Mijn artikel in Newsmax: “Mondkapjes en Vrijheid”

Amerika heeft, net zoals de rest van de wereld, met een voortdurende oorlog tegen een onzichtbare vijand te maken: COVID-19. Dat men de verspreiding van het virus wil voorkomen is heel duidelijk te zien aan het gebruik van mondkapjes. Deze beschermende maatregel heeft het publiek in twee groepen verdeeld: degenen die weigeren om de mondkapjes te dragen op grond van hun recht op vrije keuze, en degenen die gezichtsbedekking beschouwen als een daad van solidariteit met anderen om zo de overdracht van de pandemie te beperken. Het virus geeft ons dus een voorbeeldige oefening in wederzijdse verantwoordelijkheid, we zitten allemaal in dezelfde boot, daarom moeten we ons realiseren dat de zorg voor het collectief welzijn belangrijker is dan onze persoonlijke afweging.

“Sommigen hebben het gevoel dat mondkapjes hun keuzevrijheid aantasten, maar als meer mensen ze dragen, hebben we meer vrijheid om naar buiten te gaan,” zei de Amerikaanse chirurg generaal Jerome Adams. Studies tonen aan dat gezichtsbedekkingen van cruciaal belang zijn om de verspreiding van het coronavirus te beperken, en toch trotseren nog veel mensen de eis om in openbare gelegenheden een mondkapje te dragen. Anderen volgen het advies van de artsen heel nauwkeurig op en de meeste mensen bevinden zich ergens tussenin.

Omdat COVID-19 een nieuwe ziekte is die eerder nog niet bestudeerd kon worden, heeft het angst voor het onbekende in ons opgeroepen. Het is niet duidelijk wat er zou gebeuren als we, God verhoede het, besmet worden. Daarom wordt er door de onzekerheid een algemeen gevoel van hysterie opgeroepen.

Het coronavirus wordt van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat in de media besproken en iedereen die op politiek of professioneel gebied wat te vertellen heeft, probeert van de situatie te profiteren en te laten zien hoe slim of belangrijk hij wel is, en uit te leggen wat de beste manier is om het land vooruit te helpen. Als ze gelijk hebben, is dat hun verdienste, maar als dat niet zo is, is het de schuld van iemand anders. Zoals altijd heeft succes veel ouders en is mislukking een wees.

Als er aparte locaties waren geweest voor degenen die voorzichtig waren en andere voor de mensen die onzorgvuldig waren, was een en ander misschien gelukt. Maar we zijn in deze situatie onlosmakelijk met elkaar verbonden, dus wat moeten we doen? De oplossing ligt in de manier waarop we met risico’s omgaan. Ben ik heel erg bezorgd over de ziekte, onbezorgd of zit ik ergens tussenin? Misschien is het nodig om mijn aandacht te verleggen. Met andere woorden, in plaats van te meten wat ik voel en denk over het risico om het virus te krijgen, zou ik moeten meten in welke mate mijn gedrag anderen kan beïnvloeden.

Dat wil zeggen dat ik tegen mezelf moet zeggen dat ik een drager van het virus kan zijn, en of anderen al dan niet geïnfecteerd worden, hangt dus van mij af. Daarom moet ik elk moment en op elke plek op mijn gedrag letten, zodat ik zeker weet dat ik het virus niet op anderen overdraag, op die manier bewaak ik hun gezondheid.

Helaas is het publiek zich nog niet erg bewust van persoonlijke verantwoordelijkheid, omdat we dag in dag uit worden gebombardeerd met tegenstrijdige meningen van artsen en anderen. Dit brengt ons in verwarring. Hoewel het afwegen van verschillende meningen iets positiefs is, heeft het publiek uiteindelijk behoefte aan een duidelijke richting die van goede informatie is voorzien.

Als we verder gaan op de weg die we nu afleggen, komen we straks in een situatie terecht waarin iedereen doet wat hij zelf wil en zijn er geen voorzorgsmaatregelen voor het algemeen welzijn meer mogelijk. Dan zullen mensen nog verder wegdrijven van een veilige woonplek in een geordende maatschappij. Een situatie waarin eenieder alleen maar zijn of haar natuurlijke neiging volgt en zichzelf als een autoriteit op de wereld beschouwt, dit zal alleen maar chaos veroorzaken en ons tot anarchie aanzetten.

Een publieke afspraak om ten behoeve van anderen mondkapjes te dragen, kan helpen om te voorkomen dat we naar sociale wanorde afglijden. Waar een geschil is tussen het collectief en het individu, zijn we genoodzaakt om te beslissen volgens de wil van het collectief. Waarom? Omdat we ons daardoor aansluiten bij de alomvattende verbindende kracht van de natuur, die in staat is om de samenleving te doordrenken met positiviteit, dit in tegenstelling tot de negatieve egoïstische kracht van het individu die de orde verbreekt. Zoals er geschreven staat: “Een talrijk volk is de roem van een koning” (Spreuken 14:28). Dit is dan ook het uitgangspunt.

Hoewel sommigen van ons op hun hoede zijn en anderen onzorgvuldig – al naargelang onze aangeboren eigenschappen – moet een gezonde samenleving gekoppeld worden aan een nieuwe voorwaarde, namelijk: het welzijn van anderen. Als ieder mens probeert om altijd in het voordeel van anderen te handelen, is er geen plek voor overmatige angst of onverschilligheid. Dan zijn we allemaal afgestemd op het integrale systeem van de natuur waar evenwicht het voor het zeggen heeft, dan zullen we ontdekken dat de ultieme vrijheid daar wordt gevonden waar men het belang van het collectief hooghoudt, het collectief is immers de som van ieder van ons.

Blog in het Engels: https://laitman.com/2020/06/masks-and-freedom-newsmax/

Filed under: Coronavirus, Crisis, New Publications | Add Comment / Ask Question →

Filed under: Crisis, Maatschappij | Add Comment/Ask Question→