Uit de Geschriften van Rabash: “Wat betekent het dat De Beker waarover wij een Zegen uitspreken Vol moet zijn in het Werk”: Er is verschil tussen spreken en zwijgen in het werk. Spreken is namelijk de staat van onthulling, dit betekent dat men in spiritualiteit al de staat van de zuigeling heeft bereikt en hij al voelt dat hij zuigt van Kedusha (Goddelijke Aanwezigheid). De staat van zuigen verwijst naar Hassadim (Genade), want Hessed is de staat van geven, want als men de kelim (vaten) van geven verdient, wanneer namelijk alle daden die men verricht ten behoeve van de Hemel zijn en men zich niet langer bezighoudt met zichzelf, betekent dit dat men de staat van Hessed (geven) heeft bereikt.

Hieraan gaat echter de draagtijd vooraf, namelijk dat de Hogere hem corrigeert. In die periode werkt een mens niet aan zijn eigen correctie. Hij maakt zichzelf alleen ondergeschikt en de Hogere doet al het werk. Iedere keer echter maakt een mens zich echter op een andere manier ondergeschikt met betrekking tot nieuwe waarnemingen. Hij ontmoet nieuwe problemen en verstoringen, toch annuleert hij zichzelf, hij buigt zijn hoofd en accepteert alles.

Dit vindt plaats wanneer hij zich als een ongeborene in de baarmoeder van zijn moeder bevindt, waar de ongeborene zich wegcijfert voor zijn moeder en geen eigen mening heeft. Het is dan zoals de wijzen hebben gezegd: “De ongeborene in zijn moeder eet wat zijn moeder eet” en hij heeft geen eigen bestaan, hij stelt geen vragen en doet niets zelf, dit betekent dat hij ‘stom’ is en geen mond heeft om vragen te stellen.

Een mens maakt zichzelf tot iemand die niet spreekt, het is alsof hij helemaal niet bestaat in de Hogere om zo de Hogere niet te storen en zich daar niet te bevinden als een vreemde kracht. Als het embryo een vreemd lichaam is in de moeder, zal haar lichaam onmiddellijk weerstand bieden en het embryo afstoten alsof het iets gevaarlijks is. Maar hier hebben we te maken met het wonder van de natuur, want precies het tegenovergestelde vindt plaats, het hele lichaam van de moeder gaat ten behoeve van het embryo werken in plaats van het af te stoten. Dit gebeurt omdat in de natuur het fysieke embryo zichzelf ook wegcijfert wanneer het zich in de baarmoeder ontwikkelt.

… en dit betekent dat hij stom is en geen mond heeft om vragen te stellen. Dit betekent dat hij zijn mond dichthoudt en niet redetwist, hij cijfert zichzelf weg en accepteert alles. Hij heeft veel vragen en voelt rancune, maar hij geeft toe en argumenteert niet.

En dit is de tijd voor een mens om met gesloten ogen te lopen, boven de rede, en te geloven in de wijsheid van de wijzen en voort te gaan tot aan het einde. Het is niet mogelijk om dit met andere woorden uit te leggen want dit is de periode waarin een mens niets van spiritualiteit begrijpt. Daarom wordt er eenvoudigweg gezegd dat hij zichzelf volkomen moet wegcijferen en vertrouwen op het geloof van de wijzen, namelijk volkomen op hen rekenen. Het doet er niet toe wat ik in mijn hart voel en wat voor twijfels er door mijn gedachten gaan, ik cijfer mezelf weg ten opzichte van de Hogere Voorzienigheid.

Dit wordt de draagtijd genoemd, hij heeft namelijk geen mond om te spreken. Het is de staat van Malchut, de kleinste staat met de grootste restrictie, en het wordt Ibur genoemd, dit komt van de woorden overtreding en oordeel (Dinim), zoals uitgedrukt in de woorden: “De Schepper oordeelde over mij ten behoeve van jou (vanwege jou).”

De kwestie van overtreding en oordeel (Din) moet worden uitgelegd. Omdat men moet lopen met gesloten ogen, boven de rede, verzet het lichaam zich en daardoor moet men dit voortdurend overwinnen, en dit wordt overtreding genoemd, toorn en ellende, want het is zulk moeilijk werk om steeds voort te gaan in een staat van wegcijferen voor de Hogere en de Hogere te laten doen wat Hij van hem wil.

Een mens is bereid om zich op elke mogelijke wijze weg te cijferen. Hij kan de Hogere niet helpen, zoals op de niveaus van gezoogd worden en grootheid. Maar hij is bereid om zichzelf voor de Hogere te annuleren en Hem zijn lichaam en ziel te geven voor correctie. Dit wordt Ibur (draagtijd) genoemd, het is de grootst mogelijke restrictie, het allereerste niveau van spiritueel bestaan. We moeten niet wanhopen, samen zullen wij het bereiken!

From Preparation to the Daily Morning Lesson 2/11/2014

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Groepswerk, Ibur, Innerlijk Werk, Niveaus, Spiritueel Werk | Add Comment/Ask Question→