De groepen van tien moeten niet van elkaar geïsoleerd raken. Niemand moet het gevoel hebben dat hij van anderen verschilt of afgescheiden is.

Ik sluit me aan bij de groep van tien om mijn ego te neutraliseren en toegewijd te zijn aan de hele wereld. Als ik dit gevoel niet bereik, als ik niet toegewijd ben aan de wereld, er niet mee verbonden ben, wil dat zeggen dat mijn groep van tien geen zin heeft want dan word ik er niet op de juiste manier door voorbereid.

De groep van tien is een mini-wereld waarin ik leer hoe ik mij kan integreren in anderen. Als ik met hen geen geheel ben, ga ik op een verkeerde manier met mijn ego om, het behoort te zijn: vanuit liefde voor het schepsel naar liefde voor de Schepper.

In de groep van tien moet ik op verschillende manieren oefenen om te voelen dat ik me ’uitbreid’, mij ‘uitstrek’ naar iedereen. Ikzelf besta niet, ik voel mezelf niet, mijn individualiteit niet en mijn ik niet, de groep van tien moet mij daarbij helpen. ‘Een ieder zal zijn naaste helpen’, op die manier moeten wij met elkaar verbonden zijn.

Het resultaat daarvan moet zo zijn dat ons gezamenlijke verlangen – dat tot een ieder behoort – moet branden in het ‘centrum’ van de groep van tien. Ik voel in dit verlangen dat er geen ‘ik’ en ‘anderen’ bestaan, maar alleen WIJ.

Op basis van deze eenheid denken we, voelen we en nemen we besluiten: alleen vanuit WIJ. Ik wijs alles wat ‘ik’ genoemd wordt af, ik rijs omhoog en voed alles wat betrekking heeft op WIJ. Mijn gedachten en gevoelens gaan alleen over onze eenheid en via die eenheid kijk ik naar de wereld om mij heen zoals ik door een bril of een verrekijker kijk.

Er is hierbij een zekere innerlijke inspanning nodig om mijn ‘ik’ te laten verdwijnen en mijzelf niet toe te staan om daarop te focussen, maar in plaats daarvan mij alleen te richten op het centrum van de groep waar WIJ en de wereld samen zijn, de werkelijkheid, om op deze manier te gaan zien. Wat niet aan ONS toebehoort, bestaat niet voor mij.

Een mens moet zoveel mogelijk leven en werken vanuit deze innerlijke inspanning. Want alleen vanuit het centrum van de groep van tien waar hij zich een voorstelling van maakt, zal hij het Corrigerende Licht ontvangen.

Maar om ons op WIJ te richten, op de juiste manier op het centrum van de tien, moet de hele groep vasthouden aan de intentie om te geven. Hoe controleren we dat? Met behulp van onze relatie tot de andere groepen van tien en tot de wereld. Als de groep van tien één geheel wordt, als tien mannen één worden, krijgt deze eenheid volume, elke keer weer worden zij tot één en krijgen volume, totdat we uiteindelijk bij de Ene komen, bij de Schepper.

Het criterium voor onze eenheid is het verlangen van de groep van tien om met anderen verbonden te worden en met hen één geheel te worden. Hoe kunnen we dat doen? Hoe kunnen we onszelf testen?

Ik kan mijzelf controleren als ik in een andere groep van tien kom – het maakt niet uit welke – en ik mij net zo voel als in mijn eigen groep. Er zijn geen eerste of tweede groepen van tien en het maakt voor mij geen verschil met wie ik samen ben. Ik verbind me eenvoudigweg met de mensen die zich met elkaar willen verbinden, ik verbind me en maak geen onderscheid.

Om ons werk zo zuiver mogelijk te doen, kunnen we onze huidige groep van tien niet beschouwen als ons ‘thuis’ en de rest als het ‘buitenland’. Nee, iedereen die zich wil verbinden behoort tot mijn ‘land’ tot dezelfde groep van tien. Al hebben zij maar een kleine behoefte naar eenheid, het is al voldoende voor mij om met hen samen te zijn.

From the 4^th part of the Daily Kabbalah Lesson 8/20/13, Conversation About the Tens

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, De Tien, Groepswerk, Innerlijk Werk | Add Comment/Ask Question→