Opmerking: U hebt de volgende brief ontvangen:

Ik heb gisteren een van uw video’s gezien waarin iemand heel eerlijk schreef dat hij ziek is en zich zorgen maakt over zijn vader die hem wilde helpen. Dank dat u op zulke brieven reageert. Ik heb besloten u te schrijven. Ik heb de ziekte van Alzheimer en ik ben pas 47 jaar oud. Meestal lijden oude mensen eraan, maar ik behoor tot dat kleine percentage jonge mensen, wat nu?

Ik klaag niet. Ik volg u al lange tijd. Ik begrijp dat alles in de handen van de Schepper ligt en het maakt me eerlijk gezegd niet uit wat er met me gebeurt. Maar er zit me één ding dwars: ik wil mijn dierbaren niet tot last zijn en dat houdt me steeds bezig. Ik weet wat me te wachten staat: immobiliteit en dementie. Er is geen genezing voor deze ziekte, dat betekent dat alles op de schouders van mijn geliefden terechtkomt.

Mijn antwoord: Vanuit medisch oogpunt zou ik hem adviseren veel te wandelen, naar wetenschappelijk materiaal te luisteren en het te lezen, dat betekent dat de hersenen aan het werk gezet worden. Bovendien, als hij ons materiaal kent, laat hij er zich dan zoveel mogelijk in verdiepen. Dit zal hem een andere richting wijzen. Hij zal zichzelf genezen.

Vraag: Kan een mens niet tot last worden? Stel, dat hij zich in deze materie verdiept maar er niet over nadenkt.

Antwoord: Hij verdiept zich in ons studiemateriaal en als hij daarin leeft, zal alles veranderen. Dan zal hij anderen niet tot last zijn.

Vraag: Zal dit leven in hem borrelen, in welke situatie hij zich ook zal bevinden?

Antwoord: Absoluut.

Vraag: En zullen degenen die dicht bij hem staan voelen dat hij geen last is?

Antwoord: Zij zullen voelen dat hij met zijn eigen dingen bezig is, dat hij zich als het ware in zichzelf heeft teruggetrokken, in wat hem bezighoudt, dat hij veel wandelt, veel nadenkt en zowel met zijn hoofd als zijn lichaam hard werkt. En langzamerhand, geleidelijk, zal hij in bepaalde opzichten dingen overwinnen en de voortgang van deze ziekte kunnen stoppen.

Vraag: Als er, zoals hij beschrijft, werkelijk een situatie is van wederzijdse liefde en steun, is het dan mogelijk om deze vonk van liefde en verbondenheid ondanks alles te behouden, in welke situatie een mens zich ook bevindt?

Antwoord: Ja. Maar dit is een ander probleem. Hij maakt zich zorgen over anderen, niet over zichzelf. Hij vindt het moeilijk dat hij ziek is, namelijk dat hij een last voor hen zal worden, enzovoort. Daar kan je niets aan doen. Er kunnen objectieve redenen zijn die hij op geen enkele manier zal kunnen veranderen, en dan kan hij misschien alleen maar gedachten krijgen om te vertrekken.

Maar dat is niet goed.

Vraag: En waarom krijgt iemand deze gedachten en situaties dan van Boven?

Antwoord: Voor de correctie van de ziel.

Vraag: Van wie? Van hemzelf of van zijn dierbaren?

Antwoord: Van zijn ziel en die van de anderen, zijn vrienden, bekenden en familie. Wij leven alleen voor de correctie van de ziel, niet voor de correctie van het lichaam. Ons lichaam leeft en sterft. Dat is onbelangrijk. Dit is ons animale niveau, maar wij moeten denken aan het volgende niveau.

Vraag: Als we konden zien dat het zo is, dat het wordt gegeven voor de correctie van de ziel, hoe zou ons wereldbeeld dan veranderen?

Antwoord: We zouden allemaal voor een ander doel leven, we zouden de ziel op een hoger niveau willen brengen. Dan zou ons leven inderdaad een heel andere richting en een andere betekenis krijgen. We zouden onszelf in een heel ander kader plaatsen. We zouden anders met elkaar omgaan, we zouden anders leven. Alles zou veranderen.

Vraag: Waarin zou een ongeneeslijke ziekte dan veranderen?

Antwoord: Het is heel goed mogelijk dat wij zouden gaan begrijpen dat dit geen ziekte is, dat dit het natuurlijke einde is van het aardse leven en het lichaam. Het is hier voor een bepaalde tijd om het voor de ziel mogelijk te maken zich daarna te ontwikkelen.

Vraag: Wat doet het dan met de mens? Geeft het hem een soort vrijheid?

Antwoord: Natuurlijk! In het algemeen gesproken gebeurt dan alles op een andere manier.

Opmerking: De vrouw van uw leraar kon zich vijf jaar lang niet bewegen. Ze was vrijwel helemaal verlamd. En ik weet dat er tussen hen, zoals u hebt gezegd, een grote liefde bestond.

Mijn antwoord: Ja.

Vraag: Hoe voelde hij zich en hoe voelde zij zich over wat er was gebeurd?

Antwoord: Zij kon niets, ze kon zelfs niet praten. Ze was volledig verlamd. En hij zorgde voor haar en deed alles wat hij kon. Het is iets ongelooflijks als een man van 85 op die leeftijd voor zijn verlamde vrouw zorgt.

Vraag: Kon dit dankzij deze verbinding, alleen door deze verbinding?

Antwoord: Ja. Ze hielden van elkaar. Het is niet zomaar een gewoonte omdat je 50 jaar bij elkaar bent, het was echte liefde.

Vraag: Hoe komt een mens zo ver?

Antwoord: Dit zijn bijzondere zielen.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2022/02/how-not-to-become-a-burden-for-loved-ones/

Voor meer informatie: https://www.facebook.com/KabbalahInfoHolland

Het volgende blog verschijnt zondag a.s.

From KabTV’s “News with Dr. Michael Laitman” 12/2/21

Related Material:

Treatment With The Meaning Of Life

Five Postulates Of Healing

Whom To Thank For What?

Filed under: Health, News, Q&A | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Ziekte, Ziel | Add Comment/Ask Question→