Vraag: Het spirituele pad gaat alleen door geschilpunten heen waarbij ik het niet eens ben met de leraar en de groep. Hoe kan ik het ergens mee eens zijn als ik zie dat u ongelijk hebt?

Antwoord: Natuurlijk vind je dat de leraar geen gelijk heeft. Je denkt ook dat de Schepper het bij het verkeerde eind heeft omdat hij in deze wereld voor ons het leven zo moeilijk maakt. Zou hij het leven niet vrediger, aangenamer en rustiger hebben kunnen maken?

Dit spirituele pad gaat tegen je ego in, dat wil zeggen: tegen je verlangens en je denken in. Je moet steeds weer boven de geschilpunten uitstijgen die tegen je denken en voelen ingaan, één voor één, elke keer weer. Dit zijn de punten waaruit het spirituele pad bestaat, ze worden tot “een deur, een opening, een ingang” naar hechting met de Schepper en Zijn Schepping: “Hij is Eén en Zijn Naam is Eén.”

Deze stap ligt altijd boven je denken, juist daar is het volgende niveau. Al het overige waarmee je het eens bent – de fijne maaltijden met elkaar, de vrienden, interessante reizen – hebben niets met spiritualiteit te maken! Dit zijn alleen maar bijkomende factoren die bedoeld zijn om de geschilpunten aan het licht te brengen, die punten zijn het meest belangrijk.

Enerzijds hebben we het gewone leven in deze wereld en anderzijds het leven in de groep. Dit verloopt heel goed aan beide zijden. Maar in het midden loop je vast en kan je het op bepaalde punten niet eens zijn, dan denk je bij jezelf: “Oh, nou ja, dit is onzin, dus wat maakt het uit als ik het er niet mee eens ben! Met al het andere ben ik het wél eens.”

In je gewone leven trouw je, je bouwt een gezin op, je hebt het druk en daarnaast heb je je leven in de groep, je werk met je vrienden, je betaalt Maaser en je doet met alles mee. Maar er zijn staten waarin je plotseling vastloopt en je kan het niet eens zijn met de anderen, je kan er niet over heen springen. Tegelijkertijd ben je echter zonder enig probleem beurtelings aan de linkerzijde en de rechterzijde. Het is logisch dat je daarmee geen problemen hebt, want je ego is het eens met alles wat daar gebeurt.

Het enige wat je moet doen is de plaats vaststellen waar een deur kan zijn, een opening, een ingang. Daar ervaar je de meeste pijn! Die punten wil je niet in jezelf oproepen, want daar voel je de echte frictie als een pijnlijke injectie.

In voelen en denken ben je met iedereen samen! Je houdt van de studie, van het discussiëren over spirituele zaken, je brengt graag tijd door met je vrienden, je geeft hen eens wat: “je koopt de vrienden”, je nodigt hen uit. Maar soms – als het over bepaalde zaken gaat – lijkt het alsof de groep verkeerde beslissingen neemt. Je spreekt hen nog niet tegen maar je wacht rustig totdat de vrienden eindelijk volwassen zijn geworden, zij hun fouten begrijpen en corrigeren, totdat zij het dus met je eens zijn. Je begrijpt dat er geen alternatief is en geen enkele uitweg, want je bent het ermee eens dat het een geweldige, belangrijke, verstandige groep is en dat je ze met niets kunt vergelijken.

Dit is een heel gangbare houding die voor de meeste studenten typerend is, maar langzamerhand, na verscheidene jaren studie, ga je deze punten van onenigheid waarin je vastloopt, voelen en zien. Juist daar, op deze punten, is de ingang die bijna geopend is. Het is geen deur maar een muur, door te werken vanuit geloof boven de rede, zal je een deur in deze muur zien die onmiddellijk open gaat en dan een opening, een ingang wordt.

De ingang kan alleen in deze geschilpunten zijn en daar moet je naar zoeken, ze verschillen van al het overige! Al het overige staat onder de controle van je ego. Alleen op de plek van deze geschilpunten kan er een opening naar een andere dimensie komen, door de kracht van geloof (= geven).

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 12/13/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Arvut, Ego, Groepswerk, Zelfonderzoek | Add Comment/Ask Question→