Nadat zijn zoon door antisemieten was aangevallen, publiceerde Michael Douglas een brief in de Los Angeles Times:

“Afgelopen zomer gingen wij met ons gezin op vakantie naar Zuid Europa. Tijdens ons verblijf in een hotel ging onze zoon Dylan naar het zwembad. Even later kwam hij rennend naar onze kamer terug. Een man in het zwembad had allerlei beledigingen naar hem geschreeuwd.”

“Wat het eerst in mij opkwam was: Heb je je misdragen?”

“Nee”, zei Dylan tussen zijn tranen door.

“Ik staarde hem aan. Plotseling bedacht ik met afschuw waardoor de man misschien zo beledigend was geweest: Dylan droeg een Davidsster.”

“Nadat ik hem gekalmeerd had, ging ik naar het zwembad en vroeg ik aan de mensen die daar werkten om de man aan te wijzen die naar hem had geschreeuwd. We zijn gaan praten. Het was geen aangenaam gesprek. Daarna ben ik bij mijn zoon gaan zitten en ik heb tegen hem gezegd: “Dylan, je hebt daarnet voor het eerst meegemaakt wat antisemitisme is.”

“Mijn zoon is sterk. Hij woont gelukkig in een land waar weinig antisemitisme voorkomt. Maar nu leert ook hij aan welke gevaren een Jood het hoofd moet bieden. Deze les had ik hem liever niet hoeven leren, ik hoop dat hij dit nooit aan zijn kinderen hoeft te leren.”

Een Open Brief aan Michael Douglas

Beste Michael

Mijn naam is Michael Laitman. Ik ben een Jood en ik woon in Israel. Ik voel me diep geraakt door wat je verteld hebt over wat je zoon in Zuid Europa heeft meegemaakt. Ik bewonder je moed om open te zijn over wat velen niet openlijk durven te zeggen en je bekendheid draagt bij aan het belang van een gevoelig onderwerp dat grondig onderzocht moet worden.

Als een Jood die in Rusland is geboren heb ik mijn deel meegemaakt op het gebied van antisemitische ervaringen. Het heeft mij, evenals jou, niet zwak gemaakt, integendeel, het heeft mij geholpen om mijn Joodse identiteit vorm te geven. Dit heeft uiteindelijk geleid tot mijn emigratie naar Israël. Ik zou kunnen zeggen dat antisemitisme mij leidde naar Zionisme.

De vele jaren wetenschappelijke studie op het gebied van filosofie, Kabbalah en ontologie hebben mijn blik op de wereld gevormd, gebaseerd op de Joodse roots die nauw verbonden zijn met de moderne wetenschappelijke denkwijze. Ik heb een groot deel van mijn tijd gewijd aan studie en onderzoek naar de oorzaak van antisemitisme omdat ik wilde begrijpen waarom dit verschijnsel niet verdwijnt, maar juist onder nieuwe voorwendselen steeds weer opdoemt. Ik heb mijn standpunt uiteengezet in twee artikelen die onlangs in The New York Times zijn verschenen: “Who Are You the People of Israel?” en “What do We Jews Owe the World?” Ik heb daarin mijn standpunt beschreven en ik wil dit nu graag met je delen.

Er is maar één oorzaak te vinden voor alle uitingen van antisemitisme. Noch de Joden, noch degenen die de Joden niet mogen, weten wat de belangrijkste oorzaak is van antisemitisme. Net zoals onbewuste impulsen ons dwingen om dingen te doen die we niet kunnen verklaren, is antisemitisme op geen enkele rationele basis gestoeld. Bij de eerste tekenen van sociale en financiële crises neemt het antisemitisme toe en uit het zich in de vorm van beschuldigingen en eisen ten aanzien van de Joden.

Antisemitisme kan uitsluitend uitgeroeid worden door het uit de maatschappij te verbannen. Het meest verbazingwekkende is dat de slachtoffers van antisemitisme de sleutel in handen hebben voor de oplossing van dit probleem. Ieder van ons, iedere man, iedere vrouw en ieder kind, is geboren met een basisverlangen om in vrede, veiligheid en geluk te leven.

In het onbewuste van ieder mens is de gedachte geworteld dat dit alleen mogelijk is als alle mensen op de wereld leren om zorgvuldig en met gevoel met elkaar om te gaan. Net zoals we in een familie zorg hebben voor onze familieleden, zal de mensheid als geheel alleen in staat zijn om te overleven als mensen als familie met elkaar kunnen omgaan en niet als vijanden.

Vele generaties geleden, voor de vernietiging van de Tempel en de verbanning uit het land Israël, vormde het Joodse volk een samenleving waarin zulke relaties bevorderd werden. Diep in ons is deze eigenschap slapende aanwezig, we moeten deze eigenschap wakker maken in ons, zodat wij onze verhoudingen van verwantschap en vriendschap in de gehele maatschappij kunnen herstellen. Wij zijn vergeten dat wij deze eigenschap bezitten en andere volkeren zijn zich niet eens bewust van het bestaan ervan.

De Joden en mensen van andere nationaliteiten voelen instinctmatig dat het Joodse volk iets ‘achterhoudt’, iets speciaals dat zij met andere volkeren niet willen delen, het is iets dat van vitaal belang is voor de overleving van de mensheid. Daarom wijzen mensen in moeilijke tijden naar de Joden en wij roepen woede en wrok in hen op, dit leidt vaak tot geweld. De naties van de wereld voelen instinctmatig en onbewust dit ‘iets’ dat het model is van een maatschappij die wij in het verleden al gecreëerd hebben, onze bekwaamheid om de maatschappij in stand te houden op basis van solidariteit, verantwoordelijkheid voor elkaar en zorg voor anderen.

De oude Joodse samenleving was gebaseerd op het gebod: “Heb je naaste lief als jezelf.” Dit voorschrift moet opnieuw bindend worden in onze hyper egoïstische samenleving, maar we hebben geen idee hoe we het in het leven moeten toepassen.

Veel mensen haten de Joden maar niemand heeft een duidelijke verklaring voor de oorzaak van deze haat en er is ook niemand in een positie om dit tegen te gaan. Omdat wij vanaf onze geboorte nog steeds het zaad van wederzijdse verantwoordelijkheid in ons dragen, moeten we het tot leven wekken en dit unieke weten met de hele wereld delen. Als wij daarin slagen zal niet alleen het antisemitisme verdwijnen, maar zullen ook alle andere vormen van haat ophouden te bestaan.

De meeste Joden zijn zich niet bewust van deze slapende eigenschap en ze zijn zich er niet eens van bewust dat deze bestaat. Stel je eens voor dat je verteld wordt dat je iets heel kostbaars in je zak hebt en dat je het alleen maar uit je zak hoeft te halen om de eigenaar te worden van dit waardevolle geschenk. Zou je je afvragen of je deze kostbare edelsteen wel wilt gaan pakken?

Wij bezitten een kostbaar geschenk: ‘verantwoordelijkheid voor elkaar’ genaamd. Het is slapende in ons hart aanwezig en wij weigeren om het te erkennen. Als wij ons hart maar een klein beetje openen, zullen we het daar vinden. Het is onze plicht om dit geschenk meteen met de hele wereld te delen, alleen daarom hebben wij het gekregen. Het is een wonderbaarlijke eigenschap die in ons is ‘ingebed’, niet om voor onszelf te houden maar om aan de andere volkeren te geven.

Beste Michael, dit is de enige manier om de toekomst van het Joodse volk en van de hele mensheid veiliger en stralender te maken en ik hoop van ganser harte dat je je wilt aansluiten bij onze opdracht.

Met vriendelijke groet,

Michael Laitman

Filed under: Antisemitisme, Liefde, Wereld | Add Comment/Ask Question→