Vraag: Is het waar wat mensen zeggen, dat als we naar de letters van het Boek De Zohar kijken, in het Aramees geschreven, we onmiddellijk met het Licht verbonden worden, hoewel we de taal niet kennen?

Antwoord: Er gebeurt niets automatisch. Je kunt het vergelijken met een baby die geboren is en in deze wereld leeft en groter wordt omdat er voor hem gezorgd wordt en hij zich voor de volwassenen wegcijfert. Dit is een aangeboren eigenschap, juist daardoor maakt hij het voor zijn ouders mogelijk om voor hem te zorgen.

Als een mens zich tijdens de studie wegcijfert terwijl het Boek De Zohar wordt gelezen, staat hij onder de invloed en de zorg van de vrienden, zelfs als hij dat niet begrijpt en er niets van voelt, maar hij zich onder de invloed van het Licht wil plaatsen, van de vrienden en van de omgeving die hier mee bezig is. Die intentie moet hij hebben. Zelfs als hij er niet aan denkt moet hij nog steeds voelen dat hij hier deel van uitmaakt.

Vraag: Hoe kunnen we bij het lezen van het Boek De Zohar tegelijkertijd de tekst volgen en in de goede intentie zijn?

Antwoord: De intentie is het belangrijkste, de tekst is belangrijk in de mate waarin je de tekst kunt laten samengaan met de juiste intentie. Langzamerhand begin je de juiste betekenis van de woorden te ontdekken: een ‘kind’, ‘wijzen’, Sefirot, Malchut, Bina. Je gaat het ontdekken. Onder de invloed van het Corrigerende Licht, dat heel langzaam en geleidelijkaan, stukje bij beetje, aan een mens werkt, gaat een mens verschillende indrukken voelen. Hij gaat verbinding voelen met wat hij leest.

Vraag: Hoe moet onze benadering zijn tijdens het lezen van het Boek de Zohar of wat moeten we daarin veranderen, zodat het Licht ons zal beïnvloeden en veranderen?

Antwoord: We moeten ons met elkaar verbinden. Een mens moet voelen dat hij deel uitmaakt van een groep mensen die met elkaar verbonden zijn, zoals in een commando-ploeg, als één geheel dat uit afzonderlijke delen bestaat. Hij moet het op een natuurlijke manier voelen. Anders zijn de intenties niet goed.

Als hij voelt dat de hele werkelijkheid in hem verbonden is, wil hij daarmee samen bij de Schepper horen, zich met Hem verbinden en Hem toebehoren. Dan begrijpt hij dat dit in hem plaatsvindt als resultaat van zijn innerlijke veranderingen en hij verlangt ernaar.

From the 2^nd part of the Daily Kabbalah Lesson 2/21/13, The Zohar

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Eenheid, Groepswerk, Kabbalah Studie, Zohar - Geen reacties→

Er bestaat een systeem waarin onze waarneming van de werkelijkheid wordt weergegeven als de huidige realiteit van deze wereld. In dit systeem heb je boeken, die in het verleden door Kabbalisten geschreven zijn, een leraar die Kabbalist is, vrienden, de hele wereld en de Schepper die verborgen is, namelijk de eigenschap van geven die tegengesteld is aan alles wat een mens door middel van zijn vijf zintuigen ontdekt. Behalve deze eigenschap van geven staat alles tot zijn beschikking.

Hoe kunnen we nu alle middelen die we hebben correct gebruiken om die alomvattende eigenschap van geven te bereiken?

Die eigenschap bevindt zich buiten de mens, buiten zijn kli (vat) en hij kan die eigenschap bereiken met behulp van drie componenten: boeken, groep en leraar. Met behulp daarvan studeert hij, verspreidt hij Kabbalah en werkt hij aan verbinding.

Door de combinatie hiervan komt een mens tot een omkering van zijn kelim (vaten), zijn verlangens: van ontvangen naar geven. Hij ontdekt steeds meer egoïstische kelim die hij verandert in ‘geven’, al naargelang zijn inspanningen en oefeningen.

Waaruit bestaan die inspanningen en oefeningen?

Een mens houdt vast aan de juiste intentie tijdens de studie, verbindt zich met de vrienden in de groep en volgt de raad van de leraar op, want anders weet hij niet hoe hij moet werken met de boeken en de groep. Deze drie componenten worden samen ‘Torah’ genoemd, de betekenis daarvan is: studie, een methode om de eigenschap van geven te verkrijgen.

Zo kiezen we de juiste handelingen en komen we tot de juiste relaties, door de boeken, de groep en de leraar met elkaar te verbinden. Zo bereikt een mens het tegengestelde, door ‘boven zijn rede’ uit te stijgen, boven zijn denken en voelen, naar het volgende niveau …

From the 1^st part of the  Daily Kabbalah Lesson 2/20/13, “A Speech for the Completion of The Zohar”

Filed under: Boeken, Dagelijkse Kabbalah Lessen, Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar, Kabbalah Studie, Thora - Geen reacties→

Vraag: Wat moet een vrouw doen als disseminatie 5 à 6 uur per dag in beslag neemt en er geen tijd meer over is voor groepswerk, vooral niet voor workshops? Wat voor prioriteiten moet ze dan stellen?

Antwoord: Ik denk dat je zeker een deel van de tijd moet besteden aan innerlijk werk. Hoewel disseminatie voor het algemene publiek heel belangrijk is, want als we dat niet doen komen we niet verder, maar als je geen aandacht besteedt aan innerlijke spirituele vooruitgang is dat ook niet goed.

Dan loop je achterstand op wat de mogelijkheden betreft, je bent dan niet met iedereen samen in één team, enz. We moeten prioriteiten stellen zodat het innerlijk werk – namelijk deelnemen aan workshops voor vrouwen, aan de lessen en workshops – niet te lijden heeft door externe disseminatie. Je moet het tijdschema zo indelen dat je onze algemene activiteiten, vooral de workshops, niet mist.

Maar disseminatie is ook noodzakelijk, niet omdat iemand erom vraagt, maar omdat wij innerlijk de leemten ontdekken die gevuld zullen worden met het hogere Licht. Als wij studeren zonder het aan anderen door te geven, blijven wij lege wijsneuzen, want dan komt er alleen mechanische kennis bij ons binnen, dat heeft niets met spiritualiteit te maken.

From the Virtual Lesson 2/3/13

Filed under: Disseminatie, Groepswerk, Innerlijk Werk, Vrouwen, Workshops - Geen reacties→

Vraag: Wat kan je doen als je innerlijk niet eens een eerste reactie voelt op wat Baal HaSulam hier schrijft?

Antwoord: Om te kunnen voelen waar Baal HaSulam over spreekt moeten we ontvankelijk zijn. Dat wil zeggen dat je je als ontvanger op dezelfde frequentie moet bevinden als de frequentie waarop naar je wordt uitgezonden, dan kun je horen wat er bedoeld wordt, maar als je je op een andere golflengte bevindt, kan je niets ontvangen.

Je kunt het vergelijken met een auto die voorzien is van alles wat je maar nodig hebt: een antenne en een radio, maar als je de radio niet aanzet en niet afstemt op de frequentie die je nodig hebt, hoor je niets. Hoewel de frequentie al door de antenne is opgevangen en in de radio aanwezig is, is hij nog niet door dat deel van de ontvanger opgevangen dat verantwoordelijk is voor de identificatie van de frequentie. De radio is niet op de juiste frequentie afgestemd zodat hij overeenstemt met de frequentie die naar jou wordt toe gezonden.

Baal HaSulam schrijft op een bepaalde frequentie en het blijkt dat je die nu nog niet kunt waarnemen. Je kunt je daar schuldig over voelen en erover nadenken hoe je jezelf beter kunt afstemmen en ontvankelijker kunt worden voor deze frequentie, maar dat betekent nog niet dat je jezelf moet kwellen en je ongelukkig moet voelen, wees in vreugde!

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Vreugde, Waarneming - Geen reacties→

Ons hele werk bestaat eruit om te ontdekken in welke staat we ons bevinden, namelijk de werkelijke, onveranderlijke, aanwezige, eeuwige, volmaakte staat. We moeten onze gevoelens en gedachten zó wakker maken, dat we deze staat voelen in plaats van de wereld die we nu voelen. We moeten ons hart en ons verstand openen zonder van positie te veranderen, maar alleen door elke keer bewuster te worden, tot we de hechting met de Schepper bereiken.

Als we ons deze staat zo voorstellen, begrijpen we heel goed dat alles wat ons overkomt de plaatsen aanduidt waar we speciale aandacht aan moeten geven. Juist op die plaatsen moeten we onze gevoelens duidelijker krijgen, onze gedachten, onze intenties en de verhouding tot onze eigenschappen, om ze zo een voor een beter te ontwikkelen en de onthulling van de staat waarin we in een voortdurende hechting met de Schepper zijn, waard te zijn.

We kunnen nergens anders heen. We moeten steeds weer terug naar hetzelfde innerlijke punt dat begint bij het punt in het hart en er voor zorgen dat het zich steeds verder ontwikkelt. We kunnen in de hele werkelijkheid niets anders ontdekken dan die ene Kracht die in ons aanwezig is, ons steunt en altijd voor ons zorgt.

Als een mens op deze manier in dezelfde positie blijft, door maar één goede richting voor zijn ontwikkeling in het oog te houden, één richting die leidt tot de onthulling van de hogere Kracht die in het punt in het hart aanwezig is en als hij deze richting niet uit het oog verliest, als hij bewust alle andere wegen afsluit die hem ogenschijnlijk de mogelijkheid geven om zich te ontwikkelen, als hij goed oplet, controleert en voelt door die andere wegen stevig af te sluiten, betekent dat, dat hij al zijn krachten erop richt om het Doel te bereiken.

From the 1^st part of the Daily Kabbalah Lesson 2/19/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Gelijkvormigheid met de Schepper, Innerlijk Werk - Geen reacties→

Vraag: Wat voelt een echtpaar als zij zich in de ‘gezamenlijke ruimte’ bevinden en je partner en jij elkaar begrijpen en aanvoelen?

Antwoord: Een ‘gezamenlijke ruime’ heeft betrekking op compleet wederzijds begrip binnen bepaalde grenzen. Gewoonlijk ontstaat dit in de houding naar de kinderen. Door de gezamenlijke zorg voor hen en doordat de kinderen belangrijk voor hen zijn, raken de partners met elkaar verbonden. Ogenschijnlijk zijn dit uiterlijke factoren en hebben ze niet met ons te maken, maar ze spelen een rol. Als je geen kinderen hebt, is het moeilijker om punten van verbinding te vinden.

We moeten kijken naar de dingen waarover we het eens zijn, naar iets gemeenschappelijks waarin we met elkaar overeenstemmen, elkaar begrijpen en ons met elkaar verbinden, hoewel we in het begin ieder een andere mening hadden. Maar we raken zo gewend aan deze concessies, dat we niet meer zonder kunnen. Zelfs als we de verschillen tussen ons zouden kunnen corrigeren, zouden we het niet eens willen. We voelen dat al deze contrasten een mogelijkheid bieden voor een speciale verbinding. We zijn al zo ver dat we begrijpen dat er zonder die verschillen geen eenheid zou zijn.

Al die ‘ruwe plekken’ helpen ons om ons te verbinden. Dankzij het feit dat ik toegeef en dat mijn partner toegeeft, voelen we onze verbinding. Zonder onze wederzijdse concessies zou er geen verbinding zijn. Als we het vanaf het begin over alles eens zouden zijn, zouden wij het contact niet voelen. We zouden ons als hetzelfde voelen. Als we toegeven, geven we ons ego niet op, maar we bouwen een verbinding die daar bovenuit gaat, zoals er geschreven staat: “Liefde zal alle zonden bedekken.” Daarom blijven deze sterke verbinding en de innerlijke tegenstelling bestaan, maar daarboven groeit de liefde steeds hoger.

De ‘gezamenlijke ruimte’ is ons dubbele, gezamenlijke ego, dankzij het bestaan hiervan verbindt het ons steeds sterker en wordt het voor ons mogelijk om de verbinding tussen ons te voelen. We moeten voortdurend zorg dragen voor deze ‘gezamenlijke ruimte’, ons er bewust van maken en proberen om deze ruimte uit te breiden naar verschillende soorten verbindingen, van het fysieke naar het spirituele.

From a “Talk About a New Life” 7/25/12

Filed under: Egoïsme, Huwelijk - Geen reacties→

Vraag: Door welke fases moeten we heen om de relaties in een gezin zo te krijgen dat we een complete eenheid worden?

Antwoord: Allereerst heb ik de hulp van mijn vrouw nodig, dit wordt genoemd ‘hulp tegen mij’, op die manier kan ik mezelf onderzoeken en kunnen we ons met elkaar verenigen en elkaar zo goed mogelijk verkennen. Ik moet tot de ontdekking komen dat ik de ander op een manier zie die door mijn ego vervormd is. We moeten ons deze psychologische houding eigen maken, zo moeten we iedereen opvoeden, zodat mensen kunnen uitgroeien tot rijpe volwassenen die hun eigen gevoelens en hun specifieke eigenschappen kunnen begrijpen. Dan wordt het voor een mens mogelijk om al zijn specifieke eigenschappen correct te gebruiken, in verbinding met zijn of haar partner.

Eerst bouw je een relatie op met je vrouw, je maakt een beeld van haar en van jezelf en je besluit in welke mate je daarin binnen kunt gaan en in welke mate zij jouw beeld kan binnengaan en waar jullie elkaar ontmoeten. Je gaat uit van het basisbegrip dat jullie twee egoïsten zijn die tegenover elkaar staan en door een oneindige afstand van elkaar gescheiden zijn. Nu moet een ieder dit beginpunt verlaten en dichterbij zijn of haar partner gaan komen.

Hoe dichter ik bij de andere kant kom, hoe verder ik verwijderd raak van mijn natuurlijke beginpunt en hoe moeilijker het voor me wordt om vooruit te komen. Het is ook steeds moeilijker voor mijn vrouw als ze bij haar ‘ik’ blijft. We moeten elkaar bedanken voor onze inspanningen. Op die manier zullen we verder komen en steeds dichter bij elkaar komen. Dit gebeurt allemaal doordat wij wederzijds concessies doen, totdat wij de innerlijke verbinding bereiken.

Dit is het punt van contact waarvoor we onze eigen basis willen opgeven en ons met elkaar willen verbinden. Verbinden betekent dat ik van mijn vrouw ontvang wat essentieel voor haar is in verband met haar karakter, zodat het belangrijk wordt voor mij. Zo wordt het contact tussen ons gecreëerd, de verbinding, we worden in elkaar opgenomen. In ieder van ons zijn uitstulpingen en inhammen waardoor we ons met elkaar verbinden.

Wat belangrijk is voor mijn vrouw moet ook voor mij belangrijk zijn en zij doet hetzelfde ten aanzien van mij, zodat er tussen ons een gezamenlijke ruimte gecreëerd wordt. Als we in deze ruimte ons werk doen – dankzij onze inspanningen om in verschillende situaties aan de verbinding vast te houden – helpt dit ons bij onze verbinding. De gezamenlijke ruimte wordt een echtpaar genoemd.

Er bestaan enorm grote ruimten, naast deze gezamenlijke ruimte, die alleen aan mij of aan haar toebehoren. Je kunt het vergelijken met twee elkaar overlappende cirkels met een gemeenschappelijke ruimte waarin ieder de verlangens van de ander zo ontvangt, dat die verlangens belangrijker zijn dan de eigen verlangens.

Ik ontdek dat ik geen andere keuze heb en dat dit de behoeften zijn van mijn vrouw. Wat moet ik doen met de gebieden die nog van elkaar gescheiden zijn Daar moeten we aan werken, er inzicht in krijgen en ons gezamenlijk inspannen om er alles voor doen om van ons beiden één geheel te maken.

Als wij weten hoe we ons in een gezin kunnen verenigen tot één geheel, zal dit ons ook gaan lukken met grotere, externe cirkels en nog grotere externe cirkels, totdat de hele wereld tot één persoon wordt. Dan zal er geen globale crisis meer bestaan. Er is van alles genoeg in de wereld, maar wij hebben ons in de verkeerde richting ontwikkeld. In plaats van alles ten goede van de mens te hebben ontwikkeld, hebben wij kwaad veroorzaakt. Je kunt het vergelijken met een echtpaar dat in een appartement zit opgesloten en niet met elkaar kan omgaan, ze zijn in staat om door de haat die ze voor elkaar voelen alles in brand te steken; hiermee kun je de huidige situatie vergelijken, dit is het probleem.

From a “Talk About a New Life” 7/25/12

Filed under: Educatie, Huwelijk, Integrale Opvoeding - Geen reacties→

Het innerlijk werk begint als een mens voelt dat er in iedere situatie en overal waar hij is – ongeacht waarin hij zich bevindt met betrekking tot zijn verlangens en gedachten – een ontwaking door Boven is en dat hij zijn antwoord moet toevoegen aan deze handeling van Boven. Eerst wil hij onderscheid maken tussen zichzelf en wat hij voelt en probeert hij te ontdekken wat de Schepper hem nu eigenlijk stuurt, waarom en om welke reden; wat wil Hij daarmee in een mens bouwen? Hij moet duidelijk krijgen wat er in hem gebeurt om zijn natuurlijke reactie te leren onderscheiden van de reactie die hij innerlijk, boven die natuurlijke reactie uit, moet ontwikkelen.

Het antwoord dat een mens boven zijn eigen natuur bouwt, bestaat uit zijn betrokkenheid bij wat er gebeurt én uit de andere helft, hij wordt genoodzaakt om naar de Schepper op te stijgen, want hij weet dat hij het niet alleen kan doen. Maar hij is blij dat hij het deel ontdekt waarbij hij het werk van de Schepper nodig heeft en hij de Schepper als een Partner voelt, als de Verhevene en zijn innerlijke Redder!

Op deze manier ziet een mens een duidelijk doel voor zich en hij begrijpt dat hij verbinding moet bereiken. Dit betekent dat er met de eerste ontwaking, die van de Schepper in de gedachten en het hart van de mens komt, op de juiste manier omgegaan wordt. Het teken dat de toepassing correct is, blijkt uit een verandering in de houding van de mens, deze houding is tegengesteld aan hoe het eerder was, en het blijkt eveneens uit de grote vreugde die hij daarover voelt. Dit betekent dat hij een succesvolle poging heeft gedaan om boven zichzelf uit te stijgen.

Deze vooruitgang vindt plaats door de hogere Kracht die nu in de mens aanwezig blijft. Iedere handeling die we elk moment verrichten wordt op deze manier vervuld als hij door de mens op de juiste manier ontvangen wordt.

From the 1^st  part of the Daily Kabbalah Lesson 2/3/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Eenheid, Innerlijk Werk, Schepper - Geen reacties→

Filed under: Spiritualiteit, video - Geen reacties→

Baal HaSulam, Brief 27: Natuurlijk wil ik mij met lichaam en ziel met jullie verbinden. Maar ik kan alleen in spiritualiteit en in mijn ziel mijn werk doen, ik ken jullie ziel en ik kan mij ermee verenigen, maar jullie kunnen niet in jullie hart werken maar alleen met het lichaam omdat jullie mijn spiritualiteit niet kennen, zodat jullie je ermee kunnen verbinden en als jullie dat begrijpen, zullen jullie ook begrijpen dat ik me helemaal niet van jullie verwijderd voel, maar jullie moeten natuurlijk dichtbij jullie lichamen zijn en bij de plek waar jullie je bevinden, dit is echter belangrijk voor jullie zelf en voor jullie werk, niet voor mijn werk.

Ik bid tot de Schepper dat Hij jullie zal leiden op het pad van waarheid en dat jullie bevrijd zullen worden van de hindernissen die jullie onderweg tegenkomen en dat de Schepper jullie nabij zal zijn bij alles wat jullie doen.

Van jullie kant moeten jullie het pad dat ik voor jullie bereid heb zorgvuldig volgen, met hart en verstand, verlangens en gebeden, dan zal de Schepper zeker helpen en dan zullen wij spoedig in ons hart en onze ziel verenigd zijn.

Natuurlijk heeft afstand geen betekenis voor een Kabbalist die de innerlijke staat van zijn studenten begrijpt, het maakt geen verschil in welke wereld hij zich bevindt: in een lichaam of zonder lichaam, ver in de wereld of dichtbij. Als er verbinding is tussen de leraar en de studenten kan dat door niets verstoord worden. Het blijkt dat het probleem alleen bij de studenten bestaat, voor wie het moeilijk is om hun werk te doen zonder in de fysieke nabijheid te zijn van elkaar en van de leraar. Er is dus geen andere oplossing dan de vooruitgang zoveel mogelijk te versnellen.

From the 1^st Part of the Daily Kabbalah Lesson 2/17/13, Writings of Baal HaSulam

Filed under: Dagelijkse Kabbalah Lessen, Innerlijk Werk, Kabbalah Leraar - Geen reacties→