Opinie (Richard N. Haass, voorzitter van de Raad van Buitenlandse Betrekkingen, Verenigde Staten): “Wanneer er iets slechts gebeurt – Iran staat op de drempel van het verwerven van nucleaire wapens – … zal de een of andere ambtenaar of waarnemer de Internationale Gemeenschap verzoeken om op te treden. Er is slechts één probleem: er bestaat geen ‘Internationale Gemeenschap’.”

“De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties komt er het dichtst bij maar er kan weinig worden verwacht van een organisatie die de Verenigde Staten of China gelijk stelt met bijvoorbeeld Fiji of Guinee-Bissau. …”

“Geen enkele hervorming van de VN is in staat geweest om zaken fundamenteel te veranderen. De grote mogendheden van vandaag zijn het niet eens over de regels die in de wereld zouden moeten worden toegepast, en nog veel minder over de sancties voor het overtreden van deze regels. Zelfs wanneer er in principe overeenstemming is, is er sprake van weinig overeenstemming in de praktijk. Het resultaat is een wereld die chaotischer en gevaarlijker is dan het zou mogen zijn.”

Mijn commentaar: De hele vooruitgang in de richting van perfectie komt voort uit de ‘erkenning van het kwaad’, de ontdekking van de onvolmaaktheid van onze egoïstische aard. Alleen wanneer de mens, de volkeren en de wereld uiteindelijk overtuigd zullen zijn van de totale corruptie van onze aard, het ik en de wereld, zal men deze aard graag opgeven. Dan zal de hogere Kracht van de natuur in hun gevoelens worden onthuld. Mensen zullen aan de hogere Kracht vragen om hen te veranderen en zij zullen erdoor gecorrigeerd worden. Alles wat er met ons gebeurt, is alleen bedoeld om ons hier naartoe te leiden.

Filed under: Correctie, Crisis, Egoïsme, Wereld - Geen reacties→

Vraag: Ik begrijp het geheim van disseminatie en het is heel eenvoudig. Het is aan ons om vreugde uit te stralen als resultaat van onze verbinding met elkaar. Juist hierdoor zullen mensen zich tot ons aangetrokken voelen en niet tot lijden, waardoor ze van elkaar verwijderd raken, maar ze zullen zich aangetrokken voelen tot een gevoel van geluk dat wij moeten verspreiden. Hoe houden wij de verspreiding van geluk vast?

Antwoord: Ik zal jullie vertellen hoe ik dat heb gedaan. Ik ging boeken schrijven. Ik werkte aan het archief van Rabash dat aan mij was achtergelaten. Iedereen moet voelen wat zijn opdracht is. Ik kwam bij Rabash toen hij 75 was. Ik wist niet hoeveel jaar hij nog zou leven, maar ik wist dat het aan mij was om zoveel mogelijk van hem te leren en dat alle kennis die hij had, werkelijk alles, verloren zou gaan als ik die kennis niet zou krijgen. Ik had het gevoel dat ik alles in me op moest nemen, alles op geluidsbandjes moest zetten, alles wat hij had moest opschrijven. Het kon uit arrogantie of zelfs overmoedigheid voortkomen, hoe dan ook, dit liet me niet los.

Ik streefde er niet naar om hem als nummer één op te volgen. Zelfs nu voel ik het niet zo. Daar houd ik niet van, want het maakt het leven alleen maar ingewikkeld. Ik voelde mij genoodzaakt om te ontvangen, uit deze bron alles te drinken, zodat deze kennis niet zou verdwijnen. Integendeel, het moest aan iedereen verspreid worden. Dit voelde ik als mijn opdracht. Dit liet me werkelijk niet los.

Hieraan heb ik verder niets toe te voegen. Doe wat Rabash schreef: verbinding, de vreugde van het Doel, de noodzaak hiervan voelen en voelen dat je uitgekozen bent voor een grote, moeilijke opdracht.

Denk hier over na. Wat betekent het om ouders te zijn? Enerzijds voel je je gelukkig als je ziet dat ze zich ontwikkelen, groter worden en anderzijds voel je je heel sterk bij hen betrokken. Zeker, je wilt dat ze opgroeien met de mogelijkheid om succes te bereiken, maar wat als dat niet gebeurt? Wat zou je je dan teleurgesteld voelen en gefrustreerd! Nog veel erger dan wanneer je zelf geen succes bereikt.

Het gaat je namelijk om anderen. Zij geven ons een voorbeeld van natuurlijke liefde op het animale, meest primitieve niveau. Als zij als reactie daarop ook van jou houden, is deze liefde voor jou veel sterker en de bezorgdheid, het lijden van de geliefde veel erger en groter dan je eigen lijden, want liefde vermenigvuldigt alle gevoelens 620 maal.

Daarom zou de wereld gewoonweg ‘exploderen van jaloezie’ naar aanleiding van ons geluk als wij voor elkaar een gevoel van liefde zouden ervaren. Het hele geheim bestaat er namelijk altijd uit om terug te keren naar liefde. Als wij dus op deze manier met de mensheid omgaan, zullen zij plotseling voelen wat voor mensen wij zijn en wat er tussen ons plaatsvindt. Zelfs nu, als zij ons met elkaar zien, vragen zij zich af wat de betekenis is van die vreemde ‘bovenmenselijke’ relatie die wij met elkaar hebben.

From the St. Petersburg Convention “Day Three” 7/14/13, Lesson 5

Filed under: Conventies, Disseminatie, Eenheid, Groepswerk, Innerlijk Werk, Liefde - Geen reacties→