Wij worden in ons leven begeleid door twee tegengestelde verlangens: het verlangen om nieuwe contacten aan te gaan en het verlangen om ons van verbindingen te bevrijden. Alleen door andere mensen en diepgaande contacten met hen ontdekt een mens zichzelf en de omringende wereld. Daarom is de omgeving zo belangrijk.

Vroeg in het leven verwerkt een kind het contact met anderen en later wordt zijn innerlijke wereld hierdoor gevormd. Deze contacten worden onze basis, de norm voor menselijke interacties. Elke nieuwe contact dat we later op ons levenspad tegenkomen, wordt gebouwd en beoordeeld op basis van deze norm.

Conclusie: Als we onze omgeving niet zouden waarnemen, zouden wij onszelf niet zien. Jezelf waarnemen en je omgeving is hetzelfde. De Natuur of de evolutie duwt ons voortdurend in deze richting. Verbindingen groeien en bereiken een kwalitatieve verandering: van de overgang van een lineaire, egoïstische, individuele ontwikkeling naar het integrale, mondiale niveau.

We bevinden ons voortdurend in een net van verbindingen van iedereen met iedereen. Daarnaast ontdekken we dat de hele natuur, elk klein onderdeeltje, door allerlei soorten verbindingen verbonden is met alle andere onderdelen: overeenkomstig het oneindige, volmaakte proces, Schepping genaamd.

Filed under: Eenheid, Verbinding | Add Comment/Ask Question→