Vraag: Waarom brak de wereld Atzilut niet tegelijkertijd met de wereld Nekudim? Heeft Atzilut een verdedigingssysteem dat het breken voorkwam?

Antwoord: Dat is juist! Dit mechanisme heet: ‘de correctie van de drie lijnen’, wanneer het opstijgen van MAN, het gebed, en de verbinding tussen het ontvangende en het gevende deel direct tot stand worden gebracht, in tegenstelling tot de wereld Nekudim waar al het Licht in de Kli, het verlangen, neerdaalt en het breken tot gevolg heeft.

In de wereld Atzilut bereidt de Kli zich eerst voor door de drie lijnen met elkaar in overeenstemming te brengen. Het lijkt alsof zij vooraf in contact is geweest met de Hogere en van tevoren wist wat zij zou gaan ontvangen.

Zij kent het totale complete Licht dat de Hogere kan geven, het gehele niveau (GAR), maar zij vermindert zichzelf tot een zeker niveau om zo slechts een deel van dat Licht te ontvangen en zij accepteert het in de gevende Kelim, Malchut dat naar Bina is opgestegen, boven Malchut zelf uit. Op deze wijze wordt het Licht onthuld en door de lagere geaccepteerd.

In andere werelden, in tegenstelling tot de wereld Nekudim, heeft de wereld Atzilut een afweermechanisme aan beide zijden: 1. De Hogere, die aan de lagere geeft, maakt alleen VAK de Hochma vrij, slechts een kleine hoeveelheid Licht. 2. Als de lagere zich voorbereidt om dit Licht te ontvangen, maakt hij eerst contact met de Hogere en vormt hij zelf een systeem, ‘de drie lijnen’ genaamd, om voorbereid te zijn om in ieder geval een deeltje van het Licht te ontvangen, niet regelrecht maar via de drie lijnen.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 12/5/10, “The Study of the Ten Sefirot”

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Kabbalah Studie, Licht, Spiritueel Werk, Werelden - Geen reacties→

Nu wij ons in alle landen ter wereld met speciale disseminatie bezighouden onder het gewone publiek, wil ik hierover graag een aantal heel serieuze dingen zeggen.

Onze acties in alle lagen van de maatschappij moeten maar één doel voor ogen hebben: onze eenheid, zodat wij voelen dat wij innerlijk nauw met elkaar verbonden zijn en elkaar nodig hebben.

Als er aan deze voorwaarde is voldaan, is naar buiten gaan positief, noodzakelijk en effectief. Als naar buiten gaan ons verdeelt, als we daardoor onderlinge warmte verliezen en we van elkaar afgescheiden raken, moeten we ermee stoppen omdat het belangrijkste voor ons eruit bestaat om een centrum van de groep te creëren waarin we de Schepper gaan voelen, anders heeft disseminatie geen zin. Wij kunnen de massa alleen bereiken als wij het spirituele vat, de spirituele kli, vormen, de plaats waar de Schepper wordt onthuld.

We hebben jarenlang gestudeerd en het resultaat van deze studie, waarbij we – vrij passief – met elkaar aan het werk waren en in disseminatie, was voornamelijk gefocused op de verspreiding van ons materiaal online, we deden innerlijk werk. Nu hebben we een zeker punt van verzadiging bereikt en we kunnen niet verder. We kunnen onderling niet een zodanige verdichting opbouwen dat er een zekere gelijkenis met de Schepper zichtbaar wordt, dat we dus boven ons egoïsme uitstijgen.

Dan doet het volgende probleem zich voor: hoe kunnen we ons verenigen? Daarom trekken we erop uit naar de massa. Tenslotte is ons voornaamste doel eenheid, Arvut (wederzijdse verantwoordelijkheid) bereiken, een zodanige verbinding in de groep dat wij daardoor komen tot het eerste kleine begin van gelijkvormigheid aan de Schepper op het eerste spirituele niveau.

We staan nog op de grond en tillen onze voet op, we willen naar het eerste spirituele niveau, maar het lukt ons niet, we hebben een duwtje nodig. Om aangespoord te worden, gaan we naar de wijde kringen van de maatschappij, naar bibliotheken, scholen, universiteiten, talloze educatieve en overige instellingen, we dissemineren in de breedte. Wij streven ernaar om de verlangens van de massa in ons op te nemen en daarmee allerlei vormen van de crisis, die zich nu zo snel ontwikkelen in de wereld, te overwinnen.

We mogen dus zeker niet vergeten dat het allerbelangrijkste eruit bestaat dat we het centrum van de groep creëren waarin we de manifestatie van de Schepper verwachten. Dit is de eerste trede van de ladder. Zijn eerste manifestatie temidden van ons, in ons.

Wat we ook doen, ongeacht de vorm die we toepassen bij externe disseminatie, waarbij we gebruik maken van allerlei mogelijkheden, we moeten aan elke actie altijd veel aandacht besteden en deze analyseren ten aanzien van het nut voor de algehele eenheid. Alleen dan kunnen we besluiten of het de moeite waard is om iets wel of niet te gaan doen. De innerlijke eenheid moet bepalend zijn voor ons naar buiten gaan, de wereld in: het soort werk, de manier waarop, de mogelijkheden en de mensen die deze of een andere activiteit uitvoeren.

From a Talk About the Dissemination 10/17/13

Filed under: Disseminatie, Eenheid, Spiritueel Werk - Geen reacties→