen reacties→

Vraag: Als ons doel uitsluitend bestaat uit één worden, waarom zien we dan, dat het hogere systeem in een ontelbaar aantal delen verdeeld is?

Antwoord: Alles wordt gedaan om ons ertoe te brengen Eén te worden. Dit systeem komt voort uit Eén en eindigt in Eén, maar om deze afstand te overbruggen, moet dit door ons heen gaan, met ons werken om ons verlangen om genot te ontvangen te veranderen in verlangen om te geven.

Daarom vertakt het hogere systeem zich en verdeelt het zich in allerlei combinaties van tijd, beweging en ruimte, om zo dit werk te kunnen voltooien. Deze verdeling en onvolmaaktheid, en alle zwakheden die verbonden zijn met de vorm waarin dit systeem zich aan ons toont, bestaan alleen in relatie tot ons. Lijkt een moeder die met haar kind speelt niet onnozel en dom, als je niet begrijpt waarom ze zo doet? Plotseling begint een volwassen vrouw als een baby te praten, wat betekent dit eigenlijk?

We begrijpen echter, dat ze het voor het kind doet. Natuurlijk lijkt het iets afwijkends, omdat het niet bij haar leeftijd en haar positie past.

We kunnen hetzelfde zeggen met betrekking tot het hogere systeem: het werkt niet voor zichzelf. Het hogere systeem is de wereld Ein Sof (Oneindigheid). In het algemeen gesproken bestaan er geen werelden zonder het schepsel. Op het moment dat het schepsel in een staat komt, waarin het zich enigszins bewust wordt van de wereld Ein Sof, vormt zich tussen het schepsel en Ein Sof het systeem van verborgenheden, van zwakkere verbindingen, die altijd evenredig zijn aan de niveaus van onvolkomenheid.

De hogere is volmaakt, maar hij moet zich verlagen tot het niveau van degene die lager is, om zo voor hem te zorgen. Dit is echter niet zoals in onze wereld, als een moeder zorgt voor haar kind. Het hogere systeem gaat alleen voor ons zorgen als wij beginnen te vragen.

Het kan ons ook heimelijk wakker maken, alsof het vanachter de verhullingen op ons inwerkt. Kabbalah bestudeert echter geen processen die op een natuurlijke wijze plaatsvinden, ‘op hun eigen tijd (Beito)’, omdat we ons, hoe dan ook, op deze manier ontwikkelen. Het enige waarvoor wij belangstelling hebben is ‘de tijd versnellen (Achishena)’. Daarom bestuderen wij het systeem, dat we zelf in werking stellen.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 11/21/2011, TES

Filed under: Collectieve Ziel, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk - Geen reacties→