Daily Archives: november 2, 2012

Materiaal Om Mee Verder Te Komen

Dr. Michael LaitmanVraag: Als het egoïsme in iedere groep voor integrale educatie toeneemt, moeten de begeleiders dan uitleggen dat dit onvermijdelijk is in dit proces: onenigheid, vrede sluiten en dan weer ruzie maken?

Antwoord: Natuurlijk! Al het werk dat we in de groep verrichten – en de dagelijkse vorderingen daarin – is onmogelijk als we niet boven het ego uitstijgen. We bouwen aan onszelf boven het materiaal van ons toenemend egoïsme uit. Dat is de aard van dit werk.

Godzijdank maken we nu ruzie met elkaar, dat is prima! Maar nu moeten we proberen om er bovenuit te stijgen. We zullen steeds verder stijgen door te vallen en onderweg de dingen duidelijk te krijgen.

We moeten er naar blijven streven om steeds hoger te rijzen, alleen maar omhoog te rijzen! En we moeten alle neergangen, heftige strijd en conflicten onderzoeken, omdat we er anders voor altijd in vast zullen blijven zitten en elkaar naar de keel blijven grijpen.

We moeten werkelijk alles onderzoeken en analyseren vanuit het perspectief van groei, uitsluitend in dit licht, in deze richting. Heel ons egoïsme komt in ons naar boven, uitsluitend met de bedoeling om het te overstijgen naar het Doel daarboven.

From KabTV’s “Talks with Michael Laitman,” 03/10/2012

Een Storm Is Een Kans

Dr. Michael LaitmanVraag: Een priester heeft al gezegd dat super storm Sandy veroorzaakt is door de zonden van Obama en Romney. Grote rampen worden altijd toegeschreven aan de zonden van iemand. Hoe kunnen we voorkomen dat wij in deze val lopen, als we aan mensen uitleggen wat er aan de hand is?

Antwoord: In feite hebben we twee opties: het pad van Torah en het pad van lijden. Als we niet neigen naar het positieve, neigen we naar het negatieve.

In het algemeen maakt al het goede en kwade wat een mens in deze wereld meemaakt, deel uit van de alomvattende besturing. We kunnen onmogelijk zeggen dat er ook maar één fenomeen los staat van spiritualiteit en er niets mee te maken heeft. Dat heeft het wel.

Stel je nu eens voor dat de eigenschappen van oordeel (Gevurot) die we nu ontdekken, ‘gekleed zijn’ in genade (Hassadim). Dankzij deze laatste kracht zou de wereld zich op een aangename manier verder ontwikkelen. Dan zou de kracht van geven namelijk meer kracht hebben om zichtbaar te worden in de innerlijke eigenschappen van oordeel, die zich nu kenbaar hebben gemaakt in een storm. De sociale verdeeldheid zou afnemen op de wereld en de waardering voor eenheid zou toenemen, integrale educatie zou zich verder ontwikkelen ……

Maar in werkelijkheid is het tegengestelde waar en daarvan is de storm het gevolg. Alleen werd deze storm niet als een straf gestuurd. Er bestaat geen straf, het gaat over de werking van dezelfde krachten die we echter niet op de aangewezen tijd hebben gecorrigeerd, volgens het plan. Deze krachten worden sterker en als we op de juiste manier gehandeld hadden, zouden ze ons naar een hoger niveau hebben gebracht. Nu wordt dit niveau, waarop we volgens het plan hadden kunnen zijn, in de tegengestelde vorm zichtbaar, in de vorm van een natuurramp.

Deze zelfde factor verschijnt niet in de positieve vorm, zoals het de bedoeling was, maar in de negatieve vorm. Wij hebben echter de rails verplaatst van het pad van Torah naar het pad van lijden. De ‘switch’ hebben wij in handen.

Het is dus geen straf, maar een natuurlijk gevolg dat wij zelf hebben veroorzaakt. Het heeft geen zin om ons voor te stellen dat de Schepper ons op de een of andere manier zou straffen. Daar is helemaal geen sprake van, we hebben te maken met de natuurwet: als je de Reshimot (informatieve genen) die onthuld worden niet uitvoert, stapelen ze zich op tot een grote berg, dan krijgen we een ‘boete’.

Deze ‘boete’ kun je zien als een waarschuwing. De vraag is dan of we er correct mee omgaan.

Er wordt gezegd dat straf het lichaam zacht en schoon maakt. Is het dan misschien toch ten goede? “Ik ben gestraft, ik ben door een ramp overvallen en ik ben schoner geworden. Ik heb geleden, maar ik werd gereinigd …”

Dit is een absolute leugen, een misvatting zonder weerga. Wat mij is overkomen heb ik over mezelf opgeroepen, omdat ik de Reshimot niet op de juiste manier heb gerealiseerd. Eigenlijk wordt me nu een kans gegeven. Tot nu toe begreep ik niet hoe ik moest handelen bij het doorlopen van de reeks Reshimot. Ik speelde een spel, voelde me verward in mijn eigen egoïsme en stemmingswisselingen.

En nu, nu ik in een moeilijke situatie ben terechtgekomen, heb ik tenslotte een ‘geschenk’ gekregen: ik heb nu de mogelijkheid en de bekwaamheid om op de juiste manier te oordelen. Anders gezegd: de ramp kwam om me te helpen, om me wakker te schudden: “Word wakker! Zo kan het niet langer doorgaan! Je brengt jezelf schade toe.” In dit geval is een ramp een geneesmiddel, al is het bitter. Een kind moet je soms ook op een harde manier aanpakken om hem buiten gevaar te houden.

Daarom moet de storm enerzijds gezien worden als een waarschuwing en anderzijds als een situatie die ons kan helpen om de juiste afweging te maken en verder te komen.

Het is dus iets goeds! We behoren te zeggen: “Dank U!”

De benadering is simpel: alles wat eerder is gebeurd, heeft moeten gebeuren. We kijken niet terug. “Als” laten we terzijde. Nu is er een tegenslag zichtbaar, we moeten daarom onze onderzoekingen voortzetten, de onderzoekingen waarbij we ons afvragen hoe we corrupte verlangens kunnen corrigeren, de eigenschap van oordeel.

En let eens op het tijdstip waarop dit gebeurt: een week voor de presidentsverkiezingen. We zullen zien wat er gebeurt: zal Sandy helpen om opnieuw te beoordelen wat er gaande is? Als dat niet gebeurt, zullen we orkanen meemaken die nog heftiger zullen zijn en ernstige calamiteiten. Het hangt af van de gebeurtenissen van de komende week hoe de VS de winter zullen doorkomen.

From the 4th part of the Daily Kabbalah Lesson 10/31/12, “Matan Torah (The Giving of the Torah)”