De Crisis Zal Ons Naar De Theorie Van Marx Terugbrengen

Dr. Michael LaitmanOnze situatie is afhankelijk van de manier waarop wij er tegenaan kijken, volgens welke waarden. Een mens krijgt een scala aan waarden uit zijn omgeving. We begonnen aan onze ontwikkeling toen we uit de bomen naar beneden klommen. De hele menselijke ontwikkeling vindt plaats omdat de samenleving promoot dat het noodzakelijk is om groot, sterk en welvarend te zijn. Zo is de mensheid aan zijn ontwikkeling begonnen.

Ontwikkeling is alleen mogelijk onder de invloed van een gemeenschap. Als de maatschappij geen nieuwe waarden in ons ingeprent had, bovenop wat nodig is voor het lichaam om gewoon te kunnen bestaan, zouden we dieren zijn gebleven. Wij verschillen niet van hen, op het element concurrentie na waar we onderling mee te maken hebben, een ontwikkeling die we danken aan de omgeving.

De omgeving ontwikkelt zich en onze ontwikkeling gaat daarmee samen. Dieren kennen deze ontwikkeling niet, dit geldt alleen voor de mens. Een speciaal soort dier dat dankzij de omgeving kan groeien wordt in deze wereld een mens genoemd. En het soort mens dat in staat is om zich te ontwikkelen doordat hij doelbewust zijn omgeving wil ontwikkelen, wordt een Kabbalist genoemd. Dit zijn twee fasen die boven het animale niveau uitstijgen: een gewoon mens en een Kabbalist.

Kabbalisten besteden speciaal aandacht aan de ontwikkeling van hun omgeving met het doel om daardoor te groeien, alsof zij zichzelf aan de haren omhoog trekken. De gemiddelde mens doet dat niet. De maatschappij ontwikkelt zich en trekt mensen naar verschillende richtingen op het niveau van deze wereld, maar niet naar kwalitatief nieuwe waarden.

Zo ontwikkelt de mensheid zich op een natuurlijke manier totdat er een crisis uitbreekt. De ontwikkeling op basis van concurrentie leidt tot een situatie waarin een deel van de mensheid enorm rijk is geworden en het andere deel heel arm. De situatie wordt kritiek omdat er geen tussenliggende laag meer bestaat. We zijn de fase al voorbij waarin de maatschappij erop hoopte universele welvaart te bereiken, de realisatie van de Amerikaanse droom die iedereen overvloed beloofde voor werk.

Maar dit is onmogelijk, het menselijke egoïsme laat niet toe dat de rijken ook maar iets opofferen. Ze worden erdoor gedwongen om 100% van hun rijkdom voor zichzelf te houden. Ze staan met moeite hoogstens 0,1% af, alleen maar zodat de armen op de een of andere manier kunnen overleven en dienstbaar kunnen zijn aan de rijken, meer niet.

Zo keren we terug naar de theorie van Marx, omdat ons ego een scheiding aanbrengt tussen de antagonistische polen waartussen oorlog onvermijdelijk is. De poging om een ontwikkelde postindustriële welvaartsmaatschappij op te bouwen is mislukt omdat in een dergelijk geval iemand zijn winst zou moeten opofferen: de rijken zouden moeten delen met de armen. En waarom zouden zij daarmee opeens instemmen als het mogelijk is om de armen volledig uit te knijpen en slechts een minimum voor hen over te laten, zodat ze niet van de honger zullen omkomen?

Onze egoïsme ontneemt ons elke vorm van gezond verstand, we kijken naar de wereld en we zijn verbaasd over wat daarin gebeurt: de rijken vernietigen zichzelf door hun acties en riskeren hun leven. Maar ze kunnen zichzelf geen halt toeroepen. Het ego groeit en dwingt hen om op deze manier te handelen.

From the 1st part of the Daily Kabbalah Lesson 7/18/13, Writings of Rabash

Discussie | Share Feedback | Ask a question




"Kabbalah & het Doel van het Leven" Reacties RSS Feed