Vraag: In mijn spirituele werk kan ik de Schepper en de groep onmogelijk met elkaar verbinden. Wat moet ik doen?

Antwoord: Wie heeft me deze groep gegeven? Wie heeft mij er naartoe gebracht en alles georganiseerd? Wie bestuurt al die mensen die tegenover mij zitten?

In de groep van tien zitten er negen mensen naast mij en zij zijn allemaal bereid om zich met mij te verbinden. Wie leidt al die mensen, wie selecteert ze, bereidt ze voor en spoort ze aan tot verbinding met elkaar? Welke Kracht zou dit anders kunnen zijn dan de Schepper? Er is geen andere Kracht. Ik moet alleen nog onthullen hoe Hij dit doet hoe Hij als een poppenspeler de touwtjes van iedereen in handen heeft en op welke manier Hij ons bij elkaar brengt.

En waar ben ik? Wie van ons heeft een vrije wil, waarin komt dit tot uitdrukking, in welke precieze innerlijke beweging?

Dan ga ik nadenken, ik kijk naar de anderen en ik realiseer me dat de Schepper alles heeft gedaan en dat Hij ons de gelegenheid heeft gegeven om het verlangen naar gezamenlijke verbinding te vergroten met het Doel om Hem te gaan ontdekken, zodat Hij van een verborgen poppenspeler zichtbaar wordt als Degene die alle lege plekken tussen ons vult. Plotseling gaan we elkaar zodanig aanvullen dat er een perfect systeem ontstaat waarin iedereen op een volmaakte manier past, dit komt tot stand door al onze krachten, onze eigenschappen en intenties, door onze verlangens en gedachten.

Afgezien van de mogelijkheid om ons perfect met elkaar te verbinden en te streven naar eenheid, wordt al het overige door de Schepper gedaan. Wij hoeven alleen te laten zien dat wij een beweging maken naar de ideale verbinding. En ook dit wordt door Hem gedaan, maar wij moeten ernaar blijven streven.

Wij weten verder niets, begrijpen het niet en voelen het niet. Wij willen alleen dat het gebeurt, met Zijn Hulp.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-day-one-09-19-14/

Filed under: Congressen, Groep, Groepswerk, Innerlijk Werk, Spiritueel Werk, Vrije Wil - Geen reacties→

Het is onmogelijk om de verborgen motieven voor de moderne trends te negeren, de ideologische component van het grote menselijke kwaad dat weigert om terug te keren naar de juiste koers van de natuur. De wereldleiders hebben geen gezinnen of nageslacht nodig. Ze zijn niet geïnteresseerd in de groei van de wereldbevolking en hebben geen behoefte aan miljarden mensen “extra”.

Dus dan wordt er een beleid voor de beperking van de wereldbevolking voor de volgende generatie uitgewerkt. De elite over de hele wereld ziet de daling van de wereldbevolking niet als een probleem, zelfs niet als deze tot 50 procent wordt verminderd of zelfs tot 80 à 90 procent wordt gereduceerd. De tien procent die overblijft kan zich van voldoende levensbehoeften voorzien. Het menselijk ego is klaar om de instelling van het huwelijk op te heffen en men laat zich daarbij leiden door de media, onderwijs, cultuur, enzovoort. Deze methoden zijn succesvol bij het verspreiden van een nieuwe wereldorde op grote schaal.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat wij een sterke oppositie zullen ondervinden als we gaan praten over de correctie van de mens, te beginnen met het herstel van het gezin, met inbegrip van de rol van het gezin bij het krijgen van kinderen. Velen zullen een poging doen om ons tegen te houden.

Ik hoop nog steeds dat de vijandige benadering die heeft geleid tot een respectloze houding ten opzichte van het gezin en alles wat daarmee samenhangt, een voorbijgaand fenomeen is. Immers, de groeiende crisis heeft ook een pijnlijke invloed op de elite die deze trend achter de schermen in handen heeft. Dan zal men gaan voelen dat hun benadering moet veranderen.

Op het ogenblik beoordeelt men de ondersteuning van deze trend gunstig, zodat er zo weinig mogelijk gezinnen en kinderen zullen zijn en de wereldbevolking zo spoedig mogelijk zal afnemen. Maar op termijn, als de crisis ook hen bereikt, zullen zij van mening veranderen. Als we over de staat Israël spreken, staat ons echter niets in de weg. Er zijn geen hindernissen en er is openlijk geen negatieve houding. Wij moeten natuurlijk handelen waar wij de kans krijgen.

Ten aanzien van deze kwestie zullen we niet met weerstand geconfronteerd worden. Een deel van de natie gelooft in de waarden van de familie, dit vloeit voort uit gewoonte of een traditionele benadering. We herinneren ons het ouderlijk huis waar alle familieleden onder hetzelfde dak bij elkaar kwamen en wij waarderen dat ook. Wij herinneren ons de buurt, de vrienden uit onze kindertijd en dit alles is een goede basis voor dit onderwerp.

Wij moeten die traditie, die nog niet vergeten is, herstellen en weer deel laten uitmaken van onze cultuur. Pas het toe in de kunst om het concept gezin weer tot leven te brengen. Ik stel voor dat het een soort nationale missie wordt die gaat leiden tot verschillende manieren om deze traditie te ondersteunen, door via kunst, films, boeken of verhalen de waarde van saamhorigheid, liefde en een goed ouderschap te benadrukken. We moeten mensen de schoonheid van familie relaties laten zien waardoor aan iedereen een sterke ondersteuning wordt meegegeven. We moeten deze kwestie zelfbewust aan de regering presenteren, die niet genoeg steun geeft aan jonge paren met betrekking tot huisvesting, zwangerschapsverlof, dagopvang, financiële voordelen, enzovoort. Dit probleem moet een kwestie van nationaal belang worden en moet worden beschouwd als een algemeen nationaal probleem. Wij moeten iedere man en vrouw aanmoedigen om mee te doen met deze missie.

We moeten voorbeelden laten zien van succesvolle paren en Tv-programma’s produceren die dit onderwerp belangrijk maken en informatie verstrekken over deze kwestie. Wij moeten clubs oprichten waar ouders en kinderen samen tijd kunnen doorbrengen en hen aanmoedigen om het weekend buiten in de natuur door te brengen. Het is vooral belangrijk om moeders te helpen op wie de grootste last rust in de eerste jaren van zorg voor de jonge kinderen.

De maatschappij, de staat en de overheid moeten het probleem van algemene steun als een nationaal project zien en rekening houden met alle gevolgen die hieruit kunnen voortvloeien. Zo presenteren we een goed voorbeeld voor de hele wereld waar nu de tegenovergestelde trend duidelijk zichtbaar is

Ik zie hierin niet alleen de correctie van het gezin, maar de correctie van de hele wereld. Op deze manier kunnen we goede familie relaties implementeren waardoor jongeren leren voor elk aspect van het leven. Het embryo wordt omringd door zijn moeder. De baby ligt in een wieg. De peuter wordt omringd door familieleden. Het jonge kind heeft ook nog de ondersteunende omgeving van de kleuterschool en de school. Een jong stel moet dus worden omgeven door een ondersteunende sfeer die hen kracht geeft en hen helpt door middel van speciale toewijding, zelfs meer nog dan tijdens de kindertijd. Dit is immers een moeilijke situatie en elke gezin heeft zijn eigen specifieke problemen.

Ten eerste moeten we een speciale omgeving creëren door te zorgen voor jonge mensen en jonge paren en hen educatie aanbieden. Als we deze richting niet opgaan, zal de situatie verder verslechteren tot er zo weinig mensen zullen overblijven dat wij de natie niet zullen kunnen handhaven en de onderlinge verbinding niet in stand kunnen houden.

Met andere woorden, het onderwerp gezin en familie heeft veel aandacht nodig met betrekking tot de staatsveiligheid, wij moeten de nieuwe mondiale trends ten aanzien van deze kwestie niet volgen. We moeten begrijpen dat wij ons in een bijzondere situatie bevinden, dus onverschilligheid, gebrek aan respect en een beleid van de kant van de overheid dat opzettelijk tot destructie leidt, is eenvoudigweg onaanvaardbaar en leidt tot een heel gevaarlijke situatie.

From the program “A New Life” 7/22/14

Filed under: Gezin, Huwelijk, Kinderen, Maatschappij - Geen reacties→