De vraag naar de zin van het leven

Vraag: Wanneer had u voor het eerst een vraag over de zin van het leven?

Antwoord: Ik ben ermee geboren. Deze vraag achtervolgde mij sinds mijn kindertijd. Ik was voortdurend op zoek, maar wist niet waar ik een antwoord zou kunnen vinden. Ik dacht dat ik het misschien in de wetenschap zou kunnen vinden, maar ik ontdekte al heel snel dat, zodra ik daaraan begon, dat voor mij niet de oplossing was.

Er waren jaren waarin ik niet wist waar ik naar op zoek was. Ik voelde me alleen maar leeg, verveeld. Waar diende alles voor? Wat zou het doel van het leven kunnen zijn?

Vraag: Hoe probeerde u die leegte op te vullen?

Antwoord: Allereerst probeerde ik een beroep te vinden. In die tijd waren er niet zoveel mogelijkheden in Rusland. Mijn ouders dwongen me om een medische opleiding te volgen. Ik werd aangenomen maar ik haakte meteen af. Letterlijk binnen een paar maanden, ik realiseerde me dat dit niets voor mij was, want het gaf me geen oplossing voor de pijnlijke kwestie.

Als ik was afgestudeerd aan die school, zou ik chirurg geworden zijn, want dan zie je duidelijk het resultaat van je werk. De patiënt verkeert in een ernstige situatie en kan alleen geholpen worden door een krachtige interventie, je gaat aan het werk en je ziet het resultaat. Maar ook dit was niet waar ik naar op zoek was.

Ik schreef mij in aan de Faculteit voor Automatisering en Computertechniek van het Oeljanov-Lenin Instituut in Leningrad. Daarna stapte ik over naar het Polytechnisch Instituut, op de afdeling van professor Akhutin, biologische medische cybernetica. Ik was voortdurend op zoek. Tegelijkertijd, tijdens mijn laatste jaren in Rusland, deed ik wat werk aan het Instituut voor Bloedtransfusie, de Militaire Medische Academie, en ook bij de SKB, waar ze alfa-gordels voor astronauten maakten. Maar het dit was niet succesvol voor mij.

Wetenschapper worden? Wel, dan word je ‘assistant professor’. En dan? Ik kreeg er al heel gauw een soort teleurgesteld gevoel bij.

Vraag: Je komt aan een soort grens. Als je die bereikt hebt, is er geen verdere ontwikkeling meer. Hield dat u vanaf het begin tegen?

Antwoord: Ja. Dat achtervolgde me voortdurend. In sommige opzichten was ik ongelukkig. Maar, zoals men zegt, tegenslagen helpen en ze leidden mij na vele jaren naar Kabbalah. Ik realiseerde me dat ik niets te zoeken had in de wetenschap en ook in Rusland helemaal niets meer te zoeken had. Toen begon de repatriëring. Een paar jaar lang wiste ik al mijn sporen uit tot ik via mijn geboortestad Vitebsk, via Litouwen, via het stadje Pabradė na twee jaar lang geweigerd te zijn vergunning kreeg en vertrok. In 1974 kwam ik in Israël aan.

Zoektocht in Israël

Na mijn aankomst in Israël bleef ik zoeken naar een antwoord op de vraag naar de zin van het leven. Daarom ging ik dichtbij het Weizmann Instituut wonen. Ik dacht dat ik daar misschien iets zou vinden. Weer niets. Er was een mogelijkheid om me bezig te houden met de ontwikkeling van medische apparatuur, dat lag het dichtst bij mijn vakgebied. Maar ook dat interesseerde me niet. Daar wilde ik niet mijn hele leven aan besteden. Dan kan je beter naar een soort automatische baan gaan en je helemaal vrij voelen.

Daarom ging ik in het leger werken bij het onderhoud van vliegtuigen. En als ik vrij was van mijn werk, ging ik verder met zoeken. Hoe kon ik iets vinden wat het leven waardevol maakte? Deze vraag, deze passie, dit verlangen, de leegte, dreven mij, hoewel ik tegen die tijd al een vrouw en een kind had en ik mij gelukkig voelde in mijn gezinsleven. Tot op de dag van vandaag ben ik blij dat ik al zoveel jaren met deze vrouw samen ben.

Maar toch, er zat me iets dwars. Ik kreeg het aanbod om het in religie te zoeken. Ik begon wat cursussen te volgen en ging in het weekend naar Yarkhei Kala. Ze leken wel iets te zeggen te hebben, maar het had geen betekenis. En steeds probeerde ik te begrijpen: “Maar dan, wat dan?” Zij stelden zelf geen vragen.

Ik probeerde net zo te worden als zij. Ik vond het mooi wat ze zeiden over de eeuwigheid, de Schepper, de ziel, over de verbinding met het eeuwige. Maar waar is die verbinding? Ze antwoordden: “We lezen en onderwijzen, en dat is de verbinding.” En waar is die verbinding echt? Waar is de connector waarmee je je verbindt met deze verbinding? Waar voel je het duidelijk? Ben je er zelf bij betrokken?” “Nee, het staat in de boeken geschreven.” Dat was genoeg voor hen.

Ik bleef zoeken, totdat Rabbijn Fischer uit Nederland tegen mijn belangenbehartigers, die van mij een eenvoudige religieuze Jood wilden maken, zei: “Hij moet waarschijnlijk worden voorgesteld aan Kabbalisten, aan degenen die zich hier meer in verdiepen. Daar zijn mensen die daar behoefte aan hebben.”

Zij introduceerden me bij Rabbijn Zilberman. Door hem kwam ik erachter dat er Kabbalah bestond, dat er boeken waren die het hier serieus over hadden. Hij begon in het geheim Aramees met mij te studeren. In Kabbalah worden namelijk de primaire bronnen in het Aramees uiteengezet. Aramees is afkomstig uit Babylonië, waar Aramees de spreektaal was.

Maar zijn aanpak bevredigde me ook niet. Gelovigen bestuderen alleen boeken en hij bestudeerde Kabbalah op dezelfde manier. Waar is het contact dan, waar is de verbinding? Dat was ook hierbij afwezig. Hij vond dat lezen om meer te leren genoeg was.

Wat heeft “leren” hiermee te maken? Ik wilde er middenin staan! Wat moest ik doen om de essentie van het leven te ontdekken, van alles wat er om mij heen gebeurt, de schepping te zien van het begin tot het eind? Waarom, hoe, waarom? Wat is het uiteindelijke doel?

Hierop zei Rav Zilberman: “Het is natuurlijk een goede vraag. Dit wordt hier en daar in Kabbalah ook wel begrepen. Wij begrijpen het in de mate waarin wij de Kabbalisten begrijpen.” Ik ging weg bij hem.

Berg

Eens, op zoek naar een Kabbalah leraar, ging ik naar een van de lezingen aan het Berg Instituut, maar ik zag dat dit allemaal niet serieus was. Toen vroeg ik of ik voorgesteld kon worden aan Berg en ik zei zonder omwegen tegen hem: “Ik ben bereid om te betalen wat u wilt, ik heb privélessen nodig.” Financieel gezien was ik rijk en ik gaf hem werkelijk veel geld, maar ik wilde absoluut privélessen.

Dus ik ging bijna elke dag naar zijn huis, om vijf uur ‘s morgens. Na een paar weken besefte ik dat ik verder niets meer aan hem had.

Toch leerde ik van hem iets meer dan van de anderen omdat hij op een gegeven moment bij Rabbijn Brandwein, een leerling van Baal HaSulam had gestudeerd. Berg vertelde mij wat over Baal HaSulam en over Rabbijn Brandwein, hoe hij bij hem gestudeerd had toen hij nog heel jong was. Hij zei dat er nog andere boeken waren, de boeken van Baal HaSulam en dat daaruit ook gestudeerd kon worden. In feite heb ik dit van hem geleerd.

Maar na twee à drie weken, toen ik zag dat ik niets meer van hem te leren had, stopte ik met die studie. En wat toen? Naar wie moest ik op zoek? Ik wist het niet.

Hier is hij, de Ware Leraar!

Op de een of andere manier, letterlijk bij toeval, besloot ik na aankomst in Bnei Brak, om een leraar te gaan zoeken. Het was winter, het was moeilijk om in deze tijd van het jaar naar Jeruzalem te reizen en ik dacht, waarom niet eens in Bnei Brak kijken. Op een van de kruispunten, leunend uit de auto, vroeg ik: “Waar studeren mensen hier Kabbalah?” Een religieuze man die daar stond antwoordde: “Sla linksaf, rij dan naar een bosje, daar vind je een plek waar ze Kabbalah studeren.” Net een engel uit de hemel.

Toen ik daar aankwam zag ik een aantal oude mensen die Kabbalah studeerden. Ik sprak ze aan en zij wezen mij de leraar. Zo begon ik daar te studeren. Het bleek dat hun leider de oudste zoon van Baal HaSulam was. Niemand had mij daar ooit iets over gezegd.

Zo kwam ik bij de belangrijkste persoon terecht, mijns inziens de enige Kabbalist in die tijd. Bovendien was hij de oudste zoon van Baal HaSulam en had hij alles via hem ontvangen. Inderdaad, toen hij met mij begon te studeren, besefte ik dat een week of twee hier niet genoeg zouden zijn.

Ik voelde dit aan het feit dat mijn vragen niet ergens in het luchtledige bleven hangen, maar onmiddellijk in vruchtbare aarde vielen. Ik kreeg rechtstreekse antwoorden. Bovendien waren het geen ontwijkende antwoorden, zoals: Wees maar tevreden met het geloof en enkele geboden, of: Dat zien we later wel.” Het waren absoluut duidelijke, serieuze, rustige antwoorden. Bovendien gingen ze vergezeld van formules, grafieken en logische uitleg, zonder enige concessies.

Zo ben ik gemaakt

Vraag: Wisten uw ouders dat u op zoek was naar de zin van het leven?

Antwoord: Ze wisten altijd dat ik op zoek was. Alles gebeurde voor hun ogen door de jaren heen. Natuurlijk begrepen zij dat ik op geen enkele manier en in geen enkel opzicht zou opgeven, want zonder dat kon ik niet leven, was het leven niet de moeite waard. Daarom hielden ze me niet tegen.

Tegelijkertijd was ik een serieus, weldenkend, zeer realistisch mens, ik was geen dromer. Ik heb een afkeer van mystiek en ik sta heel ver af van religie, van geloof. Ik ben heel realistisch, ik weet dat ik moet zorgen voor mijn gezin en mijn kinderen, ik sta stevig met beide benen op de grond, ik bezwijk voor geen enkele slechte invloed. Dat wisten ze allemaal heel goed. Ze zagen dat ik een heel serieus doel had, dat ik zo geschapen ben, en dat ik doorga.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/07/life-in-search/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Het volgende blog verschijnt zondag a.s.

From KabTV’s “Close-up.Generation”

Filed under: Meaning Of Life, Spiritual Teacher, Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Kabbalist dr. Michael Laitman, Religie - Geen reacties→

Opmerking: In de lessen bestuderen we voornamelijk de geschriften van Baal HaSulam en zijn oudste zoon Rabash. Het lijkt erop dat we daardoor de hele opeenvolging van grote Kabbalisten beperken.

Mijn antwoord: De geschriften van de overige Kabbalisten zijn in hen beiden geconcentreerd. Daarom missen we niets als we de geschriften van Baal HaSulam en Rabash bestuderen. Allereerst zijn zij de laatsten en staan ze het dichtst bij ons. Ten tweede zijn zij absoluut de moderne Kabbalisten van de twintigste eeuw.

Ten derde komen alle voorgaande Kabbalisten door de vele generaties heen op de een of andere manier hier samen en zijn zij geconcentreerd aanwezig in de geschriften van Baal HaSulam en Rabash, dus we verliezen niets. 

In hun geschriften baseren Baal HaSulam en Rabash zich op de oude Kabbalistische bronnen, zoals Het Boek De Zohar, de Sefer Yetsirah, etc. Zij hebben ook zelf artikelen geschreven. Voor ons is het gemakkelijker om de geschriften van hen te lezen en te bestuderen.

In feite hebben we geen behoefte aan meer dan dit. Wij kunnen ons dan ook, zonder buiten het kader van hun geschriften te treden, de Wijsheid van Kabbalah ten volle eigen maken en toepassen op een wijze die voor onze correctie noodzakelijk is.

Vraag: Kunnen we Baal HaSulam en Rabash vergelijken met een lens die de zonnestralen concentreert?

Antwoord: Ja, Baal HaSulam heeft alles wat vóór hem geschreven is voor ons samengebracht. Hij heeft Het Boek De Zohar en de geschriften van de ARI (Isaac Luria) uitgelegd. Er is geen enkel belangrijk onderwerp in de Wijsheid van Kabbalah – de Wijsheid die uitlegt hoe de wereld door een systeem van hoger bestuur geleid wordt – dat hij niet verduidelijkt heeft.

Baal HaSulam heeft alles uitgelegd, hij bracht die Wijsheid dichter bij ons en heeft dit in bewoordingen uitgelegd die begrijpelijk zijn voor ons. Als we zijn geschriften niet bestuderen, zijn we in onze tijd niet in staat om ook maar iets van de wereld te begrijpen, hoe het in de wereld toegaat en wat het uiteindelijke doel is.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/05/the-last-in-the-group-of-great-kabbalists/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

From KabTV’s “Fundamentals of Kabbalah” 3/10/19

Filed under: Baal HaSulam, Kabbalah Study, Spiritual Teacher | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam, Kabbalah Studie, Rabash - 1 reactie →

Mijn nieuwe artikel op Linkedin “De democratie kan de menselijke natuur niet verslaan”

2020 begon met een klap en eindigt in wanorde. Covid-19 gaf een pijnlijke klap op het gezicht van de beschaving en riep ons een halt toe op onze wegen. Sinds het coronavirus heeft toegeslagen, leven we in een stand-by modus en wachten we op de komst van een vaccin. Maar hoe pijnlijk het ook is, de pandemie verbleekt in vergelijking met de onrust die de Verenigde Staten na de presidentsverkiezingen doormaakt en die onrust kan door geen enkel vaccin genezen worden. Men zegt wel eens dat als Wall Street hoest, alle aandelenmarkten in de wereld verkouden worden. We kunnen alleen maar gissen wat de wereldwijde invloed zal zijn van de ineenstorting van de Amerikaanse democratie die we nu meemaken, hoe dan ook, aangenaam zal het niet zijn.

Het goede nieuws bij dit alles is dat de sombere toekomst van Amerika en de wereld niet in steen gehouwen is. In ieder geval kunnen wij het tot nu toe nog aansturen. Maar dat vereist loyaliteit, vastberadenheid en vooral de erkenning dat we aan de rand van de afgrond staan en als we niet het nodige doen om onszelf te redden, zijn we verloren.

Ik ben Kabbalist en wetenschapper. Voordat ik Kabbalah ging studeren, was ik wetenschapper en deed ik uitgebreid onderzoek naar de manier waarop organismen hun homeostase (evenwicht) behouden in dynamische omstandigheden. Toen ik mijn Kabbalah leraar ontmoette, Baruch Ashlag – de oudste zoon en opvolger van Yehuda Ashlag, auteur van een compleet commentaar op Het Boek De Zohar – sprak zijn benadering mij bijzonder aan omdat het zo wetenschappelijk was.

Ashlag, de zoon, ging verder in de voetsporen van zijn vader die, naast het feit dat hij de belangrijkste Kabbalist van de 20e eeuw was, zeer veel belangstelling had voor de sociale en humane wetenschappen en een productief schrijver was op deze gebieden. Zijn diepe kennis van Kabbalah – de wetenschap van het verbinden van mensen door middel van sociale cohesie – hielp hem enorm toen hij sociale systemen en processen analyseerde die hij meemaakte in de enerverende jaren van het midden van de 20e eeuw. 

In zijn laatste jaren, na de Tweede Wereldoorlog, hield Ashlag zich bezig met twee kolossale projecten waarvan hij er slechts één wist af te ronden. Voor zijn dood publiceerde hij het volledige commentaar op Het Boek De Zohar, dat we nu Het Sulam (Ladder) Commentaar noemen. Na deze enorme prestatie staat Ashlag nu bekend als Baal HaSulam (auteur van De Ladder). Hij werkte tegelijkertijd aan wat een uitgebreide uitleg had kunnen worden van de structuur van de samenleving die de mensheid volgens Baal HaSulam moest opbouwen als een rechtvaardig, duurzaam en welvarend geheel. Hij liet ons niet meer dan ontwerpen en aantekeningen na, maar dat was zoveel dat gemakkelijk te zien is waar hij met zijn ideeën naartoe wilde.

Bovendien is het fascinerend om te zien hoe helder Baal HaSulam de toekomstige gebeurtenissen zag die we nu uit de eerste hand meemaken. Hij besefte dat alle mensen van nature egocentrisch zijn en daardoor anderen zouden uitbuiten, intimideren en onderdrukken als ze wisten dat ze ermee weg konden komen. Al in de jaren dertig van de vorige eeuw schreef hij het volgende in zijn essay “Vrede in de wereld”: “In eenvoudige woorden zeggen we dat het de aard van ieder mens is om het leven van iedereen in de wereld uit te buiten in zijn eigen voordeel, alles wat hij aan een ander geeft, geeft hij alleen omdat het noodzakelijk is. Ook dan is er sprake van uitbuiting van anderen, maar dat gebeurt op een geraffineerde manier, zodat zijn buurman het niet merkt en bereidwillig toegeeft. Dit is een onverbiddelijke wet. 

Het enige verschil bestaat uit de keuzes van mensen: De een kiest ervoor om mensen uit te buiten omdat hem dat een laaghartig genoegen verschaft, de ander doordat hij macht krijgt, terwijl het een derde respect oplevert. Bovendien, als het met weinig moeite zou kunnen, zou hij de wereld vanuit al deze drie “voordelen” uitbuiten: aanzien, macht en respect.” Dit zien we in onze tijd: een absoluut gevoel van ergens recht op hebben en dus ongegeneerde en ongebreidelde uitbuiting, of op zijn minst pogingen tot een dergelijke uitbuiting. En zoals Baal HaSulam heeft gezegd: “Het wordt sluw gedaan, zodat de buurman het niet merkt en bereidwillig toegeeft.” Enige jaren na zijn waarschuwing kwamen de nazi’s aan de macht.

Rond diezelfde tijd schreef Baal HaSulam uitgebreid over de fouten van het Russische communisme en legde hij uit dat het niet zou standhouden omdat de idealen van gelijkheid en de bijdrage aan de samenleving naar beste vermogen – terwijl je alleen krijgt wat je nodig hebt voor je levensonderhoud – werd opgelegd aan mensen die niet op deze manier waren opgevoed en daarom zouden falen. In feite was hij zo zeker van zijn observatie dat hij over de ondergang van Rusland in de verleden tijd schreef, ook al deed hij dat in de jaren dertig van de vorige eeuw toen het Russische communisme in volle bloei stond.

In het essay “De Vrede” (een ander essay dan “Vrede in de Wereld”) schreef hij: “Inderdaad, de geschiedenis zelf heeft tot problemen geleid en heeft voor ons een vaststaand feit voorbereid, voldoende voor een volkomen waardering en een ondubbelzinnige conclusie: Iedereen kan zien hoe een grote samenleving als die van Rusland, met honderden miljoenen inwoners, met meer land dan heel Europa, ongeëvenaard in rijkdom en grondstoffen, een samenleving die al heeft ingestemd met het leiden van een gemeenschappelijk leven en dat praktisch alle privé-eigendom volledig heeft afgeschaft – waar eenieder zich alleen nog maar zorgen maakt over het welzijn van de samenleving – ogenschijnlijk de volle omvang van de deugd van geven aan anderen in zijn volle betekenis heeft verworven, voor zover de menselijke geest dat kan begrijpen.

En toch, kijk eens wat er van hen is geworden: In plaats van in hoger aanzien te komen en de prestaties van de kapitalistische landen te overtreffen, zijn ze steeds lager gezonken. Nu kunnen ze niet alleen het leven van de arbeiders niet aangenamer maken dan in de kapitalistische landen, ze kunnen zelfs niet meer zorgen voor hun dagelijks brood en kleding”.

Toen Baal HaSulam in de jaren vijftig van de vorige eeuw zijn ontwerpen en nota’s noteerde waarin hij zijn opvattingen over een duurzame en rechtvaardige samenleving uiteenzette, projecteerde hij een sombere toekomst voor de democratie, opnieuw vanwege het gebrek aan goed onderwijs. In deze stukken, gepubliceerd in The Writings of Baal HaSulam, legt Baal HaSulam uit dat hij geen toekomst ziet voor de democratie, juist vanwege het inherente kwaad in de menselijke natuur, die nog steeds niet gecorrigeerd is. In zijn eigen woorden: “Sinds het begin der tijden is het nooit voorgekomen dat de meerderheid van de bevolking een land regeerde. Ofwel de autocraten deden dat, of de oligarchie, of de leugenachtige democraten. Maar de meerderheid van het eenvoudige volk regeerde alleen in de dagen van Hitler, die bovendien nog misdadigheid tegenover andere naties bevorderde. Hij verheft (de waarde van) het voordeel voor het publiek tot het niveau van volledige toewijding, omdat hij de geestesgesteldheid van sadisten begreep die, als ze de ruimte krijgen om hun sadisme vorm te geven, er met hun leven voor zullen boeten”.

“Inderdaad,” vervolgt Baal HaSulam, “het is de absolute waarheid dat er geen goede en complete samenleving kan zijn als de meerderheid ervan niet goed is, want het bestuur weerspiegelt de kwaliteit van de samenleving. Als de meerderheid slecht is, zal het bestuur noodzakelijkerwijs ook slecht zijn, want de slechteriken zullen geen heersers boven hen plaatsen die zij niet goedkeuren. 

“We hoeven niets te leren van de moderne democratieën,” zo legt hij zijn gebrek aan hoop uit (in het begin van de jaren vijftig), ” want ze wenden verschillende tactieken aan om de achterban te misleiden. Als (de kiezers) wijzer worden en hun sluwheid doorhebben, zal de meerderheid zeker een bestuur kiezen in hun geest”. Daarom legt Baal HaSulam uit dat, om het publiek te misleiden, de heersers van de samenleving “dummy’s” inzetten die er goed uitzien maar eigenlijk machteloos zijn, hun enige doel is om het de heersers mogelijk te maken om ongestoord te blijven regeren. In zijn woorden: “Hun belangrijkste tactiek is dat ze eerst mensen met een goede reputatie toejuichen en hen ofwel als wijs, of als rechtvaardig promoveren, dan gelooft de massa in hen en worden ze gekozen. Maar een leugen houdt niet eeuwig stand,” concludeert hij.

Uiteindelijk, zegt Baal HaSulam, zal een democratie die het een egocentrische meerderheid mogelijk maakt om de leider te kiezen, vanuit de inherente aard van mensen, een egocentrische leider kiezen. Dit kan niet lang standhouden. Uiteindelijk bereikt het egoïsme zulke extreme niveaus dat het hele systeem corrupt wordt en uit elkaar valt. Op dat moment wordt de democratie het zoveelste slachtoffer van de kwade menselijke natuur.

Zolang we onszelf niet veranderen, zullen we onze leiders of regimes evenmin veranderen en zullen we geen goede samenleving voor ons allen op kunnen bouwen. We moeten gaan beseffen dat er niet alleen ruimte is voor ons allemaal op deze planeet, maar dat wij allemaal behoefte hebben aan onze opvattingen en ideeën, onze fantasieën en antipathieën, onze kleuren en rassen, onze geloofsovertuigingen en culturen. We hebben ze nodig, want als ze er niet waren, zouden we incompleet zijn. Democraten zouden geen Democraten zijn als er geen Republikeinen waren, en dat geldt ook voor de Republikeinen. Kun je aan het mannelijke denken zonder het te vergelijken met het vrouwelijke, of andersom? Zonder elkaar zouden we helemaal niets kunnen definiëren, dan zouden we alleen maar stukjes vlees zijn die doelloos rondzwerven totdat onze tijd gekomen is.

Nu hebben we, meer dan ooit, de hele mensheid nodig om dit te beseffen en we zullen binnenkort de schade begrijpen die we onszelf toebrengen door onze cancel-cultuur en afschuw voor elkaar. Zoals ik in het begin van dit langer dan verwachte stuk schreef, kunnen we nog steeds onze toekomst bepalen. Als er geweld uitbreekt, weet ik niet zeker of het dan nog mogelijk zal zijn. Daarom moeten we er haast mee maken om onszelf te overtuigen en met anderen de volgende begrippen delen: onze onderlinge afhankelijkheid, de kwetsbaarheid van de democratie en de enige remedie die onze maatschappij en onze toekomst kan redden: onderwijs bieden waardoor men kan leren wat verbinding is.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/12/democracy-cant-beat-human-nature-linkedin/

 Filed under: Coronavirus, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam, Democratie - Geen reacties→

In onze tijd zal alleen liefde ons redden, namelijk eenheid boven alle verschillen uit. Zelfs als er niets speciaals is waar ik van hou aan mijn kind, ik hou toch van hem! Liefde volgt geen regels, “Liefde bedekt alle zonden.” Dit is het soort liefde dat wij moeten leren!

Baal HaSulam, brief 13

“Probeer de verdiensten van de vrienden te zien en niet hun zwakheden, zodat je je met hen in ware liefde kunt verbinden, tot aan de staat waar ‘liefde alle zonden bedekt.’”

Baal HaSulam, brief 4

“Moge het zo zijn dat je maar één behoefte hebt, namelijk alle delen die van je ziel afgebroken zijn te verzamelen en ze te verenigen in één lichaam. In dit volmaakte lichaam zal de Schepper voor eeuwig Zijn aanwezigheid plaatsen. En de fontein van grote wijsheid en de hoogste rivieren van Licht zullen gelijken op een eindeloze bron.”

Baal HaSulam, De Laatste Generatie

“Het is het doel van het leven dat wij hechting aan de Schepper mogen verkrijgen door met grote nauwkeurigheid de voorwaarde in acht te nemen dat wij uitsluitend ten behoeve van Hem handelen. En ervoor zorgen dat het voor velen mogelijk zal zijn om hechting aan Hem te mogen bereiken.”

Baal HaSulam, Voorwoord bij het boek Panim Meirot UMasbirot, item 22

“Een mens leeft niet voor zichzelf, maar voor de gehele keten als één geheel, zodat iedere link in de keten het Licht des levens niet voor zichzelf ontvangt, maar het Licht des levens alleen aan de gehele keten als één geheel doorgeeft.”

Baal HaSulam, brief 49

“Ik geeft jullie de instructies om je met alle kracht in te spannen om van elkaar te gaan houden en deel te zijn van het lijden van de ander, en je te verheugen in de vreugde van de ander, zoveel als mogelijk. Ik hoop dat jullie deze woorden tot je zullen nemen en ernaar zullen handelen, volkomen en volmaakt.

Blog in het Engels: Twitter, 9/29/20

Related Material:

My Thoughts On Twitter 9/28/20

My Thoughts On Twitter 9/24/20

My Thoughts On Twitter 9/23/20

Filed under: Thoughts on Twitter | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam, Groepswerk, Liefde - Geen reacties→

Baal HaSulam “Introduction to The Book of Zohar” (Item 18): En wij moeten niet stilstaan bij de staat van andere levende wezens in de wereld, anders dan de mens, want de mens is het middelpunt van de schepping, zoals hieronder beschreven (item 39). Alle andere schepselen hebben individueel geen waarde, alleen in de mate waarin zij de mens helpen om perfectie te bereiken. Daarom rijzen en vallen zij, samen met de mens, zonder dat zij zich ook maar enigermate om zichzelf bekommeren.

Geen enkel deel van de schepping, geen enkel afzonderlijk deel ervan, zelfs niet een afzonderlijk mens, wordt op zich in aanmerking genomen, maar alleen als participant in het alomvattende, integrale geheel. Als men dit schendt, veroorzaakt dit een pijnlijke situatie voor het hele systeem. Als men het in evenwicht brengt, betekent dit een zinvolle bijdrage aan het alomvattende systeem van de integrale natuur.

Vraag: Als ik een integraal deel van de mensheid ben en ik deze verbinding niet kan verbreken, en de mensheid ziek is, ben ik dan ook ziek, ongeacht wat ik doe, als deel van het geheel?

Antwoord: Ja, zo staat het in de bronnen geschreven. Daarom hebben de grote Kabbalisten, die deel uitmaakten van het menselijk systeem, voortdurend voor dit systeem gebeden om het zo in evenwicht te brengen, tegelijkertijd hebben ze meegeleden met het systeem. Zij voelden zelfs meer dan ieder ander. Baal HaSulam heeft hierover geschrevn aan het einde van de “Introduction to The Book of Zohar” (Inleiding tot Het Boek de Zohar).

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/05/cheer-for-all-of-humanity/

From KabTV’s “Fundamentals of Kabbalah,” 3/15/20

Filed under: Health, Spiritual Work | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam, Mens, Schepping, Zohar - Geen reacties→

Vraag: Waarom heeft Baal HaSulam ongeveer 50 van zijn artikelen verbrand, zoals “The Last Generation”, en “Peace in the World”? Wat hebben wij daardoor verloren?

Antwoord: Ik kan niet zeggen wat wij hebben verloren. Hij heeft eenvoudigweg de meeste van deze artikelen niet afgemaakt omdat hem een publicatieverbod was opgelegd.

Kabbalah kent veel tegenstanders. Wij zien nu ook op internet hoeveel tegenstanders wij hebben. Dit weerhoudt ons echter niet van disseminatie.

Toentertijd was disseminatie niet mogelijk. Er was een aanvraag ingediend bij het Britse mandaat, dat in die tijd de macht over het land had, en het werd Baal HaSulam verboden om zijn artikelen te publiceren. Daarom zei hij: “Dit is een duidelijk teken dat ik niet moet schrijven.”

Het is natuurlijk spijtig, want wij hebben een grote hoeveelheid uniek materiaal verloren. Maar vermoedelijk was dat de bedoeling. Er zou anders teveel materiaal voor ons geweest zijn en wij zouden niet geweten hebben wat wij ermee moesten doen.

Vraag: Waarom zegt u vaak dat de verbranding van manuscripten ook een onthulling is?

Antwoord: Het is een feit dat wanneer een Kabbalist schrijft en dan zijn geschriften verbrandt, dit betekent dat dit al geschreven is in onze wereld, het heeft al geklonken, is al gelezen en is al door de waarneming van de mens heengegaan. Dit betekent dat de Hoge Kracht zich al in deze mens heeft gerealiseerd. Als dit alles al in iemand is gerealiseerd, al door hem gevoeld is, zal het door anderen bereikt kunnen worden. Daarna kan hij alles verbranden, het is niet belangrijk meer.

From the Daily Kabbalah Lesson in Russian, 3/10/19

Blog in het Engels: https://laitman.com/2019/07/manuscripts-do-not-burn/

Related Material:

In Order For The Higher Energy To Penetrate The World

Who Are The Articles By Baal HaSulam For?

The Secret Of The Missing Volumes Of The Book of Zohar

Filed under: Baal HaSulam, Kabbalah Study | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Baal HaSulam - Geen reacties→

Van mijn facebook pagina Michael Laitman 20-09-2018

“Ik voel een grote behoefte om de ijzeren muur die ons van de Wijsheid van Kabbalah scheidt, te doorbreken,” schreef Kabbalist Yehuda Ashlag, Baal HaSulam genaamd (Meester van de Ladder’) in zijn `Ladder Commentaar` op Het Boek De Zohar.

Vandaag, op de 64e gedenkdag van zijn heengaan, betuigen wij ons ontzag voor een van de grootste Kabbalisten uit de geschiedenis van de mensheid. Een unieke ziel die naar onze wereld kwam om ons de Wijsheid van Kabbalah te brengen en ons dichterbij een leven te brengen, dat gevuld is met vreugde, vrede en eenheid.

Hij was waarlijk de eerste Kabbalist die de gehele Zohar en de geschriften van de Ari verduidelijkte, de eerste die de oude Wijsheid voor ieder mens toegankelijk heeft gemaakt, de eerste die een Kabbalistisch nieuwsblad (De Natie) heeft gepubliceerd. Zijn diepe zorg voor het lot van de mensheid klopte in zijn hart, een zorg die zijn gehele levensloop heeft bepaald.

Lees meer over Baal HaSulam in ons new archive >>

Filed under: Baal HaSulam, facebook - Geen reacties→

Baal HaSulam, The Writings of the Last Generation: Dit concept wordt in bijna 2.000 pagina’s verduidelijkt waarin alle geheimen van de Torah, die door het menselijk oog niet waargenomen kunnen worden, worden uitgelegd. Ieder mens zal hierdoor de juistheid ervan ervaren, want men zal ervaren dat het de woorden van de Eeuwige zijn, want de geheimen van een glorieuze wijsheid  worden toegeschreven aan profetie die van deze waarheid getuigt.

De Wijsheid van Kabbalah bevat grote kennis van het systeem van bestuur, van de hoge Kracht, en legt uit hoe we deel kunnen uitmaken van dit bestuur, hoe wij het kunnen beïnvloeden en hoe het ons beïnvloedt. Wanneer een mens opstijgt naar het niveau van de Schepper. Er staat geschreven: “Rijs op naar Mij.”

Ik denk dat de mensheid geen verschrikkelijk lijden hoeft mee te maken om deze wonderbaarlijke mogelijkheid te leren kennen en deze ladder te gaan beklimmen.

Vraag: Als Baal HaSulam spreekt over “de geheimen van de Torah, die door het menselijk oog niet waargenomen kunnen worden”, bedoelt hij dan het Corrigerende Licht “waardoor ieder mens de juistheid ervan zal ervaren”, wordt daardoor het bewustzijn van een mens geleidelijk gewekt? Bedoelt hij ermee dat dit – op welke manier dan ook – de weg is naar het punt in het hart?

Antwoord: Ja. Alleen door gevoelens die geleidelijk waargenomen worden.

From KabTV’s “The Last Generation” 7/10/17

Filed under: Baal HaSulam, Kabbalah Studie - Geen reacties→

Baal HaSulam is de grootste Kabbalist van onze tijd. Het is heel moeilijk om over zo’n enorme kracht te spreken, want we kunnen niet werkelijk begrijpen wat het betekent om een Kabbalist te zijn. Hij leeft aan onze zijde en tegelijkertijd in een andere wereld. Een Kabbalist is iemand die in twee werelden leeft.

Voor een Kabbalist is dat niet verwarrend. Hij ziet de hoge wereld én de lage wereld. Wat voor hem echter het belangrijkste is, is het feit dat deze werelden van elkaar afhankelijk zijn: de mogelijkheid om vanuit de lage wereld correcties te verrichten in de hoge wereld, zodat hierdoor de lage wereld weer beïnvloed wordt en onze wereld opstijgt naar het niveau van de hoge wereld. Dit is de taak van elke Kabbalist.

Een Kabbalist is afkomstig uit dat verlangen, het kenmerkt hem in het alomvattende systeem van de ziel, Adam genaamd. Ieder van ons heeft een verschillende plek van oorsprong. Deze oorsprong wordt het “referentiepunt” ofwel het “punt in het hart” genoemd. Daardoor onthult eenieder de hoge wereld op zijn eigen, unieke wijze.

Alle punten in het hart onthullen dit systeem echter op een relatief gelijke wijze. Toch was het bijvoorbeeld voor allen die voor de tijd van Baal HaSulam schreven, een heel moeilijke tijd om een commentaar op Het Boek De Zohar te schrijven.

Voordat Het Boek De Zohar verscheen, was niemand in staat geweest om ook maar iets te schrijven wat erop leek, ondanks het feit dat vele Kabbalisten meer wisten dan Rabbi Shimon. Zij konden het echter niet op de manier beschrijven als hij.

In Kabbalah zijn er veel dergelijke situaties: je kunt groot zijn, een heel groot spiritueel mens zijn, en toch niet in staat zijn om iets te beschrijven, je hebt er eenvoudigweg de bekwaamheid niet voor.

Baal HaSulam had echter beide kwaliteiten. Het is verbazingwekkend! In de gehele geschiedenis van Kabbalah was er geen enkele Kabbalist die zulke eigenschappen bezat.

Mozes was de grootste Kabbalist en toch zijn de Vijf Boeken die hij geschreven heeft zodanig geschreven dat iedereen ze op zijn eigen manier kan interpreteren.

En wat door de Ari in het boek The Tree of Life is geschreven, kunnen we al helemaal niet begrijpen; hiervoor hebben wij – om ook maar iets te gaan begrijpen van waar hij het over heeft – iemand nodig die de spirituele wereld heeft onthuld en helder kan beschrijven. In dit boek worden er op een zuivere manier spirituele data uiteengezet, zoals in een studieboek over fysica.

Daarom begon de Ari les te geven, de enige die in staat was om hem te waarderen was een groot Kabbalist uit zijn tijd: de Ramak. Hij stuurde alle andere studenten ook naar de Ari en benadrukte dat dit materiaal nieuw was. Maar noch zij, noch hij waren in staat om het systeem van de Ari te begrijpen, zelfs niet vlak voordat hij heenging. Dat komt omdat de Ramak tot de voorgaande generatie zielen behoorde, tot degenen die voor de Ari in deze wereld kwamen.

Daarom zegt Baal HaSulam openlijk: “Alles wat ik in spiritualiteit heb bereikt, heb ik bereikt door de ziel van de Ari te volgen die zich in mij geïncarneerd heeft,” met andere woorden: hij was de volgende incarnatie van de Ari. Hiermee wordt niet het fysieke lichaam bedoeld, want dat bestaat niet, evenmin als onze wereld. Het enige wat bestaat is het gebroken, uiteengespatte verlangen in een onvoorstelbaar grote egoïstische ruimte.

In deze ruimte zijn druppels – als rozijnen in een cake – die een tendens hebben naar eenheid, naar adhesie met de Schepper. Wij voelen deze tendens echter niet omdat we in een oceaan van egoïsme leven, we zitten in dit deeg, en daardoor voelen we zelfs ons ego niet. Elke “rozijn”, elk “punt in het hart” ondergaat voortdurend allerlei soorten correcties.

Baal HaSulam blijkt dezelfde “rozijn” te zijn als de Ari, hij was dezelfde ziel als de Ari en vervolgde zijn werk. Dit wordt een “incarnatie” genoemd. Met andere woorden: dit is geen afzonderlijke ziel, maar dezelfde ziel die verder gaat met zijn werk, alleen onder andere omstandigheden, in een andere generatie.

En wat betekent een “generatie”? Niet wat er met ons in onze wereld gebeurt. Het zijn de vele punten in het hart, embryo’s van een ziel – al veranderen zij voortdurend en leven ze nog met elkaar in een verkeerd soort verbinding – die het gevoel hebben dat zij schijnbaar deze wereld ervaren.

Daarom is het uiterst belangrijk dat wij ons niet op deze wereld richten die we door onze vijf animale zintuiglijke systemen waarnemen, maar in plaats daarvan op wat via het punt in het hart plaatsvindt.

Vraag: Blijft de individualiteit in stand als een ziel reïncarneert?

Antwoord: De ziel maakt verschillende externe omstandigheden mee. De Ari bracht The Tree of Life naar onze wereld. De daaropvolgende keer dat deze zelfde Ari kwam, heette hij Baal HaSulam en bracht hij Talmud Eser Sefirot in ons leven.

Vraag: Met andere woorden: was hij op hetzelfde niveau van spiritualiteit als de Ari?

Antwoord: Zelfs nog hoger.

From the Lesson in Russian, 10/16/16

Filed under: Baal HaSulam, Ziel - Geen reacties→

Vraag: Wat zou Baal HaSulam, toen hij waarschuwde voor het gevaar van het Nazisme en de Tweede Wereldoorlog, hebben kunnen doen om dit gevaar te verminderen? Zou hij de gebeurtenissen enigszins hebben kunnen beïnvloeden.

Antwoord: Baal HaSulam had met een heel sterke Joodse gemeenschap, waarvan hij de leider was, van Polen naar Israël kunnen gaan. Hij was rechter in Warschau, dat was een heel respectabele functie.

Hij wilde 300 families naar Israël brengen en hij had al sponsors gevonden die geprefabriceerde huizen voor hen wilden kopen. Hij wilde met hen meegaan, een Kibboets oprichten, een landelijke nederzetting en hen de wijsheid van verbinding leren. Dit was zijn droom.

Als de 300 families zich rond Baal HaSulam zouden hebben verenigd, zouden zij ongetwijfeld het einde van de correctie bereikt hebben.

Vraag: Zou de Holocaust dan niet hebben plaatsgevonden?

Antwoord: Absoluut niet! Duitsland zou een volkomen andere richting opgegaan zijn. Hitler zou nooit gewonnen hebben en hij zou de voorgaande kanselier nooit opgevolgd hebben.

From the 5^th part of the Daily Kabbalah Lesson 4/28/14, Chosen Topics on: Holocaust Memorial Day

Filed under: Baal HaSulam, Holocaust - Geen reacties→