“Slik de maror niet door zonder er eerst op te kauwen”, dit betekent dat wij met een grotere vasthoudendheid aan onze eenheid moeten werken, ondanks ons onvermogen om het te bereiken. Als wij het er in de groep mee eens zijn dat we moeten verbinden, zijn we Egypte binnengetrokken.

Vroeger waren we het daarover niet eens, of we spraken er niet eens over. Eerst negeren de broers Jozef en stoten zij hem uit. Maar dan komt er hongersnood en stemmen zij ermee in om zich met elkaar te verbinden, dan trekken zij Egypte binnen.

Eerst hebben zij een goed leven in Egypte, dan beginnen zij zich echter te realiseren dat zij zich niet met elkaar kunnen verbinden. “En de kinderen Israëls zuchtten onder het werk”, want zij konden niets goeds bereiken. Toen “schreeuwden zij het uit en hun hulpgeroep steeg van de werkplaatsen op tot God.”

Dit is de betekenis van: “Slik de maror niet door zonder er eerst op te kauwen.” Wij zijn ertoe genoodzaakt om op dit werk te “kauwen” en alle bitterheid en zwaarte ervan te voelen, zoals de bittere, harde mierikswortel waar de maror van gemaakt wordt. Wij worden zachter van het harde werk en ons falen, dan wenden wij ons uit wanhoop tot de Schepper.

Alleen na hard werken gaan we onze gevangenschap voelen en de noodzaak om eruit te komen, dan gaan we voelen dat er een Kracht is die ons kan helpen.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 3/20/18, Writings of Rabash

Filed under: Groep, Pesach, Verbinding | Add Comment/Ask Question→