Vraag: Een student denkt misschien dat hij dichtbij de leraar staat, maar misschien is dat niet waar en het kan ook andersom zijn, dat iemand denkt dat hij ver van de leraar af staat maar dat hij hem eigenlijk nabij is. Hoe kunnen we dat meten?

Antwoord: We meten dat niet vanuit wat een student daarvan denkt, maar vanuit de mogelijkheden die hij had om zich tegen zijn wil in ondergeschikt te maken en vanuit de inspanningen die hij daarvoor geleverd heeft. Nabijheid wordt, evenals andere dingen, gemeten naar de inspanning die we boven ons ego uit leveren. We kunnen de dingen alleen vaststellen via ons ego. De maat wordt bepaald door hoeveel ik bezit: hoe ik mijn verlangens ter hand kan nemen en ze weeg zoals gewichten op een schaal. Alles is afhankelijk van het wegcijferen van jezelf. Verwacht niet dat je een of ander statisch systeem bereikt dat op een keer gestabiliseerd is en dan blijft bestaan. Wij hebben voortdurend werk te doen, het gaat door, in drie staten: overgave, differentiatie en matiging, dit is het voortdurende werk van de lagere ten opzichte van de hogere, van een mens ten aanzien van de groep en van een groep ten aanzien van de leraar.

Vraag: Is het waar dat als het iemand niet lukt om zich met de leraar te verbinden tijdens het leven van de leraar, het voor die mens heel moeilijk zal zijn om zich later met hem te verbinden?

Antwoord: Ik denk niet dat het ook maar enigszins mogelijk is om dat later te doen. Probeer eens om je nu te verbinden met Baal HaSulam of met een andere grote Kabbalist! Deze wereld is geschapen om het voor ons mogelijk te maken om een fysieke verbinding te bereiken, zodat wij de hogere enigszins zullen kunnen waarnemen. Als wij geen fysiek contact met de hogere hebben, hoe kunnen wij ons dan vasthouden aan Hem? Nu heb je ogenschijnlijk de fysieke vorm van de leraar voor je, een fysiek beeld waarmee je in contact kunt komen. Je kunt je al verbinden met dit beeld, aan hem geven en hem dienen. Op die manier verkrijg je een plaats bij hem, al naargelang je inspanningen. Er staat geschreven dat als de bruidegom een belangrijk man is en hij van zijn bruid een ring cadeau krijgt, het is alsof hij die ring aan haar gegeven heeft. Als je werkelijk wilt dienen en geven, voel je dat je ontvangt. Dezelfde verhoudingen moeten er zijn tussen de vrienden en iedereen moet zich zo voelen met betrekking tot de anderen.

Vraag: Wanneer verbind ik me met de leraar, is dit voor of na de Machsom (barrière)

Antwoord: Je zult niet over de Machsom komen als je jezelf niet wegcijfert voor de leraar. Wij zijn hier om een systeem te bouwen dat boven de Machsom vorm zal krijgen. Als dit systeem niet bestaat uit de relaties die boven de Machsom noodzakelijk zijn, hoe zou je dan over de Machsom kunnen gaan? Je komt niet over de grens van de spirituele wereld door er langs te lopen, maar door middel van onze onderlinge verbindingen, door de Machsom te overwinnen die ons van elkaar scheidt.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/27/14, Topic of Lesson: “Teacher”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar, Spiritueel Werk - Geen reacties→

De groep moet een middel zijn om te kunnen stijgen, om de kleine staat (absoluut geven) te bereiken, om het belang van het Doel na te streven. In een groep zijn betekent niet dat je zomaar deel uitmaakt van een gezelschap van honderd mensen. Een groep is een systeem waarin je in de rechterlijn wilt zijn en het punt van keuze volgt.

Vóór de keuze is het nog geen groep, maar alleen een verzameling mensen, zoals de massa die Egypte verliet en nog niet getransformeerd was tot een volk, het was alleen nog maar een menigte. Pas nadat zij de Torah hadden ontvangen en in Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) met elkaar verbonden waren, wordt er van hen gezegd: “Heden zijn jullie Mijn volk geworden.”

Nadat het ego was ontdekt en tussen hen allen de Berg Sinaï (‘Sin’ betekent ‘haat’) aanwezig bleek te zijn, raakten degenen die zich hadden verzameld aan de voet van de berg door hun gedachten van elkaar afgescheiden, pas dan voelt een mens dat hij de groep nodig heeft.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 3/2/14

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groep, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Het fundament van de groep is de dagelijkse ochtendles. Iemand die daar niet bij is, in ieder geval gedurende de tijden die voor hem geschikt zijn, kan eenvoudig niet met mij verbonden zijn. En verder moet de les een voortgaande actie worden waarbij wij allemaal door elkaar “gemixt” worden zodat wij onszelf gaan zien als één geheel en daarbij het Licht verwachten dat zich tussen ons zal openen.

De les moet heel moeilijk zijn, alsof je in een cement mixer zit waarin je deze hele massa door elkaar moet mengen, zand, cement en water worden vermengd totdat alles totaal met elkaar verbonden is. We moeten voelen dat de les zich op die manier ontwikkelt, met veel moeilijkheden en veel inspanning. Als een mens deze moeilijkheid niet voelt en zich er tegen verzet, bouwt hij de Kli niet, hij trekt het Licht niet aan. Deze inspanning moet innerlijk voortdurend gevoeld worden, de spanning en de druk.

Zich hechten aan de Rav, aan de Elyon (Hogere), betekent niet dat je je hecht aan de een of andere mens. De Elyon is geen mens, het is een concept, want in deze mens wordt de verbinding aangetrokken tot iets wat Hoger is. Daarom moet ik het volgende verhelderen:

• Waarom werd hij gekozen om ten aanzien van mij de Elyon te zijn?
• Wat betekent deze term ‘Elyon’ waaraan ik mij moet hechten nu precies?
• En hoe zal ik door middel van deze uiterlijke vorm van hechting – waardoor ik mij hecht aan de Elyon – innerlijke verbondenheid met Hem bereiken?

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/27/14, Topic of Lesson: “Teacher”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Vraag: Er staat geschreven dat de mate waarin het Licht wordt onthuld afhankelijk is van de behoefte van een mens en zijn verlangen (hunkering) naar het Licht. Maar hoe kunnen wij ernaar verlangen als wij ons niets herinneren van het breken van de Kelim (vaten)?

Antwoord: Wij kunnen verlangen naar iets wat wij nooit hebben gehad, het hoeft niet bepaald iets te zijn wat wij kwijt zijn. Ik kan bijvoorbeeld naar een bijzondere auto verlangen die veel geld kost. Hier betekent het dat ik pijn voel omdat ik het Licht niet heb en er voortdurend honger naar voel, ik mis het, ik verlang ernaar.

We kunnen het ook uitleggen als verlangens naar een vervulling uit het verleden, omdat de Reshimo (herinnering) eraan in ons aanwezig is. Wij kunnen ons alleen bewust worden van iets als er een nieuwe Reshimo in ons is ontwaakt, want we leven in een gesloten systeem waarin de hele realiteit gevat is. Er was een verlangen om te ontvangen dat gebroken is en alle delen daarvan dreven uiteen, maar er is een aaneenschakeling van Reshimot aanwezig in elk deeltje dat de verbinding met de andere deeltjes weer tot stand moet brengen, totdat zij allemaal met elkaar verbonden zijn in één complete Kli.

Als wij ergens naar hunkeren, als wij ergens spijt van hebben of ergens naar verlangen, betekent het dat het al eerder in ons aanwezig was. Alles wat ik me maar kan voorstellen is afkomstig van het breken van de Kelim. Anders zou het niet onthuld kunnen worden, niet in onze gevoelens, niet in ons denken en zelfs niet in onze verbeelding.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 2/25/14

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Licht, Reshimot, Spiritueel Werk - Geen reacties→

Baal HaSulam ‘Introductie tot Het Boek de Zohar’, item 65: Het is jullie al bekend dat er een omgekeerde relatie is tussen Lichten en Kelim (vaten): in de Kelim groeien de Hogere eerst (zie item 62), daarom waren de eerste vollediger – in het praktische gedeelte – dan de laatste. Maar met betrekking tot de Lichten – waar de lagere het eerst binnenkomen – zijn de laatste vollediger dan de eerste.

Vraag: Wat wordt er bedoeld met het ‘praktische gedeelte’? Worden hier de praktische Mitzvot (geboden) mee bedoeld?

Antwoord: Dit zijn Mitzvot die wij onder elkaar vervullen op het fysieke niveau, want onze intenties zijn nog niet voldoende onthuld. Ons verlangen is nog niet diep genoeg.

Dit is ook typerend voor de evolutie van de mensheid. Door de tijd heen gaan we langzamerhand over van fysiek werk naar mentaal werk, naar fijnere gebieden, het kan fijnmechanica zijn, nanotechnologie, biologie, enz.

Dit is reeds het werk van de zware Kelim die een grote Aviut (grofheid) van verlangen hebben. Als je er weerstand tegen biedt, is er een grote variëteit van Lichten die overeenstemmen met de huidige diepten van je ego. Je gaat met de Lichten werken, met de intenties, met de delicate maar sterke Kelim, zoals een laserstraal werkt in plaats van handgereedschap. Zelfs de gedachte wordt een middel waardoor wij de wereld kunnen veranderen, wij zijn daar al dichtbij.

Eerder, toen we nog een klein verlangen hadden, konden we het innerlijke deel van de wereld niet binnendringen en alle componenten daarvan niet ontdekken. Zonder een grote neiging tot het kwaad zouden wij er geen verdeling in kunnen aanbrengen, niet kunnen classificeren en ordenen.

We hebben het praktische werk en het werk in onze intentie: het eerstgenoemde is altijd in GE en het laatstgenoemde in AHP. Zolang de Kelim puur zijn – op het niveau van Aviut in de fase van de oorsprong, fase één en twee – brengen onze handelingen ons voordeel. Anders gezegd: in deze staat wordt de intentie een handeling genoemd. Er staat geschreven: “Doe alles wat binnen je vermogen ligt.”

Een dergelijke actie wordt niet met de hand (fysiek) uitgeoefend, maar de intentie is klein. Bovendien wordt zo’n handeling niet ondersteund door de grote grofheid van het verlangen en niet uitgevoerd boven de weerstand uit. Ik vorm nog geen intentie die tegengesteld is aan wat zojuist in mij is onthuld.

Anderzijds bevindt de werkelijke intentie zich bovenop het sterkste verlangen op het derde en vierde niveau van Aviut. Daar is het ego verborgen, het ego waartegen ik moet werken. Het is niet meer iets kleins. Als een klein kind zijn moeder gehoorzaamt – zelfs als het dat niet wil – wel, dat kan gebeuren, maar als je zoiets aan een 15-jarige jongen, die zich al volwassen genoeg voelt, vraagt en hij zijn grootste innerlijke weerstand overwint, gaat het over iets heel anders. Dit is het verschil tussen een actie en een intentie en dit heeft zowel met de positieve Mitzvot te maken (dingen die je moet doen) als met de negatieve Mitzvot (dingen die je niet moet doen).

Vraag: Wat zijn in dit opzicht de fysieke handelingen die we in de groep uitvoeren: taken, enz.?

Antwoord: Deze handelingen worden ook op basis van de intentie beoordeeld. Er staat geschreven dat Mitzvot geen intentie nodig hebben, waarmee de juiste intentie om te geven wordt bedoeld. Maar alles wordt toch beoordeeld op basis van de intentie, zelfs als het voorlopig nog een egoïstische intentie is, maar wel gericht op het Doel.

“Ik wil de Schepper bereiken.”

“Wat betekent dat?”

“Dat weet ik niet, goed zijn.”

“Maar goed zijn betekent om te kunnen geven.”

“Dan wil ik handelen om te kunnen geven!”

De waarheid is dat ik geen idee heb van wat geven is,  ik zeg alleen dat ik het wil, maar dat is niet voldoende om deel van de correctie uit te maken.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/27/14, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gebed, Groepswerk, Intentie, Mitzvot, Spiritueel Werk - Geen reacties→