Vraag: Door welke fases moeten we heen om de relaties in een gezin zo te krijgen dat we een complete eenheid worden?

Antwoord: Allereerst heb ik de hulp van mijn vrouw nodig, dit wordt genoemd ‘hulp tegen mij’, op die manier kan ik mezelf onderzoeken en kunnen we ons met elkaar verenigen en elkaar zo goed mogelijk verkennen. Ik moet tot de ontdekking komen dat ik de ander op een manier zie die door mijn ego vervormd is. We moeten ons deze psychologische houding eigen maken, zo moeten we iedereen opvoeden, zodat mensen kunnen uitgroeien tot rijpe volwassenen die hun eigen gevoelens en hun specifieke eigenschappen kunnen begrijpen. Dan wordt het voor een mens mogelijk om al zijn specifieke eigenschappen correct te gebruiken, in verbinding met zijn of haar partner.

Eerst bouw je een relatie op met je vrouw, je maakt een beeld van haar en van jezelf en je besluit in welke mate je daarin binnen kunt gaan en in welke mate zij jouw beeld kan binnengaan en waar jullie elkaar ontmoeten. Je gaat uit van het basisbegrip dat jullie twee egoïsten zijn die tegenover elkaar staan en door een oneindige afstand van elkaar gescheiden zijn. Nu moet een ieder dit beginpunt verlaten en dichterbij zijn of haar partner gaan komen.

Hoe dichter ik bij de andere kant kom, hoe verder ik verwijderd raak van mijn natuurlijke beginpunt en hoe moeilijker het voor me wordt om vooruit te komen. Het is ook steeds moeilijker voor mijn vrouw als ze bij haar ‘ik’ blijft. We moeten elkaar bedanken voor onze inspanningen. Op die manier zullen we verder komen en steeds dichter bij elkaar komen. Dit gebeurt allemaal doordat wij wederzijds concessies doen, totdat wij de innerlijke verbinding bereiken.

Dit is het punt van contact waarvoor we onze eigen basis willen opgeven en ons met elkaar willen verbinden. Verbinden betekent dat ik van mijn vrouw ontvang wat essentieel voor haar is in verband met haar karakter, zodat het belangrijk wordt voor mij. Zo wordt het contact tussen ons gecreëerd, de verbinding, we worden in elkaar opgenomen. In ieder van ons zijn uitstulpingen en inhammen waardoor we ons met elkaar verbinden.

Wat belangrijk is voor mijn vrouw moet ook voor mij belangrijk zijn en zij doet hetzelfde ten aanzien van mij, zodat er tussen ons een gezamenlijke ruimte gecreëerd wordt. Als we in deze ruimte ons werk doen – dankzij onze inspanningen om in verschillende situaties aan de verbinding vast te houden – helpt dit ons bij onze verbinding. De gezamenlijke ruimte wordt een echtpaar genoemd.

Er bestaan enorm grote ruimten, naast deze gezamenlijke ruimte, die alleen aan mij of aan haar toebehoren. Je kunt het vergelijken met twee elkaar overlappende cirkels met een gemeenschappelijke ruimte waarin ieder de verlangens van de ander zo ontvangt, dat die verlangens belangrijker zijn dan de eigen verlangens.

Ik ontdek dat ik geen andere keuze heb en dat dit de behoeften zijn van mijn vrouw. Wat moet ik doen met de gebieden die nog van elkaar gescheiden zijn Daar moeten we aan werken, er inzicht in krijgen en ons gezamenlijk inspannen om er alles voor doen om van ons beiden één geheel te maken.

Als wij weten hoe we ons in een gezin kunnen verenigen tot één geheel, zal dit ons ook gaan lukken met grotere, externe cirkels en nog grotere externe cirkels, totdat de hele wereld tot één persoon wordt. Dan zal er geen globale crisis meer bestaan. Er is van alles genoeg in de wereld, maar wij hebben ons in de verkeerde richting ontwikkeld. In plaats van alles ten goede van de mens te hebben ontwikkeld, hebben wij kwaad veroorzaakt. Je kunt het vergelijken met een echtpaar dat in een appartement zit opgesloten en niet met elkaar kan omgaan, ze zijn in staat om door de haat die ze voor elkaar voelen alles in brand te steken; hiermee kun je de huidige situatie vergelijken, dit is het probleem.

From a “Talk About a New Life” 7/25/12

Filed under: Educatie, Huwelijk, Integrale Opvoeding | Add Comment/Ask Question→