Kabbalisten hebben de groepsregels vanuit hun eigen ervaring vastgelegd. Het doel voor het vormen van een groep is: met elkaar verbinden en als de Schepper worden. De groep vormt zich als mensen, die deze staat met elkaar willen bereiken, bijeen komen en natuurlijk moet men begrijpen waarom de groep bestaat. Er zitten nieuwe groepsleden in die dit nog niet begrijpen of voelen, maar we leggen in een heel korte tijd uit waarom er een groep is en zonder enige druk uit te oefenen, brengen we hen geleidelijk aan naar die staat.

De groep moet één zijn en er mogen geen verstoringen zijn. Het is geen fabriek met managers en werknemers die aan hen ondergeschikt zijn. Zoiets bestaat niet in een groep die Kabbalah studeert, alles wordt samen gedaan.

We vormen verschillende comités die dienstbaar zijn en helpen, die de groep ondersteunen en zich bezig houden met organiseren: de studie, feestdagen, maaltijden, enz. Dit alles moet zorgvuldig afgestemd worden op de eenheid die de basis vormt van elk individu en het collectief. Hoewel we verschillend zijn, moeten we volkomen gelijkwaardig zijn, de een is wijs, de ander is dwaas, het maakt totaal geen verschil. Iedereen is van nature zoals hij is en is in die specifieke vorm onmisbaar.

Stel je een mechanisme voor met sommige delen die snel bewegen en andere die langzaam bewegen, sommige draaien naar rechts of naar links en andere draaien om een as heen. Een ieder heeft zijn eigen rol, het belangrijkste is dat iedereen zijn best doet voor de algehele eenheid. De andere voorwaarden worden, als resultaat daarvan, in de groep gecreëerd.

De belangrijkste voorwaarde is wederzijdse hulp, dit leidt ons naar onderlinge verbinding, want een mens alleen heeft niets om te corrigeren. Een ieder van ons is een compleet geheel en er is niets corrupt op één ding na: de verbinding met anderen. Daarom besteed ik geen aandacht aan het karakter van iemand, aan zijn uiterlijke vorm, aan zijn vreselijke gewoonten, aan niets daarvan. Dat is allemaal onbelangrijk voor me, ik gebruik een ‘filter’ en ik zie dat allemaal niet; de een heeft rood haar, de ander is saai, iemand anders irriteert me en probeert me in zijn straatje te krijgen, het maakt me niet uit. Achter mijn ‘filter’ moet ik maar één ding zien: de houding van een mens ten opzichte van verbinding en eenheid, want dit is het enige wat er in hem moet worden gecorrigeerd. Als hij daaraan werkt is hij mijn vriend, als hij dat niet doet is hij een vreemde voor mij.

Wij moeten niet proberen om iets in onszelf te veranderen, behalve de verbinding met anderen, dit is heel belangrijk. We verspillen veel tijd en energie als we ons bezig houden met onnodige dingen, want op die manier putten we onszelf uit en brengen we schade toe aan onszelf. Je moet blijven hoe je bent, daaraan moet je zelfs geen gram energie verspillen, investeer alleen in de verbinding.

Als dit duidelijk is, wordt het werk zacht en wederkerig, het wordt een maaltijd, een verlangen naar wederkerigheid en liefde. Aan andere dingen moeten we totaal geen aandacht besteden. Er geldt maar één voorwaarde: onze onderlinge verbinding, en de groep moet zijn aandacht daar constant op richten.

We hebben een lange weg te gaan en in het begin kunnen we te maken hebben met veel verstoringen, misvattingen, irritaties, uitbarstingen, enz. Er is echter maar één ding belangrijk, namelijk of een mens werkelijk verlangt naar eenheid. Als hij zijn best doet om die innerlijke behoefte te vergroten, neem ik al zijn andere problemen op me en help ik hem.

From the Georgia Convention 11/06/12, Lesson 2

Filed under: Conventies, Groepswerk, Innerlijk Werk, Wederzijds Garant staan | Add Comment/Ask Question→