Mijn nieuwe artikel op Linkedin “Diversiteit – de sleutel tot succes”

Enkele weken geleden brachten verschillende nieuwszenders een verhaal naar buiten dat grotendeels onopgemerkt is gebleven bij de massamedia, maar het tart alle redelijkheid. Het blijkt dat de Grace Church School in Lower Manhattan een gids van 12 pagina’s heeft uitgereikt aan studenten en personeel waarin de opdracht van de inclusiviteit van de school wordt uitgelegd. De gids heeft hen aangemoedigd om een aantal van de meest essentiële woorden van elke taal te vervangen door woorden die de betekenis ervan ontnemen. In de gids staat bijvoorbeeld: “In plaats van ‘mam’ en ‘pap’, zeggen we bij Grace ‘volwassenen’, ‘mensen’ of ‘familie’. En: “In plaats van ‘man’, ‘vrouw’, ‘vriend’, ‘vriendin’, zeggen we bij Grace ‘echtgenoot’, ‘partner’, ‘wederhelft’.”

In plaats van te zeggen dat iedereen hetzelfde is, zouden we juist onze verschillen moeten benadrukken en ze voor het algemeen welzijn moeten gebruiken. Dan zullen we ineens ontdekken dat iedereen mooi is op zijn eigen unieke manier! Het opbouwen van een krachtige samenleving berust niet op de bewering dat iedereen hetzelfde is, maar op het omarmen van ieders verschillen. Diversiteit is de sleutel tot succes – uniformiteit is de weg naar mislukking.

Dit is niet alles wat er in de gids staat. Men gaat verder met een poging om het bewustzijn van de studenten en de docenten te manipuleren door het programma als volgt te formuleren: “Wij doen een actieve poging om termen als een ’typische’ of ‘normale’ familiestructuur, elk gezin is uniek” af te schaffen. De gids wijst ook op een probleem dat gedefinieerd wordt als “heteroseksisme”, dat uitgaat van “de veronderstelling dat heteroseksualiteit de natuurlijke of standaardvorm van seksualiteit is en daarom goed of onvermijdelijk is”.

Religie wordt ook in de gids “behandeld”. “In plaats van de vraag: “Tot welke religie behoort u?” zeggen we: “Zijn er religies of geloofstradities die belangrijk voor u zijn?”  Of, “In plaats van te zeggen: ‘Prettige Kerstdagen! Fijne Feestdagen!’ zeggen we: ‘Een fijne vakantie!'” Er staat nog veel meer in, maar u begrijpt wat we bedoelen.

Het punt is dat er aan deze schaamteloze poging tot bewustzijnsverandering totaal geen aandacht is besteed. De kinderen en hun ouders vreesden voor hun toekomst, de leraren vreesden voor hun baan, en de massamedia zagen er geen belang in om te protesteren tegen deze overduidelijke onderdrukking van de vrijheid van denken, dus er werd maar weinig over bericht.

Maar één persoon kon zijn mond niet houden. Paul Rossi, een van de leraren aan de Grace Church, hij schreef een stuk met de titel “Ik weiger toe te kijken als mijn leerlingen worden geïndoctrineerd,” hij publiceerde dit artikel op de Bari Weiss’ blog Common Sense. Als ondertitel schreef hij: “Kinderen zijn bang om de repressieve ideologie die onze school regeert in twijfel te trekken. Daarom doe ik het.”

Rossi geeft toe dat hij bang is voor zijn toekomst, maar hij voelt dat hij geen keus heeft omdat het probleem niet alleen bij Grace Church ligt, maar een wijdverbreid probleem is. “Ik weet dat ik door mijn naam hieraan te verbinden niet alleen mijn huidige baan op het spel zet, maar ook mijn carrière als opvoeder, aangezien de meeste scholen, zowel openbare als particuliere, nu gevangen zitten in deze achterlijke ideologie,” bekent hij. “Maar als ik zie hoeveel schadelijke gevolgen dit heeft voor kinderen, kan ik mijn mond niet houden.”

Gelukkig voor Rossi, en voor ons allemaal, zal – hoewel het nog even kan duren en zich nog verder kan verspreiden – uiteindelijk het geforceerd uitbannen van verschillen tussen mensen niet werken. De natuur heeft ons met onze verschillen geschapen en niet hetzelfde, we kunnen dat niet in een opwelling “ongedaan maken”. Als iets in strijd is met de natuur, zal het niet werken. Het zal alleen diegenen benauwen die het uitproberen.

Het Procrustesbed waaraan deze “inclusieve” ideologie ons probeert vast te ketenen, zal het lijden creëren dat alle Procrustesbedden teweegbrengen, maar het zal ons niet gelijk of hetzelfde maken, het is volkomen nutteloos en overbodig. Mama en papa zijn de twee belangrijkste figuren in ons leven, daarom heeft elke cultuur sinds de oudheid specifieke woorden om hen aan te duiden. Ze zijn geen “familie” en ze zijn zeker niet zomaar “mensen”. Ze hebben ons het leven gegeven en zijn in hoge mate verantwoordelijk voor de mensen die wij zijn. Het is bijna hetzelfde met “man” en “vrouw”, “partner” heeft niet hetzelfde gewicht. “Man” en “vrouw” impliceert betrokkenheid, en “partner” impliceert veel minder betrokkenheid, als er al sprake van is. Ieder mens die we ontmoeten is uniek en verdient dan ook een unieke naam of benaming. Uniek zijn ontkennen, berooft ieder van ons van onze persoonlijkheid.

Diversiteit is niet iets om uit te wissen, het is iets om te omarmen! Het is een bron van kracht, veerkracht en schoonheid! We kunnen de kwaliteiten van een ras pas waarderen als we weten hoe uniek het is. Maar we weten pas dat het uniek is als we de kwaliteiten van andere rassen kennen. Daarom kunnen we elkaar niet waarderen voordat we weten wie we zijn en hoe we van elkaar verschillen. Wis de verschillen uit en je hebt onze uniekheid uitgewist en – wat nog erger is – ons vermogen om elkaar te waarderen.

In plaats van iedereen gelijk te maken, zouden we onze verschillen heel duidelijk moeten benadrukken en ze gebruiken voor het welzijn van iedereen. Dan zullen we plotseling ontdekken dat iedereen mooi is op zijn eigen unieke manier! Het opbouwen van een sterke samenleving hangt niet af van het gelijk maken van iedereen, maar van het omarmen van ieders verschillen. Diversiteit is de sleutel tot succes, uniformiteit is de weg naar mislukking.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/04/diversity-the-key-to-success-linkedin/

http://www.facebook.com/KabbalahAcademyNederland

Filed under: New Publications, Society | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Gelijkwaardigheid, Samenleving, Zelfontplooiing - Geen reacties→