Medium heeft mijn nieuwe artikel gepubliceerd: “Van hongersnood naar revolutie”

Voor de uitbarsting van Covid-19 bevonden miljoenen mensen zich al op het randje van hongersnood. Voedselbonnen zijn geen oplossing en gesubsidieerde huisvesting evenmin. Het coronavirus heeft alles veel ernstiger gemaakt en van dag tot dag wordt de situatie onzekerder. De samenleving bevindt zich op de rand van de afgrond en geen enkel beleid zal de orde op straat kunnen herstellen als de hel losbreekt.

Wij kunnen in vrede, overvloed, gezondheid en veiligheid leven. Maar we moeten ons realiseren dat niemand van ons dit zal hebben als wij het niet allemaal hebben. Dit is de wet van elk ecosysteem en het is op ieder van ons onverbiddelijk van toepassing.

Het heeft dan ook geen zin om een zondebok aan te wijzen, als wij werkelijk iemand iets kwalijk willen nemen, moeten wij eens in de spiegel kijken. Wij, en onze ouders, hebben de wereld kapot gemaakt, voor onszelf en onze kinderen. Kijk eens naar ons mensen: de halve wereld heeft overgewicht en de andere helft gaat dood. Dit is een exacte afspiegeling van ons egoïsme, de kloof tussen ons en een lichtzinnig gevoel van waar we recht op zouden hebben.

Dit egoïsme, dit ongefundeerde gevoel van waar wij recht op zouden hebben, is de oorzaak van onze problemen. Het is nog erger, ons egoïsme verbergt voor ons het feit dat dát nu juist ons grootste probleem is, in feite ons enige probleem. Het bedriegt ons en daardoor denken wij dat andere mensen de oorzaak zijn van onze tegenslagen, en egocentrisch als we zijn, geloven we ook nog in deze leugen die ons wel goed uitkomt. Maar als we roekeloos blijven proberen om steeds meer winst te behalen en dat te vergroten, en wij een oordeel vellen over wat we niet hebben – terwijl we daarbij niet uitgaan van wat we nodig hebben, maar vanuit het standpunt dat we meer willen hebben dan anderen – zullen we onze planeet volledig uitputten en vernietigen. Wij zijn hier al heel dichtbij, en de uitbarsting van het virus is nu precies het symptoom van een wereld die ineenstort, uit evenwicht is geraakt en haar bewoners niet langer in leven kan houden.

Sally Davis, voormalig hoofd van de medische dienst voor Engeland, zegt het als volgt: “Er zal een volgende pandemie komen. Covid-19 is noch de eerste, noch de laatste gezondheidscrisis die we zullen meemaken. Mijn collega-wetenschappers gaan ervan uit dat wij minstens eens in de vijf jaar vanaf nu een pandemie of een gezondheidscrisis zullen meemaken. Het is mogelijk dat dit een optimistisch scenario is. De werkelijkheid kan nog veel ernstiger zijn.” Daarom moeten wij nu van koers veranderen, voordat het te laat is.

Omdat het egoïsme de oorzaak van onze problemen is, moeten wij het aanpakken en onder controle krijgen als we nog iets voor de komende generatie willen achterlaten. We moeten ons ervan bewust zijn dat we van elkaar afhankelijk zijn. Als één mens ziek is, is iedereen ziek. Als één mens zich onverantwoordelijk gedraagt, lijdt iedereen. Het enige “recht” dat wij werkelijk hebben is: ons verantwoordelijk gedragen en met elkaar rekening houden, zodat wij eerst op een draaglijk niveau zullen kunnen blijven leven, en van daaruit ons leven kunnen gaan verbeteren.

Maar omdat wij egoïsten zijn – en egoïsten houden alleen rekening met mensen om wie ze geven – is er geen andere keus dan te leren hoe wij voor elkaar gaan zorgen. Het is op zijn minst zo dat we op zoek moeten gaan naar manieren om ons gevoel naar elkaar te veranderen, van het huidige negatieve gevoel naar een meer neutraal gevoel en van daaruit naar een positief gevoel over elkaar. Alweer, dit is geen utopische fantasie, het gaat om een existentiële voorwaarde!

Wij moeten onze hele opvatting over de mensheid omgooien. Wij kunnen onszelf niet blijven zien als een groep van elkaar afgezonderde individuen, we moeten elkaar gaan zien als één enkele entiteit die voor al zijn organen zorgt. Al wij dat niet doen, zullen de mensen die we om ons heen zien binnenkort slaags raken met elkaar en zullen ze iedereen in hun omgeving doden.

Wij moeten niet denken dat we te zwak of te onbeduidend zijn om verschil te maken. Ieder van ons kan in de nabije omgeving zorgen voor verandering en die toenemende invloed zal sterk genoeg zijn om de wagon uit de modder te trekken en de goede richting uit te krijgen. 

We bevinden ons op een kantelpunt. Als we vuurwapens naar elkaar gaan gebruiken, storten we elkaar in een burgeroorlog. Maar als we grip krijgen op onze woedende ego’s en begrijpen dat we van elkaar afhankelijk zijn – hoezeer we deze gedachte ook verafschuwen – misschien willen we dan, als we van het leven houden, leren zorgen voor elkaar. Vanaf dat punt zal de weg zich voor ons openen naar de mogelijkheid om de trend te keren en zullen wij de mensheid en ons persoonlijke leven kunnen optillen naar de niveaus die we kunnen bereiken.

Wij kunnen in vrede, overvloed, gezondheid en veiligheid leven. Maar we moeten ons realiseren dat niemand van ons dit zal hebben als wij het niet allemaal hebben. Dit is de wet van elk ecosysteem en het is op ieder van ons onverbiddelijk van toepassing.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/10/from-starvation-to-a-revolution-medium/

Filed under: Coronavirus, Crisis, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Crisis, Egoïsme - Geen reacties→