Het verlangen om te genieten is de substantie van de schepping, het is noch goed noch slecht. Het is materie die noch geprezen noch veroordeeld kan worden – zo is het geschapen.

Als het verlangen om te genieten alleen voor zichzelf zorgt, ten nadele van anderen, wordt het egoïsme genoemd. Als het verlangen om te genieten van Boven de mogelijkheid ontvangt om te geven, namelijk de mogelijkheid om met het verlangen te werken, tegen het natuurlijke instinct in dat alleen zelf wil genieten in plaats van anderen blij te maken, wordt het het verlangen om te geven genoemd.

Een verlangen is in staat om op deze manier te handelen als het degene aan wie hij geeft belangrijker vindt dan zichzelf. Als ik jou meer waarde toeken dan mijzelf, zal ik aan jou geven, in plaats van mijzelf van alles toe te eigenen.

In onze wereld is dat gemakkelijk. Als ik zie dat ik afhankelijk ben van iemand die hoger geplaatst is dan ik, die belangrijker en sterker is dan ik, ben ik bereid om aan hem te geven. Dit is op dezelfde egoïstische berekening gebaseerd, want door aan hem te geven, levert me dat nog meer op dan wanneer ik mijzelf van alles zou toe-eigenen.

Er zijn twee voorwaarden om waarachtig, niet-egoïstisch te kunnen geven. Allereerst moet het object waaraan ik wil geven, verborgen zijn, de belangrijkheid ervan moet ik niet voelen, want dan geef ik zeker vanuit egoïstische intenties, zoals dat in deze wereld werkt. Daarnaast is het nodig dat ik meer kracht krijg om op die wijze te kunnen geven, ondanks de totale afwezigheid van een egoïstische motivatie.

Allereerst worden we door Boven geholpen, de belangrijkheid van de Hogere is verborgen. Dan moet de mens dit zelf doen. Bovendien moeten wij de kracht om te geven van Boven ontvangen. Dan krijg ik de mogelijkheid om aan de Schepper te geven, hoewel Hij in mijn fysieke ogen niet belangrijk is. Integendeel, ik merk dat ik de hele wereld en mijzelf veel belangrijker vind. Toch krijg ik de kracht van geven bovenop mijn eigen aard. Dit wordt “geloof boven de rede” genoemd, boven de eigen mening uit. Dit is een waarachtig wonder van Boven.¹

Er staat geschreven: “De Schepper gooit een reddingslijn uit naar ons.” Waarom zijn er zoveel teleurgestelde mensen die niets bereiken? Omdat zij die reddingslijn niet wilden beetpakken. Iedereen krijgt een reddingslijn toegeworpen, hij hangt recht voor je neus, maar je wilt hem niet zien.

Als je deze lijn eenmaal beetpakt, kom je dichterbij een Kabbalistische groep, je wordt erin opgenomen, je smelt ermee samen. Wij denken als mens het tegengestelde: dat wij in staat zijn om alles alleen te doen en dat deze handelingen ons helpen.

Mensen blijven 10, 20, 30, zelfs 40 jaar in deze illusie, totdat zij er tenslotte mee instemmen om te buigen. Die kracht komt van Boven en zij krijgen de bereidwilligheid om zich in alles te annuleren, hun hoofd te buigen en zich bij de Ten te voegen. Ze zijn bereid om alles te doen, om alles op te geven om bij de groep te horen.

Dit is heel moeilijk, het vraagt om zelfonderzoek, ophelderingen en het overwinnen van moeilijkheden. Een mens moet heel oprecht en eerlijk zijn, naar zichzelf en naar de groep.²

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 8/29/18, Writings of Baal HaSulam,“A Speech for the Completion of The Zohar“
1 Minute12:40
2 Minute26:40

Filed under: Egoïsme, Geven, Groep | Add Comment/Ask Question→