Daily Archives: april 10, 2012

Tussen Oneindigheid Min en Oneindigheid Plus

Dr. Michael LaitmanWij maken deel uit van een systeem ‘de wereld van Oneindigheid’ genaamd. In deze Oneindigheid bestaat het verlangen in verschillende vormen en wijzen van ontvangen en geven, evenals het Licht dat in het verlangen onthuld wordt, afhankelijk van het belang dat het verlangen hecht aan de eigenschap van liefdevol geven. Hoe meer het verlangen vorm geeft aan geven, hoe meer het Licht onthuld wordt. Als de wil niet verlangt naar geven, wordt het Licht niet onthuld.

Deze wereld heeft de naam ‘de wereld van Oneindigheid’, omdat alle vormen die er in de schepping bestaan, van de meest egoïstische tot en met de meest altruïstische, van Oneindigheid min tot Oneindigheid plus, daarin bestaan.

Het verlangen werd door de Schepper geschapen en alle vormen ervan worden onthuld volgens het plan van ontwikkeling, dat ook van de Schepper komt. Als resultaat van alle metamorfosen en veranderingen, die het verlangen – dat in een soort kookpot gaar gestoomd wordt – ondergaat, wordt er echter een speciaal punt van zelfbewustzijn, van onafhankelijkheid gevormd. Dit punt begint te groeien in alle situaties waar het verlangen doorheen gaat: om meer te voelen, meer te begrijpen en te voelen dat het bestaat en zich naar onafhankelijkheid ontwikkelt.

Dit punt is het belangrijkste, omdat het is gaan groeien vanuit de middellijn, de derde lijn. Het bestaat niet in de natuur van de Schepper en evenmin in de natuur van het schepsel, dat tegengesteld is aan de Schepper en volkomen aan Hem onderworpen. Natuurlijk is deze lijn een afgeleide, het resultaat van de botsing tussen twee tegengestelde eigenschappen, maar deze lijn heeft volkomen onafhankelijkheid.

Het is moeilijk om ons voor te stellen hoe deze onafhankelijkheid mogelijk is, als alles door de Schepper geschapen is. Maar stel je eens twee volkomen tegengestelde vlakken voor, die over de hele lengte van Oneindigheid min tot Oneindigheid plus door een kloof van elkaar gescheiden zijn. Op de grens, waar deze beide eigenschappen elkaar ontmoeten en met elkaar strijden, kan het schepsel onafhankelijk bestaan.

Enerzijds wordt het nog als het schepsel beschouwd, het werd namelijk door de hogere Kracht geschapen. Anderzijds heeft het een eigenschap, waardoor het de mogelijkheid heeft om tegenover de hogere Kracht te staan en niet onder Zijn volledige controle. Tegelijkertijd kunnen we niet vatten hoe dit mogelijk is. De mens kan niet begrijpen hoe hij, steeds onder de volledige controle van de Schepper, toch vrij kan blijven!

Er bestaan twee volkomen tegengestelde eigenschappen en het schepsel kan alleen bestaan in de afgrond daartussen. Het wordt alleen een schepsel naarmate het zich inspant om tot bewustzijn te komen. Dit bewustzijn is de derde factor die daarvoor niet bestond.

Al het overige was al in het schepsel aanwezig: alle krachten, eigenschappen en het karakter dat bepaalt wie ik zal worden. Hierover staat geschreven: “Ga naar de Meester Die mij heeft gemaakt”. Boven dit alles uit creëer ik echter, onafhankelijk, een derde factor.

Het is te vergelijken met een kind dat groeit en plotseling onafhankelijk wordt en zijn eigen mening heeft. Uiteraard is dit ontstaan onder de invloed van zijn ouders, de opvoeding en de omgeving, maar hieruit blijkt nu zijn persoonlijkheid, niet alleen maar de optelling van vaststaande parameters volgens een vooropgesteld plan.

We kunnen het vergelijken met het klaarmaken van soep, we voegen er alle ingrediënten aan toe en tenslotte is er iets nieuws ontstaan, soep genaamd. Of we snijden ingrediënten in plakjes: tomaat, komkommer en ui en we voegen er zout en peper aan toe. Tenslotte hebben we iets nieuws, salade genaamd.

Wij leven tegenwoordig onbewust in deze wereld en vervullen de verlangens van onze natuur. Wat kan ons iets nieuws verschaffen? Dat kan alleen als je jezelf tussen de twee werelden van ontvangen en geven in plaatst, waarbij je tot beide werelden wilt behoren om je niet af te scheiden van één ervan, maar je gebruikt beide werelden, daardoor creëer je een nieuwe essentie, zoals een nieuw gerecht, de ‘salade’. Je neemt al het verlangen van de wereld van ontvangen en je geeft er de vorm van liefdevol geven aan, Adam geheten.

De foetus bestaat uit materie: het verlangen om plezier te ontvangen, maar aan de buitenkant neemt het de vorm van de Schepper aan, van het Licht. Dan worden de materie en de vorm samen ‘Adam’ (mens) genoemd.

Het lijkt alsof er hier niets nieuws is, omdat het allemaal al bestond. Maar je hebt je werk gedaan: je gaf aan de materie de vorm van de Schepper. Je nam de materie van het ene gebied, de eigenschap van het andere en je combineerde deze twee tot één. Als resultaat werd er een nieuwe essentie gevormd. Het is niet langer het eerste of het tweede, maar een derde ‘iets’. Het is net zoals de salade, die een eigen betekenis heeft, het is een nieuwe smaak, een nieuw bestaan.

From the 3rd part of the Daily Kabbalah Lesson 3/21/2012, TES