Vraag: Waarom komt het vraagstuk van Shabbat weer ter sprake in Parashat HaShavua (wekelijkse Torah gedeelte) ‘Na de dood’, na de beschrijving van de ram die naar de woestijn wordt gezonden en de andere ram die als offer wordt aangeboden? In de Uittocht uit Egypte wordt Shabbat immers als genoemd?

Antwoord: Op het eerste gezicht lijkt een verwijzing naar Shabbat overbodig en onnodig. Maar het punt is dat alle daden die wij verrichten alleen bedoeld zijn om ons naar de staat van Gmar Tikkun (het einde van de correctie) te brengen die Shabbat genoemd wordt. Shabbat symboliseert het einde van al het werk, wanneer alles gecorrigeerd is en er geen noodzaak meer is om nog iets te doen. De staten die geleidelijk aan worden gecorrigeerd, worden toegevoegd aan de eerder gecorrigeerde staten en worden op één algemene rekening gezet die tenslotte zijn uitdrukking vindt in de staat van Shabbat.

Maar na elke daad eindigt elk niveau ook weer in dezelfde staat, omdat ik – als mij 20 kilo verlangens wordt gegeven met de bedoeling om ze te corrigeren tot liefde en geven en ik het einde van de correctie van dit deel bereik – een tijdelijke staat van Shabbat binnentreed. Wanneer ik mijn ziel volledig corrigeer, bereik ik de laatste staat: de Grote Shabbat.

From KabTV’s “Secrets of the Eternal Book” 3/6/14

Filed under: Shabbat, Spiritueel Werk, Torah | Add Comment/Ask Question→