In Westchester Community College in New York is er een serie lessen over Integrale Educatie, gebaseerd op twee cursussen van het Intensive Engelse Program of the English Language Institute, afgerond. Beide experimentele series lessen werden door ongeveer veertig studenten bijgewoond en boden hen de mogelijkheid om met elkaar te bouwen aan een goede omgeving.

Deze informele non-credit cursussen zijn gebaseerd op intensief spreektaal onderwijs voor studenten die naar de VS kwamen om economie, bouwkunde, medische research, etc. te studeren. Onder hen waren verscheidene toekomstige katholieke priesters, een duikinstructeur, docenten, au pairs en jongeren die zich voorbereidden op een scala aan beroepen in de Verenigde Staten.

De gemiddelde leeftijd van de groep was 25 jaar, het niveau van de vooropleiding varieerde van de middelbare school tot hogere opleidingen. De geografische bevolkingssamenstelling was als volgt: 30% Aziatisch (China, Korea, Japan), 40% Latijns- en Zuid-Amerikaans, 5% Midden-Oosten (Syrië, Iran, Verenigde Arabische Emiraten), 2% Afrikaans, 3% Haïtiaans, 20% Europees, Noord-Amerikaans en Russisch.

De gevorderde taal en onderwijs studenten mochten een programma samenstellen dat gebaseerd is op de training ‘Integrale Educatie’ en op de serie ‘Het Nieuwe Leven’: interviews met dr. Michael Laitman over leven in de toekomstige wereld. Tijdens deze cursus ontmoetten de studenten elkaar en de docent drie uur per dag, vijf dagen per week, gedurende een periode van drie maanden. Dit gaf de docent de mogelijkheid om vrijer gebruik te maken van taal als instrument voor het presenteren van het materiaal en om de studenten een gevoel te geven van saamhorigheid, een verlangen naar integratie en besef van de nieuwe wereld, hun rol daarin en de mogelijkheid om samen geluk en een goede toekomst te bereiken.

De studenten kregen het trainingsmateriaal voor het verspreiden van Integrale Educatie, artikelen en video’s voor discussie. De studenten hadden plezier in het spelen van spelletjes, zij werkten steeds in groepen en maakten vijf teamprojecten met visuele presentaties, waarin zij presenteerden wat zij begrepen en geleerd hadden en waarbij ze hun gevoelens en indrukken deelden met de anderen.

De cursus bevatte ruim tien topics, waaronder: het verschil tussen leiderschap en autoriteit; een betere weg naar succes; is concurrentie gunstig voor kinderen; hoe kunnen we evenwicht vinden tussen ons en de natuur; wanneer ben je een volwassen mens en andere onderwerpen. Hoe meer ze samenwerkten, hoe dichter ze bij elkaar kwamen, hoe dieper ze voelden dat ze ondanks verschillen in etniciteit op elkaar leken en gemeenschappelijke verwachtingen voor de toekomst hadden.

Twee weken geleden was de programmadirecteur anderhalf uur in de lesruimte om te zien hoe zij werkten, hij was aanwezig bij een groepspresentatie over het onderwerp ‘succes’. De studenten hadden het succes van verschillende beroemde mensen bestudeerd en zij hadden ontdekt dat hun succes afhankelijk was van een intensieve bijdrage van mensen die samen één doel wilden bereiken, één visie hadden en als één familie trouw waren aan de zaak.

Wat zowel de directeur als de docent verbaasde, was dat een aantal deelnemers hun gedeelte van de presentatie afrondden met de uitspraak dat scholen hen veel dingen leren, maar dat niemand hen leert om te leven en lief te hebben en dat zij dat verder wilden bestuderen. Later zei de programmadirecteur dat hij onder de indruk was van het feit dat de studenten hadden geleerd om op een goede en harmonieuze wijze samen te werken aan complexe problemen.

De sessie werd afgesloten met een screening van de film Crossroads door middel van groepsdiscussies in kringen, waarbij ervaringen werden uitgewisseld en er gebruik werd gemaakt van spelletjes. De film Crossroads werd gebruikt als visueel, academisch materiaal, de studenten vonden het een goede film. Na de koffie, het bekijken van de film en overige activiteiten, werd er aan de studenten gevraagd om hun conclusies te delen over wat we nodig hebben om in de wereld te overleven en een betere toekomst op te bouwen.

Bijna iedereen gaf als antwoord: “Door jezelf te veranderen en je te integreren met andere mensen.” Hoewel ze tijdens de hele lesperiode waren ondergedompeld in het onderwerp Integrale Educatie vonden ze, nadat zij de film gezien hadden, nauwkeuriger formules voor de manier waarop de wereld door henzelf veranderd moet worden: te beginnen met kleine acties in hun onmiddellijke omgeving, in de klas, thuis, met vrienden, op het werk en in hun eigen land waar ze waarschijnlijk snel naar zouden terugkeren.

Het is te hopen dat een paar maanden training in Integrale Educatie en het verblijf in een goede omgeving, deze jonge mensen – die bepaald geen naïeve vertegenwoordigers van de volkeren van deze wereld waren – heeft voorzien van nuttige informatie over het leven en gevoelens die hen zullen helpen om te bepalen wat zij van hun toekomst verwachten en wat er gedaan moet worden om er niet langer bang voor te zijn.

Op dit moment, werken een paar College leraren met elkaar aan de structuur van een officiële Integrale Educatie cursus – met hoop op de nieuwe toekomst – om de cursus in het lesprogramma van het College op te nemen en vervolgens een voorstel te doen aan het Departement van Onderwijs van de Staat New York en andere staten in de VS om mee te helpen bij de lancering van een hervorming van het onderwijsstelsel.

De foto’s laten het volgende zien: de groepspresentatie van ‘Hoe kunnen we Evenwicht tussen Mens en Natuur bereiken’, de screening van de film Crossroads en aanverwante evenementen.

Filed under: Disseminatie, Educatie, Integrale Educatie, Onderwijs | Add Comment/Ask Question→