Vraag: Houdt het begrip ‘egoïsme’ een bepaald verlangen in of de verwerkelijking van dit verlangen? Als ik bijvoorbeeld iets van iemand wil hebben is dit mijn verlangen, daar kan ik aan werken. Maar het is iets heel anders als ik het nu van hem wegneem.

Antwoord: We hebben het niet over de handeling, maar over de intentie daarbij. Als je iets van iemand wilt hebben, iets tot stand brengt ten koste van een ander en daar genoegen aan beleeft, iets voor je eigenbelang, ten nadele van anderen, spreken we van egoïsme. Maar gewoon ergens van genieten is geen egoïsme.

We spreken van egoïsme als onze handelingen erop gericht zijn om onszelf een plezier te doen en daarmee anderen schade aan te brengen: mensen, de natuur, het maakt niet uit wie of wat.

Vrijwel elke handeling die we uitvoeren is egoïstisch. Een handeling is altijd of in balans met de natuur, de samenleving, mensen, of uit balans, want we leven niet geïsoleerd, als in een vacuüm, maar we hebben een omgeving om ons heen.

Het is belangrijk dat ik altijd rekening houd met een vriendelijke houding naar anderen, dit ontstaat vooral tijdens het proces van opvoeding. Mijn houding ten opzichte van de animale, vegetatieve en levenloze wereld, mijn houding naar de hele natuur en het hele Universum, wordt volkomen anders: liefdevol, vol compassie.

We beginnen krachten en gelaagdheden te ontdekken en te begrijpen die in het verleden voor ons verborgen waren: in de natuur en in de ons omringende ruimte. We ontdekken de matrix, het ontwerp van de natuur, de innerlijke betekenis ervan, het plan, waarin wij bestaan en ons ontwikkelen tegen onze wil in. Een mens bereikt het niveau van de verwerkelijking van zijn eigen participatie, zijn lot, zijn bestemming en doel.

From a “Talk on Integral Education” #7, 12/14/11

Filed under: Educatie, Egoïsme, Integrale Opvoeding | Add Comment/Ask Question→