Wanneer een mens tegen zijn egoïsme ten strijde trekt, is het belangrijk dat hij zich herinnert dat de groep vlakbij hem is en dat hij daarin alle kracht zal ontdekken die hem zal helpen om tegen zichzelf te strijden, tegen zijn Farao, tegen zijn natuur.

Ik moet mij het volgende voorstellen: ik kijk vanaf de zijlijn naar mijzelf, naar mijn ‘beest’. Dan identificeer ik mezelf met de groep en van daaruit kijk ik naar mijn lichaam, naar al mijn eigenschappen, verlangens en gedachten en ik zie dit alles als mijn Farao. Zo is de stand van zaken totdat mijn lichaam verfijnd is en zich overgeeft aan de groep, hieraan meet ik af in welke mate ik kan geven. Op deze manier bereik ik correctie.

Ik vraag of ik de Kracht van geven zal kunnen voelen in de groep die mij leidt en vasthoudt. Dit alles vinden wij in het midden van de groep. Als er geen Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) is, zal ik Farao niet kunnen ontdekken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 4/2/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Correctie, Groep, Groepswerk, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het volk Israël moet weten hoe het onafhankelijk kan worden, vriendelijk en elkaar nabij, zoals er geschreven staat: “Als één man met één hart.” Dit zijn we aan onszelf verplicht, aan de hele mensheid en aan de Schepper. Wij bezitten de methode van Kabbalah en wij moeten dit waar maken, anders zijn we geen natie.

We zijn naar het land Israël teruggekeerd om de mogelijkheid om deze situatie te realiseren te bereiken. Als wij dit echter afwijzen, moeten we terugkeren naar verbanning in andere landen en wij weten niet wat de Hoge Kracht met ons zal doen, want deze Kracht wil onze eenheid en wij gaan er tegen in.

Vraag: Op basis waarvan zegt u: Ik zou de Israëlische Onafhankelijkheidsdag de dag van onze wederzijdse afhankelijkheid willen noemen?

Antwoord: Ja, de paradox is, dat als wij en anderen, ons in een staat van volledige afhankelijkheid van elkaar bevinden – als de invloed van de omgeving ons gedrag bepaalt – wij het gevoel krijgen dat wij onafhankelijk zijn van onszelf.

Hoe bereiken we een staat waarin we er zeker van kunnen zijn dat wij onszelf en anderen niet schaden? Uitsluitend door boven onszelf uit te stijgen, als het ‘ik’ van een ieder onder de krachtige invloed van de omgeving staat. Iets anders hebben wij niet. Wij bepalen onze onafhankelijkheid door ons volledig te onderwerpen aan de omgeving.

Excerpt from the “Conversation About Independence” 4/2/15

Filed under: Arvut, Verbinding - Geen reacties→

Een artikel geschreven door mijn student, M. Brushtein

De Pesach Seder (feestelijke maaltijd) vindt binnenkort plaats. Veel mensen weten dat deze feestdag gewijd is aan de uittocht van de Joden uit Egypte, wat ongeveer 34 eeuwen geleden heeft plaats gevonden.

Sindsdien wordt deze gedenkwaardige gebeurtenis ieder jaar een week lang gevierd. Als we bedenken dat hier heel veel drukke werkzaamheden aan vooraf gaan die vergezeld worden door allerlei beperkingen, kunnen we met recht de vraag stellen: “Waarom wordt er zoveel bijzondere aandacht besteed aan deze feestdagen?”

De tragische gebeurtenissen die aan de uittocht uit Egypte vooraf gingen en wat daarna heeft plaatsgevonden tijdens de tocht door de woestijn, zijn bekend. Deze gebeurtenis onderscheidt zich van andere gebeurtenissen. Iets dergelijks had namelijk nooit eerder plaats gevonden.

Voor de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid besloot het Joodse volk om de lat van betrekkingen tussen mensen te verhogen tot het niveau: “als één man met één hart”.  Als we vanuit dit oogpunt naar de feestdagen van Pesach kijken, zal veel – zo niet alles van wat we weten over Pesach en de Joden – wellicht radicaal herzien moeten worden.

Laten we ons de situatie van die dagen eens voorstellen. Onder leiding van Mozes verlaten de Joden Egypte, een land waar ze eeuwen lang als slaven behandeld waren. Waar zouden deze voormalige slaven behoefte aan hebben? Zij willen zich snel in een nieuwe omgeving vestigen en daar veilig kunnen leven en genieten van de nieuw gevonden vrijheid. Maar in feite gebeurde er iets vreemds.

Na een lange beproeving in de woestijn verzamelen de Joden zich aan de voet van de berg Sinaï en nemen ze eigenlijk een ondraaglijke last op zich. Zij komen overeen om voor elkaar garant te staan. We weten dat dit in principe onmogelijk is. Hadden zij geen andere dingen aan hun hoofd? Wie hadden deze wederzijdse garantie eigenlijk nodig?

Maar in feite is het antwoord duidelijk: Als het de bedoeling is dat een volk woont, gedijt en groeit, moet het verenigd zijn en het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand hier tegen is. Dan rijst de vraag: Op basis van welk principe, door welke idee, kan zoiets plaatsvinden?

Natuurlijk kun je mensen verenigen op basis van de idee van universele gelijkheid en broederschap en de idee van nationale superioriteit, het is immers ook mogelijk voor mensen om zich te verenigen op basis van de Amerikaanse droom.

Dan rijst er nog een praktische vraag: Hoe en hoe lang zullen deze beginselen en ideeën werkzaam zijn? We weten het antwoord. Dit zijn rationele en begrijpelijke principes, maar de idee van “Wederzijdse Garantie” of sterker nog: “Heb je naaste lief als jezelf” is irrationeel, namelijk fundamenteel onmogelijk.

Waarom leeft de idee “Heb je naaste lief” – wat op het eerste gezicht irrationeel lijkt – nu al meer dan 3.000 jaar en wordt dit door iedereen in de wereld begrepen terwijl rationele ideeën – ‘nationale ideeën’- altijd binnen één generatie een zachte dood sterven?

En daarnaast: hoe kunnen de Joden dit idee in de praktijk uitvoeren? Laten we niet praten over zaken als een Hogere Kracht of de Schepper. Laten we het hebben over waarmee we zijn begonnen: Wederzijdse Garantie.

In de Torah staat geschreven dat de Joden, één voor één en samen, unaniem besloten om voor elkaar borg te staan. We kunnen met recht zeggen dat het een kwestie van het hele volk was, met alle gevolgen vandien. Het moge duidelijk zijn dat dit de reden was voor succes.

Wij weten dat het volk later, om verschillende redenen, onverschillig kwam te staan tegenover deze idee en er nog weer later naar terugkeerde.

In beide gevallen ging het goed met de Joden en leefden zij in welvaart. Nadat zij zich in die oude tijden hadden verenigd tot één man met één hart, werd het Joodse volk het voorbeeld voor vele naties en de oprichter van de ethische waarden die ten grondslag liggen aan de hele beschaving.

In deze tijd kan het verenigde Joodse volk een voorbeeld geven van correcte verhoudingen. Als het hele volk zich hierbij aansluit en deze idee zich over het hele land verspreidt, zoals ten tijde van Mozes, zal het Joodse volk dit zonder enige twijfel kunnen waarmaken.

De keuze is aan ons

Filed under: Arvut, Eenheid, Pesach, Verbinding - Geen reacties→

Vraag: Er is in ieder mens zo’n immens groot ego ontstaan dat hij zich voelt als een koning. Hoe ziet dat ego er uit als hij het corrigeert en de haat naar anderen in liefde verandert?

Antwoord: Allereerst leggen we uit dat wij allemaal van elkaar afhankelijk zijn, zoals de organen in een lichaam. Daarom hebben we geen keus, we moeten ons op de juiste manier met elkaar verbinden zodat een ieder ten gunste van de ander werkt. Het systeem dat wij bouwen moet integraal zijn, zelfvoorzienend en heel.

In de mate waarin wij verhoudingen als deze benaderen, namelijk door elkaar aan te vullen, gaan we de kracht voelen die in ons werkzaam is. Tussen ons, in onze verbinding, onthullen wij de integrale kracht die wij de ‘hogere Kracht’ noemen.

We beginnen dit zelfs al enigszins in ‘gewone’ workshops te ontdekken en tijdens discussies in cirkels die we in verschillende plaatsen en ook op straat organiseren. Zo laten we mensen zien hoe het mogelijk is om – in de juiste verbinding, zelfs bij een spontane connectie als deze die niet langer dan een uur duurt – een soort kracht te voelen, een unieke gemoedstoestand, een ongewoon gevoel. Er is iets veranderd, zelfs de wereld lijkt er anders uit te zien.

Vraag: Wat is dit unieke dat door de integrale kracht in ons leven komt?

Antwoord: Deze integrale kracht verplicht ons om ons leven te veranderen en eraan gelijk te worden. Iedereen wordt samengevoegd tot één geheel, met elkaar verbonden en een ieder voelt de ander.

Vraag: Waar blijft dan dat krachtige ego dat ervoor zorgt dat iedereen zich als een koning voelt?

Antwoord: Het ego blijft aanwezig, want we verbinden ons boven dit ego! Zoals er in Spreuken 10 vers 12 geschreven staat: Liefde bedekt alle overtredingen. Iedereen zal voelen dat hij een koning is en juist met zijn koninklijke macht zal hij iedereen gelukkig willen maken. Hij wil een goede koning zijn. Waarom denk je dat hij een kwade despoot zal zijn?

Vraag: Maar als hij zich een koning voelt, hoe kunnen al die koningen dan goed met elkaar omgaan?

Antwoord: In een integraal system is ieder individu even belangrijk. Als hij namelijk zijn eigen rol niet vervult, stort het hele systeem in elkaar.

Vraag: En wie verplicht ieder individu ertoe om zijn rol te vervullen?

Antwoord: Het systeem handhaaft en ondersteunt een mens en verplicht hem tot handelen en dat geldt voor iedereen. Deze steun aan elkaar noemen we een contract, de kracht van Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar), die tussen allen moet bestaan.

Vraag: Is er een kans dat Israël stabiel wordt?

Antwoord: We zullen bereid moeten zijn om hiervoor te zorgen, want er zal geen andere keuze overblijven. De vraag is echter of we dit via het pad van lijden zullen bereiken of dankzij begrip en bewustzijn, waardoor het mogelijk is om op een snelle en aangename wijze vooruit te komen.

From KabTV’s “A New Life” 12/9/14

Filed under: Arvut, Eenheid, Ego, Verbinding - Geen reacties→

Baal HaSulam, uit het artikel “Arvut (Verantwoordelijkheid voor Elkaar)”: Rabbi Elazar, de zoon van Rashbi (Rabbi Shimon Bar Yochai), gaat zelfs nog verder op dit concept in. Het is niet genoeg voor hem dat allen uit Israël voor elkaar verantwoordelijk zijn, maar de hele wereld maakt deel uit van deze Arvut. Hierover is inderdaad geen verschil van mening, want iedereen is het ermee eens dat het aanvankelijk voldoende is om met één natie te beginnen die de Torah uitvoert voor het begin van de correctie van de wereld. Het was niet mogelijk om met alle naties tegelijk te beginnen.

Dus de implementatie van de Torah wordt de ‘correctie van de wereld’ genoemd, bedoeld om iedereen van haat naar liefde te brengen. Zoals er in het artikel van Baal HaSulam “The Essence of Religion and its Purpose” (De Essentie van Religie en het Doel ervan) geschreven staat: De ware ‘religie’ is de wijsheid van Kabbalah en het doel daarvan is om de wereld naar liefde te leiden. Het belangrijkste gebod van de Torah is: “Heb je naaste lief als jezelf.” Meer bestaat er niet.

Maar na de verwoesting van de Tempel en de breuk met de waarheid ten gevolge van verborgenheid en onzuiverheid, begonnen er allerlei religies te ontstaan, volgens de huidige betekenis van het woord. Ze kwamen voort uit de wijsheid van Kabbalah en Kabbalah is de allesomvattende ‘religie’ van de hele wereld. Men bouwde een egoïstische relatie met de Schepper en het leven toen men de grondslag legde voor geef en neem: “Laten we op de een of andere manier het paradijs zien te verdienen in de komende wereld.”

Dit behoort geenszins tot de waarheid die wij dienen te ontdekken in het hier en nu, zoals er geschreven staat: “Je zult je wereld tijdens je leven zien.”Volgens de definitie is de wijsheid van Kabbalah de ontdekking van de Schepper door de schepselen in deze wereld. Er wordt dus niet van ons gevraagd om ergens in te geloven of rituelen uit te voeren, om fysieke handelingen te verrichten om na de dood van het animale lichaam een soort beloning te krijgen. De ‘komende wereld’ is Bina, geven en liefde, waarin de intentie aanwezig is die gericht is op geven ten behoeve van anderen. Ben je hiertoe bereid? Wil je een dergelijke toekomst bereiken tijdens dit leven?

We moeten een verschil maken tussen ware ‘religie’ – de wijsheid van Kabbalah – en de gangbare religies; tussen de werkelijke daad van liefde voor anderen – het ene en enige gebod – en allerlei handelingen die de mens voor zichzelf bedenkt in de hoop om een beloning te ontvangen na de dood van zijn lichaam. In het algemeen veroorzaken religies, overtuigingen en allerlei systemen, een scheiding tussen mensen en ontstaat er onderlinge haat, dit in tegenstelling tot de wijsheid van Kabbalah die spreekt over eenheid boven alle verschillen uit.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 6/4/12, “The Arvut (Mutual Guarantee)”

Filed under: Arvut, Kabbalah Studie, Religie - Geen reacties→

Vraag: Als er iemand in onze groep van tien ziek is en lijdt, kunnen we hem dan op de een of andere manier helpen?

Antwoord: Je moet hem op alle mogelijke manieren helpen.

Een groep van tien is Arvut: één voor allen en allen voor één. Het is duidelijk dat we alleen samen het Doel kunnen bereiken en dat elke vriend belangrijker voor mij is dan ik zelf ben.

Vraag: En wordt hij dan gezond?

Antwoord: Als je dat heel graag wilt, ja.

Vraag: Misschien bestaat er een soort algoritme dat duidelijk maakt waaraan we dan moeten denken. Wilt u ons raad geven over wat belangrijk is, zodat die mens echt gezond zal worden?

Antwoord: Dat kan ik niet doen, want al jullie algoritmen zullen egoïstisch zijn. Wij bevinden ons niet op hetzelfde niveau, daardoor kunnen onze verzoeken aan de Schepper en onze verzoeken voor de gezondheid van de vriend niet geïntegreerd worden. Dus ik kan hier verder niets aan toevoegen, anders gaan jullie alles wat in je opkomt egoïstisch gebruiken.

Je moet een vriend helpen om bij genezing of huiselijke problemen in evenwicht te komen door middel van je goede wensen en bedoelingen op het normale fysieke niveau.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-day-three-09-21-14/

Filed under: Arvut, Gezondheid - Geen reacties→

Om de spirituele wereld binnen te kunnen gaan, heeft een mens verlangen nodig en spiritueel verlangen is een verlangen naar eenheid. Onze eenheid is de plaats waar de spirituele wereld aanwezig is.

Jij en ik bestaan. Als een mens alleen zichzelf voelt, ervaart hij de fysieke wereld en leeft hij in een bepaalde omgeving. Wij willen echter de kloof overbruggen en een verbinding tussen ons gaan maken. Ik wil graag jouw verlangens (1) ontvangen (2) en ze voelen als mijn eigen verlangens. Om dat te kunnen, wend ik me tot het Licht als iets wat buiten mij is, hoewel het zich tussen ons bevindt. Het Licht geeft mij de kracht om mij met jou te verenigen en in deze eenheid ontdek ik plotseling iets nieuws.

Als wij dicht bij elkaar komen en samenwerken in Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar, garant staan voor elkaar) onthult zich aan mij een diepere dimensie, alsof er in onze eenheid een opening naar de Hogere Wereld ontstaat.

BaalHaSulam beschrijft dit als volgt: Als wij het gevoel hebben dat er een muur tussen ons in staat waardoor we geen contact met elkaar kunnen maken en wij door deze muur heen willen breken en daarom vragen, daalt het Licht neer en maakt het een opening in die muur. Zoals een deur die geopend wordt, is er plotseling een toegang, dan zie je dat het al zo bedoeld was.

Het resultaat daarvan is dat je het verlangen van de ander binnengaat en dat het je eigen verlangen wordt. Deze ingang is de toegang naar een hoger niveau: de Kli die je met jezelf verbonden hebt, blijkt je nieuw bereikte wereld te zijn. Op deze manier verbind je je met steeds meer nieuwe Kelim, zielen, en als je dat doet, breid je je wereld uit. Zo bestijg je de 125 treden van de spirituele ladder, dit betekent dat je je verenigt met alle verlangens, ondanks je egoïsme en haat.

Hieruit blijk dat je het Licht ontvangt in het verlangen van de ander, wanneer je aan hem wilt geven. Je vervult het verlangen van de ander, en voor jou blijkt dat het Hogere Licht te zijn.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 10/22/10, Writings of Rabash

Filed under: Arvut, Eenheid, Licht, Spiritueel Werk, Verbinding, Verlangen - Geen reacties→

Vraag: Wij geven vorm aan een verenigd veld tussen ons. Maar op de een of andere manier brengt een ieder zijn eigen gedachten met zich mee. Hoe kun je daaruit de juiste keuze ten opzichte van de groep, van het verenigd veld, bepalen?

Antwoord: Een mens kan in zichzelf niets bepalen, alleen als de invloed van de vrienden hem richt, kan er iets worden bepaald. Anders zal hij zich alleen maar continue in tegenstrijdigheden en tegenstellingen bevinden.

Hij moet voortdurend onder de invloed van de groep staan, met andere woorden, aan alle gebeurtenissen deelnemen. We moeten onze invloed op elk van de groepsleden geregeld vernieuwen en vergroten.

We moeten ons een doel stellen: het juiste veld om ons heen creëren zodat het de vrienden zal bereiken, hen zal stimuleren voor het juiste werk, dan zullen zij de vriendelijkheid, de sereniteit, de rust en het vertrouwen in ons werk voelen.

Als iemand valt, helpen de anderen hem overeind. De Schepper brengt voortdurend veranderingen aan zodat een ieder van ons op zijn bestemming zal komen en zijn werk zal verrichten. De bezorgdheid hierover moet als het ware in de lucht hangen.

Tijdens congressen in Israël hebben we eens grote ballonnen in de lucht gegooid en iedereen deed zijn best om geen enkele ballon op de grond te laten vallen. Precies op deze manier wordt de eenheid, de Arvut, de steun aan elkaar zichtbaar als je niet alleen geen ’gat in de boot boort’, maar je je er bovendien voortdurend zorgen over maakt dat ook de anderen dat niet doen

Het belangrijkste van alles is om de geest en het enthousiasme van de vrienden hoog te houden en te ondersteunen. De Schepper heeft ons werk gegeven: “Vriend, dit is jouw deel en zolang je niet alle stukjes aan elkaar hebt gelijmd, krijg je geen ziel, want de ziel is één geheel. Niemand van ons heeft namelijk een ziel, maar alleen de gebroken delen daarvan.”

We moeten goed begrijpen dat de Schepper ons een plek geeft om te werken. Dus wees daarbij betrokken. Verlang er intens naar om verbinding te bereiken met de fragmenten van de ziel van de vrienden en zorg ervoor dat ze van je zullen houden.

From lesson 4 of the Convention In Sochi “Day Two” 7/14/14

Filed under: Arvut, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Ziel - Geen reacties→

Vraag: Waarin is de toepassing van Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) in Israël anders dan in de naties van de wereld, in de groep en in de 99% van de mensheid?

Antwoord: Er is vrijwel geen verschil. Zeker, het Licht beïnvloedt iedere groep op een andere manier: de hogere (het volk Israël) en de lagere (de naties van de wereld). Het kan zo zijn dat de vorm van Arvut wat vreemd aandoet voor de mentaliteit van andere naties, bijvoorbeeld voor Colombia of Maleisië , maar dit is verder niet van belang.

Hoe dan ook, je moet simpelweg naar deze staat verlangen en het Licht zal alles regelen. Het zal reinigen, onderzoeken, bijstellen en samenvoegen. Je zult getuige zijn van het werk dat wij het ‘Werk van de Schepper’ noemen en je zult zien hoe dit zal gebeuren.

Vraag: Moet Arvut gerealiseerd worden door vrienden die samen krachtig zijn?

Antwoord: In principe niet. Ik kan de Arvut van mijn vriend niet controleren. Ik moet me echter maximaal verplaatsen in zijn situatie. Op het moment dat wij ons met de hulp van de wet Arvut genaamd, met elkaar verbinden, worden we onmiddellijk een integrale kli (vat) waarin we de Schepper voelen, met andere woorden: de vervulling van onze verlangens die met elkaar verbonden zijn en integraal.

Als ik echter probeer om een algemeen integraal verlangen te creëren, moet ik bereid zijn om de vrienden in alles te vertrouwen. Arvut, verantwoordelijkheid voor elkaar, ik moet hen in alles vertrouwen, in wat de vriend met mij doet, het niveau waarop hij zich bevindt, hoe dit lijkt voor mij (want in feite zie ik niets van zijn innerlijk werk), ik moet dit allemaal maximaal waarderen, want hij is met mij in de groep.

Om mijn kli te kunnen corrigeren, moet ik voelen dat hij ten volle meedoet en dit is afhankelijk van de mate waarin ik hem voorstel als iemand die Arvut volledig toepast.

Hierbij moet ik mezelf dus correct opstellen. Ik uit geen kritiek, ik onderzoek niet wie in Arvut is en wie er tegen is, wie in de groep een sterker gevoel van Arvut heeft en wie er zwakker in is. Ik accepteer hen allemaal volkomen, op die manier werk ik. In feite is het ook werkelijk zo, want op het moment dat ik mijn houding naar de vrienden bepaal en zeg dat zij allemaal volkomen gecorrigeerd zijn en alleen ik niet gecorrigeerd ben, gaat het systeem mij vormen naar de vorm die zij hebben.

Via hen begin ik Ohr Makif te ontvangen, Het vormt mij absoluut, ik krijg hun vorm.

From the Sochi Convention 6/10/14, Lesson 3

Filed under: Arvut, Groep, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Kunt u ons de betekenis van de tien geboden uitleggen? De geboden die ons op de Berg Sinaï gegeven zijn en die we nu iedere dag vóór Shavuot – het symbool van de gift van de Torah – moeten herhalen.

Antwoord: Allereerst symboliseren de tien geboden de verlangens waarmee wij met elkaar verbonden zijn. Ze gaan alleen over verbinding.

De gift van de Torah vindt plaats aan de voet van de berg, maar pas nadat het volk de voorwaarde daarvoor accepteert: de voorwaarde van Arvut – verantwoordelijkheid voor elkaar – als één man in één hart. Dit betekent dat wij beseffen dat er een berg van ego boven ons oprijst en dat wij deze berg alleen maar kunnen beklimmen vanuit één punt in het hart. Dit punt heet Mozes, het trekt ons namelijk uit ons ego.

De berg Sinaï is enorm groot, te vergelijken met de toren van Babel, zelfs nog groter. Wij bevinden ons aan de voet van de berg en zijn bereid om rondom deze berg van ons ego te staan. Dit betekent dat wij ermee instemmen om alle delen van ons privé egoïsme te verbinden tot één berg en daar niet bang voor zijn, hoewel het een berg van haat is. Wij moeten verlangen naar verbinding, ondanks het feit dat het enige doel van ons ego bestaat uit weerstand tegen verbinding.

Als wij ons op deze manier verbinden, vragen we dringend om de onthulling van de Kracht van geven in onze verbinding. De spirituele kli (vat) bestaat namelijk uit de neiging tot verbinding, de behoefte aan wederzijds geven, zoals er geschreven staat: “Van de liefde voor de schepselen naar de liefde voor de Schepper.” Op deze manier aanvaarden wij de voorwaarde: “Heb je naaste lief zoals jezelf.”

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 6/03/14, Shamati 66

Filed under: Arvut, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Torah - Geen reacties→