Vraag: Waarom schrijft Baal HaSulam in het artikel “Introductie voor het boek Panim Meirot uMasbirot” dat wij in onze generatie niet meer bang zullen zijn voor een onbehoorlijke student die de wijsheid van Kabbalah in de hand zal nemen en het materiaal op de markt aan veel mensen zal verkopen, maar dat zij er geen kopers voor zullen vinden, omdat er in hun ogen al genoeg van is aangeboden?

Antwoord: We zien nu hoe moeilijk het is om de wijsheid van Kabbalah te verspreiden. Rukken mensen de Kabbalah boeken gretig uit onze handen? Zelfs als de boeken gratis zijn is het moeilijk om ze te verspreiden. Als wij kleurrijke boekjes zouden verspreiden, zou men ze graag aanpakken en er zelfs voor willen betalen. Mensen zijn bereid om grote afstanden af te leggen om te kunnen bidden op de graven van heiligen, maar ze zijn niet in staat om wat tijd te besteden aan de studie om zo de diepte te leren begrijpen van wat deze heiligen hebben geschreven.

Om de wijsheid van Kabbalah op de markt te kunnen brengen, zoekt men naar manieren om te profiteren van wat tot heiligheid behoort. Zegeningen verkopen, rode armbandjes, enz., dus je aanpassen aan de vraag van de markt en niet werken volgens de waarheid. ’s Avonds bijvoorbeeld openbare lezingen geven en daarin spreken over mystiek, reïncarnatie, de invloed van de maan en over magische krachten van de mens, dit in plaats van ochtendlessen geven over authentieke teksten.

Vraag: Maar wij verspreiden de wijsheid van Kabbalah ook en we maken deze wijsheid geschikt voor het publiek.

Antwoord: Als wij ons tot het publiek richten, moeten we ons afstemmen op hun verlangens, anders ontstaat er geen contact tussen ons. Dit betekent niet dat wij mensen bedriegen en leugens aan hen verkopen. Het gaat hierbij om het verlagen van het niveau, zoals je dat bij een kind doet. Daarbij lieg je niet tegen een kind, je wilt hem alleen wat leren. Met dat doel verlaag je jezelf en ga je hem beetje bij beetje wat leren. Dat is iets heel anders. Dit noemen we “onderwijzen naar de wijze van de jeugd”.

Vertellen we mensen iets wat niet waar is als we dissemineren? Het is waar dat we interessante onderwerpen kiezen om mensen aan te trekken, maar in onze uitleg is niets aanwezig wat niet juist is. We onderwijzen spirituele onderwerpen die geen verbinding met het fysieke bestaan hebben. Maar als er geen verbinding is met het fysieke leven, heeft niemand er belangstelling voor!

De scheppingsmaterie is verlangen, als iemand geen behoefte aan spiritualiteit heeft, is het onmogelijk om zijn belangstelling ervoor te wekken. Hij heeft geen Kli (vat, verlangen), dus er is geen plaats voor de onthulling van de Schepper. Een plaats is een behoefte. We moeten helder krijgen wat een mens werkelijk mist, wat zijn behoeften zijn en hem van daaruit benaderen. Mensen willen geld, veiligheid en educatie. Vanuit deze onderwerpen moeten we hen benaderen.

Het maakt niet uit op wat voor manier de Schepper ons het probleem aanreikt. Ik moet werken volgens de omstandigheden die Hij me heeft gegeven. Voor mij zijn dat de beste, meest optimale omstandigheden om het Doel te bereiken. Dat is het belangrijkste. Ik accepteer als een gegeven dat de Schepper deze omstandigheden voor mij gecreëerd heeft. Als ik in een bedrijf ga werken, ga ik me niet bij mijn baas beklagen omdat hij de werkomstandigheden niet aan mijn wensen heeft aangepast en hem vragen waarom het bedrijf niet op het strand is gebouwd. Ik kom werken, ik accepteer alle voorwaarden en ik ben het eens met mijn salaris.

Het is dus niet belangrijk of de disseminatie moeilijk of gemakkelijk verloopt. Ik moet het werkterrein alleen op een meer correcte manier accepteren, een betere werkwijze vinden om met mensen om te gaan, mezelf corrigeren, me afstemmen en mezelf veranderen om deze taak op een betere manier uit te voeren. Het enige waar ik me zorgen over hoef te maken is: alle gegevens accepteren en me erop afstemmen.

Op het moment dat het mij lukt om me af te stemmen op mensen, wordt er onmiddellijk verbinding tussen ons gecreëerd, zoals tussen een stekker en een stopcontact. Plotseling ontdek ik dat ik heel geschikt ben voor deze taak. Mijn enige probleem is dat ik me niet afstem op de wereld, op het volk en dat ik geen rekening houd met de omstandigheden. Er bestaan geen domme, hopeloze studenten, maar alleen leraren die niet voldoende getraind zijn.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/12/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Disseminatie, Kabbalah Studie | Add Comment/Ask Question→