Vraag: Als er iets in de groep gebeurt, probeert de groep die specifieke problemen zelf op te lossen in plaats van naar andere groepen te gaan en te roepen: Help ons! Moet iemand de suggestie doen om hulp te zoeken of moet de hele groep besluiten dat er werkelijk een probleem is en dat het tijd is om om hulp te roepen, zodat we gehoord worden?

Antwoord: In onze groep in Israel gebeurt hetzelfde. Ik voel dat het goed is om een dag of twee te wachten als één van de vrienden valt en af te wachten of de anderen hierop wel of niet reageren. Als zij dat niet doen, raad ik aan dat het aan iedereen verteld wordt. Hiermee wil ik zeggen dat er voortdurend onderzoek moet zijn en dat we er niet omheen moeten draaien.

De groep heeft niet het recht om in omstandigheden als deze te blijven zwijgen, want dat zou schadelijk zijn voor de rest.

Ik mag het niet verbergen als ik ergens niet aan meedoe, als ik mij losmaak van het spirituele pad, van de zoektocht, de inspanning, de vooruitgang. Hierover kan ik niet zwijgen, want daarmee veroorzaak ik het falen van anderen.

We kunnen het vergelijken met een groep soldaten die in de aanval gaan en plotseling is één van hen niet klaar om met de anderen mee vooruit te gaan. De anderen zijn van hem afhankelijk. Wat zal er gebeuren als hij zijn opdracht niet uitvoert? Ze zullen allemaal gedood worden, alles zal verkeerd aflopen. Daarom moet hij, om de groep niet te ondermijnen, hen vertellen dat er met hem iets niet oké is, misschien functioneert zijn hand of zijn been niet naar behoren.

Bovendien, als een hele groep ten val komt, ondermijnt dit andere groepen. We mogen niet alleen maar aan onszelf denken. Als we zo denken beweren we daarmee dat er geen Arvut (verantwoordelijkheid voor elkaar) bestaat, geen verplichting naar elkaar toe. In het algemeen gesproken bestaat er dan helemaal niets! Denk hier goed over na!

From the European Convention in Germany 3/23/13, Lesson 3

Filed under: Arvut, Conventies, Eenheid, Groepswerk | Add Comment/Ask Question→