Vraag: Waarom heb ik tijdens het lezen van De Zohar plotseling gevoelens die ingaan tegen mijn inspanningen om de juiste intentie vast te houden en aan de vrienden te denken, een gevoel van werkelijke haat?

Antwoord: Het blijkt dat ik aan de vrienden denk en bezorgd over hen ben en plotseling voel ik hoe de haat naar hen in mij opkomt. Dit geeft aan dat ik het werk nu niet meer aantrekkelijk vind en dat ik mezelf er gewoon toe moet dwingen om aan hen te denken en zo blijft er tenslotte niets meer van dit soort werk over.

Maar het is iets goeds, want daarmee is al duidelijk dat ik de basis mis. Inderdaad, waarom zou ik me ineens over hen bezorgd maken? Het lijkt alsof ik een vreemde baby in mijn handen krijg en gedwongen word om voor hem te zorgen, maar ik voel me onverschillig naar hem toe en ik heb totaal geen gevoelens voor deze baby. Voor zover ik kan, zorg ik zo goed mogelijk voor hem, gewoon vanuit medeleven en medelijden, maar dan verlies ik mijn geduld en ik vraag of ik niet meer voor hem hoef te zorgen. Ik word er zo moe van dat ik hem gewoon begin te haten.

Maar als het mijn eigen baby was, zou ik alles kunnen verdragen en eindeloos voor hem blijven zorgen. Dit betekent dat liefde ons kracht geeft. Als ik geen kracht heb om bezorgd te zijn over mijn vrienden in de groep, betekent het dat het mij aan liefde ontbreekt. Dat is een mooie ontdekking!

Als ik bezorgd ben of alle vrienden verder kunnen komen en of we allemaal beloond zullen worden met een onthulling, terwijl we aan het lezen zijn, als ik bezorgd ben over hen op een zachte, liefhebbende manier, zoals ik bezorgd ben over mijn baby, kan ik meten in welke mate ik op weg ben naar het Doel. Dit is een heel nauwkeurige manier om te meten. Deze houding naar de vrienden komt natuurlijk van het Corrigerende Licht en niet vanzelf. Ik moet dan ook het Licht, dat schijnt en mij zoveel steun geeft, danken.

From the 3^rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/10/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Correctie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Intentie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

In het Nieuws (van Pro100News): “Als iemand 70 jaar oud is en hij 8 uur per etmaal slaapt, heeft hij 22 jaar geslapen. We besteden 15 procent van ons leven aan werken, dat is 12 jaar. Een inwoner van een stad besteedt 5 à 8 jaar aan reizen. Dagelijks koken neemt 7 jaar van ons leven in beslag, voor alleenstaande mensen is dat 2 jaar minder.”

“We besteden 4 jaar aan het eten van gekookt voedsel. Een huisvrouw besteedt 9 jaar van haar leven aan huishoudelijk werk, een werkende vrouw 4 jaar. Er wordt 4 jaar besteed aan televisie kijken, 2 jaar aan telefoneren, 4 jaar aan winkelen, enz. Het leven is kort en we moeten het niet verspillen aan domme dingen!”

Mijn commentaar: Het belangrijkste is niet wat we fysiek doen, maar waar we onze gedachten op richten. Het is mogelijk en noodzakelijk om dit allemaal te doen, de vraag is echter: “Waarvoor leef je de 70 jaar van je leven die je worden gegeven?” Als je je bezighoudt met het willen bereiken van de betekenis van het leven, namelijk opstijgen naar het volgende niveau van de menselijke ontwikkeling, naar de hogere wereld, dan leef je niet tevergeefs … hoewel je uiterlijk bezien dezelfde dingen doet als anderen. Het belangrijkste is je intentie bij alles wat je doet, hoe gewoon het ook is!

Filed under: Intentie, Nieuws - Geen reacties→