Mijn nieuwe artikel op Linkedin “Geen helden als we het over Covid hebben”

Kunt u zich nog herinneren hoe u zich vorig jaar rond deze tijd voelde? Herinnert u zich uw hoop, uw dromen en uw verwachtingen voor het pasgeboren decennium? Wat is er een jaar later nog over van die dromen? Als u uw stoutste verwachtingen uitkiest voor 2020, lijken zij dan ook maar enigszins op de werkelijkheid die zich heeft ontvouwd? Covid-19 heeft ons een belangrijke les geleerd: we weten niets, en we hebben niets onder controle. Sterker nog, we weten niet eens wat we niet weten, en we kunnen zeker geen controle hebben over iets waarvan we niet eens weten dat het bestaat!

Maar als we niets weten, hoe kunnen we dan nog plannen maken? Wat is onze hoogtechnologische geneeskunde waard als een maand nadat we met veel tamtam de vaccins ter beschikking hebben, drie nieuwe Covid-stammen opduiken waarvan we niet zeker weten of de vaccins daarvoor wel werkzaam zijn en die veel besmettelijker en mogelijk ernstiger zijn dan de oorspronkelijke stam? In de allereerste dagen van haar ambtstermijn heeft de nieuwe regering, die de vorige regering in diskrediet bracht wegens haar aanpak van de pandemie, al twee defaitistische verklaringen afgelegd: Ten eerste dat Covid “erger zal worden voordat het zal verbeteren”, en ten tweede, nog ontmoedigender, dat “wij er niets aan kunnen doen om de koers van de pandemie in de komende maanden te veranderen”. Eenvoudig gezegd: de vorige regering heeft van alles geprobeerd en heeft gefaald, en de huidige regering heeft gefaald nog voordat ze iets geprobeerd heeft. Het is duidelijk dat er geen helden zijn als het op Covid aankomt.

Dit roept interessante vragen op: Wat zal er gebeuren als we ons eraan overgeven? Wat betekent het om je over te geven aan het virus? Betekent het dat we allemaal zullen sterven of speelt er misschien nog iets anders? Is er nog een andere manier om de verspreiding van Covid-19 tegen te gaan, naast vaccineren.

Hierop kunnen we eenvoudig antwoorden: We kunnen de verspreiding van het virus tegengaan door de voorschriften op te volgen waarvan we allemaal weten dat ze helpend zijn: sociale distantie, mondkapjes dragen en handen wassen. Maar zal dat het virus verslaan? Zal dat ervoor zorgen dat het verdwijnt? In het beste geval zullen deze maatregelen de verspreiding vertragen, maar niet uitroeien.

Het klinkt misschien contra-intuïtief, maar om het virus uit te roeien, moeten we ophouden met het gevecht ertegen. Het virus is als een volwassene die ziet dat een kind op het punt staat zijn hoofd te stoten tegen een laaghangende tak die door het kind niet gezien wordt omdat hij op de grond naar schatten zoekt. De volwassene heeft geen andere keuze dan het hoofd van het kind naar beneden te duwen voordat het de tak raakt en zich bezeert. Het kind dat de tak niet ziet, kijkt boos omhoog naar de “agressieve” volwassene en probeert rechtop te blijven lopen, zodat de volwassene zich wel gedwongen voelt om het hoofd van het kind nog krachtiger naar beneden te duwen, omdat die duw, hoe onaangenaam dan ook, veel minder pijnlijk is dan je hoofd stoten tegen een zware tak. De volwassene probeert het kind te laten zien dat hij een andere weg kan gaan, waardoor hij alle schatten zal vinden die hij zoekt, en dat er geen enkele reden is om op de oude weg door te gaan. Het kind blijft koppig en blijft de verkeerde kant op gaan. Wat moet de volwassene dan doen? Moet hij het kind risico laten lopen of volhouden totdat het kind hem begrijpt?

Het antwoord is duidelijk, maar niet zo eenvoudig uit te voeren. Het kind kan het alleen maar begrijpen als het ophoudt met vechten met de volwassene. Alleen dan zal hij de tak zien en zien waar de volwassene naar wijst. Maar totdat het kind de strijd opgeeft, zal hij door blijven lopen en de volwassene zal doorgaan met hem te laten stoppen, elke keer een beetje assertiever.

Net zoals dat tegendraadse kind dringen wij aan op de normaliteit waarvan wij denken dat dit goed voor ons is: het leven dat wij in het vorige decennium hadden. Het kwam echter aan het einde van het decennium ten val. De verschijning van Covid aan het einde van het decennium markeerde de ondergang van de oude manier van leven, en daarnaar terugkeren zal ons veel meer pijn doen dan wanneer we ons hoofd stoten tegen een allegorische laaghangende tak.

Het coronavirus houdt ons, telkens als wij proberen terug te keren naar waar we vandaan komen, tegen: een verouderde, achterhaalde wereld. Alleen als we ons overgeven aan het virus, de voorschriften volgen om de verspreiding ervan te belemmeren, zullen we ontdekken dat we, naast het belemmeren van de besmetting, ook nieuwe manieren hebben geleerd om met elkaar om te gaan en dat wij, onbedoeld, onze vijandige, onwelkome samenleving hebben getransformeerd in een gezonde samenleving waarin het een genot is om te leven, waar consideratie, acceptatie en wederzijdse verantwoordelijkheid werkelijk de allergrootste waarden zijn. En als we onszelf eenmaal hebben omgevormd, zullen we moeiteloos kunnen doen wat nodig is om de verspreiding van Covid-19 volledig te blokkeren, en zal het virus een hoofdstuk in onze geschiedenis worden.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/01/no-heroes-when-it-comes-to-covid-linkedin/

Filed under: Coronavirus, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Het jaar 2020, Nieuwe Wereld, Vernieuwing | Add Comment/Ask Question→