In het nieuws (van The Washington Post): “Dit weekend was het vijf jaar geleden dat het faillissement van de Lehman Brothers werd uitgesproken, de Federale Financiën Dienst — die antwoord gaf op de mislukte poging om de crisis een halt toe te roepen — heeft een document afgegeven dat verdere informatie geeft over wat er sindsdien is gebeurd. Het bevat enkele buitengewoon goede grafieken die visueel bijdragen aan de geschiedenis van de mondiale financiële hartkloppingen van de afgelopen jaren.”

“Door een aantal maatregelen die sindsdien zijn genomen, is er aanzienlijke vooruitgang in de economie, maar vele belangrijke kwesties zoals werkloosheid, commerciële leningen en het huishoud budget zijn nog niet op het niveau van voor de crisis.”

“Nu zullen we – om enig economisch perspectief te bieden – een paar grafieken van onszelf toevoegen. Ten eerste zien we hier de verhouding tussen werkgelegenheid en bevolking. Zoals de grafiek in de rechter kwadrant hierboven laat zien, is het werkloosheidscijfer sinds ongeveer begin 2010 gestaag gedaald. Maar een groot deel van deze daling hebben we te danken aan de vermindering van de grootte van de beroepsbevolking. Als je kijkt naar het werkelijke aantal mensen met banen in relatie tot de gehele bevolking, komt er een ander patroon naar voren: het aantal kelderde tijdens de recessie en is sindsdien nauwelijks toegenomen.”

Mijn commentaar: Duizenden jaren lang hebben we ons op een egoïstische manier ontwikkeld en we hebben een volwassen samenleving bereikt, onze sociale betrekkingen staan haaks op de natuur die één geheel vormt. Ons egoïsme heeft de limiet bereikt en begint te degenereren. We denken niet na over onze omgang met de planeet waarop we leven. En wij denken dat deze situatie kan blijven bestaan en zich verder kan ontwikkelen, dat wil zeggen dat de maatschappij, het milieu, enz. in een slechtere situatie zullen belanden.

Onze oppositie tegen de natuur is te vergelijken met de persoonlijke houding van de natuur tot de mens. Wanneer een mens de grens van zijn egoïstische groei heeft bereikt, ervaart hij een leegte die gevoelens van depressie en zelfs wanhoop veroorzaakt. Een groot deel van de mensheid bevindt zich al in deze staat, hoewel we dit niet willen toegeven.

Veel mensen bevinden zich in een onbewust gevoel van zinloosheid van het bestaan. Zeer weinigen hebben het verlangen om naar de betekenis van het leven op zoek te gaan, dat verlangen wordt veroorzaakt door het ‘punt in het hart’. Wij, die de oorzaak van de crisis en het pad dat de natuur ons toont, hebben gevonden, hebben de plicht om het aan iedereen te onthullen.

Filed under: Crisis, Disseminatie, Economie, Globalisatie, Nieuws | Add Comment/Ask Question→