Over geld en algemene economische vraagstukken zijn er door Nobelprijswinnaars op dit gebied al talloze boeken geschreven. Het is interessant dat men zich desondanks vaak vergist.

De mogelijkheid om te profiteren van verbinding met andere mensen, om bij inkoop en verkoop speciale relaties met hen te creëren, verandert een mens in Adam (een menselijk wezen). Vroeger werd er alleen handel gedreven door middel van macht.

Maar nu is iedereen die geld heeft bovenaan de sociale ladder te vinden.

Als ik geen geld heb, kan ik niet aan voedsel komen, ik kan geen gezin vormen en geen huis kopen. In ruil voor geld koop ik macht, respect en al mijn communicatiemiddelen, want alles is afhankelijk van betaling, hoe dan ook. Het blijkt dat geld een dekking is waarmee ik elke wens kan vervullen.

Sommige dingen kan ik niet kan kopen, zoals wijsheid of andere eigenschappen die de natuur kan geven. Maar we kunnen ze krijgen door mensen om te kopen die zulke eigenschapen wél bezitten. Ik kan bijvoorbeeld iemand betalen voor het schrijven van een boek dat op mijn naam komt te staan.

Nog niet zo lang geleden was er geen vervanging voor geld. Maar in de 60er jaren vormde zich een groep mensen die rijkdom associeerde met minachting. Ze wilden gelukkig zijn met andere dingen, ze wilden innerlijk gelukkig zijn.

En hoewel het ego snakt naar vervulling, willen veel mensen niet langer meer onder voortdurende druk leven. Iemand die arm is, is niet gelukkig omdat hij geen geld heeft en iemand die rijk is, is niet gelukkig omdat hij behalve zijn geld niets anders heeft. Dit is geen geldprobleem, maar een probleem van de maatschappij die ons deze waarden dicteert.

Als een mens de mogelijkheid heeft om alles te kopen wat hij maar wil, raakt hij zijn verlangen kwijt. In dit opzicht zijn de armen succesvoller dan de rijken. Als ik een behoefte heb waaraan ik kan voldoen door me ervoor in te spannen, helpt me dat vooruit, ik ben gelukkig als ik er plezier aan beleef om ervoor te werken, voor iets dat mij vanuit de toekomst toelacht.

Een prachtig voorbeeld van deze behoefte is het verlangen van geliefden om elkaar te ontmoeten. Dit maakt hun hele leven stralend, ze wachten op deze ontmoeting en zijn bereid om daarvoor alle moeilijkheden te overwinnen.

Als we zouden kunnen leven zonder afhankelijk te zijn van de maatschappij, laten we zeggen op een onbewoond eiland en we onze kinderen zouden kunnen opvoeden zoals we het werkelijk willen, zouden we ze kunnen laten wennen aan een eenvoudige manier van leven. Dan zouden ze zonder spanning kunnen leven, zonder crises en narigheid.

De wereld bevindt zich momenteel in een economische crisis. Maar in feite is het een ideologische crisis: We hebben kunstmatige verlangens in mensen ontwikkeld en vervolgens blijkt dat we ze niet kunnen vervullen. Door wat wij vorderen en eisen zal iedereen binnenkort zijn eigen planeet willen hebben. Maar zelfs dan zal men zich niet kunnen ontspannen omdat men meteen jaloers is op zijn buurman die een grotere planeet heeft.

De tijd is aangebroken om te onderzoeken hoe we gebruik kunnen maken van de macht van dekkingsmiddelen, de macht van het geld. Enerzijds is het nodig om iemand zo op te voeden dat hij zijn behoeften zal beperken tot een noodzakelijk niveau dat haalbaar is.

Anderzijds moeten we zorgvuldig nadenken over een manier waarop we de economie zo kunnen organiseren dat deze bereid is om alles te produceren wat nodig is en daarnaast moeten we ook nadenken over een educatie systeem dat mensen zal leren om bereid te zijn om genoegen te nemen met niet meer dan de noodzakelijke levensbehoeften en hen zal leren om manieren te vinden om hun vrije tijd in te vullen.

Hieruit volgt dat in de nieuwe economie mensen bezig zullen zijn met het creëren van dekkingsmiddelen voor het rationele evenwicht van fysieke verlangens en eveneens voor hogere spirituele verlangens die zij in zichzelf zullen ontdekken. Zo zullen zij zich ontwikkelen.

From KabTV’s “A New Life” 10/11/12

Filed under: Economie, Geld, Maatschappij | Add Comment/Ask Question→