Vraag: Is het misschien zo dat het ons ontbreekt aan een gevoel van vrees met betrekking tot de grootheid van onze rol en onze opdracht als wij erop uitgaan om te dissemineren?

Antwoord: We kunnen onmogelijk eisen dat een mens dit gevoel van vrees heeft als hij geen zicht heeft op het geheel. Hoe zou een klein kind bijvoorbeeld kunnen weten hoeveel zijn ouders van hem houden? Hij rent rond en voelt niet hoe belangrijk hij is, hoe belangrijk zijn rol is, het feit dat hij bestaat. Als hij zou kunnen begrijpen hoe belangrijk hij voor zijn ouders is, voor de mensen om hem heen, zou hij misschien op een andere manier rondrennen.

Dit geldt ook voor ons: hoe kunnen we weten dat we oneindig geliefd zijn door de Schepper? Wij horen daarover spreken maar we begrijpen het niet en nemen het niet voldoende waar om daardoor op een andere manier te gaan handelen.

Vraag: Hoe kunnen we ons zo ontwikkelen dat onze verbinding met het Doel en de grote verantwoordelijkheid die wij hebben ons zodanig zal beïnvloeden dat wij anderen niet in de steek laten voordat wij ze gebracht hebben naar de plek waar ze moeten zijn?

Antwoord: Doe elke keer eenvoudigweg wat je hebt te doen, dan zal alles zich geleidelijk aan ontwikkelen. Maak je geen zorgen, laat wat werk aan de leraar over, aan de groep en aan de Schepper. Neem niet de hele schepping op je schouders.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 5/4/14, Writing of Rabash

Filed under: Disseminatie, Vrees | Add Comment/Ask Question→