Wij ontvangen de Kracht van geven van Boven en wij weten niet wat dat is, omdat die Kracht tot het bestaan in een andere dimensie behoort. Door opgangen en neergangen bereiken wij een staat waarin we beginnen te begrijpen dat we moeten vragen naar een bestaan in een andere Kracht, in de Kracht van geven. Ik wil niet van mijn stemmingen afhankelijk zijn, van het gevoel of iets wel of niet aangenaam is, ik wil daarboven staan.

In het begin motiveert het egoïstische verlangen mij, maar langzamerhand verandert het Corrigerende Licht mij door de toenemende invloed van de hogere Kracht op mij en daardoor begin ik – door wat ik voel – ernaar te verlangen om hoger op te stijgen  Iedere keer als ik de liefelijkheid ervaar van dichterbij de Schepper te komen – als resultaat van mijn werk in geven en verbinden – en bij alle manifestaties van spirituele staten, ‘grijp ik mezelf bij de kraag’ en vraag ik of het mij toegestaan wordt om niet in deze staat te zijn omdat het liefelijk, aangenaam en behaaglijk voelt, en mij verwarmt met de grootheid van de Schepper, met het belang van het doel, het belang van mijn unieke, hoge opdracht.

Ik voel liever mijn nederigheid, hoewel het gevoel van nederigheid ook op verschillende wijzen ervaren kan worden en soms uit grote trots voortkomt. Maar ik voel me zo klein dat ik daardoor in staat ben om niet verleid te worden door genot, door vervullingen voor mijn hart en mijn verstand; ik wil liever door een andere Kracht geleid worden, een Kracht die ik niet begrijp, ik weet alleen dat het de Kracht van geloof (namelijk geven) is. Zo wordt het voor mij mogelijk om onafhankelijk te worden van mijn eigen rede, dit wordt ‘boven de rede zijn’ genoemd.

Als ik oprecht vraag om boven de vervulling in mijn hart en verstand te staan, is het resultaat iets dat de grenzen van deze wereld overstijgt, een soort lege ruimte. Dan bid ik en vraag ik om geloof, namelijk om de Kracht van geven die het Licht mij moet geven om mij te kunnen bevrijden van de verbinding met mezelf, van de afhankelijkheid van de meest aantrekkelijke smaak die ik ken, van alles wat in Malchut van Ein Sof  (Oneindigheid) dat vol genot is, aanwezig is.

Ik wil boven dat alles zijn, in de Kracht van geven, zodat ik de grootheid van de Schepper niet zie en er ook niet om vraag om deze grootheid te zien, zodat ik van geen enkel genot afhankelijk ben, van geen enkele vervulling of kennis. Ik bevind me daarboven en verwacht niets. Het bewijs van deze staat is Vreugde.

From the Preparation to the Daily Kabbalah Lesson 2/4/13

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Egoïsme, Innerlijk Werk, Vreugde | Add Comment/Ask Question→