Mijn nieuwe artikel op Linkedin “De vlucht van de honingbij”

Misschien zijn we ons er niet van bewust, verwaarlozen doen we het zeker: de honingbijen verdwijnen in een alarmerend tempo, de populatie neemt over de hele wereld af en niemand weet met zekerheid waardoor dit gebeurt en hoe we het een halt kunnen toeroepen. Het lijkt misschien niet zo erg, niet iets waar we ons zorgen over moeten maken, want er zijn talloze diersoorten waarvan de populatie afneemt en waarvan sommige op het punt van uitsterven staan, dus wat is er dan zo speciaal aan bijen? Bijen hebben misschien niet zulke goede PR-middelen als bijvoorbeeld de ijsbeer, maar hun belangrijkheid voor de mensheid is waarschijnlijk veel groter dan van welke diersoort op de planeet dan ook. Door hun functie als belangrijke bestuivers zijn bijen verantwoordelijk voor de productie van meer dan een derde van al het voedsel in de wereld. Zonder bijen is er op tal van planten die mensen en het vee voeden geen bestuiving. Met andere woorden, zonder bijen zal er honger ontstaan op een schaal die we nooit eerder hebben gekend.

Misschien weten we niet waarom bijen verdwijnen, maar we moeten niet verbaasd zijn als dit gebeurt. Op elk niveau van de natuur verbreken we de verbindingen van het ecosysteem waaruit onze planeet bestaat. We putten de natuurlijke hulpbronnen uit, kappen elk jaar bossen ter grootte van hele landen, vervuilen de lucht en het water en vernietigen de biotoop van bijna elk schepsel op de planeet. Hoe kunnen we dan verwachten dat in een dergelijke situatie een van de meest vitale schakels van de levenscycli van de aarde niet wordt verbroken? We verbreken dagelijks steeds meer verbindingen, en tegelijkertijd worden we angstiger voor de ineenstorting van de natuur. Het lijkt alsof er geen manier is om een einde te maken aan onze stommiteiten, behalve misschien wanneer we geconfronteerd worden met lege winkelschappen, als we wel geld hebben om voedsel te kopen, maar er geen voedsel te koop is. Misschien zullen we dan wakker worden, maar voor velen van ons zal het dan te laat zijn.

Als we de bijenpopulatie weer willen opbouwen en ons eigen voortbestaan willen garanderen, moeten we de oorzaak van onze mishandeling van de natuur oplossen en die bestaat, verrassend genoeg, uit onze verbindingen met elkaar, onze menselijke, sociale verbindingen. We moeten een netwerk van positieve verbindingen tot stand brengen om op die manier te leren hoe we met de hele natuur kunnen samenwerken. Dit betekent dat de correctie thuis moet beginnen, bij de mensen die het dichtst bij ons staan, en van daaruit groeien naar de rest van de wereld. Als we leren hoe we onszelf positief kunnen integreren in onze samenleving, zullen we ook weten hoe wij ons op een positieve manier kunnen integreren in de hele natuur.

Met andere woorden, het probleem ligt niet bij onze daden of in ons denken. Het is niet zo dat er een fundamentele kennis bestaat die wij niet kennen. Het probleem ligt in ons hart, of beter gezegd, in de verbinding tussen onze harten. Onze egocentrische instelling verbreekt de banden tussen ons, en als gevolg daarvan tussen ons en de natuur. Als we de natuur niet aanvoelen, voelen we geen zelfverwijt als we haar misbruiken en hebben we er geen moeite mee om van haar te eisen dat zij dienstbaar is aan ons omdat wij dat willen.

Egocentrisch gedrag en uitbuiting zijn daarom de grootste vervuilers die wij creëren en niet de CO2-uitstoot of iets dergelijks. Als wij onszelf zuiveren van zelfabsorptie en uitbuiting, zal de natuur zichzelf zuiveren van de verontreinigende stoffen die wij hebben gecreëerd. Deze twee narcistische trekken die alleen de mens bezit, moeten wij corrigeren. Niemand kan dit voor ons doen en niemand zal ook maar enige correctie kunnen uitvoeren voordat wij onze egoïstische aard corrigeren. Maar op het moment dat we deze corrigeren, zullen alle andere correcties uiterst simpel zijn.

Bijen voelen elkaar aan en helpen elkaar. Zo zullen ook wij de kunst moeten leren om elkaar aan te voelen. Wat de bijen instinctief doen, zullen wij bewust moeten gaan doen, dan zal onze beloning zijn dat wij de schepping niet op het instinctieve, maar op het bewuste niveau gaan begrijpen.

In feite is het hele doel van onze opgeblazen ego’s ons te dwingen om ons in te spannen om elkaar aan te voelen, zoals bijen en andere dieren dat doen. Dit zal ons niet alleen het ingewikkelde netwerk leren dat wij op dit moment vernietigen door onze verontreinigende houding, het zal ons ook leren hoe de “geest” werkt die het netwerk heeft ontworpen. De enige manier om deze geheimen van de schepping te leren kennen, bestaat uit het opbouwen van verbindingen door ons daarvoor in te spannen en stap voor stap te leren welk deel waar hoort. Als wij dit doen, zullen we ook gaan begrijpen waarom bepaalde delen werden samengevoegd, wat ze ieder op zich doen en hoe ze in het systeem functioneren. Om dat alles te leren, moest de wereld zozeer gebroken worden dat wij, door haar te corrigeren, zouden leren hoe zij opgebouwd was.

Nu zijn we zover gekomen. De wereld is tot in de kern gebroken. Nu is de tijd aangebroken om te beginnen met de correctie door verbindingen te leggen, om ons niet op de afzonderlijke delen te richten, maar op de manier waarop ze samenwerken. Dit is onze manier om de samenleving te herstellen, de natuur te laten herleven en de planeet te genezen, inclusief onze honingbijen populatie die we zo hard nodig hebben.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2021/01/the-flight-of-the-honeybee-linkedin/

 Filed under: Crisis, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Egoïsme, Natuur | Add Comment/Ask Question→