Mensen zijn tegenwoordig bang voor de toekomst. We weten dat tegenwoordig veel mensen hun baan verliezen, en nog meer mensen zijn er bang voor en maken zich er vooral zorgen over, dat ze geen nieuwe baan meer zullen vinden en dus geen inkomen meer zullen hebben om in hun dagelijkse behoeften te kunnen voorzien. Vele duizenden mensen in de Verenigde Staten zijn hun huis kwijt ten gevolge van de vastgoedcrisis, en we kunnen ons nauwelijks voorstellen in wat voor omstandigheden zij leven en hoe moeilijk hun situatie is.

Als onderdeel van mijn activiteiten op onderwijsgebied, bezoek ik veel landen en zie ik hoe mensen onder druk staan door gebrek aan werk en inkomen. Het gaat hier over twee kwesties.

Ten eerste: Iemand weet niet hoe hij zijn gezin, dat kan bestaan uit een vrouw, kinderen, huis, schulden en bejaarde ouders, moet onderhouden  Misschien is hij dicht bij de pensioengerechtigde leeftijd en moet hij zijn kleinkinderen helpen. Een aantal mensen zijn afhankelijk van het werkende familielid.

De druk wordt steeds groter en dit wordt een gemeenschappelijke kwestie van de hele bevolking. Volgens de berekening van economen en sociologen, kunnen aan het grote aantal werklozen, binnen korte tijd, honderden miljoenen mensen toegevoegd worden, die niets hebben om van te leven. Volgens de statistieken krijgt bijna de helft van de bevolking van de VS een vorm van hulp voor levensonderhoud, dit kunnen voedselbonnen zijn, warme maaltijden, enzovoort.

Ten tweede: Mensen die hun baan kwijt zijn, weten niet wat ze met zichzelf moeten beginnen. De gebieden die door werkloosheid zijn getroffen, zijn veranderd in centra van georganiseerde misdaad, prostitutie, drugsverslaving, enzovoort. Ten gevolge hiervan kost dit de samenleving meer dan de kosten die nodig zouden zijn voor het creëren van banen.

Zoals we weten kan iemand die enkele jaren geen baan heeft gehad, niet meer terugkeren naar de arbeidsmarkt. Zelfs de goed opgeleide middenklasse heeft geen kansen meer om op den duur aan de slag te komen. Men is de juiste werkhouding kwijt. Men voelt niet langer de behoefte om elke dag van huis te gaan en na een werkdag weer naar huis terug te gaan, over het werk te praten, enz.

Het zijn dus geen persoonlijke, individuele problemen, maar het gaat over grote maatschappelijke ellende, die het grote publiek als een boemerang zal treffen, en de maatschappij kan niet met dit probleem omgaan. Bovendien kan er onrust ontstaan, in de vorm van rellen, revoluties en andere problemen die zich voordoen, wanneer honderden miljoenen mensen plotseling in de steek gelaten worden.

Hierdoor ontstaat een golf die als een epidemie over de wereld spoelt. We zien tegenwoordig, dat de problemen die in één land ontstaan, per ongeluk of met opzet, worden doorgegeven en andere landen infecteren, zoals een virus.

De problemen met de werklozen beperken zich niet tot de kosten van levensonderhoud, warme maaltijden en tweedehands warme kleding. Geen enkele samenleving kan dit jarenlang volhouden. Er gaan één, hoogstens twee jaar voorbij en dan wordt er tegen iemand gezegd: “Los het nu zelf maar op.” Tot nu toe zijn er niet zoveel van dit soort mensen, maar wat gebeurt er als er massa’s mensen geen werk meer hebben?

Het betreft hier echter niet zozeer een financieel probleem, al zal men geen genoegen nemen met niet meer dan de basisbehoeften. Als er echter heel veel dergelijke mensen zullen komen, zullen ze de macht krijgen bij verkiezingen en eveneens bij demonstraties en rellen. We hebben al gezien wat er zoal kan gebeuren. We hebben genoeg voorbeelden. De “Lente” hoeft niet alleen de Arabische  te zijn, maar kan ook de Europese, de Amerikaanse – en welke verder dan ook – worden.

From KabTV’s “A New Life” Episode 7, 1/13/12

Filed under: Crisis, Economie, Werkloosheid | Add Comment/Ask Question→