Thrive Global heeft mijn nieuwe artikel gepubliceerd: “Waarom vaccins tegen het coronavirus mij geen verlichting geven”

Als we een samenleving worden die wordt geregeerd door solidariteit en zorg in plaats van vervreemding en hardheid, zullen we een gezonde, welvarende samenleving worden, waarin iedereen vrij en veilig is.

Een vrouw houdt een flesje vast waarop staat “COVID-19 Coronavirus Vaccin”, het staat op droogijs. Deze illustratie is van 5 december 2020, REUTERS/Dado Ruvic/Illustration

Vanaf het begin van dit jaar proberen mensen aan hun oude leven vast te houden in afwachting van een vaccin dat de mensheid zou genezen van het ernstige, acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2), de veroorzaker van de coronavirus ziekte 2019 (Covid-19). Nu lijken er vaccins te zijn, in allerlei soorten en van verschillende bedrijven. In een essay dat door het World Economic Forum is gepubliceerd, staat: “De ontwikkeling van een vaccin neemt gewoonlijk ruim 10 jaar in beslag.” In het geval van Covid-19 duurde de ontwikkeling voor verschillende bedrijven krap tien maanden. Hoe hebben verschillende bedrijven een vaccin 12 maal sneller kunnen ontwikkelen dan de tijd die er gemiddeld voor staat? Het is op z’n minst zo, dat dit vraagtekens oproept.

Dit is echter nog niet het grootste probleem. Wat mij het meest verontrust, is dat wij het waanidee hebben dat we – als we geen last meer hebben van het Covid-virus – van alle problemen af zullen zijn en weer naar onze vorige levensstijl, die ons juist dit virus bezorgd heeft, terug zullen keren.

Ik twijfel er niet aan, samen met talloze wetenschappers die ik in eerdere berichten heb geciteerd, dat het coronavirus slechts het eerste virus is in een reeks van nog veel meer ellende die in toenemende mate op de mensheid zal landen. Van het Covid-virus af zijn, zal de komst van een volgende, meer pijnlijke klap, alleen maar versnellen. We moeten inzien dat er een einde gekomen is aan het uitbuiten van de natuur en onze medemensen. Als we ons hiervan bewust zijn en ons afstemmen op deze realiteit, zullen we relatief gemakkelijk door de herstelfase heen gaan. Als we koppig zijn, heeft de natuur nog veel meer slimmigheden in petto om ons te laten zien wie er nu echt de baas is, en geen van die slimmigheden zal aangenaam zijn.

Wij gaan met de natuur om alsof zij niet leeft, alsof de natuur iets is dat we kunnen negeren en van de hand wijzen, alsof we er alles mee kunnen doen wat we willen. Covid is gekomen om ons iets anders te leren. Door dit virus spreekt de natuur tot ons. Zij leert ons haar taal, haar gedragingen en onthult aan ons geleidelijk haar geheimen.

Het is niet de bedoeling van de natuur om ons te doden. Als dat zo zou zijn, zijn daar veel snellere methoden voor dan Covid-19. We noemen de natuur Moeder Natuur omdat dit nu precies is wat zij is. Als een liefhebbende moeder wil ze ons met de minste pijn en moeite leren wat zij ons moet leren. Zij wil ons laten zien hoe ze werkt, hoe ze denkt, wat ze wil en waarom ze iets wil. Zij laat ons zien wat ze doet zoals een moeder dat met haar baby doet: Ze lacht en zingt, praat met haar baby, trekt gezichten en wijst naar allerlei voorwerpen en mensen. Waarom doet ze dit allemaal? Haar baby begrijpt haar immers niet, dus wat heeft het voor zin? Het punt is dat de baby wil leren, en door te kijken naar de moeder die dit allemaal doet, leert de baby alles wat ze moet leren om te kunnen groeien.

De natuur gaat net zo met ons om als die moeder. En wij begrijpen het niet, zoals die baby, en zoals die baby hoeven we het ook niet te begrijpen. Alles wat nodig is, is dat we iets willen leren begrijpen, net zoals die baby, dan zal het begrip naar ons toe komen, zoals dat bij elke baby die geboren is, gebeurt.

De natuur wil ons alwetend, wijs en liefdevol maken. Ze wil ons laten zien hoe alles met elkaar verbonden is, waarom alles verbonden is, en wat onze plaats en rol is in dat verband. We hoeven het niet te weten voordat we onze rol op ons nemen, we hoeven alleen maar te luisteren. Zoals een baby eerst wil leren, dan leert, en uiteindelijk presteert, zo moet de mensheid willen leren, dan leren, en dan pas presteren.

Als we deze houding aannemen, hebben we geen virussen, natuurrampen of andere angsten nodig. Dit zijn de laatste redmiddelen van de natuur als zij het opgeeft om onze aandacht op een andere manier te trekken. Als we koppig zijn en niet willen leren, als wij geen aandacht willen besteden aan de natuur en haar taal niet willen begrijpen, heeft de natuur geen andere keuze dan onze aandacht te vragen op de enige manier die werkt: door ons pijn te doen. Zij zou ons nog veel meer pijn kunnen doen als ze dat zou willen, maar dat doet zij niet. We zouden wijzer moeten zijn dan te zeggen dat Covid gewoon een nare griep is, want de natuur kan ons een veel ernstiger “remedie” toedienen.

Wat we weigeren te begrijpen is dat we geen vaccin hoeven te ontwikkelen; we hebben het al – het is onze positieve relatie tot elkaar. Het werkt misschien niet als maar weinigen het toepassen, maar als de hele samenleving haar houding naar elkaar verandert, als we een samenleving worden die door solidariteit en zorg wordt geregeerd in plaats van door vervreemding en hardheid, zullen we een gezonde en welvarende samenleving worden, waarin iedereen vrij en veilig is.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/12/why-covid-vaccines-give-me-no-relief-thrive-global/

— Published on December 6, 2020

Filed under: Coronavirus, Crisis, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Natuur, Verbinding | Add Comment/Ask Question→