Vraag: De moderne beschaving is erop gebaseerd dat elk probleem alleen door groepen van mensen kan worden opgelost. Maar volgens deskundigen leiden de pogingen om mensen met elkaar te verbinden in dergelijke groepen meestal tot het tegenovergestelde resultaat. Binnen drie à vier maanden vallen de groepen uiteen en blijft er slechts een handjevol mensen trouw aan een idee, de overigen gaan uiteen. Hoe komt dat?

Antwoord: Dat komt omdat het mensen ontbreekt aan een stimulans en enthousiasme, daarom gaan ze uiteen.

Twintig à dertig jaar geleden, zelfs tien jaar geleden, was het nog mogelijk om een collectief in een groep te verenigen, tegenwoordig is dit heel moeilijk, want mensen hebben geen prikkel meer om hiervoor hun best te doen. Waarvoor zouden ze het doen? Waarom? Met welk doel? Ze zijn niet enthousiast, niet voor het bouwen aan een beweging, een partij, nergens voor.

De mensheid heeft alle programma’s al uitgevoerd. Waar is het verlangen om de ruimte te veroveren gebleven? Er is niets van over. Alles is er alleen op gericht om iets vast te grijpen, te stelen, om ver van de beschaving geïsoleerd te blijven en zich in de zon te koesteren. Mensen zijn niet gemotiveerd, vooral niet om over serieuze zaken als deze te praten.

Er was een tijd dat mensen enthousiast werden voor grote ideeën, men probeerde ze voor zichzelf te realiseren, voor de kinderen, het land, het vaderland. Tegenwoordig zijn alle grenzen open, de relatie die iemand met zijn woonplaats heeft is hoofdzakelijk een relatie geworden die betrekking heeft op consumptie. Zo is het ook met betrekking tot de eigen natie en de inwoners daarvan. We hebben ons over de aarde verspreid, de oude grenzen zijn verdwenen.

Het concept familie is ook verdwenen, het is uit elkaar gevallen. Ouders voelen zich niet meer verantwoordelijk voor hun kinderen en de kinderen hebben geen verantwoordelijkheidsgevoel voor hun ouders. In het beste geval plaatsen de kinderen hun ouders in verpleeghuizen. En de ouders reageren kalm op hun kinderen door hen maar te laten en een leven van afzondering te leiden. Het traditionele kader van een familie, een collectief, een regio, een natie, enzovoort, is ingestort. Er is niets meer heilig voor een mens, dit betekent dat de idealen waarvoor het de moeite waard was om te leven, te werken, met iemand te concurreren en iets te bereiken, zijn verdwenen.

Dit soort gebrek aan motivatie begonnen we te ontdekken in de 20e eeuw, maar toen was het nog gering. Ondanks dit alles wist men op de een of andere manier nog dingen voor elkaar te krijgen door het vormen van een partij of door angst te zaaien, zoals in de tijd van Stalin of door middel van hersenspoeling in de tijd van Hitler. Maar dit kon alleen plaatsvinden in geïsoleerde gevallen, voor een korte tijd en met bepaalde mensen.

Maar tegenwoordig – ik merk het vaak op als ik over de hele wereld reis en een bezoek breng aan verschillende landen, samenlevingen en beschavingen – zie ik dat niets meer werkt.

Het enige wat iemand kan aansporen en hem een stimulans kan geven is de voldoening die hij ervaart door in een collectief te werken, wanneer hij juist door de eenheid met anderen voelt dat hij daarin een soort sereniteit en rust vindt.

Maar daarvoor is het nodig om met elkaar een dergelijk collectief op te bouwen, om aan mensen te laten zien hoe ze de magie kunnen gaan ervaren van het leven door middel van samenwerking en wederzijdse steun. Door het creëren van een kleine, zelf gebouwde samenleving zullen zij een gevoel krijgen van leven, meesterschap, onderlinge verbinding, partnerschap, zorg en liefde.

Wanneer we dit alles in een collectief creëren, zullen mensen niet meer overal naar toe willen gaan. Ze zullen steeds weer terugkomen en zullen juist hiervoor proberen te werken. Niet om doelstellingen te bereiken die managers en bazen voor ogen hebben, maar omdat zij zich energiek voelen, voelen dat ze bestaan, dat ze zich in een staat bevinden die boven ons gewone dagelijkse leven uitstijgt.

From KabTV’s “Through Time” 3/20/13

Filed under: Groepswerk, Maatschappij | Add Comment/Ask Question→