Vraag: Veteranen uit de Tweede Wereldoorlog herinneren zich dat ze tijdens de eerste dagen van de oorlog enthousiast waren, vol opwinding en vreugde. Maar toen de echte gevechten begonnen, veranderde dit alles in afschuw.

Antwoord: Ik zag zelf de vreugde en de ommekeer naar terreur tijdens de militaire acties waaraan ik in dit land (Israël) heb deelgenomen. De opwinding werd snel vervangen door een verlangen om snel een einde te maken aan dit alles. Dit is nu ook het geval. En mensen kunnen het niet uitleggen.

Iedereen kan veranderen onder de invloed van de omgeving, iemand kan gemakkelijk stoppen met iets waar hij vroeger van genoot.

Neem bijvoorbeeld de antirookcampagne. Ik rook ook, dus ik kan zeggen hoe het mensen beïnvloedt. Velen stoppen met roken. Dertig à veertig jaar geleden rookte iedereen overal, in alle openbare ruimtes: in bussen, op straat en in gebouwen. Het was normaal en er waren geen bezwaren tegen. Vreemd genoeg besteedden mensen er zelfs geen aandacht aan dat iedereen in hun omgeving rookte!

Nu is het zelfs verboden om bij bushaltes te roken, soms zelfs op straat en niet te vergeten in cafés of op allerlei andere openbare plaatsen.

Met andere woorden, we zien dat als een samenleving een bepaald doel voor ogen heeft, de omgeving een mens zo kan beïnvloeden dat hij zelfs zijn vaste gewoonten, zoals roken, kan veranderen. Iedereen beseft hoe belangrijk het is voor een roker is om een sigaret te hebben en toch stoppen mensen met roken.

Als we onze samenleving alleen maar ‘in een stemming zouden kunnen brengen’ voor de veranderingen die ons naar integrale groei en eenheid zouden leiden, zouden we zeker slagen! Het probleem is dat er heel veel in beweging gebracht moet worden – op het gebied van regeringsplannen en internationale plannen – om ons te richten op de toepassing van onderlinge samenwerking. We zullen door dit proces heen moeten, eventueel op een dramatische manier.

From a “Talk on Integral Upbringing” 5/25/12

Filed under: Integrale Educatie | Add Comment/Ask Question→