Vraag: Waarvan is ons succes afhankelijk: van onze innerlijke verbinding – het lijden in de wereld gaat door – of van onze snelle aanpak op het gebied van disseminatie?

Antwoord: Tien jaar lijden van het hele volk zal het Hoge Licht niet zo dichtbij brengen als één dag disseminatie en een paar ochtendlessen! Lijden van de kant van de Kli wordt namelijk niet opgehelderd, we kunnen het niet boordelen, het is te vergelijken met een dier dat jankt van pijn en niet weet wat te doen. Mensen hebben geen bewust contact met de Schepper. Daarom kunnen we dit niet vergelijken met een les die soms een gebed oproept, een vraag, een diep verlangen. Dit geldt eveneens voor disseminatie, dan komt aan het licht wat er ontbreekt, namelijk alleen de intentie om te geven. Daarom is disseminatie het middel voor de meest efficiënte correctie, lijden geeft de richting aan voor ons. Het gaat echter over de vraag: waar dient al dit lijden voor en waardoor lijd je?

Opmerking: Ik lijd omdat ik me slecht voel.

Antwoord: Dit betekent dat je lijdt door leegheid op het gebied van de meest fysieke algemene verlangens: voedsel, gezin, eer en kennis. Hier spreken we alleen nog over een algemene vorm van lijden. De Schepper stuurt je moeilijkheden en je schreeuwt het uit. Hij geeft je meer druk en je schreeuwt nog harder en als hij minder druk uitoefent roep je zachter. Als Hij je kietelt schiet je in de lach. Dit is allemaal een directe actie van de Hogere Leiding, waar is nu echter jouw correcte reactie? Je moet niet nadenken over de gevoelens in je verlangen, maar er bovenuit stijgen, waar je je Rosh ha Partzuf (hoofd van de Partzuf) bouwt.

De groep moet ons doordrenken met een behoefte aan spiritualiteit, de behoefte om uit het verlangen om te ontvangen te stappen en ons naar geven toe te bewegen. Als vrienden nu tegen je zouden zeggen dat er een onmiddellijk gevaar dreigt, een storm, een heftige storm die alles zal wegblazen, dat deze onderweg is en alles in een woestenij zal veranderen, zou je radeloos zijn van angst en ongerustheid. Helemaal vol angst. Waarom kunnen je vrienden je niet op z’n minst een klein beetje van deze bezorgdheid op het gebied van spiritualiteit laten voelen? Dit behoren ze te doen.

Maar ze zijn lui. Dan moet je aan hen gaan betalen en alles doen wat in de groep nodig is. Op deze manier help je elkaar. Als je echter gaat zitten wachten op het moment dat er een behoefte aan spiritualiteit in je wakker wordt en dat het een intens verlangen wordt, kan je lang wachten, dat zal nooit gebeuren. Door de groep kom je uit je egoïstische animale punt en rijs je onmiddellijk naar een net van krachten dat al spiritueel is. Hoewel het niet gecorrigeerd is, niet ten behoeve van Haar (Lo Lishma), kunnen we al over een net spreken en dat is het belangrijkste.

Wij krijgen niet genoeg druk van de groep, dat is het hele probleem. Nog een bijeenkomst van vrienden (Yeshivat Haverim) en nog één, het verloopt allemaal mechanisch en dat helpt niet. Van Rabash mochten we niet meer dan één Yeshivat Haverim per week houden. Alles hangt af van een dieper innerlijk doordringen in het gebied van de intenties.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Intentie, Kabbalah Studie, Lijden | Add Comment/Ask Question→