Vraag: In een workshop streven we zozeer naar de staat van eenheid, dat we gaan voelen dat iedereen dit wil bereiken. Maar als dit gevoel er niet is, is het dan de moeite waard om door te gaan totdat we het krijgen?

Antwoord: Het ontstaat langzamerhand binnen een groep vrienden die door veel externe omstandigheden met elkaar verbonden zijn. Als ze regelmatig aan zichzelf werken vanuit een gezamenlijke verbinding en zichzelf ertoe verplichten om openlijk van alles te bespreken, ervaren ze samen een soort graadmeter (aanduiding) die aantoont of er genoeg afstemming op elkaar was om de eenheid te gaan voelen en in stand te kunnen houden.

Als iemand deze staat zelfs maar een beetje loslaat, voelt hij het onmiddellijk, hij krijgt een innerlijk gevoel dat hij ergens ‘uit is gevallen’ en hij moet er weer binnengaan en vasthoudend met de vrienden communiceren.

De geest van eenheid is van een ieder van ons afhankelijk. Praat dus over deze staten met elkaar en zorg voor de meer kwetsbare vrienden die zich onder jullie bevinden, help ze in zekere zin om zich te ontwikkelen, ‘injecteer’ deze geest in alle anderen door je gedachten en je gedrag. Dit moet je doen!

We zien dat niet alle mensen tijdens de Uittocht uit Egypte krachtig genoeg waren, alleen de priesters – de Cohanim – en de Levieten, het was maar een klein gedeelte van de mensen, een groep. Wie zijn ‘die mensen’? Het is een groep waarvan maar een klein gedeelte gereed is om voorwaarts te gaan en de leraar te volgen, om een voorbeeld te zijn voor de realisatie van deze gedachte.

Zo werken we samen voor de rest en voor de hele wereld.

From the Convention In St. Petersburg 9/18/14, Preparatory Lesson 1

Filed under: Eenheid, Groepswerk, Spiritueel Werk | Add Comment/Ask Question→