Vraag: Uit wat voor staat wordt een gebed geboren? Vanuit volkomen duisternis als ik geen enkel enthousiasme meer voel en het me duidelijk is dat ik mij niet met de vrienden kan verbinden? Of moet er toch enig enthousiasme zijn over deze eenheid en verbinding? Of moet ik de grens van mijn mogelijkheden bereikt hebben, als ik mij met niemand meer kan verbinden, ontstaat dan van daaruit de intentie?

Antwoord: Noch het eerste, noch het tweede, noch het derde. Het gebed noemen we een verlangen dat aan het systeem toegevoegd wordt en het in beweging zet. Het resultaat daarvan is dat er een verandering optreedt in het systeem en dat het opnieuw gebouwd wordt, je stijgt één niveau hoger. Het is mogelijk dat je het niet voelt, maar je ontvangt vooruitgang. Een dergelijke wijziging in het systeem kan alleen plaatsvinden als je voor anderen vraagt.

Vraag: Maar ik ben een egoïst. Hoe kan ik voor anderen vragen?

Antwoord: Probeer het mechanisch, doe alsof je voor de vrienden vraagt. Laat diep tot je doordringen dat ze om je heen staan. Zelfs wat je ervaart zal mechanisch en onecht zijn, maar dat is niet belangrijk. Boven een dergelijke leugen uit – die we noemen ‘voor mijzelf ontvangen’ Lo Lishma (niet voor Haar Naam) – zal het Licht zonder enige twijfel komen en je gaan corrigeren. In feite is het geen leugen, maar je ware staat. Maar als jij als een klein kind probeert te spelen dat je je in de juiste staat bevindt, zul je op de juiste wijze groeien.

http://laitman.com/2014/09/convention-in-st-petersburg-09-18-14/

Filed under: Correctie, Gebed, Groepswerk, Innerlijk Werk - Geen reacties→